ယခုလိုလာလည္တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။
တမႈန္႕ေျမလႊာ၊ တစ္လႊာပန္းေျခာက္၊တေပါက္ေရစက္၊ငါတုိ႔လက္မွရန္သူရလွ်င္၊ ျမန္မာ့သမိုင္းရုိင္းေတာ့မည္။

Saturday, October 30, 2010

“အဓိက”

“အဓိက”
ဧည့္သည္ဘ၀ ....တခဏၿဖင့္
သာသနာေခတ္ ....လူလာၿဖစ္ခ်ိန္
အႏွစ္ရလ်က္ ......ဂုဏ္ရည္တက္ေအာင္
ေရပြက္ပမာ ........တစ္သက္တာ၌
ေသမွာမလြဲ.........ေနရဆဲဝယ္
ရခဲဘဝ .........အၿမတ္ရေအာင္
အတိတ္ၿပန္ေတြး......မပူေဆြးႏွင့္
ေရွ႕ေရးေတြးၾကံ ......မပူပန္ႏွင့္
ေရွးကံသာယုိး ........စိတ္မညိုးႏွင့္
ေတြ႕ရုိးအမွန္ .......ေလာကဓံလည္း
သည္းခံ၍သာ .......ၿမတ္သိ ကၡာၿဖင့္
ခ်ိန္ခါတုင္းတြင္ .......ကုသုိလ္ယွဥ္သည့္
ၿဖဴစင္စိတ္ထား .......ကုိယ္ႏွုတ္မ်ားၿဖင့္
အမ်ားအက်ိဳး .......ရြက္သည္ပုိးမွ
ကုိယ္က်ိဳးလည္းၿပည့္.......အၿမတ္ရွိမွာ
အသိသတိ ........အၿမဲရွိလ်က္
မိမိအားထုတ္ ........အၿမဲလုပ္သည့္
ပစၥဳပၸန္ကံ ..........ေကာင္းၿမတ္မွန္ေအာင္
စိတ္ဆႏၵသန္ ........ပညာဥာဏ္ၿဖင့္
ပုံမွန္အားထုတ္ .......ၾကဳိးစားလုပ္ပါ။ ။
ဦးဥတၱမ (ပင္းၿမဳိ့)
အရွင္အရဟံ မဟာေဗာဓိေရႊေညာင္ေတာ္
ပင္းၿမဳိ့ေဟာင္း။ နတ္ေမာက္ၿမဳိ့နယ္။ မေကြးတုိင္း။။

Thursday, October 28, 2010

ေအာင္သေျပညီေနာင္

ေအာင္သေျပညီေနာင္ဆိုသည္မွာေအာင္သေျပျမိဳ႕ရိုးေဟာင္းအေရွ႕ေျမာက္ေဒါင့္၏အေရွ႕ဘက္ကပ္လွ်က္တြင္
ရိွေသာသေျပညီေနာင္ေခၚသေျပပင္ႀကီးႏွစ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။အံ့ႀသဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္စည္မ်ားတုတ္
ႀကပါသည္။စာေရးသူအပါအ၀င္ပါလာသူငါးေယာက္ထိုအပင္ႀကီးကိုဖတ္ႀကည္႕ႀကည္႕ရာမမွီပဲေနာက္ထပ္သံုး
ေပလိုေနေသးသည္ကိုအံ့ႀသမိပါသည္။
အခ်င္းကိုတိုင္းႀကည္႕ရာ ၁၀ေပ၊၆လက္မရိွပါသည္။ေတာင္ဘက္ပင္မွာအခ်င္း၁၀ေပရိွပါသည္။
ပင္စည္ေအာက္ေျခအခ်င္းမွာေျမာက္ဘက္ပင္မွာ ၂၃ေပ၊ေတာင္ဘက္အပင္ေျခမွာအခ်င္း၂၀ေပရိွပါသည္။
ေဒသခံမ်ား၏အစဥ္လာေျပာျပခ်က္အရ သုေဒၶါနမင္းႀကီးကသိဒၶတၳမင္းသားကိုေဒ၀ိဠရေသ့အားျပသသည္။
ထိုေဒ၀ီဠရေသ့ႏွင္႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည့္ေဂၚဓံရေသ႕သည္ထိုအပင္ႀကီးႏွစ္ပင္အနီး႔၌သီတင္းသံုးခဲ့သည္ဟု
ဆိုပါသည္။ထိုအဆိုမွန္ကန္ပါက အဆိုပါသေျပပင္ႀကီးႏွစ္ပင္၏သက္သမ္းမွာႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀)ေက်ာ္ျပီဟုခန္႕
မွန္းရပါသည္။ထပ္မံတိုင္းတာခ်က္အရထိုအဆိုမွာမွန္ကန္သည္ဟုယူဆရပါသည္။တိုင္းတာခ်က္ႏွင္႕ထိုအဆို
အရသေျပပင္ႀကီးႏွစ္ပင္မွာျမတ္စြာဘုရားရွင္ထက္အသက္၆၈ႏွစ္ႀကီးသည္ဟုသတ္မွတ္လို႕ရပါသည္။
ထိုသေျပပင္ႀကီးႏွစ္ပင္ကိုအစြဲျပဳျပီးယခင္က အပင္ျမိဳ႕။ေအာင္သေျပျမိဳ႕၊ဟုနာမည္တြင္ခဲ့ပါသည္။

ထိုျမင္ရေသာေရတြင္းေလးမွာလဲေအာင္သေျပညီေနာင္ႀကီးႏွင္႕အျပိဳင္သက္တမ္းတူတူပဲျဖစ္ပါသည္။
ေရတြင္းေရမွာအျမဲေအးျမလ်က္ရိွျပီးPH7အဆင္႕ရိွေႀကာင္းက်မ္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွတိုင္းတာခ်က္အရသိရ
ပါသည္။


ေအာ္ေျခအျမစ္မ်ားမွာေက်ာက္ဖ်ာကဲ့သို႕ျဖစ္ေပၚေနသည္။



ထိုေအာင္သေျပညီေနာင္ႀကီးႏွင့္ပါတ္သတ္ျပီးသမိုင္းေလ့လာသူမ်ားအေနျဖင္႕ေလ့လာႏိုင္သလို၊ဘာသာတရား
ဂမၻီရလိုက္စားသူမ်ားလဲေလ့လာႏိုင္ပါသည္။မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕အရ ထိုေအာင္သေျပညီေနာင္ႀကီးတြင္အဓိဌာန္
ပုတီးစိတ္၊တရားထိုင္ ျပီး ေအာင္ျမင္သြားသူအမ်ားအျပားကိုေတြ႕ရပါသည္။ထိုေအာင္သေျပညီေနာင္တည္ရိွရာ
ေနရာကေတာ႕ မေကြးတိုင္း၊နတ္ေမာက္ျမိဳ႕နယ္၊ယခုပင္းျမိဳ႕ေဟာင္းေနရာတြင္တည္ရိွပါသည္။ရွင္အရဟံမဟာ
ေဗာဓိေရႊေညာင္ေတာ္ႏွင္႕ကပ္လွ်က္တည္ရိွပါသည္။သြားေရာေလ႕လာႏိုင္ပါသည္။

ေကေအတီရဲ႕(ရူးမယ္)

ကၽြန္ေတာ္လဲရူးခ်င္ေနတယ္။သီခ်င္းေလးထဲကလိုပဲျဖစ္ေနပါသည္။



Tuesday, October 26, 2010

အႏုပညာဆိုတာဒါေလ

ဒီအႏုပညာသရုပ္ေဖာ္ပံုေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ကဲသူငယ္ခ်င္းတို႕လဲႀကည္႕ပါအံုး။အေမာေျပေပါ႕။

Sunday, October 24, 2010

ျပည့္ျပည့္စံုစံု

ဒီေန႕ဖတ္မိတဲ့စာအုပ္ေလးထဲကေဖာ္ျပတာပါ.....။
ရံုးအုပ္စာေရးႀကီး ဦးေသာ္ဟာအသက္၅၀ေက်ာ္တဲ့အထိေန႕စဥ္မပ်က္ရံုးတက္ေနရစဲပဲဗ်။သူ႕ဘ၀မွာဘုရားသာ
အားကိုးရာလို႕ျမင္တဲ႕အတြက္ရံုးခန္းနဲ႕မလွမ္းမကမ္းက ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားကိုအခ်ိန္ရိွတိုင္းသြားျပီးအဓိဌာန္
ပုတီးစိတ္တက္တယ္။ပုတီးပါတ္ျပည္႕ရင္ဘုရားကိုရိုရိုေသေသ၀တ္ခ်ျပီး“ကားစီးရပါလို၏”လို႕ဆုေတာင္းတယ္။

ဆုေတာင္းေတာ့ျပည္႕တယ္ေခၚရမလားပဲ။ဦးေသာ္ရဲ႕ဇာတိျမိဳ႕နဲ႕မိုင္အစိတ္ေလာက္ေ၀းတဲ့ျမိဳ႕ေလးကိုေျပာင္း
ေရြ႕ဖို႕အမိန္႕စာထြက္လာတယ္။ဦးေသာ္ဟာေန႕စဥ္ပဲဘတ္စ္ကားစီးျပီး ရံုးတက္ေနရတယ္။

ဦးေသာ္အသက္ဟာႀကီးပါျပီ။ေန႕စဥ္ဘတ္စ္ကားစီးရင္း ပင္စင္ယူရေတာ႕မွာေပါ႕။အခါႀကီး၊ရက္ႀကီးေတြေရာက္
လို႕သူ႕ကိုငယ္ရြယ္သူေတြကလာကန္ေတာ႕တဲ့အခါ ဦးေသာ္က ဆုေတာင္းရင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေတာင္းႀကေဟ့
လို႕ႀသ၀ါဒစကားေျပာတယ္။

ေမာင္နဲ႕မယ္ငွက္ျဖစ္ရင္ တစ္ကိုင္းထဲနားရပါေစလို႕ဆုေတာင္းတယ္ဆိုပါေတာ့ တစ္ေကာင္ကလင္းတ၊
တစ္ေကာင္ကႏွံျပည္စုပ္ျဖစ္ေနရင္ဘယ္ႏွယ္႕လုပ္ႀကမွာတုန္း။ဒီလိုပဲႏွစ္ေကာင္လံုး ငွက္မေတြႀကီးပဲျဖစ္ေနရင္
တစ္ကိုင္းထဲေတာ့နားရပါရဲ႕ ဟန္မက်ဘူး။ဒါေႀကာင့္ဆုေတာင္းတယ္၊ဆုေတာင္းတယ္နဲ႕အလြယ္မေတာင္းနဲ႕
ျပည့္ျပည့္စံုစံုဟာကြက္မရိွေအာင္ဆုေတာင္းႀကလို႕သူကမွာသတဲ့။ ။ ။
........
ေဖလင္းသစ္ရဲ႕ေဟာဒီေလာကီ..စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Tuesday, October 19, 2010

တမူထူးျခား၊သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီး.

ဤသမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီး.သည္ကၽြန္ေတာ္ရြတ္ဆိုေနႀကပါ။လူတိုင္းရြတ္ဆိုေနႀကဂါထာေတာ္ႏွင္႕တမူမတူကြဲ

ျပားျခားနားပါသည္။ပါဌိလိုေရးတက္သလိုေရးလိုက္ပါတယ္။ဒီဂါထာကိုရြတ္ျပီးညပိုင္းအိမ္ျပန္လာရင္ေတာင္

လမ္းေဘးကေနတဖုတ္ဖုတ္နဲ႕ေျပးသြားသံေတြခဏခဏႀကားရပါတယ္။ႀကည္႕ရတာသရဲေတြေျပးသြားသလား

ပဲ။မယံုရြတ္ႀကည္႕။ေမာ္လျမိဳင္ကိုခဏေရာက္တုန္း သရဲေျခာက္တယ္ဆိုတဲ႕အိမ္မွာ.အဲဒီဂါထာသံုးေခါက္ရြတ္ရ

ေသးတယ္ “ဘုန္းဘုနး္..တ၀ုန္း၀ုန္း”နဲ႕ေျပးသြားသံ၊အိမ္ေပၚကဆင္းေျပးသြားသံ ႀကားရပါတယ္။ဒါတကယ္ပါ။

ဆင္းေျပးသံတာႀကားရတယ္ဘာမွမျမင္ရပါ။

ဤဂါထာေတာ္ႀကီးအစြမ္းေႀကာင္႕ႀကံဳခဲ႕ရတာေတြေရးရရင္ျဖင္႕မကုန္ႏိုင္ေလာက္ဘူး။


သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႀကီး.

သမၺဳေဒၶ အ႒၀ီသဥၥ၊ ဒြါဒသဥၥ သဟႆေက။

ပဥၥႆတ သဟႆာနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ။

ဂဂၢၤါယံ ၀ါဠဳက စုေႏၵ၊ပယြာေစတာ ဗဟုဖုေတႅ။

ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥအာဒေရန နမာမဟံ။

နမာကာရာ နုဘာေ၀န၊ ဟိတြာ သေဗၺ ဥပၸဒၵေ၀။

အေနကာ အႏ ၱရာယာပိ၊ ၀ိနႆႏ ၱဳ အေသသေတာ။

...................................................................

Thursday, October 14, 2010

ပုဗၺဏွသုတ္



http://sankooo.iblogger.org မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Tuesday, October 12, 2010

ေမတၱသုတ္(မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)




http://sankooo.iblogger.org မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Monday, October 11, 2010

“သက္ဆုိင္သူသာသိပါေစ”

ခ်စ္ရသူေလး.......ညီမေလးေရ၊ အေသြးအသား......ႏွလံုးသားမွ
ခံစားလ်က္ပင္.........သံေယာစဥ္ၿဖင့္၊ အၾကင္နာကဲ............ရင္မွာစြဲ၍
အသည္းထဲမွ............ခ်စ္လြန္းလွလည္း၊ တိတ္တခိုးေလး.........ၾကိတ္ပုိးေဆြးလ်က္
ခ်စ္ေရးမလွ...........ခ်စ္ဒုကၡၿဖင့္၊ ဤဘ၀မွာ..............ခ်စ္ရုံသာဟု
ရင္မွာသိရွိ...............ခံစားမိရင္း၊ ၀ဋ္ရွိလိုသာ........အၿပစ္ရွိေၾကာင္း
ခ်စ္မိေနတာ........ဖြင့္ေၿပာပါလွ်င္၊ အခါလြန္မုိး ........ရြာေစြၿဖိဳးသုိ့
ဆုိးက်ိဳးမ်ားသာ....ၿဖစ္ၾကမွာကုိ၊ ရင္မွာၾကိဳသိ.......ၿမင္ေယာင္မိရင္း
ခ်စ္မိလြန္မွား......ႏွလုံးသားကုိ၊ ခ်စ္အားငယ္ရ....ဤဘ၀၀ယ္
ဤမွ်သာဟု.....စေတးမူၿဖင့္၊ ခ်စ္မူဇာတ္သိမ္း....ခ်စ္ဇာတ္ၿငိမ္းလ်က္
ခ်စ္ကိန္းမၾကဳံ.......ရင္မခုန္ဘဲ၊ လြမ္းရုံေဆြးရုံ.......တမ္းတရုံၿဖင့္
ရူးရုံမွ်သာ..........အဆုံးမွာမူ၊ ေသမွာကုိပင္.....ၾကိဳသိၿမင္လ်က္
ခ်စ္ခ်င္သမွ်.....ၿမိဳသိပ္ရၿပီ၊ “ခ်စ္ရသူေလး...ညီမေလးရယ္”
ခ်စ္ေၾကြးမေၿပ...၀ဋ္ေၾကြးေတြကုိ၊ ကံေခသူမွာ.......၀ဋ္ၾကမၼာေၾကာင့္
ရင္မွာခံစား.....ေသာကပြားလ်က္၊ ခ်စ္အားမရွိ.....ခ်စ္မိေနသည္
ခ်စ္မိသူမွာ......ခ်စ္ဒဏ္ရာၿဖင့္၊ ေသပါေတာ့မည္...ေသေတာ့မည္ဟု
ေသသည္အထိ....ခ်စ္မိေနေၾကာင္း၊ မခ်ိရင္မွာ...........ေၾကကြဲစြာၿဖင့္
တြယ္တာေႏွာင္ငင္..သံေယာစဥ္သည္၊ အမွ်င္မၿပတ္.......ဆုိ့နင့္က်ပ္လ်က္
ရင္လွပ္ေမာထိ....ရိုက္ငုိမိေအာင္၊ ခ်စ္မိသမွ်..........စိတၱဇေၾကာင့္
ႏြမ္းလ်ညိဳးခ်ံဳး.....အပူဖုံးလ်က္၊ ႏွလံုးသားမွ........မ်က္ရည္စတုိ့
စီးက်သမွ်.....တားမရဘဲ၊ ခ်စ္သမွ်ကုိ....သစၥာဆုိ၍
ခ်စ္လုိသမွ်....ခ်စ္ဒုကၡၿဖင့္၊ “ခ်စ္ရသူေလး....ညီမေလး”ကုိ
ခ်စ္ေသြးသက္ေသ....ေပးဆက္ေနသည့္
အေသေၿဖာင့္စြာ......ေသတမ္းစာဟု
ကုိယ္သာခ်စ္မိ.....အၿပစ္ရွိေၾကာင္း
ခ်စ္မိတာ၀န္........ေ၀ဒနာၿဖင့္
ကဗ်ာဖြဲ့ကာ.....ေရးခဲ့ပါသည္
ၾကင္နာသမွ်......ခ်စ္သမွ်ကုိ
“ခ်စ္ရသူေလး...ညီမေလး”သာ
ခ်စ္ေၾကြးလည္းးေၿပ...၀ဋ္ေၾကြးေက်ေအာင္၊ ခ်စ္ေနမူေလး......စာနာေတြးလ်က္
ခ်စ္ေသြးတူစြာ.....အၾကင္နာၿဖင့္၊ ရင္မွာခံစား.......သိေစသားဟု
စိတ္ထားရည္သန္...ေတာင္းဆုပန္လ်က္၊ ခ်စ္ကံေခစြာ........ေသေပ်ာ္ပါၿပီ
“ၾကင္နာသူေလး....ညီမေလးရယ္”၊ ခ်စ္ေရးမလွ...ခ်စ္ဒုကၡေၾကာင္
ဘ၀ဤတြင္.....ဆုံးေစခ်င္တာ၊ အၾကင္နာႏွင့္....ခြင့္လႊတ္သင့္ေၾကာင္း
ထပ္ဆင့္ေတာင္းပန္....အေသခံမည္၊ ေနာင္သံသရာ...ဘယ္ေသာခါမွ
ဆုံပါရမည္....ေတာင္းဆုရည္လ်က္၊ “ခ်စ္ညီမေလး”...သိေစေရးကုိ
ခ်စ္ေသြးကဗ်ာ...ဖြဲ႕ဆုိပါသည္၊ ၿဖစ္ရာဘ၀.....ဟူသမွ်၌
“ခ်စ္ရသူေလး....ညီမေလး”ႏွင့္၊ ခ်စ္ေရးကံၾကံဳ......ဖူးစာဆုံ၍
ခ်စ္ဘုံခ်စ္နန္း.....ခ်စ္စခန္း၀ယ္၊ ခ်စ္ပန္းလွလွ......ဖူးပြင့္ၾကလ်က္
ညားရပါေစ......ေပါင္းရေစဖုိ႕၊ ဆုေခြ်လ်က္တာ...ရင္ဖြင့္ပါသည္
ရင္မွာစုိးမုိး......တိတ္တခိုးႏွင့္ ၊ ၾကိတ္ပုိးေဆြးကာ....ခ်စ္ေနပါသည္
ရင္မွာစူးနစ္.......ေသေအာင္ခ်စ္ေသာ၊ အခ်စ္ဆုိတာ....သိႏုိင္ပါေစ
ရင္မွာစူးနစ္.....ေပးဆပ္ခ်စ္ေသာ၊ အခ်စ္ဆုိတာ....သိႏုိင္ပါေစ
ရင္မွာစြဲနစ္.....သိပ္ကုိခ်စ္ေသာ၊ သူခ်စ္ဆုိတာ....သိႏုိင္ပါေစ.......
ရင္မွာစြဲနစ္.....သိပ္သိပ္ခ်စ္ေသာ၊ မခ်စ္စဖူး.......အခ်စ္ဦးမုိ႕
အထူးခ်စ္တာ.....သိႏုိင္ပါေစ.......၊ ရင္မွာစြဲၿမဲ........တခ်စ္ထဲမုိ့
ခ်စ္ၿမဲခ်စ္မွာ...သိႏုိင္ပါေစ......၊ ရင္မွာစြဲၿငိ.......ေသသည္ထိေအာင္
ခ်စ္မိေနတာ.....သိႏုိင္ပါေစ.......
ရင္မွာစြဲလမ္း.....အသည္းကြ်မ္းေအာင္၊ အရမ္းခ်စ္တာ.......သိႏုိင္ပါေစ
ရင္မွာစြဲနစ္......သနားခ်စ္မုိ့၊ သိပ္ခ်စ္ရတာ......သိႏုိင္ပါေစ
ရင္မွာစြဲေန.......ခ်စ္ၿမဴေတကုိ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ...သိႏုိင္ပါေစ....
ၾကင္နာသမွ်....ၿဖဴစင္လွစြာ၊ ဘ၀နဲရင္း......ခ်စ္ခဲ့ၿခင္း၌
ေတြ႕ၿခင္းေနာက္က်...ကံဆုိးလွ၍၊ ေသရပါလည္း....ရင္မွာစြဲသည့္
ၿမဲၿမဲခိုင္ခိုင္....ခ်စ္မ႑ိ်င္ကုိ၊ သက္ဆုိင္သူသာ...သိႏုိင္ပါေစ.....
ရင္မွာစြဲနစ္...သိပ္သိပ္ခ်စ္ေသာ၊ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ...ခ်စ္ေမတၱာကုိ
“ၾကင္နာသူေလး...ညီမေလး”သာ၊ ခ်စ္ေသြးတူစြာ.....သိႏုိင္ပါေစ......
ရင္မွာၿမဲခိုင္......ခ်စ္မ႑ိ်င္ကုိ
သက္ဆုိင္သူသာ.....သိပါေစ။ ။
...................................................................................

Tuesday, October 5, 2010

ေႀကာ္ျငာ

ဒီေန႕မနက္ ႏိုင္းႏိုင္းစေနသို႔ ေပးစာ ပို႕ထဲက ဆရာေအာင္ဖုန္းျမင့္ဆီကိုဖုန္းဆက္ျပီးေဗဒင္ေမးႀကည္႕တယ္။
ဆရာႀကီးကတကယ္စိတ္ရွည္တယ္။ေနာက္ျပီးေဟာခ်က္ေတြက အရမ္းမွန္ေတာ့၊အံႀသမိတယ္။
ဆရာႀကီးကိုစမိတ္ဆက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္မႏိုင္းႏိုင္းစေနဘေလာ့ကေနသိလို႕ေမးတာပါလို႕..ဆိုေတာ႕....
ဆရာႀကီးကေျပာတယ္ ျပည္ပမွာေနတဲ့မည္သည့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမဆို သူ႕ဆီကိုျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ ၆နာရီမွ ၉နာရီအထိဖုန္းဆက္ေဗဒင္ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္တဲ့။အခမဲ့ေဟာေပးပါတယ္တဲ့။မည္သည့္အခက္အခဲမဆိုသူတက္
တဲ့ပညာနဲ႕ေျဖရွင္းေပးပါတယ္တဲ့။ကၽြန္ေတာ္ကိုလက္ဆင့္ကမ္းေျပာႀကားေပးပါတဲ့။
စိတ္၀င္စားမယ္ဆိုရင္ယံုႀကည္စြာနဲ႕ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ကိုယ္ေတြ႔......။
ဆရာႀကီးအမည္က=ဆရာေအာင္ဖုန္းျမင့္
ဖုန္းနံပါတ္=
+ ၉၅၁ ၅၄ဝ ၇၂ဝ
အခ်ိန္=ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ ၆နာရီမွ ၉ နာရီအထိ -ေန႔စဥ္-
မည္သည္႔နိုင္ငံ မည္သည္႔ေနရာမွမဆို အခေၾကးေငြမယူပဲ ေဟာေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
................................................................................................................
ေဒါင္းမင္း

Monday, October 4, 2010

အဆိပ္သင့္ပင္စည္ႏွင္႕ေနာက္ဆက္တြဲ

အဆိပ္သင့္ပင္စည္နဲ႕ပါတ္သတ္တာေလးေတြအြန္လိုင္းမွာရွာႀကည္႕မိေတာ႕မွလြဲေနတာေလးေတြ။ကူးယူေဖာ္ျပ
မူရင္းကၽြန္ေတာ္လိပ္စာမထည္႕တာေလးေတြ႕လို႕ျပန္လည္တင္လိုက္ပါ။ကူးယူေဖာ္ျပခံရတာကိုေတာ႕မေျပာလို
ဘူး။ဒါေပမယ္႕ကူးယူခဲ့တဲ့မူရင္းလိပ္စာမထည္႕တာရယ္။မူးရင္းပို႕ထက္စာေႀကာင္းပိုထည္႕တာေတြကရုပ္ဆိုး
လွတယ္။ဒီစာသားေလေပါ႕> သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။
> " ခ်ိဳ-- မင္း ကိုယ္တို႕ မြတ္စလင္ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"

ကၽြန္ေတာ္တင္လုိက္တဲ႕ပို႕မွာဘယ္ဘာသာရယ္လို႕မထည္႕ထားပါဘူး။..ပဲထည္႕ထားပါတယ္။

" ခ်ိဳမင္းကိုယ္တို႕ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
"ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
"မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္ကလိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ။
ဒါမူရင္းကၽြန္ေတာ္တင္လိုက္တဲ႕အတိုင္းပါပဲ။ဘာေႀကာင္႕အပိုေစာင္းမြတ္စလင္ဆိုတာထည္႕လဲဆိုတာေတာ႕
သိပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ကိုယ္တင္လိုက္တဲ႕ထပ္တိုးလိုက္တဲ႕စာေႀကာင္းေလးတစ္ေႀကာင္းကတျခားဘာသာ၀င္
ေတြကိုထိခိုက္မွုျဖစ္မွာဆိုးလို႕.ဒီအဆိပ္သင္႕ပင္စည္ကိုေရးသားခဲ႕တဲ႕ဆရာေတာ ္ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)
ဘယ္ဘာသာျဖစ္တယ္လို႕မထည္႕ခဲ့ပါဘူး။ေနာက္တစ္ခုက
http://revpandita.blogspot.com/2009/09/blog-post_6453.html မွာအဆိပ္သင္႕ပင္စည္ကိုကူးယူ
ေဖာ္ျပထားပါတယ္။စာေရးသူေနရာမွာ (ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီးခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္
ပါသည္။)

> ေရႊျမန္မာ(ဘိုကေလး)
ဆိုျပီး ေရးသူနာမည္ေတာင္ေျပာင္းထားတာေတြ႕ပါတယ္။မျဖစ္သင္႕တဲ႕ကိစၥလုိ႕ထင္ပါတယ္။တျခားကူးယူေဖာ္
ျပတဲ႕ဆိုဒ္ေတြကိုေတာ႕မေဖာ္ျပေတာ႕ပါဘူး။
အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္(၁)
Sunday, January 18, 2009

ကိုတင္ျပခဲ႕ပါတယ္။

အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္(၂)ဇာတ္သိမ္း

Monday, January 19, 2009
မွာတင္ျပခဲ႕ျပီးျဖစ္ပါသည္။သြားေရာက္ဖတ္ရွုႏိုင္ပါတယ္။
မခင္ဦးေမေျပာသလိုပဲ ကလိကလိနဲ႕ က်လိက်လိ
ျဖစ္ရပါတယ္။ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမွန္းလဲမသိေတာ႕ပါအြန္လိုင္းႀကီးေရ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ေဒါင္းမင္း
....................................................................................................................
အခုအဆိပ္သင္႕ပင္စည္ဆိုတဲ႕ျဖစ္ရပ္မွန္ကိုအေျခခံထားတဲ႕ဇာတ္လမ္းကိုအလြယ္တကူဖတ္လို႕ရေအာင္
ျပန္လည္တင္ျပေပးလိုက္ပါသည္။
.........................................................................................................................
အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္

ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီးခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

......*......*....*....*......*.....*xxxxxxxxx......*.........*..........*.........*........*

ကိုယ္ထင္ရင္ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္ ေရႊနန္းမဟုတ္ပဲသူမအတြက္အလွ်ံျငီးျငိီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ သံေႏွာင္အိမ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါေလ
ျပီ။

"ခ်ိဳရယ္မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ႕အျပံဳးေလးရယ္၊ ၀ါ၀င္းတဲ႕အသားေလးရယ္ဟာ ကိုယ္႕ကိုပထမဆံုးဖမ္းစား လိုက္တာပါပဲ"
ခ်စ္သူ၏ေႏြးေထြးေသာစကားသံမ်ားသည္သူမအတြက္ျငိမ္႕ေညာင္းေသာဂီတသံမ်ားျဖစ္ခဲ႕ဖူး ပါသည္။
"မခ်ိဳရယ္ ညည္းအိမ္ေထာင္က် သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"
ဘ၀တူမိန္းကေလးမ်ား၏ခ်ီးက်ဴးမွုကိုခံရေသာအခါသူမမပြင္႕တစ္ပြင္႕ျပံဳးျပခဲ႕ပါသည္။ရင္ထဲမွာေတာ႕
တိတ္တခိုးပီတိလွိုင္းတို႕အလိပ္လိုက္တက္ေနခဲ႕ပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕
သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။
" ခ်ိဳမင္းကိုယ္တို႕ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
"ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
"မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္ကလိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ

ဒါေႀကာင္႕ခ်ိဳမျဖစ္မေနေျပာင္းမွျဖစ္မယ္"။
"အကိုပဲလက္ထက္ျပီးရင္ခ်ိဳ႕အလိုက်အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆို"

"ေအးေလအားလံုးခ်ိဳ႕အလိုက်ထားတယ္ေလ အခုခ်ိဳ႕မွာတီဗီြ၊ဗီစီဒီ၊ေရခဲေသတၱာ၊အဲယ္ကြန္း၊
တယ္လီဖုန္း၊သြားစရာရိွရင္ကား အားလံုးျပည္႕စံုေနျပီ။ဒါေတြအားလံုးခ်ိဳ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕
ကိုယ္ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုထားေပးတာေလ"

အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာေခတ္မွီၤတဲ႕ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြျပည္႕စံုေနရင္လံုေလာက္ျပီလို႕ ထင္ခဲ႕တဲ႕သူမရဲ႕အသိဟာေနာက္က်ခဲ႕ရပါျပီ။အရံွုးေပးလက္ေျမာက္ျခင္းနဲ႕ပဲသူမခင္ပြန္းရဲ႕အလိုက်ဘာသာ ေျပာင္းခဲ႕ရပါျပီ။
"ဟယ္...အေမလာတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာအေမရယ္သမီးေလအေမ႕ကိုအရမ္းေအာက္ေမ႕ေနတာ၊
အေမေနေကာင္းတယ္-ေနာ္"
"ေအး..ေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္၊.အေမလည္းငါသမီးသားဦးေလးေမြးတယ္ႀကားကတည္းကလာခ်င္ေနတာ
အိမ္မွာေလးခ်က္ျပဳတ္ေရးတာ၀န္လက္လြဲလို႕မရတာနဲ႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။ဒါနဲ႕ငါေျမးႀကီးႀကည္႕
စမ္းပါရေစအံုး ဟယ္။ငါ႕မွာေျမးဦးသကၤန္းခ်ီရေတာ႕မွာဆိုေတာ႕၀မ္းသာေနတာ..ဟဲ႕။"



အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္ေသာမိခင္ေဒၚရင္၏စကားသံေႀကာင္႕သူမထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားရသည္။သူမ၏
ခင္ပြန္းကမီးဖိုခန္းမွာထမင္းစားေနခိုက္ျဖစ္၍ေတာ္ေပေသးသည္။ေဒၚရင္ကေတာ႕သူမအျဖစ္ကိုမသိရွာပဲ
ကေလးကိုေကာက္ယူေပြ႕ခ်ီေခ်ာ႕ျမဴေနပါသည္။


........*................*.........*

အႀကားအျမင္ဗဟုသုတနည္း၍ရိုးသားလြန္းေသာမိခင္ႏွင္႕ဘာသာအယူျပင္းထန္းေသာခင္ပြန္းသည္တို႕
အႀကား
ပဋိပကၡမျဖစ္ေစရန္သူမသတိႀကီးစြာထား၍ဂရုစိုက္ခဲ႕သည္႕ႀကားမွာပင္ျပႆနာကရိုင္းျပစြာ၀င္
ေရာက္လာခဲ႕ ပါသည္။

"ဒီမွာခ်ိဳ မင္းအေမလုပ္ပံုေကာင္းေသးရဲ႕လား"
"ဟင္...အေမဘာလုပ္မိလို႕လဲ"

"ဘာလုပ္ရမွာလဲကြ မနက္ကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကိုဆြမ္းထြက္ေလာင္းတာငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္လို႕ေပါ႕"

"ေႀသာ္-အစ္ကိုရယ္ရြာမွာလဲအေမကေန႕တိုင္းဒီလိုဆြမ္းေလာင္းေနက်ေလ။ဒီမွာလည္းထမင္းဟင္းအဆင္
သင္႕က်က္ျပီးသားျဖစ္ေနတာနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာေနမွာပါ"

"မလိုခ်င္ဘူးကြာ-သူအိမ္မွာသူဘာလုပ္လုပ္ ငါ႕အိမ္မွာငါမႀကိဳက္တာမလုပ္ရဘူး။ ဒီကိစၥမင္းေျပာရင္ေျပာ
မင္းမေျပာရင္ငါေျပာရလိမ္႕မယ္။"

"အို-အကိုေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ခ်ိဳ႕ဘာသာအဆင္ေျပေအာင္ႀကည္႕ေျပာပါ႕မယ္။"


မိခင္အားရန္လိုထိပါးလာမည္႕ကိစအတြက္သူမႀကမ္းတမ္းစြာတုန္႕ျပန္လိုက္ခ်င္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျပႆနာ
က ပိုႀကီးထြားလာႏိုင္သည္႕အတြက္နာက်င္မွုတို႕ေရာစြက္ေနေသာေဒါသကိုအသာမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရသည္။


သ႔ူမိခင္ျပန္ေသာေန႕တြင္ေမာ္တင္သေဘၤာဆိပ္သို႕သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ျဖစ္သည္။ကားေပၚကအဆင္းမွာ
ပင္
ယခင္ကသူမႏွင္႕အတူေစ်းေရာင္းခဲ႕ေသာရြာသူအိမ္နီးခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႕ဆံုျဖစ္သည္။

"ဟယ္-မခ်ိဳ၀လာလုိက္တာဟယ္၊သူေဌးမရုပ္တကယ္က်တယ္သိလား၊နင္ငါတို႕ကိုသတိရေသးရဲ႕လား-ဟင္။
ငါ႕မွာေတာ႕နင္႕ကိုေန႕တိုင္းသတိရေနတာ။"
"ေအးမာရယ္-ငါလည္းနင္တို႕ကိုသတိရပါတယ္၊ငါမွာအျပင္လဲေကာင္းေကာင္းထြက္ခြင္႕မရ၊သားေလးက
လည္းရိွေနေတာ႕အိမ္ထဲမွာပဲေအာင္းေနရတယ္။"
"ေႀသာ္ဒါနဲ႕မခ်ိဳ-ဒီႏွစ္ရြာဦးေက်ာင္းကထိန္မွာဆိုင္းပါတယ္သိလား၊တန္ေဆာင္တိုင္မီးပန္းေတာင္းလွည္႕ပြဲက


လဲ အရင္ႏွစ္ေတြထက္ပိုစည္မွာရန္ကုန္ကဦးေက်ာ္ျမင္႕တို႕က-ကထိန္မွာေငြမတည္ျပီးမီးပန္းေတာင္းပြဲကို
အထူး စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးမွာတဲ႕။အဲဒါ-နင္လာခဲ႕ပါ႕လားဟယ္။"
"ေအးဟယ္ငါလာခ်င္လုိက္တာ နင္တို႕ေျပာမွ ငါရြာကိုပိုျပီးေတာင္သတိရလာတယ္။"


ေျပာသာေျပာရသည္သူမဘ၀သည္ရြာကစည္ကားလွေသာအလွဴပြဲ၊ကထိန္ပြဲမ်ားႏွင္႕အဆက္ျပတ္ခဲ႕ရျပီျဖစ္
သည္။ "မည္႕သည္႕ပြဲေတာ္ကုိမွ်မသြားရဟု"
တခ်က္လြတ္အမိန္႕ထုတ္ခံခဲ႕ရျပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္႕၀မ္းနာကိုယ္
သာသိမို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရြာအေႀကာင္းမေျပာျဖစ္ေအာင္စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္ရသည္။
မိမိ၏က်ဥ္းက်ပ္ေသာဘ၀ႏွင္႕ရြာကိုလြမ္းဆြတ္ေသာရင္တြင္းေ၀ဒနာတို႕ကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားမရိပ္မိေစရန္အျပံဳး
တုျဖင္႕ဖံုးထားရင္းစကားေျပာေနရသည္။

အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ကားေပၚလိုက္ပါရင္းရြာကပြဲေတာ္ေတြအေႀကာင္းသူမေတြးေနမိသည္။သူမ၏
အပ်ိဳစင္ဘ၀အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားသည္ရြာမွပြဲေတာ္ရက္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ႕ရသည္။အလွဴပြဲ၊ဘုရားပြဲ၊ရိွျပီဆိုလွ်င္
တေဒါက္ေဒါက္ဓါးခ်က္သံေလးမ်ားျဖင္႕စည္းခ်က္ညီညာေသာႀကက္သြန္လွီးပြဲမွာသူမပါ၀င္စျမဲ။ကြမ္းေတာင္
ပန္းေတာင္ကိုင္အဖြဲ႕ႏွင္႕အမ်ိဳးသမီးေ၀ယ်ာ၀စၥအဖြဲ႕မ်ားတြင္သူမသည္အေရးပါသူတစ္ေယာက္။၀ါတြင္းဥပုသ္
ေန႕မ်ားႏွင္႕သႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္ဥပုသ္သည္မ်ားအားေကၽြးေမြးရန္မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ရသည္မွာလဲေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းလွသည္။ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာဤပြဲေတာ္ရက္မ်ားကိုဆက္လက္ဆင္ႏြဲ
က်ေပဦးေတာ႕မည္။သူမမွာေတာ႕ပြဲေတာ္ရက္မ်ားေရာက္တိုင္းလြမ္းေမာျခင္းနဲ႕သာအခ်ိန္ကုန္ေနရျပီျဖစ္သည္။
ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိေသာဆံုးရံွုးမွုမ်ားကိုသူမဆက္ျပီးမစဥ္းစားခ်င္ေတာ႕။မ်က္လံုးအစံုကိုပိတ္၍အေတြးကိုရပ္
ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္႕တိုင္မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းတို႕ကပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ္႕ဆင္းလာသည္။

*................*...........xxxxxxx........*......................*

ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ......ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပါင္းတို႕သည္...ဤမဂၤလာမ႑ပ္.....ေက်ာင္းေတာ္
အမွတ္ျဖင္႕သာလွ်င္...ေရႊဖ၀ါးရတနာ...စႀကာေရႊဖ၀ါး....ျဖန္႕ျငား........ျဖန္႕ျငားပါေစေသာ္။

သူမတို႕ေနရာႏွင္႕မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေသာ မဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွလြင္႕ပ်ံလာေသာအသံခ်ဲ႕စက္
အသံ။ဤသီခ်င္းသံသည္ရြာမွာအလွဴဘုရားပြဲရိွတိုင္းဖြင္႕ေနက်သီးခ်င္းသံျဖစ္သည္။အခုမွပို၍တမ္းတစြာ
နားေထာင္ျဖစ္သည္။ရြာကိုပို၍သတိရမိသည္။

သူမတို႕အရပ္တြင္အလွဴအစေန႕တြင္ အသံခ်ဲ႕စက္ေရာက္သည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္သီခ်င္းသံကိုစတင္ႀကားရသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္သူမတို႕အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုကႀကက္သြန္လွီး၊ႀကက္သြန္ခြာျဖင္႕႔အလုပ္ရွုပ္က်မည္။ဦးညြန္႕တို႕
ဦးေအာင္လံတို႕၊ဦးႀကီးမ်ားကအက်ီဗလာက်င္း၍ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းျဖင္႕လာေရာက္ထမင္းခ်က္ ႀကမည္။ကေလး
တသိုက္ကဆူညံစြာေျပးလႊားေဆာ႕ကစား၍အခ်ိဳ႕ကအသံခ်ဲ႕စက္နားတြင္၀ိုင္းအံုေနႀကမည္။ ညေနပိုင္းတြင္
အလွဴအိမ္ကေကၽြးေမြးေသာသီးစံုခ်ဥ္ေရဟင္း၊ငံျပာရည္ခ်က္၊တို႕စရာတို႕ျဖင္႕ကေလးလူႀကီးအားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္
ပါးပါးစားေသာက္က်ေတာ႕မည္။

ဤသီခ်င္းႏွင္႕စိတ္ကူးထဲကရြာအလွဴပြဲ၏ပံုရိပ္ျမင္ကြင္းအစံုသည္သူမႏွလံုးသားထဲအေသြးအသားထဲအထိ
ရုန္းႀကြလွုပ္ရွားဆူေ၀လာေစ၏။ရင္တလွပ္လွပ္တုန္လာသည္အထိရြာကိုေအာင္းေမ႕မိ၏။အိမ္အျပင္ထြက္၍
အသံခ်ဲ႕စက္အသံႀကားရာသို႕သူမထြက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ေယာဂီလံုခ်ည္မ်ား၀တ္လွ်က္သာသနာေတာ္အက်ိဳး
အတြက္ေငြဖလားကိုယ္စီကိုင္ကာအလွဴခံေနသူမ်ား၊တက္စြမ္းသေရြ႕ထည္႕၀င္လွဴဒါန္းသြားက်သူမ်ား၊
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း၀င္၍ဘုရား၀တ္ျပဳေနသူမ်ား၊က်က္သေရရိွလွေသာျမင္ကြင္းအစံုကိုသူမလြမ္းေမာ
စြာေငးႀကည္႕ေနမိသည္။

ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွေငြသံုးေထာင္က်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ခပ္သုတ္သုတ္သြားလွဴလိုက္သည္။
ဘ၀တသက္တာအတြင္းမွာအရသာအရိွဆံုးအလွဴဟုသူမဘာသာမွတ္ခ်က္ျပဳရင္းႀကည္ႏူးလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။

.......................................................*...................................................
"ဒကာမႀကီး-ကိုရင္တစ္ပါးဆြမ္းခံႀကြလို႕ရမလား"

သကၤန္းကိုသပ္ရပ္စြာရံုထားေသာကိုရင္ႏွစ္ပါးကသူမကိုျမင္၍ဆြမ္းဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ဘာသာျခားအမ်ား
စုေနထုိင္ေသာဤေနရာတ၀ိုက္တြင္ျမန္မာရုပ္ေပၚလြင္ေနေသာသူမကိုေတြ႕လိုက္၍အားကိုးတႀကီးဆြမ္းဖိတ္
လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ကိုရင္မ်ားကိုခပ္ေတြေတြႀကည္႕ေနမိသည္။


"အရွင္ဘုရားတပည္႕ေတာ္.......?........ဘာသာ၀င္ပါဘုရား"

တစ္ဆို႕ေနေသာလည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွသူမအသံေခ်ာက္ကပ္စြာထြက္ေပၚလာသည္။ကိုရင္မ်ားကသူမကို
ဘာသာျခားဟုတ္ပါ႕မလားဟုသံသယအႀကည္႕ျဖင္႕ႀကည္႕၍လွည္႕ျပန္သြားႀကေလျပီ။

အလွဴအတန္းရက္ေရာေသာအဘိုးအဖြားတို႕၏ေျမးျဖစ္သူ.သဒၶါေစတနာထက္သန္ေသာ အမိအဖတို႕၏သမီး
ျဖစ္သူ၊ကုသိုလ္ေကာင္းမွုျဖင္႕ေ၀းခဲ႕ရ၍အလွဴအတန္းကိုရက္ေရာစြာျပဳလုပ္လိုသူယခုေတာ႕ဆြမ္းလာဖိတ္ေသာ
ကိုရင္မ်ားကိုဘာသားျခားပါဟူ၍ျငင္းဆန္လိုက္ရျပီ။ရင္ထဲမွာနင္႕ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။တလိွုက္လိွုက္
တက္လာေနေသာရင္တြင္းေသာကကိုဘယ္လိုမွထိန္းမထားႏိုင္ေတာ႕။အိပ္ခန္းတြင္းသို႕၀င္၍အားရေအာင္
ငိုရွိုက္ပစ္လိုက္သည္။

.......*.........*............xxxxxxxxxxxx........*........*..........

တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ခပ္စိမ္႕စိမ္႕ေလႏုေအး၊ႀကည္ႏူးဖြယ္႕ဆည္းလည္းသံတို႕ကိုခံစားရင္း၊အလင္း
ေရာင္ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေအာက္၀ယ္ထီးထီးမားမားတည္ရိွေနေသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုဦးခ်ရိွခိုးလိုက္သည္။
တဒဂၤအခိုက္အတန္႕ေလးရယ္ေပါ႕။သည္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရပါျပီ။
သူမအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ႕သည္။

"ဟင္-ငါေရႊတိဂံုဘုရားကိုအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား။ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္..ဘုရားကညည္းကိုအျမင္မွန္ျပေန
ပါလား။ခ်စ္သမီးကကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာကိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ေျပာျပေနတဲ႕
အတုိင္းပါပဲလား"။


သူမတီးတိုးစြာေရရြတ္မိသည္။မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာ
အိမ္မက္ထဲကေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းကေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕။ ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕သားေလးကိုေခၚကာေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။ သူမခင္ပြန္းအျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္ မွႀကည္႕ရွင္းေတာ႕မည္။ အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္ ရိွ၏။ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသူမတသက္တာဖူးခြင္႕မရေတာ႕ဟုထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕ စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။ သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။

"အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္" အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာသားေလးကသူမအားနားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။

"ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။
သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္"။

သားေလးကိုသူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍နဖူးထက္တြင္တင္
ေပးရင္း ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။

"သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း
..........
..ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ.......၊
ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊


သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။


သားေလးကိုတုိင္ေပးရင္းသူမေရာသားေလးပါသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီးျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။

..............**------**-----xxxxxxxx-----****-----****.............

ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖင္႕ တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။

"ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္"
"အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာငယ္ပါေသးတယ္။အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွေခၚတာ
ေပါ႕။"
"ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။"

ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏စကားလံုးမ်ားကိုသူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း မရိွခဲ႕ပါ။

.....................**.......................**.....................*...................*.....................*............

သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာသူမအမည္ကိုအေရးတႀကီးေခၚသံႀကားလိုက္ ရသည္။

"မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ"
"ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ" " အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္ .. ၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕" "ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕"

သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ရပ္ထားေသာႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ဦးစိုက္ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာသားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။ သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ အသိေႀကာင္႕ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ငိုရိွုက္ လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕ အသံထြက္မလာေတာ႕။ သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းက ပေဟဠိဆန္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလာသည္။

"ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား"
"သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ ရွင္၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားလို႕ေပါ႕။ ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕ တားပါလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။ ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။"


သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာနာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕သူမႀကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို
ပစ္လိုက္သည္။

"ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
သားေလးမဆံုးခင္ေန႕ကအျပင္သြားတဲ႕ကိစၥအိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
သားေလးကိုမင္းတို႕ဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ငါလည္း၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သားေလးဆံုးစရာအေႀကာင္းမရိွဘူး။သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။မင္းသိရဲလား။"

"အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္ကသူ႕သားတစ္ေယာက္ကိုသူတို႕ဘုရား ေခၚသြားတာအျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ဒါဘာထူးဆန္းလဲ"
"ေအးသူမ်ားေတြအတြက္မထူးဆန္းေပမယ္႕မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။ ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ"။


သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။

"ဟင္း--ဟင္း--ဟင္းကၽြန္မလားဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး သြားျပီအခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ"

"ဘာ---ဘာေျပာတယ္။မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီးတျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕"
"ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကိုကၽြန္မဘာသာဖန္တီးယူတာ။အခုကၽြန္မမွာ သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ဒီေတာ႕ရွင္႕ကိုဆက္ျပီးမေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကိုကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး"
"ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလ အိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕ မင္းႀကိဳက္တဲ႕ ေနရာသြားႏိုင္တယ္"။

သူမအ၀တ္အစားမ်ားကိုအိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာအိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕ သည္။သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ စြာခ်လိုက္သည္။ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။

......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx............

""ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။ ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာငါဟာမခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲေလာကီကိုစြန္႕ခြာ သြားတဲသီလရွင္တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
လကၤာထဲက"ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္"ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကိုမိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ဒါေႀကာင္႕၏ ငါဟာ.. ဘာသာလဲဆံုး၊သားလဲဆံုး၊ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္ သူ၊ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။နင္တို႕နဲ႕အတူတျခားဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေတြကိုငါ႕လိုအျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီးအိမ္ေထာင္ျပဴမမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္"။

နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း

မခ်ိဳ

...........xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....

စာအိတ္ကိုပိတ္၍ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအားသူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ဤစာသည္ ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္သူမတက္ႏိုင္ေသာအစားထိုးကုသမွုဟု ခံယူလိုက္သည္။

သေဘၤာမ်ားဥဒဟိုသြားလာေနေသာရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။သူမရင္ထဲမွာအိမ္ေထာင္ေရး ေနာင္တမ်ား၊ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏ေျခလွမ္းမ်ားက သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။

ျပီးပါျပီ...။ ။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)

ဲ ျပႆနာ

အဲဒီညေနကလဲ ျပႆနာအေထြးအရွုပ္ေတြနဲ႕၀ကၤပါေတာင္မွာကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတာေပါ႕ဗ်ာ၊ေစတီကေလးဆီ
ကဆြဲလည္းသံတစ္ခုကထူးထူးျခားျခားအသံသာေနတာကိုလည္းသတိထားမိပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါတိုး၀င္လာတဲ႕ေလကကၽြန္ေတာ္႕ဆံပင္ေတြကိုဖြက်ဲသြားႀကတယ္။
ေနေစာင္းသြားျပီျဖစ္လို႕ျပန္ဖို႕ကၽြန္ေတာ္ထလိုက္မယ္အလုပ္မွာလူတစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႔လာရပ္တယ္ဗ်။
ေမာ္ႀကည္႕လိုက္ေတာ႕ႀကည္လင္သန္႕ရွင္းတဲ႕သူမ်က္ႏွာမွာျပံဳးေယာင္သန္းေနတယ္။သူ႕အသက္က
ေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ရိွေရာ႕မယ္။သူကကၽြန္ေတာ္ကို......
“ေမာင္ရင္ဒီမွာလာထိုင္တာသံုးရက္ရိွျပီ”တဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႕ေခါင္းကိုညိတ္ျပလိုက္တယ္၊သူကဆက္ျပီးဆိုျပန္ပါတယ္။
“ေမာင္ရင္ဒီမွာအပ်င္းေျပလာထိုင္တာေတာ႕ဟုတ္ပံုမရဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ကသူ႕ကိုေငးႀကည္႕တယ္။သူ႕ကိုအံႀသတာလဲပါတာေပါ႕႔၊သူကကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေနတာေတြ
ကိုသိေနတဲ႕အမူအရာမ်ိဳးနဲ႕.....
“လူ႕ေလာကမွာျပႆနာေတြရိွတာေပါ႕၊လူတစ္ေယာက္ကမိုးရြာထဲမွာထီးေဆာင္းျပီးသြားျပီးေတြးမိတယ္ဆိုပဲ
“မိုးဟာအေပၚကရြာေပလို႕သာပဲ၊ေအာက္ကမ်ားရြာရင္ဘယ္လိုထီးေဆာင္းသြားရပါမလဲ”လို႕။ဒီအေတြးနဲ႕
သူဟာေအာက္ကရြာမယ္႕မိုးကိုထီးေဆာင္းေရးျပႆနာျဖစ္ေနတယ္။ဒါ--တကယ္ေတာ႕ျပႆနာမွမဟုတ္တာ
ျပႆနာမဟုတ္တာကိုျပႆနာလုပ္ေနရင္ကိုယ္ပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္းျဖစ္ရတက္တာပဲ။လူေတြဟာ
“ျပႆနာအတု”ကို“ျပႆနာအစစ္”ထင္ျပီးပင္ပင္ပန္းပန္းေျဖရွင္းေနတက္ႀကတယ္။ဒီမယ္ေမာင္ရင္
ျပႆနာမဟုတ္တာကိုျပႆနာမဟုတ္ဘူးလို႕သိရင္ျပႆနာဟာေျပလည္သြားတာပဲ”
သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္၀ကၤပါေတာင္ကဆင္းလာခဲ႕ႀကပါတယ္။
အဆင္းျဖစ္လို႕၊ဒါမွမဟုတ္ျပႆနာေတြေလ်ာ႕ခ်ခဲ႕လို႕ထင္ပါရဲ႕။ကၽြန္ေတာ္႕မွာေပါ႕ပါးသြက္လက္လြတ္လပ္
ေနတာေတာ႕အမွန္ပဲ၊ဆင္းလာရင္းသူက.....

“တစ္ခါတုန္းကဖားျပဳတ္တစ္ေကာင္ကကင္းေျခမ်ားတစ္ေကာင္ကိုႀကည္႕ျပီးျပႆနာျဖစ္ေနတယ္တဲ႕
ေမာင္ရင္ရဲ႕၊“ကင္းေျခမ်ားရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကသိပ္မ်ားတာပဲ။ေျခေတြသိပ္မ်ားေတာ႕သြားရင္
ဘယ္ေျခေထာက္ကစျပီးလွမ္းပါလိမ္႕”လို႕ဖားျပဳတ္မွာျပႆနာအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတယ္။ဒီလိုျပႆနာ
ျဖစ္ျပီးသူကိုယ္တိုင္ေတာင္ဘယ္လိုစလွမ္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္တဲ႕ေမာင္ရင္ရဲ႕၊ျပႆနာမဟုတ္တာကို
ျပႆနာလုပ္ေနေတာ႕လွမ္းလို႕ရပါလ်က္နဲ႕မလွမ္းမိ၊ခုန္လို႕ရပါလ်က္နဲ႕မခုန္မိနဲ႕လိုရာကိုမေရာက္ေတာ႕
ဘူးေပါ႕။ျပႆနာတစ္ခုဟာစစ္မွန္တဲ႕ျပႆနာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ႕ေရွာင္ေနလို႕လဲမရဘူး၊ေျဖရွင္းပစ္ရမွာပဲ
ျပႆနာဆိုတာေျဖရွင္းရမယ္႕အရာဆိုေတာ႕ေျဖရွင္းလိုက္ေပါ႕ေမာင္ရင္ရယ္”

သူကကၽြန္ေတာ္ကိုႏုတ္ဆက္ျပီးေတာ႕“ေခမာသီ၀ံ”ဘက္သြားတဲ႕လူသြားလမ္းကေလးအတိုင္းေလွ်ာက္
သြားပါတယ္။သူသြားပံုကဘာမွျပႆနာမရိွတဲ႕သူအျဖစ္သြားေနသလိုပါပဲ။သူသြားတဲ႕အရပ္ဟာလည္းဘာ
ျပႆနာမွမရိွတဲ႕အရပ္ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္။

သူ႕ေက်းဇူးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တစ္သက္ မေမ႕ပါဘူး၊ မေမ႕ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
၀န္ခံခ်က္။ ။၀ကၤပါေတာင္မွလာခဲ႕သူ၏ျပန္လည္ေျပာျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
(နႏၵာသိန္းဇံ..စာအုပ္မွထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။)

ေဒါင္းမင္း