ယခုလိုလာလည္တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။
တမႈန္႕ေျမလႊာ၊ တစ္လႊာပန္းေျခာက္၊တေပါက္ေရစက္၊ငါတုိ႔လက္မွရန္သူရလွ်င္၊ ျမန္မာ့သမိုင္းရုိင္းေတာ့မည္။

Saturday, January 31, 2009

ကၽြတ္တန္း၀င္သူတုိ ့ရဲ့ လေရာင္လႊမ္းတဲ့ည(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

ဆံုစည္းမွုတစ္ခုဆိုတာ..လမင္းႀကီးတစ္စင္းသာျဖစ္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္..။လေရာင္လႊမ္းတဲ႕ညတိုင္းဟာ..။
..........................................................................................
..................................................................................................
ကၽြန္ေတာ္ေျပာသည္မ်ားကိုအားလံုးနားေထာင္ေနက်သည္။
ဒီလိုႏွင္႕ကားေပၚတြင္ျငိမ္သက္သြားက်ျပန္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲေအာင္သန္းေဇာ္အေႀကာင္းကိုစဥ္းစားေနသည္။မိတၳီလာကိုေရာက္ရင္သူနဲ႕သူ႕
မိဘအတြက္လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ္႕ကိစၥကိုစဥ္းစားရင္း...အရင္ကအေႀကာင္း မ်ားကိုေတြးေနမိသည္။
*****..........................****............................*****....................
တေန႕ေပါ႕...ဆယ္တန္းစာေမးပြဲႀကီးေျဖျပီးလို႕..သႀကၤန္ေရာက္ခါနီး(၁၂)ရက္ေလာက္
အလိုမွာေပါ႕..မိတၳီလာျမိဳ႕ေရစင္ႀကီးနားမွ"ျဖိဳး"လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေန..ည(၈.၃၀)နာရီေလာက္စက္ဘီး
ကိုယ္စီႏွင္႕ထြက္လာႀကတယ္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္..ေအာင္သန္းေဇာ္တစ္ေယာက္..စက္ဘီးကေလးႏွင္႕လမ္းတခုထဲ
၀င္သြားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖ႔ြဲကိုလက္ျပႏုတ္ဆက္သြားတယ္။
"ဟိုမွာေအာင္သန္းေဇာ္"အားလံုးလွည္႕ႀကည္႕ႀကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုလက္ျပႏွုတ္ဆက္သြားသည္ကို
အားလံုးေတြ႕ရသည္။ကိုေနာင္က.."ေအးကြာဒီေကာင္ႀကီး.ဘယ္ခ်ိန္ကျပန္ေရာက္ေနလဲမသိဘူး..ငါတို႕ဆီ
ေတာင္မလာဘူး"“ေအးကြာစိမ္းကားေနတယ္"
ကၽြန္ေတာ္ကေထာက္ခံလိုက္သည္။
................................................................................
ကၽြန္ေတာ္လဲအိမ္ေရာက္ေတာ႕ကိုယ္လက္ကိုက္ခဲေနတာနဲ႕ေဆးေသာက္ျပီးအိပ္လိုက္တယ္။မနက္က်ေတာ႕
ဖ်ားေနျပီ။မနက္ေစာေစာ(၆)နာရီေလာက္မွာ.."ကိုလင္း..ကိုလင္း."။ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာကႏိုးလာသည္။
ကၽြန္ေတာ္အေမကလဲ"ဟဲ႕..ကိုေမာင္ေစာေစာစီးစီးေရးႀကီးသုတ္ျပာနဲ႕ဘာျဖစ္လာတာတုန္း"
ကၽြန္ေတာ္လဲအိပ္ယာကထလာျပီး"ကိုေမာင္ဘာျဖစ္လို႕တုန္း"ကိုေမာင္မွာေမာေနေလသည္။
"ဟို.ဟို..ေအာင္သန္းေဇာ္ေသျပီ""ဘာေျပာတယ္..ေအာင္သန္းေဇာ္ေသျပီဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္မေန႕က(၅.၃၀)နာရီေလာက္ကလယ္ေ၀းျမိဳ႕အ၀င္မွာကားေပၚကျပဳတ္က်ျပီးေသတာ။
သူ႕အေဖ၊အေမေကာပဲ.၊သူ႔အေဖနဲ႕အေမကပြဲခ်င္းျပီးပဲ၊ေအာင္သန္းေဇာ္ကေတာ႕လူနာတင္ကားေပၚမွာေသ
တာ"။"ကိုေမာင္မျဖစ္ႏိုင္တာကြာ..မေန႕ညကပဲေအာင္သန္းေဇာ္ကိုမင္းေရာငါေရာအားလံုးေတြ႕လိုက္တာပဲ
ငါတို႕ကိုေတာင္လက္ျပႏုတ္ဆက္သြားေသးတာပဲ၊ငါတို႕ေတြ႕တာည(၈)နာရီေက်ာ္ေနျပီေနာ္။အခုမင္းေျပာေန
တာလယ္ေ၀းျမိဳ႕ညေန(၅.၃၀)နာရီဆိုေတာ႕ဟုတ္မွလဲလုပ္ပါကြာ"
"မယံုရင္လိုက္ခဲ႕အေလာင္းေတြမိတၳီလာျမိဳ႕ကိုသယ္လာတယ္၊အခုအေလာင္းကသူတို႕အိမ္မွာ၊ငါ႕ကို
ဆရာမေယာက်ာ္းလာေျပာလို႕၊လာလုိက္ခဲ႕သြားမယ္"

ကၽြန္ေတာ္လည္းမယံုတ၀က္နဲ႕လိုက္သြားသည္။ေအာင္သန္းေဇာ္တို႕အိမ္ေရွ႕တြင္လူေတြစုျပံဳေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္လဲေနမေကာင္းတဲ႕ႀကားကေနလူႀကားထဲကိုတိုးသြားလိုက္တာ.အေရွ႕ဆံုးကိုေရာက္သြားတယ္။
အေရွ႕တြင္ကုတင္တစ္ခုခံေနသည္။ေရွ႕သို႕ဆက္၍တိုးမရ။ကုတင္ကိုႀကည္႕လိုက္သည္။
အ၀တ္ျဖဴျဖင္႕အုပ္ထားေသာ။ေသြးမ်ားဆိုေနေသာအနီေရာင္ကြက္ႀကီးမ်ား။ႏွာေခါင္း၊ပါးစပ္၊နား၊စသည္႕
ေနရာမ်ားမွာဆားမ်ားျဖင္႕သိပ္ထားခံရေသာ...သူငယ္ခ်င္းႀကီးေအာင္သန္းေဇာ္။ကိုယ္႕မ်က္စိကိုယ္ပင္မယံုႏိုင္
ေဘးတြင္သူ၏မိဘႏွစ္ပါး။သူ၏မိဘႏွစ္ပါးက၀လို႕လားမသိအနံ႔ေတာင္ထြက္ေနသည္။ထိုအနံ႕မ်ားကိုဖံုးကြယ္
ရန္ေရေမႊးမ်ားဆြတ္ျဖန္းထားသည္။ေရေမႊးနံ႕ႏွင္႕အပုတ္နံ႔ေပါင္းျပီးထြက္လာတဲ႕အနံ႔ကမခံႏိုင္။
ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ျပန္ထြက္လာသည္။အျပင္တြင္သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္ေရာက္ေနက်ျပီ။

ကိုေနာင္က"ေအးကြာစိတ္မေကာင္းဘူး..သူတို႕သံုးေယာက္မေန႕ကေတာင္ငူကေန..ရထားလမ္းခင္းတဲ႕
ဇလီဘာတံုးေတြတင္တဲ႕ကားနဲ႕မိသားစုသံုးေယာက္လိုက္လာတာတဲ႕။လယ္ေ၀းျမိဳ႕အ၀င္အေကြ႕မွာကားသမား
ကအရွိန္နဲ႕ေကြ႕လိုက္တာ..ဇလီဘာတံုးေတြျပဳတ္က်ျပီးဇလီဘာတံုးေတြပိေသတာတဲ႕"
"ဟုတ္လား..သူတို႕ကဇလီဘာတံုးေတြေပၚကတက္ထိုင္လာလို႕လား"
"အင္းဟုတ္တယ္အဲဒီလိုပဲေျပာတာပဲ"

ကိုျဖိဳးက"ေအးကြာစိတ္မေကာင္းဘူးကြာ...အခု..ညီမႏွစ္ေယာက္ပဲက်န္ခဲ႕တယ္။(၆)တန္းေကာင္မေလးနဲ႕
(၉)တန္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပဲက်န္ခဲ႕တာကြ။ဟိုမွာႀကည္႕ေလကြာ..အငယ္မေလး.ရူးမလိုေတာင္ျဖစ္
ေနျပီ"

မနက္(၁၀)နာရီေလာက္က်ေတာ႕အေလာင္းေျမခ်၏။ထိုအခါမွပင္သူတို႕ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္မွန္းသိရသည္။
စိတ္ထဲမွာေတာ႕ေအာ္မေန႕ညကေအာင္သန္းေဇာ္ကိုေတြ႕တာ..လာႏုွတ္ဆက္တာမ်ားလား........
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစကြာ..........ဆုေတာင္းေနမိသည္။(မွတ္ခ်က္။ ။ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ေသာ
အခါ..ေအာင္သန္းေဇာ္မွာဂုဏ္ထူးႏွစ္ဘာသာႏွင္႕ေအာင္ပါသည္)

"ေအာ္..သူငယ္ခ်င္းရယ္မင္းေသခဲ႕တဲ႕ေနရာကိုငါတို႕လာျပီးအမွ်ေပးတုန္းကမင္းဘယ္ေရာက္ေနလဲ
အဲဒီအခ်ိန္မင္းလဲအပူေတြနဲ႕မ်ားေနမွာပဲေနာ္"

........................................................
ထိုစဥ္ကိုျဖိဳးကကိုေနာင္အား.."ကိုေနာင္ေရ.."ေရႊဒါး"ကိုခဏ၀င္မယ္ေနာ္အစ္မဆီကိုခဏ၀င္မယ္"
အေတြးစေတြပ်က္ပ်ယ္သြားသည္။နာရီကိုႀကည္႕လိုက္ေတာ႕မနက္ေလးနာရီပင္ထိုးေတာ႕မည္။ရမည္းသင္း
ျမိဳ႕ကိုေက်ာ္လြန္လာျပီးမႀကာခင္"ေရႊဒါး"ရြာသို႕ေရာက္ရိွေတာ႕မည္။ေအးခ်မ္းစြာသာေနေသာလေရာင္ကို
ပင္မခံစားႏိုင္အားလံုးေသာမ်က္ႏွာမ်ားမွာစိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာျဖင္႕...။....။
ေရႊဒါးသို႕ေရာက္ေသာအခါ..ကိုျဖိဳးအစ္မအိမ္သို႕၀င္၍.လက္ေဆာင္မ်ား၀င္ေပးက်သည္။ထို႕ေနာက္မိတၳီလာသို႕
ဆက္၍ထြက္လာခဲ႕သည္။
"သားႀကီးေရမိတၳီလာျမိဳ႕ေရာက္ရင္ကန္ေဘာင္ေပၚကားခဏရပ္ကြာ..ကန္ေရျပင္ႀကီးကိုႀကည္႕ရင္းကန္ေလကို
အားရပါးရရွုပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ကြာ"
"အိုေက..အေကာင္းဆံုးပဲသားႀကီးေရ"

...........................................
ကန္ေဘာင္သို႕အေရာက္ဆင္း၍ေညာင္းညာေနေသာကိုယ္ခႏၶာကုိဆန္႕ထုတ္ျပီးအေညာင္းအညာေျဖလိုက္၏။
ထို႕ေနာက္.ကၽြန္ေတာ္က“ကိုေနာင္ေရမင္းကားေမာင္းျပီးကန္ေတာ္ႀကီးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုသြားႏွင္႕ငါတို႕
လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ခဲ႕မယ္”“အိုေက..ဒါဆိုငါသြားႏွင္႕ျပီ”
ကၽြန္ေတာ္တို႕လမ္းေလွ်ာက္၍ကန္ေတာ္ႀကီးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္
ေသာအခါထမင္းသုတ္ႏွင္႕ဆိတ္သားလံုးေႀကာ္မွာစားျပီကိုယ္႕အိမ္ကိုျပန္က်သည္။အိမ္ေရာက္ျပီး..တညလံုး
မအိပ္ရေသးေသာေႀကာင္႕အနားယူအိပ္စက္လိုက္သည္။
..............xxxx.......................xxx........................
ညေနပိုင္းအိပ္ယာႏိုးေတာ႕ေရခ်ိဳး၊ထမင္းစားျပီး..မိသားစုႏွင္႕စေကားေျပာေန၏။ထို႕ေနာက္ညကလမ္းမွာ
ႀကံဳေတြ႕ရေသာအျဖစ္အပ်က္ကိုေျပာျပလိုက္သည္။ကၽြန္ေတာ္႕မိသားစုမွာရင္ဘက္ကေလးဖိကာ

ရင္တမမႏွင္႕နားေထာင္ ေနႀကသည္။မိသားစုကလဲ“ဒါကုသိုလ္ရတဲ႕အလုပ္ပါ..ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္ေပါ႕”
လို႕ေျပာသည္။ ထို႕ေနာက္ကၽြန္ေတာ္လဲ..အိမ္ခ်င္းကပ္ရပ္ျဖစ္ေသာကိုေနာင္ဆီသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။
“ေအာင္သန္းေဇာ္” မွာေသာကိစၥလုပ္ေပးရန္တိုင္ပင္ေနက်၏။ကၽြန္ေတာ္ကကိုေနာင္အားေျပာလိုက္သည္။
“ကိုေနာင္..ေအာင္သန္းေဇာ္အိမ္ကစတီးေခ်ာင္းေတြယူဖို႕ဆိုတာလြယ္ပါ႕မလား..ငါတို႕ကေျပာျပီးသြားေတာင္း
ရင္ေတာင္သူ႕အမ်ိဳးေတြကေပးပါ႕မလား.နဲနဲေတာ႕ခက္မယ္ထင္တယ္”
“ေအး..ခက္ခဲလဲရေအာင္လုပ္ရမွာပဲ..ကိုလင္းရ..ငါတို႕ကတိေပးလာျပီျပီ”
“ေအးငါသိပါတယ္..အတိုက္အခံလုပ္ျပီး.ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ႕ကြာ..ကဲေနာက္မွဆက္ေျပာမယ္ေလာေလာ
ဆယ္ဟိုေကာင္ေတြဆီကိုသြားမယ္”
ကိုေမာင္ႏွင္႕ကိုျဖိဳးဆီသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။ကိုေမာင္တို႕အိမ္သုိ႕ေရာက္ေသာအခါကိုျဖိဳးကိုပါေတြ႕ရသည္။
“ကိုျဖိဳးေရာက္ေနျပီလား.”“ေအး..ထမင္းစားျပီးစက္ဘီးစီးရင္းနဲ႕ကိုေမာင္ဆီ၀င္လာတာ”
ကၽြန္ေတာ္လဲစိတ္ကူးရသည္ႏွင္႕“ကိုေမာင္ေရငါတို႕ကားထားခဲ႕မယ္..မန္းနီးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုစက္ဘီး
နဲ႕သြားမယ္”
ဒီလိုႏွင္႕စက္ဘီးစီး၍မန္းနီးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႕ထြက္လာႀကသည္။ထို႕ေနာက္“ေအာင္သန္းေဇာ္”ကိစၥ
အတြက္တိုင္ပင္က်သည္။မနက္ျဖန္မနက္“ေအာင္သန္းေဇာ္”တို႕အိမ္သို႕အားလံုးသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္
သည္။
...........................xxxxx.......................xxxxx.........................
ေနာက္ေန႕မနက္တြင္ကိုေမာင္တုိ႕အိမ္တြင္လူစု၍“ေအာင္သန္းေဇာ္”တို႕အိမ္သို႕ခ်ီတက္က်သည္။
ေအာင္သန္းေဇာ္တို႕အိမ္သို႕ေရာက္ေသာအခါ....“ညီမေလး..ေနေကာင္းလား”ေအာင္သန္းေဇာ္၏
ညီမေလးကိုကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ႕အကိုႀကီး..ဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္လဲ”
“မေန႕ကေရာက္တာညီမေလး...ဒီမွာညီမေလးတို႕အတြက္ရန္ကုန္..ေရႊပုဇြန္ကမုန္႕၀ယ္လာတယ္”
ထို႕ေနာက္ကၽြန္ေတာ္က“ေအာင္သန္းေဇာ္”မွာႀကားသည္႕အတိုင္းသူ၏ညီမေလးအား
ျဖစ္ပ်က္စံုကိုေျပာျပလိုက္သည္။မွာႀကားသည္မ်ားကိုလဲေျပာျပလိုက္သည္။
“အကိုႀကီးေျပာတဲ႕စတီးေခ်ာင္းေတြရိွပါတယ္..ညီမေလးေပးပါမယ္”ဟုငိုယိုျပီးေျပာေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္လည္းစိတ္မေကာင္းမ်ားစြာျဖစ္ရသည္။ေမ႕ေပ်ာက္ေနသည္ကိုႏုိးဆြေပးလိုက္သလို
ျဖစ္ေနသည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ေအာင္သန္းေဇာ္၏အေဒၚသည္အိမ္အေနာက္မွထြက္လာျပီးကန္႕ကြက္ေလေတာ႕
သည္။“ဟဲ႕..မိငယ္..ဘာစတီးေခ်ာင္းလဲေပးစရာမလိုဘူး..ငါတို႕ဘုရားမွာပဲငါ႔အကိုငါ႕အမ.ငါ႕တူအတြက္လွဴ
မယ္”
ထင္သည္႕အတိုင္းျဖစ္ေလသည္။ကၽြန္ေတာ္က“အန္တီကၽြန္ေတာ္တို႕တကယ္မလိမ္ပါဘူး..တကယ္႕ကို
ေအာင္သန္းေဇာ္မွာလိုက္လို႕ပါ..တကယ္ပါခင္ဗ်”
“သြားသြား..နင္တို႕ေျပာမွပဲ..ငါ႕အမ်ိဳးေတြကသရဲဘ၀ေရာက္ေနရတယ္လို႕ဟယ္..ငါတို႕ဘာသာမွာ
ေသျပီးရင္ေကာင္းရာဘံုပဲေရာက္တယ္ဟဲ”
“ဟုတ္ကဲ႕..ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္..အခုလဲေကာင္းရာဘံုေရာက္ဖို႕အတြက္လုပ္ဖို႕ပါပဲ”
ကိုျဖိဳးက၀င္၍“အန္တီတကယ္မယံုဘူးလား..အန္တီမယံုဘူးဆိုရင္ဒီည..ေအာင္သန္းေဇာ္ကို..အန္တီတို႕
ဆီလာေျပာခိုင္းမယ္”
သူမသည္..ေႀကာက္လန္႕သြားသည္ထင္၏။“ဟဲငါမယံုဘူး..အဲဒီစတီးေခ်ာင္းေတြနင္တို႕ေရာင္းစားမလို႕လား”
“ဟား..ဒုတ္ခပဲအန္တီရာ..ကၽြန္ေတာ္တို႕အဲဒီစတီးေခ်ာင္းေရာင္းစာရေအာင္လဲ..အေျခအေနမဆိုးေသးပါဘူး
ဗ်ာ၊”“အို..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါမေပးႏိုင္ဘူး..သေဘာလဲမတူဘူး၊”
ကၽြန္ေတာ္လဲေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနျပီ။မရလဲရတဲ႕နည္းနဲ႕လုပ္ရေတာ႕မွာေပါ႕ဟုစိတ္ကိုပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္။
“အန္တီ..အန္တီတို႕အိမ္မွာအဲဒါေတြလဲအသံုးမ၀င္ပါဘူး၊ကၽြန္ေတာ္၀ယ္မယ္အဲဒီစတီးေခ်ာင္းေတြကို၊
ဘယ္လိုလဲ”
အန္တီႀကီးမ်က္ႏွာနဲနဲေျပာင္းလဲသြားသည္။ဒီလိုႏွင္႕အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္သြားသည္။ထိုစတီးေခ်ာင္းမ်ားကို
သံုးေသာင္းက်ပ္ျဖင္႕၀ယ္လာသည္။ထို႕ေနာက္ေစ်းထဲမွသံတိုသံစေရာင္းေသာဆိုင္တြင္ျပန္သြားေရာင္း၏။
ႏွစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္ရ၏။ထို႕ေနာက္အိမ္သို႕ျပန္လာျပီးမေက်နပ္သည္မ်ားကိုမိသားစုအားေျပာျပလိုက္သည္။
မိသားစုက၀ိုင္းေျပာသည္။ကုသိုလ္ေရးကိစၥပါတဲ႕စိတ္ေအးေအးထားပါလို႕ေျပာသည္။
..................xxxxx......................xxxxx...................xxxx..............
ေနာက္တေန႕မနက္တြင္“ေအာင္သန္းေဇာ္..အန္တီကၽြန္ေတာ္အိမ္သို႕ေရာက္ခ်လာသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုပိုက္ဆံသံုးေသာင္းျပန္ေပးျပီမေန႕ကသူေျပာခဲ႕တာေတြအတြက္ျပန္ေတာင္းပန္၏။ကၽြန္ေတာ္
နားမလည္ေတာ႕။မေန႕ကတမ်ိဳး၊အခုတမ်ိဳး၊ဘာျဖစ္လာလဲမသိ။ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္သည္။
“အန္တီဘယ္လိုျဖစ္လို႕ပိုက္ဆံျပန္ေပးတာလဲ”
“ညကအကိုတို႕လင္မယားအိမ္မက္လာေပးတယ္..သားေလးေျပာသလိုပါပဲ..သူတို႕ေျပာတယ္.အဲဒါအန္တီယံု
ပါျပီ..ေနာက္ျပီးအလွဴေပးတဲ႕ေန႕အန္တီကိုယ္တိုင္လဲလာမယ္”
ကၽြန္တာ္လည္းအန္တီႀကီးေပးေသာပိုက္ဆံကိုယူ၍အိမ္ထဲသို႕၀င္ထားလိုက္သည္။ထို႕ေနာက္မ်က္ႏွာသစ္၍
ကိုေမာင္တို႕ဆီထြက္လာ၏။ေန႕လည္ပိုင္းေလာက္တြက္သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီးေစ်းသို႕သြားကာအလွဴေပးရန္
အတြက္၀ယ္စရာရိွသည္မ်ားကို၀ယ္၍..၀မ္းေတာ္ျပည္႕ေက်ာင္းတိုက္မွဆရာေတာ္မ်ားကိုလျပည္႕ေန႕တြင္
တရားနာႀကြရန္ဖိတ္ႀကားလိုက္သည္။
..........................xxxxx....xxxx..................................
၀ကၤပါပြဲေတာ္လဲစေနျပီဆိုေတာ႕ညပိုင္းတြင္ဘုရားပြဲသို႕သြား၏။ဒီလိုႏွင္႕တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႕ေန႕
မနက္ပိုင္းတြင္သံဃာေတာ္မ်ားအားဆြမ္းကပ္၊လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားဆပ္ကပ္လွဴဒါန္းျပီး၊တရားနာအမွ်ေ၀ေလ
သည္။ဒီအခ်ိန္“ေအာင္သန္းေဇာ္”တို႕မိသားစုလဲေရာက္ရိွကာတရားနာမည္ဟုထင္သည္။
အမွ်ေပးေ၀ျပီးေသာအခါထူးထူးျခားျခားဆရာေတာ္ဘုရားအားကပ္လွဴထားေသာသကၤန္းတြင္လိပ္ျပာႀကီး
သံုးေကာင္လာနားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။အေမႊးနံ႔မ်ားလည္းေခတၱခဏေမႊးပ်ံ႕သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္ထင္လိုက္သည္။“ေအာင္သန္းေဇာ္”တို႕မိသားစု..ေကာင္းရာဘံုသို႕ေရာက္ရိွသြားျပီဟုသိလိုက္
သည္။
ထိုေနည၌ပင္ကၽြန္ေတာ္႕အား“ေအာင္သန္းေဇာ္”တို႕မိသားစုသံုးေယာက္သစ္လြင္ေတာက္ပေနေသာ
ပံုစံျဖင္႕လာေရာက္ႏုတ္ဆက္ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းလာေျပာေလသည္။သူတို႕၏မ်က္ႏွာမ်ားသည္ႀကည္လင္
၀င္းပ၍ေနေလသည္။ကၽြန္ေတာ္အတိုင္းမသိ၀မ္းသာပါသည္။ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေပးႏိုင္တာလုပ္ေပးလိုက္ရ၍
ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရသြားေသာကၽြန္ေတာ္၏သူငယ္ခ်င္းႏွင္႕မိသားစုကိုအိမ္မက္ထဲမွာသာဓုထပ္ေခၚမိေလ
သည္။ကၽြန္ေတာ္႕လိုပင္ကိုေမာင္၊ကိုျဖိဳး၊ကိုေနာင္တို႕သည္လည္းအလားတူအိမ္မက္မက္သည္ဟုသိရသည္။
................................xxxxxxxxxxx......................xxxxxx.............................
“ကဲသားႀကီးတို႕ေရမိတၳီလာမွာႀကာေနျပီရန္ကုန္မွာအလုပ္ေတြရိွေသးတယ္မနက္ျဖန္ညေနရန္ကုန္ျပန္ဆင္း
မယ္”ဟုေျပာလိုက္သည္။
ေနာက္ေန႕ညေန၅နာရီေလာက္တြင္ရန္ကုန္သို႕ျပန္ဆင္းလာေလသည္။ကားေပၚတြင္ထံုးစံအတိုင္း
ကိုေမာင္ႏွင္႔ကိုျဖိဳးမွာစကားေျပာရင္းလိုက္ပါလာသည္။ကိုေနာင္ကေတာ႕ေရွ႕မွေန၍ယာဥ္အႏၱရယ္ကင္းရန္
ကားႀကည္႕ေပးေနသည္။ည(၈)နာရီေလာက္တြင္လယ္ေ၀းအထြက္“ေအာင္သန္းေဇာ္”ႏွင္႕ေတြ႕ေသာ
ေနရာတြင္ကားရပ္၍ႀကည္႕လိုက္သည္။ဒီအခ်ိန္ဆို“ေအာင္သန္းေဇာ္”တို႕မိသားသားစုဒီေနရာမွာမရိွေတာ႕
ဘူးဆိုတာကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးနားလည္လိုက္သည္။
.....................xxxxxx..................................
ေအးခ်မ္းတဲ႕လေရာင္ေအာက္မွာကၽြတ္တန္း၀င္သြားတဲ႕ေအာင္သန္းေဇာ္ တို႕မိသားစုသံုးေယာက္
ႏွင္႕သက္ရိွထင္ရွားက်န္ေနေသာ“ေအာင္သန္းေဇာ္”၏ညီမႏွစ္ေယာက္ႏွင္႕အန္တီႀကီးတို႕မွာ
အကၽြတ္တရားရ၍..မြန္ျမတ္စစ္မွန္ေသာဗုဒၶဘာသာသို႕ကူးေျပာင္းသြားသည္မွာအလြန္ႀကည္ႏူးစရာေကာင္း
လွေပသည္။

ဒီလိုႏွင္႕ကားေပၚသို႕ျပန္လာကာ..ရန္ကုန္ျမိဳ႕သို႕..........ျပန္လာခဲ႕ေတာ႕သည္။

ျပီးပါျပီ။ ။

သတိေပးတားျမစ္ခ်က္။ ။ထိတ္လန္႕လြယ္သူမ်ား၊ႏွလံုးေရာဂါအခံရိွသူမ်ား။ေအာက္ပါပံုအားမႀကည္႕ရ
အထူးတားျမစ္ပါသည္။
ေအာင္သန္းေဇာ္၏..နာနာဘ၀..ပံုကို http://members.home.nl/saen/Special/Zoeken.swf ႀကည္႕ရွုပါရန္။
အေရးအသားမ်ားလိုအပ္သည္မ်ားရိွပါကသည္းခံခြင္႕လြတ္က်ပါလို႕။
ေဒါင္းမင္း

Friday, January 30, 2009

ကၽြတ္တန္း၀င္သူတုိ ့ရဲ့ လေရာင္လႊမ္းတဲ့ည(၁)

ဆံုစည္းမွုတစ္ခုဆိုတာ..လမင္းႀကီးတစ္စင္းသာျဖစ္ခဲ႕မယ္ဆိုရင္..။
လေရာင္လႊမ္းတဲ႕ညတိုင္းဟာ..။

ထာ၀ရမေမ႕ႏိုင္စရာေန႕ရက္ေတြပဲေပါ႕။
xxxxx.........................xxxxxxxx...........................xxxxxxxxထိုညကလသာပါသည္။သို႕ေသာ္လအျပည္႕သာျခင္းမဟုတ္ပါ။လတစ္ျခမ္းသာ..သာပါသည္။

လမ္းမေတာ္ျမိဳ႕နယ္မွ.စံျပ.လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္သူငယ္ခ်င္းမ်ားစကားစစ္ထိုးေနက်သည္။ ထိုအခ်ိန္ကိုျဖိဳးသည္..ကၽြန္ေတာ္႕အား..“သားႀကီးကိုလင္း.တန္ေဆာင္တိုင္လျပည္႕ေတာ႕မယ္..ငါတို႕မိတၳီလာကိုမေရာက္တာႀကာျပီ..တန္ေဆာင္တုိင္မွာ၀ကၤပါပြဲေတာ္လဲရိွတယ္..မိတၳီလာ ခဏျပန္က်ရေအာင္”။ကိုေမာင္ကလဲေထာက္ခံသည္။

“ေအးဟုတ္တယ္..၀ကၤပါပြဲျပန္လည္မယ္ကြာ.. ဘယ္လိုလဲ.ကိုေနာင္ျပန္မလား”
ကိုေနာင္က“အိုေကျပန္က်တာေပါ႕..”ဒီလိုႏွင္႕ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္မိတၳီလာျမိဳ႕ကို..
သြားဖို႕ဆံုးျဖတ္က်သည္။
*****.........................******
ဒီလိုႏွင္႕ဇာတ္လမ္းကစတင္ေလျပီ။
....xxxx............xxxxx..............
ေနာက္တေန႕မနက္တြင္ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္မနက္စာ..စားျပီး..၀ယ္စရာရိွတာ၀ယ္ရန္..
အျပင္သို႕ထြက္က်သည္။ကၽြန္ေတာ္ကကိုေမာင္အားေျပာလိုက္သည္။“ကိုေမာင္..ဒီညေန၅နာရီစထြက္္မယ္ေနာ္ ဘာပဲေျပာေျပာ..လကလဲသာေနတယ္ဆိုေတာ႕..လမ္းတေလွ်ာက္ကားေမာင္းရတာ.တကယ္အရသာရိွမယ္”
“ေအးပါဆို”..ကိုေမာင္ေျပာေနက်ေလ။ကိုေမာင္ကဆက္၍...“တန္ေဆာင္မုန္းလမွာသာတဲ႕လက..
အလင္းေရာင္အေပးဆံုးအေအးခ်မ္းဆံုးပဲကြ”

ဒီလိုႏွင္႕....ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွ..ညေန(၅)နာရီတြင္..သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးထြက္လာက်
သည္။ကားေပၚတြင္ထံုးစံအတိုင္းကိုျဖိဳးႏွင္႕ကိုေမာင္မွာအျငင္းအခုန္လုပ္ရင္းပါလာသည္။ကိုေနာင္ကေတာ႕
ကားေမာင္းတာ၀န္က်တယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ေဘးမွာသီခ်င္းေလးနားေထာင္ရင္းေဘးဘီ၀ဲယာ
ရွုခင္းမ်ားႀကည္႕ရင္းလိုက္ပါလာသည္။ပဲခူးျမိဳ႕သို႕ေရာက္ေသာအခါလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၀င္ထိုင္က်သည္။
ထို႕ေနာက္ခရီးဆက္ထြက္လာခဲ႕သည္။လမင္းႀကီးကလဲတျခမ္းသာ..သာေနတယ္ဆိုေပမယ္႕..လမ္းတေလွ်ာက္
ထိန္လင္းေနသည္။
“ကိုေနာင္ကားကိုဂရုစိုက္ေမာင္းဟ..ကုန္ကားႀကီးေတြက..မီးႀကီးပဲထြန္းေနတယ္..မီးကိုမခ်ဘူး..ဂရုစိုက္ဟ”
“ေအးပါဟ.သားႀကီးရ”

ဒီလိုႏွင္႕ေအးခ်မ္းလွတဲ႕လေရာင္ေအာက္မွာ.သီခ်င္းေလးနားေထာင္ရင္း.ခ်ိဳင္႕က်င္းမ်ားေသာရန္ကုန္-မႏၱေလး
လမ္းမႀကီးေပၚ..ကေလးပုခက္လြဲသကဲ႕သို႕ကားစီးရင္းလာခဲ႕ရာ..မနက္(၂.၃၀)ေလာက္တြင္သာ၀တၱိျမိဳ႕ငယ္
သုိ႕ေရာက္ရာထမင္းဆင္းစားက်သည္။ကၽြန္ေတာတို႕စားေသာထမင္းဆိုင္သည္“ေမတၱာမြန္”ထမင္းဆိုင္
ျဖစ္သည္။ထမင္းဟင္းစားရတာအလြန္ျမိန္ေရရွက္ေရရိွလွ၏။ငရုပ္သီးေႀကာ္၊ႀကက္ေႀကာ္၊ကန္စြန္းရြက္ေႀကာ္၊

ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္၊ ႀကက္သားႏွင္႕ေခြးေတာက္ရြက္ဟင္းခ်ိဳ၊ႏွမ္းဖက္ခ်ဥ္သုတ္၊ဟင္းစံုလင္စြာျဖင္႕တစ္ေယာက္ကို.သံုးပန္းကန္က်စီ ေလာက္စားက်သည္။တကယ္တမ္းပိုက္ဆံရွင္းရသည္မွာ..ႀကက္ေႀကာ္ဘိုးသားရွင္းရျပီ..က်န္ေသာဟင္းမ်ားမွာ အရံဟင္းမ်ားသာျဖစ္သည္။..
ဒီလိုႏွင္႕ခရီးဆက္ထြက္လာရာ..လယ္ေ၀း.ျမိဳ႕အ၀င္...အေကြ႕တေနရာတြင္ကၽြန္ေတာ္သည္..ကားကိုခဏရပ္
ခိုင္းလိုက္သည္။“ကိုေမာင္ဒီေနရာကိုမွတ္မိလား”။ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္သည္။“အင္းမွတ္မိတယ္..ဒီအခ်ိန္
ဆို..“ေအာင္သန္းေဇာ္”ႀကီးဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနလဲမသိဘူးေနာ္..မကၽြတ္မလြတ္ပဲရိွေနတုန္းလားမသိဘူး”

“ေအးေလသူကအစိမ္းေသဆိုေတာ႕..ေျပာမရဘူးေပါ႕ကြာ.မကၽြတ္ရင္လဲမကၽြတ္ႏိုင္ဘူးေပါ႕”
ထိုစဥ္မွာပင္...လမ္းေဘးရိွကုကၠိဳယ္ပင္ႀကီးမွ..ေအာက္သို႕တခုခုျပဳတ္က်သလို“ဘုတ္”ခနဲ႕အသံကိုႀကား
လိုက္ရသည္။ကၽြန္ေတာ္မွလြဲ၍က်န္သူအားလံုး.လန္႕သြားက်သည္။ကၽြန္ေတာ္မလန္႕ရျခင္းအေႀကာင္းကို
သူငယ္ခ်င္းမ်ားမသိေပ။ဘာေႀကာင္႕လဲဆိုေတာ႕..ကၽြန္ေတာ္ကားရပ္ခိုင္းလိုက္ျခင္းမွာ.ထိုေနရာတြင္ကား
အက္စီးဒင္႕ျဖစ္ျပီးေသးဆံုးသြားေသာသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ“ေအာင္သန္းေဇာ္”အားလမ္းေဘးတြင္ထိုင္ေနသည္
ကို..ျမင္လိုက္ရေသာေႀကာင္႕ျဖစ္သည္။“ေအာင္သန္းေဇာ္”ႏွင္႕အတူသူ၏မိဘႏွစ္ေယာက္ပါထိုင္ေနသည္ကို
ေတြ႕ရ၏။ထို႕ေႀကာင္႕ကၽြန္ေတာ္ကားရပ္ခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။သည္အေႀကာင္းကိုက်န္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမသိ
ေပ။

............xxxx...............xxx...........
ကၽြန္ေတာ္ကေမးလိုက္သည္။“သယ္ရင္းတို႕ေရ..မင္းတို႕ေႀကာက္ေနလို႕လား”အားလံုးျပိဳင္တူေျဖလိုက္တာ
က.“ဟဲဟဲ..ေႀကာက္ပါဘူးကြာ”တဲ႕ေလ။“အိုေကမင္းတို႕မေႀကာက္ရင္ဒီနားမွာဆယ္႕ငါးမိနစ္ေလာက္
ခဏနားမယ္..လုပ္စရာရိွတယ္”
။ကိုေမာင္က“သားႀကီးမနားနဲ႕ေလကြာ..ေအာင္သန္းေဇာ္ႀကီးနဲ႕ငါက..
ရန္ျဖစ္ထားတာေလကြာ”“အန္မင္းပဲမေႀကာက္ဘူးဆို”
“ေအးေလကြာေႀကာက္ေတာ႕မေႀကာက္ဘူးေပါ႕ကြာ..ဒါေပမယ္႕ေႀကာက္တယ္ကြာ”
“မင္းအေျဖႀကီးကဘာႀကီးလဲဟ.ေႀကာက္လဲမေႀကာက္ဘူး..ေႀကာက္လဲေႀကာက္တယ္ဆိုေတာ႕မရွင္းဘူး”

“ဒီလိုကြာ..မင္းလဲသိသားနဲ႕.ဆယ္တန္းတုန္းကဖဲခိုးရိုက္တုန္းကေအာင္သန္းေဇာ္နဲ႕ငါ..ရန္ျဖစ္ဘူးတယ္ေလ
ကြာ..သူေသသြားတဲ႕အခ်ိန္ထိမေခၚဘူးေလကြာ..တကယ္လို႕ငါအေပၚအျငိဳးထားျပီးလာေျခာက္ရင္ဘယ္လို
လုပ္မလဲ”
“ေအးပါ..ကိုေမာင္ရာ..မေျခာက္ေစရဘူး.ငါတာ၀န္ယူတယ္..အခုလဲအဲဒီကိစၥနဲ႕ပဲခဏနားတာ..လုပ္စရာရိွလို႕
ပါကြာ”

ထို႕ေနာက္ကၽြန္ေတာ္သည္..ကုကၠိဳယ္ပင္ႀကီးနားသို႕သြားကာ“သူငယ္ခ်င္းေအာင္သန္းေဇာ္ေရ..မင္းငါတို႕ကို
ေတြ႕ခ်င္တာအေႀကာင္းရိွလို႕လား..အားလံုးျမင္ေအာင္လုပ္လိုက္ပါကြာ..”

ကိုေမာင္၊ကိုေနာင္၊ကိုျဖိဳးတို႕သံုးဦးကၽြန္ေတာ္အနားသို႕လိုက္လာႀကသည္။သူတို႕ေႀကာက္ေနသည္ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ကမေႀကာက္ရန္ေျပာလိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္........................အေမႊးနံ႔တခု...ဒီအေမႊးနံ႔ကို
ရရိွခဲ႕ဘူးသည္။ေအာင္သန္းေဇာ္တို႕မိသားစုသံုးေယာက္..နာေရး၌..အေလာင္းတြင္ဆြတ္ထားေသာ..
ေရေမႊးအနံ႕ႏွင္႕အပုပ္နံ႔သို႕ေရာေႏွာေနေသာအနံ႔.။ကိုေမာင္သည္ကၽြန္ေတာ္အနားသို႕ပို၍တိုးကပ္လာသည္။
.............xxxxx.................xxxx....................xxxxx...
ျမင္လိုက္ရသည္႕ျမင္ကြင္း....စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စရာ....အနီးကပ္ေတြ႕မွကၽြန္ေတာ္ပင္လန္႕သြားသည္။
အရိုးေပၚအေရတင္ေနသာပံုစံ..အေပၚပိုင္းအ၀တ္အစားမရိွ..။ကၽြန္ေတာ္လဲအရဲစြန္႕ကာေမးလိုက္သည္။
“သူငယ္ခ်င္းမင္းငါတို႕လာမယ္ဆိုတာႀကိဳသိေနလို႕ေစာင္႕ေနတာလား”။ေအာင္သန္းေဇာ္သည္
အသံႀသႀသျဖင္႕ျပန္ေျဖသည္။“ငါတို႕အျဖစ္ကိုႀကည္႕ပါအံုးကြာ..ငါတို႕မွာစားစရာလဲမရိွ..၀တ္စရာလဲမရိွ..
ဘ၀ေရာက္ေနတယ္သူငယ္ခ်င္းရာ
”။ကၽြန္ေတာ္လဲသူေျပာဆိုေနသည္ကိုစိတ္မေကာင္းစြာျဖင္႕ႀကည္႕ရင္း.
“ငါတို႕ဘာကူညီေပးရမလဲသူငယ္ခ်င္း..ေျပာပါ..ငါတို႕ကူညီႏိုင္တာကူညီပါမယ္”
“ကူညီပါကြာ..ငါတို႕ဒီဒုကၡေတြကိုေန႕စဥ္ႏွင္႕အမွ်ခံစားေနရတာ..အခုငါအရမ္းဆာေလာင္ေနျပီ..ကြင္းပိုင္ႀကီး
ကငါတို႕ကိုမင္းတို႕အခ်ိန္က်ျပီ..ကူညီမယ္႕သူလာလိ္မ္႕မယ္..ဒီမွာေစာင္႕ေနဆိုလို႕လာေစာင္႕ေနတာပါ၊
ငါတို႕အိမ္က..ထပ္ခိုးေပၚမွာတင္ထားတဲ႕..စတီးေခ်ာင္းေတြရိွတယ္သူငယ္ခ်င္း၊အဲဒါေတြကိုေရာင္းျပီး..မင္းတို႕
ဘုရားမွာအစားအစာနဲ႕သကၤန္းလွဴေပးပါကြာ၊အခုလိုလွဴလို႕ရတာလဲငါမင္းတို႕ဘုရားကိုမင္းနဲ႕အတူရိွခိုးခဲ႕တဲ႕
အက်ိဳးေက်းဇူးအရဒီလိုလွဴရင္ငါတို႕ဒီဘ၀ကကၽြတ္လြတ္မယ္လို႕ကြင္းပိုင္ႀကီးကေျပာတယ္သူငယ္ခ်င္း

ေႀကကြဲစို႕နင္႕ေနေသာအသံႀသႀသႀကီးႏွင္႕ေျပာဆိုေနေသာသူငယ္ခ်င္း“ေအာင္သန္းေဇာ္”ကိုႀကည္႕ကာ
ကိုေမာင္၊ကိုေနာင္၊ကိုျဖိဳးတို႕ပင္ေႀကာက္စိတ္မ်ားေပ်ာက္ကာ..သနားေသာႀကည္႕ျခင္းျဖင္႕..ႀကည္႕ေနက်သည္
ကိုကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသည္။
...................xxxxxx.....................xxxxxx...............
“ေအးပါကြာငါလွဴေပးပါမယ္..သူငယ္ခ်င္းသာဓုေခၚဖို႕ေစာင္႕ေနပါ”
“သူငယ္ခ်င္းငါတို႕ကိုဒီလျပည္႕ေနအလွဴမွာသာဓုေခၚဖို႕ကြင္းပိုင္ႀကီးကခြင္႕ျပဳထားတယ္၊အဲဒီေန႕မွာ
ငါနဲ႕ငါ႕မိဘပါလာခဲ႕ပါမယ္၊အဲဒီေန႕မွာမင္းတို႕ဘုရားမွာအလွဴေပးဖို႕မေမ႔ပါနဲ႕”

“စိတ္ခ်သူငယ္ခ်င္း၊ငါတို႕ေသခ်ာလုပ္ေပးပါမယ္၊မင္းအဲဒီေန႕ကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ေစာင္႕ပါကြာ”
“ငါတို႕သြားရေတာ႕မယ္..သူငယ္ခ်င္း၊ေက်းဇူးမေမ႕ပါဘူး၊သူငယ္ခ်င္းတို႕နဲ႕စကားေျပာတာငါတို႕မွာအရမ္းကို
ပူေလာင္တယ္၊သြားေတာ႕မယ္
”ဟုဆိုကာေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ႀကည္႕ကာစိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာႏွင္႕ကားရိွရာသို႕ျပန္လာ
၍ခရီးဆက္ထြက္လာႀကသည္။အားလံုးကားေပၚတြင္ျငိမ္ေနက်သည္။သူတို႕စိတ္ထဲတြင္လည္းစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ေနသည္မွာအေသအခ်ာပင္။ကိုေမာင္သည္“သားႀကီး..ငါတကယ္စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ..သူကငါတို႕
ဘုရားကိုလွဴခိုင္းျပီသူတို႕ဘုရားကိုဘာလို႕မလွဴခိုင္းတာလဲမသိဘူးေနာ္”
ကိုျဖိဳးက“ေအးေလကြာငါလဲအစကေအာင္သန္းေဇာ္ႀကီးကိုဗုဒၶဘာသာမွတ္ေနတာ..မင္းစဥ္းစားႀကည္႕ေလကြာ ငါတို႕ဘုရားသြားရင္လိုက္တယ္..ငါတို႕ဘုရားရိွခိုးရင္လိုက္ခိုးတယ္ကြာ၊ဒီေကာင္ႀကီးေသမွ.........?..ဘာသာ၀င္
မွန္းသိတာ”
။ကၽြန္ေတာ္လဲေျပာလိုက္သည္။“ေအးဟငါလဲေအာင္သန္းေဇာ္ေသမွ..ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္မွန္း
သိတာ၊ငါတို႕အိမ္ဘုရားကိုးဆူလုပ္တုန္းကသူတို႕မိသားစုကိုဖိတ္တယ္ေလကြာ၊အဲဒီေန႕ကသူတို႕မိသားစုအကုန္
လာျပီးတရားနာ၊ဘုရားရိွခိုးက်တာပဲကြ၊အဲဒီအက်ိဳးဆက္ေႀကာင္႕အခုလိုဘ၀မွာ..သာဓုေခၚခြင္႕ရတာေပါ႕ကြာ”

ကိုေမာင္က“ဟုတ္လား...ဘာျဖစ္လို႕လဲကြ”
ကၽြန္ေတာ္ကရွင္းျပလိုက္သည္“ဒီလိုကြသူတို႕မိသားစု..ငါတို႕အိမ္ဘုရားကိုးဆူလုပ္တုန္းကလာတယ္ကြာ၊
ဘုန္းႀကီးတရားေဟာတဲ႕အခ်ိန္သူတို႕တရားနာတယ္၊ဘုန္းႀကီးတရားေဟာရင္“သရဏဂံု”တည္တယ္
၊ငါးပါးသီလေဆာက္တည္မယ္၊အဲဒီတေန႕တာ၊အခ်ိန္ခဏေလးမွာသူတို႕မိသားစုသရဏဂံုတည္ျပီးသား
ျဖစ္သြားတယ္ကြ။အဲဒါေႀကာင္႕အခုလိုမေကာင္းတဲ႕ဘ၀ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ၊ဘုရားမွာအလွဴျပဳျပီးသာဓုေခၚႏိုင္
တဲ႕အဆင္႕ထိရတာေပါ႕၊ကံေကာင္းပါတယ္ကြာ”
။ကၽြန္ေတာ္ေျပာသည္မ်ားကိုအားလံုးနားေထာင္ေနက်
သည္။ဒီလိုႏွင္႕ကားေပၚတြင္ျငိမ္သက္သြားက်ျပန္တယ္။ကၽြန္ေတာ္လဲေအာင္သန္းေဇာ္အေႀကာင္းကိုစဥ္းစား
ေနသည္။မိတၳီလာကိုေရာက္ရင္သူနဲ႕သူ႕မိဘအတြက္လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ္႕ကိစၥကိုစဥ္းစားရင္း...အရင္ကအေႀကာင္း မ်ားကိုေတြးေနမိသည္။
....................................xxxxx.....................xxxx.........................
သူတို႕မိသားစုဘယ္လိုေသရတယ္....ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာကို.......ဒုတိယပိုင္းမွာဆက္လက္
ဖတ္ရွုပါခင္ဗ်ာ................................................................................................
အေရးအသားလိုအပ္ခ်က္ရိွပါကခြင္႕လြတ္ပါလို႕..........................

ေဒါင္းမင္း

Wednesday, January 28, 2009

ဆင္ျခင္

ဒီေန႕ဘာရယ္မဟုတ္..ပံုျပင္ေလးတပုဒ္ကိုထုိင္ျပီးေ၀ဖန္ေနမိတယ္...
အကို၊အမ၊ညီ၊ညီမ၊သူငယ္ခ်င္းမ်ားလဲေ၀ဖန္ႀကည္႕ႀကပါအံုး....
ပံုျပင္ေလးကေတာ႕..........................................
..............................................................................
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက....
ဧရာမစြယ္စံုဆင္ႀကီးတစ္ေကာင္ဟာျခင္ပ်ိဳမေလးထံေရာက္လာျပီး...........
............“သင္ႏွင္႕ငါေပါင္းဖက္က်ရင္.................
လူသတၱ၀ါေတြအတြက္ေကာင္းက်ိဳးအမ်ားႀကီးရိွပါလိမ္႕မယ္”ေျပာေတာ႕.........
ျခင္ပ်ိဳမေလးက..၀မ္းသာအားရနဲ႕..ႀကည္ႀကည္ျဖဴျဖဴသေဘာတူလိုက္တယ္။
ဒါနဲ႕“ဆင္ျခင္”ျဖစ္သြားေရာတဲ႕။
ပံုျပင္ေလးကေတာ႕ဒါပါပဲ။

မွတ္ခ်က္။ ။
(၁)ဆင္ျခင္ေျပာ၊ဆင္ျခင္ျပဳမည္ဆိုလွ်င္မုိက္မွားေနာင္တေတြကင္းျပီးေအာင္ျမင္မွုအက်ိဳးရလဒ္ေတြ
အမ်ားႀကီးရႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဒီပံုျပင္ေလးကရည္ညြန္းတာျဖစ္တယ္လို႕တခ်ိဳကေ၀ဖန္ႀကပါတယ္။

(၂)တခ်ိဳ႕ကေတာ႕အႏုပညာဆိုင္ရာ“ပံုတူကူး၀ါဒ”“သဘာ၀၀ါဒ”နဲ႕“သရုပ္မွန္၀ါဒ”
ရွုေထာင္႕ေတြကေနႀကည္႕ရင္ဒီပံုျပင္ဟာ အႏုပညာပစၥည္းျဖစ္တယ္လို႕မမွတ္ယူႏိုင္ေႀကာင္းေ၀ဖန္ႀကတယ္။

(၃)တခ်ိဳ႕ကေတာ႕လည္းဒီပံုျပင္ေလးဟာလူမွုေကာင္းက်ိဳးျပဳအႏုပညာေတြအားလံုးကိုျခံဳငံုမိတဲ႕
သမိုင္းအဆက္ဆက္တည္ေနမည္႕ အႏုပညာတစ္ခုျဖစ္တယ္လို႕ေ၀ဖန္ႀကျပန္ပါတယ္။
(ကဲ...သင္တို႕ေကာဒီပံုျပင္ေလးကို..ဘယ္လို..ပံုစံ..နဲ႕ေ၀ဖန္ႀကမလဲ)
ေ၀ဖန္ခဲ႕ႀကဖို႕...မေမ႕နဲ႕ေနာ္.......
ေဒါင္းမင္း

Tuesday, January 27, 2009

အရိုင္းပန္းတစ္ပြင္႕ေျပာင္းလဲျခင္း

မလႅာတိုင္း၏ ျမင္ကြင္းအစံုက၊ႀကည္ႏူးစရာအတိရယ္ပါ....။တဖက္မွာ ျမတ္ဗုဒၶႏွင္႕သံဃာေတာ္မ်ားစီးတန္း
ႀကြလာသည္႕ျမင္ကြင္း၊အျခားတဖက္မွာက..အေရာင္အေသြးစံုလင္လွေသာလူထုပရိတ္သတ္ႀကီး၊ထိုပရိတ္သတ္
လူထုႀကီးသည္၊ကိုယ္စီကုိယ္စီလက္အုပ္မ်ားခ်ီမိုးကာ.လက္အုပ္ႀကား၌ပန္းခိုင္မ်ားညွပ္လွ်က္၊ျမတ္ဗုဒၶႏွင္႕
သံဃာေတာ္မ်ားအား ဖူးေျမာ္ႀကိဳဆိုေနက်ျခင္းျဖစ္သည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ရာဇမတ္ကြက္မ်ားအတြင္း၊သဲျဖဴခင္းထားေသာလမ္းအတိုင္း မေႏွးမလ်င္ႀကြလွမ္းေတာ္မူလ်က္
ရိွပါသည္။ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေနာက္ေတာ္ပါးမွာ အနီးကပ္လိုက္ပါလာသည္႕အရွင္ျမတ္ကား..ပစာၦသာမဏ
အရွင္အာနႏၵာျဖစ္ေလသည္။

အရွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္ဗုဒၶေနာက္ေတာ္မွလိုက္ပါရင္း၊လူထုပရိတ္သတ္ထဲမွေခါင္းေထာင္ကာလွမ္းႀကည္႕
ေနသူတစ္ေယာက္ကိုအမွတ္မထင္ေတြ႕လိုက္ရာ၊ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏွုတ္ဆက္လိုက္၏။
“ဟာ....ေရာဇႀကီးပါလား။ေရာဇေရ..အသင္႕ကိုေတြ႕ရတာငါ၀မ္းသာတယ္ေဟ႕။ဘုရားနဲ႕သံဃာႀကိဳတဲ႕ထဲ..
သင္ပါလာတယ္ဆိုေတာ႕။ဟိုးတုန္းကလိုမဟုတ္ေတာ႕ဘူးေပါ႕။ရတနာသံုးပါးႀကည္ညိုတက္လာျပီဆိုေတာ႕၊
မင္းအတြက္ငါအားရလိုက္တာကြယ္။ကဲ...ကဲ...ငါတည္းတဲ႕ေက်ာင္းကိုလည္း..လာခဲ႕အံုးကြဲ႕”
အရွင္အာနႏၵာသည္ႏွုတ္ဆက္စကားကို၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာဆိုရင္း၊ဘုရားရွင္ေနာက္သို႕လိုက္ပါႀကြလွမ္းသြား
ေလသည္။သူႏွုတ္ဆက္ခဲ႕ေသာေရာဇ၏မ်က္ႏွာအမူအရာတင္းမာေျပာင္းလဲသြားသည္ကုိမူမသိလိုက္ေတာ႕ေပ။
“ဟင္း..အာနႏၵာကေတာ႕တလြဲထင္သြားျပီ။သင္တို႕ကိုမႀကိဳရင္ဒဏ္ေငြငါးရာေဆာင္ရမယ္ဆိုလို႕၊ဒဏ္ထိမွာ
ေႀကာက္ျပီးလာႀကိဳကာမွ၊ရတနာသံုးပါးႀကည္ညိုတက္လာျပီလို႕အေျပာခံရတယ္။“ေတာက္”...။
ခံျပင္းစရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္။မျဖစ္ဘူး..မျဖစ္ဘူး..၊ဒီကိစၥ အာနႏၵာဆီသြားရွင္းမွကိုျဖစ္မယ္”
ေရာဇႏွင္႕အာနႏၵာတို႕သည္တခ်ိန္က တကၠသိုလ္ျပည္ ပညာသင္ဘက္မ်ားျဖစ္ခဲ႕ႀကသည္။ေရာဇကစိတ္ႀကမ္း
ကိုယ္ႀကမ္းျဖင္႕၊အမ်က္မာန္ခက္ထန္သူ။အာနႏၵာကႏူးႏူးည႕ံည႕ံျဖင္႕သည္းခံျခင္းစိတ္ႏွလံုးရိွသူ။စိတ္ႀကမ္း
ကိုယ္ႀကမ္းသမားေရာဇသည္။မည္သူႏွင္႕မွ်အေပါင္းအေဖာ္လုပ္၍မရဘဲ၊သည္းခံတက္ေသာအာနႏၵာႏွင္႕သာ
အဆင္ေျပစြာေပါင္းေဖာ္၍ရေလသည္။ထို႕ေႀကာင္႕သူကအာနႏၵာကိုခ်စ္ခင္သည္။အာနႏၵာကလည္းသူ႕အေပၚ
သံေယာဇဥ္ရိွပါသည္။
ပညာသင္ျပီး၍မိမိတို႕တိုင္းျပည္သို႕အသီးသီးျပန္ေရာက္က်ေသာအခါ၊အာနႏၵာကသာသနာ႕ေဘာင္၀င္၍
ရဟန္းျပဳျဖစ္႕ခဲ႕သည္။မလႅာမင္းသားေရာဇကေတာ႕ကုန္သည္အလုပ္သာလုပ္ကိုင္ေနခဲ႕သည္။ယခုႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာကြဲကြာေနေသာသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ႀကရာ၊အရွင္အာနႏၵာကေရာဇ၏စိတ္သေဘာ
ထားေျပာင္းလဲႏူးညံ႕သြားျပီအထင္ျဖင္႕၊၀မ္းပမ္းတသာႏွုတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။

သုိ႕ေသာ္...အရွင္အာနႏၵာ၏ထိုႏုွတ္ဆက္စကားသည္မလႅာမင္းသားေရာဇ၏ရင္ထဲ၀ယ္သစ္မ်က္စတစ္ခု
ထိုးသြင္းလိုက္သကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ထို႕ေႀကာင္႕လူထုပရိတ္သတ္စဲသည္ႏွင္႕ေရာဇသည္ အရွင္အာနႏၵာ
ရွိရာေက်ာင္းေတာ္ဆီသို႕ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႕ေတာ႕၏။
******
“ဟာ...ေရာဇ၊လာကြယ္...လာ..။မင္းစိတ္ထားေတြေျပာင္းျပီရတနာသံုးပါးႀကည္ညုိလာတာငါျဖင္႕၀မ္းလည္း
သာတယ္၊အံ႕လည္းအံ႕ႀသတယ္ကြယ္႕။ကဲကဲအထဲ၀င္ထိုင္ေလကြယ္။ဘယ္ႏွယ္႕ေက်ာင္းတံခါး၀မွာမတ္တပ္ႀကီး
ရပ္ေနတာလဲ”
“မ၀င္ဘူးအာနႏၵာက်ဳပ္အသင္႕ဆီကိုေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာဖို႕လာတာမဟုတ္ဘူး။က်ဳပ္ကရတနာ
သံုးပါးႀကည္ညိုလာတယ္ဆိုတဲ႕ကိစၥရွင္းဖို႕လာတာ”
“ေအးေလ...အဲဒါမမွန္ဘူးလား။ႀကည္ညိုလို႕ပဲအသင္ကပန္းခတ္ေတြကိုင္လက္အုပ္ခ်ီမိုးျပီးအက်အနလာျပီး
ႀကိဳဆိုေနတာမဟုတ္ဘူးလား”
ေရာဇသည္ခ်က္ခ်င္းပင္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုကာ၍အေႀကာက္အကန္ျငင္းလိုက္သည္။
“ဟာ...မဟုတ္ဘူး အာနႏၵာ..မဟုတ္ဘူးအသင္တို႕ကိုမႀကိဳရင္ဒဏ္ေငြငါးရာေဆာင္ရမယ္ဆိုျပီးမလႅာမင္းေတြ
ကတတိုင္းျပည္လံုးအမိန္႕ထုတ္ထားလို႕၊က်ဳပ္လာႀကိဳတာ။ႀကည္ညိဳလို႕လာႀကိဳတာမဟုတ္ဘူး။အသင္တို႕
ဘုရားေရာ၊သင္တို႕သံဃာဆိုတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊က်ဳပ္ဘယ္တုန္းကမွမႀကည္ညိဳခဲ႕ဘူး။အခုလည္းမႀကည္ညိဳ
ဘူး၊ေနာင္လည္းႀကည္ညိဳလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕။အဲဒီလိုမႀကည္ညိဳႏိုင္တဲ႕က်ဳပ္ကို၊ရတနာသံုးပါးႀကည္ညိဳတယ္ဆို
တဲ႕စကားေနာက္ဘယ္ေတာ႕မွမေျပာပါနဲ႕”
ေရာဇသည္ခက္ထန္ေမာက္မာစြာေျပာဆိုျပီးေနာက္၊ရွင္အာနႏၵာ၏စကားတံု႕လွည္႕ကိုပင္နားမေထာင္ေတာ႕ပဲ၊
ေျခလွမ္းကိုႀကမ္းတမ္းစြာေဆာင္႕နင္း၍ထြက္ခြာသြားေလသည္။အရွင္အာနႏၵာသည္.ေရာဇ၏ေက်ာျပင္ကိုေငး
ႀကည္႕ရင္း.....................
“ေႀသာ္.....ေရာဇရယ္....၊မင္းရဲ႕ႀကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ႕ စိတ္ဓါတ္ဟာမေျပာင္းလဲေသးပါလား။မင္းရဲ႕ဒီ
စိတ္ဓါတ္ေတြႏူးည႕ံသြားေအာင္၊ငါဘယ္လိုမ်ားကူညီရပါမလဲ”
တီးတိုးေရရြတ္မိျခင္းႏွင္႕အတူ၊ျမတ္ဗုဒၶကိုသတိရမိသည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္၊အရွင္အာနႏၵာသည္ဂႏၶကုဋီတိုက္ဆီ
သို႕ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႕ေတာ႕သည္။

“ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။တပည္႕ေတာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာဇဟာေဒါသမာန္မာနခက္ထန္လြန္း လွပါတယ္ဘုရား။ဒါေႀကာင္႕သူရဲ႕စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ႕သြားေအာင္၊အရွင္ဘုရားစြမ္းႏိုင္ေသာဘက္ကေဆာင္ရြက္
ေပးေတာ္မူပါဘုရား”
အရွင္အာနႏၵာသည္ဆက္လက္၍၊ယေန႕ေရာဇႏွင္႕ေတြ႕ႀကံဳခဲ႕ပံုအလံုးစံုကိုေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။
“ေကာင္းျပီ၊ခ်စ္သား အာနႏၵာ....။သင္႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာဇစိတ္ႏွလံုးႏူးညံ႕သြားေအာင္၊ငါဘုရားေဆာင္ရြက္
လိုက္ပါမယ္”
စင္စစ္ေရာဇသည္..ယေန႕ပင္တရားထူးသိျမင္မည္႔ပဂၢိဳလ္အျဖစ္၊နံနက္ေစာေစာကပင္၊ျမတ္ဗုဒၶ၏ဥာဏ္ေတာ္
ကြန္ယက္အတြင္းသို႕၀င္လာခဲ႕ျပီျဖစ္သည္။
အရွင္အာနႏၵာထြက္သြားသည္ႏွင္႕ျမတ္ဗုဒၶသည္ အနႏၱစႀကာ၀ဠာအတြင္းသို႕ပို႕လြတ္ထားေသာေမတၱာဓါတ္
အလံုးစံုကိုေရာဇတစ္ဦးတည္းထံသို႕စုစည္းပို႕လြတ္လိုက္သည္။ပမာအားျဖင္႕က်ယ္ျပန္႕စြာထြန္းလင္းႏိုင္ေသာ
ေန၏အလင္းေရာင္ကို၊တေနရာတည္း၌စုစည္းထြန္းလင္းေစလိုက္သကဲ႕သို႕ျဖစ္ေလသည္။

ေက်ာင္းတိုက္အာရာမ္အတြင္းမွထြက္ခြာသြား၍မႀကာျမင္႕မီကပင္ေရာဇတစ္ေယာက္ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္
ေရာက္လာခဲ႕သည္။ကုိယ္အမူအရာသည္ အမိႏွင္႕ႀကာျမင္႕စြာကြဲကြာေနေသာႏြားေပါက္ကေလးကဲ႕သို႕
ပ်ာယာခတ္လ်က္ရိွသည္။ပါးစပ္မွလည္းတတြတ္တြတ္ျမည္တမ္းလ်က္။
“အရွင္ဘုရားတို႕....။ျမတ္စြာဘုရားဘယ္မွာပါလဲဘုရား။ဘုရားရွင္ဘယ္မွာသီတင္းသံုးေနပါသလဲဘုရား။
ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသံုးေနတဲ႕ေနရာကိုညႊန္ျပေတာ္မူပါဘုရား”
တိတ္ဆိတ္ေနေသာေက်ာင္းအာရာမ္သည္ေရာဇ၏အသံေႀကာင္႕လွုပ္လွုပ္ရြရြျဖစ္ကုန္၏။ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕
ေက်ာင္းေဆာင္အသီးသီးမွထြက္လာႀကျပီးအခ်င္းခ်င္းေမးျမန္းႀကေလသည္။
“ဟာ...ေက်ာင္းအာရာမ္ထဲမွာဒကာတစ္ေယာက္ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးျမင္ခ်င္လို႕ဆိုပါလား။ဘယ္ကမ်ားလဲ
ေဟ႕”
“အဲဒါအရွင္အာနႏၵာရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းႀကီးေရာဇဆိုတာေပါ႕။စိတ္ႀကမ္းလူႀကမ္းနဲ႕အင္မတန္ခက္ထန္ႀကမ္း
တမ္းတဲ႕လူႀကီးေလ။ခုတင္ကေတာင္အရွင္အာနႏၵာနဲ႕စကားေျပာသံႀကားလိုက္ပါေသးတယ္။ရတနာသံုးပါး
ကိုဘယ္ေတာ႕မွမႀကည္ညိဳႏိုင္ဘူးတဲ႕ေလ။အခုမွဘယ္လိုျဖစ္ျပီးဘုရားရွင္ကိုဖူးခ်င္ေနတယ္မသိဘူး”
“ဒါဆိုသူ႕ကို အရွင္အာနႏၵာဆီပို႕ေပးလိုက္ႀကေဟ႕။အရွင္အာနႏၵာႀကည္႕ျပီးစီစဥ္ေပးလိမ္႕မယ္”
ေရာဇတစ္ေယာက္ေရးႀကီးသုတ္ျပာပံုစံႏွင္႕ရွင္အာနႏၵာဆီျပန္ေရာက္လာသည္။
“ဟာ..ေရာဇ..ေရာက္လာျပန္ပါလား”
“ဟုတ္တယ္ အာနႏၵာ။က်ဳပ္ဘုရားဖူးခ်င္လို႕ျပန္လာတာ။က်ဳပ္ကိုဘုရားရွင္ဆီလိုက္ပို႕ေပးပါ”
အရွင္အာနႏၵာ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္အ႕ံႀသေသာအရိပ္အေယာင္မ်ားေပၚလြင္လ်က္ရိွသည္။
“ေသခ်ာရဲ႕လားေရာဇရယ္...။ဟုတ္မွလဲလုပ္ပါ။သင္ခုမွဘာစိတ္ကူးေတြေပါက္လာရတာလဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္အာနႏၵာ။က်ဳပ္ဘုရားရွင္ကိုသိပ္ျပီးဖူးေျမာ္ခ်င္ေနတယ္။အခုခ်က္ခ်င္းပဲလိုက္ပို႕ေပးပါ။”
“ေအး။ဘုရားရွင္ကိုသိပ္ျပီးဖူးေျမာ္ခ်င္ရင္ေတာ႕ရႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ငါကေတာ႕သင္႕ကိုလိုက္မပို႕ႏိုင္ဘူး။
ဒီအခ်ိန္ဟာဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္းကိန္းေအာင္းေတာ္မူေနတဲ႕အခ်ိန္။ဒါေႀကာင္႕သင္ဘာသာသင္သြားေပေတာ႕
တစ္ခုေတာ႕ရိွတယ္ေနာ္...။သင္႕လိုေဒါသႀကီးတဲ႕လူမ်ိဳးဟာမဆင္မျခင္လုပ္တက္တယ္။လမ္းေလွ်ာက္ရင္လဲ
ေဆာင္႕ေဆာင္႕ျပီးေလွ်ာက္တက္တယ္။တံခါးဖြင္႕ရင္လည္းတဒုန္းဒုန္းနဲ႕အသံျမည္ေအာင္ဖြင္႕တက္တယ္။
ဒါေႀကာင္႕လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕အခါသူမ်ားကုသိုလ္ယူထားတဲ႕သဲျဖဴလမ္းမွာ၊ေျခရာႀကီးေတြမထင္ရေအာင္၊
ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ပါ။တံခါးကိုလဲလက္နဲ႕သံုးခ်က္အသာေလးေခါက္ပါ။ဘုရားရွင္တံခါးဖြင္႕ေတာ္မူပါလိမ္႕
မယ္။”
“ေကာင္းပါျပီအာနႏၵာရယ္။က်ဳပ္သတိထားပါ႕မယ္။ဘုရားရွင္ရိွရာကိုသာအျမန္ညႊန္ျပစမ္းပါ”
အရွင္အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္၏ဂႏၶကုဋီတိုက္ေနရာကို၊ေရာဇအားညႊန္ျပလိုက္သည္။ေရာဇ၏အမူအရာေျပာင္း
လဲသြားပံုကိုလည္းရိပ္စားနားလည္လိုက္သည္။
“အင္း..ဘုရားရွင္ဟာေရာဇစိတ္ႏွလံုးေတြႏူးညံ႕သြားေအာင္၊ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္လဲမသိဘူး”
******
ဘုရားရွင္၏ဂႏၶကုဋီတိုက္နားသို႕ေရာဇေရာက္ေနသည္မွာအခ်ိန္အေတာ္ႀကာသြားေပျပီ။တံခါးကိုမေခါက္ျဖစ္
ေသးပါ။အမူအရာကေႀကာက္ရြ႕ံတြန္႕ဆုတ္ေနသည္။ျပီး......အလြန္လဲအားနာေနသည္။ေစာေစာကေျပာခဲ႕
ေသာစကားမ်ားကမ်ားစြာလြန္ထားခဲ႕သည္မလား။
“ႀကည္ညိဳလို႕လာတာမဟုတ္ဘူး။သင္တို႕ဘုရားေရာသင္တို႕သံဃာဆိုတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊က်ဳပ္ဘယ္တုန္းက
မွမႀကည္ညိဳခဲ႕ဘူး။သင္တို႕ဘုရားေရာ၊သင္တို႕သံဃာဆိုတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ဆိုတဲ႕ေတြေရာ၊က်ဳပ္ဘယ္တုန္းကမွ
မႀကည္ညိဳဘူး။ေနာင္လဲႀကည္ညိဳလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕”
ရင္႕သီးစြာေျပာျဖစ္ခဲ႕ေသာစကားလံုးမ်ားက၊မိမိနားထဲမွာတရစ္၀ဲ၀ဲျပန္လည္ႀကားေယာင္ေနမိသည္။

ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္ခ်င္ေသာေဇာစိတ္ေႀကာင္႕အမွတ္တမဲ႕နင္းခဲ႕ေသာေျခမ်ားကသဲျဖဴလမ္းမေပၚမွာ
ထင္က်န္ေနသည္။ေနာက္ထပ္ေျခရာထပ္မထင္ေစရန္ဒူးေထာက္၍ေျဖးညင္းစြာလမ္းကိုလိုက္ညိွေပးေနသည္။
ယခုေတာ႕သူ၏စိတ္မ်ားသိသာစြာႏူးညံ႕ေျပာင္းလဲေနျပီျဖစ္သည္။

သတိႀကီးစြာထား၍ဂႏၶာကုဋီတိုက္တံခါးကိုျဖည္းညင္းစြာသံုးခ်က္တိတိေခါက္လိုက္သည္။ဂႏၶာကုဋီတိုက္တံခါး
အသာအယာပြင္႕လာသည္။တံခါးခ်ပ္အႀကားမွထြန္းလင္းကြန္ျမဴးေနလ်က္ရိွေသာေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားက
သူ႕ကိုဆီးႀကိဳလိုက္သည္။ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါေလျပီ။သူလိုလားေတာင္႕တစြာဖူးေတြ႕ခ်င္ေနေသာျမတ္ဗုဒၶ၏
မ်က္ႏွာေတာ္...။ခ်စ္လွစြာေသာလူမမယ္သားအေပၚမိခင္၏ႀကည္႕ျခင္းမ်ိဳးျဖင္႕ေမတၱာဓာတ္အျပည္႕လႊမ္းျခံဳ
သည္႕မ်က္ႏွာေတာ္.......။
သူ....တစ္ခ်က္မွ် ေမာ္ဖူးလိုက္သည္။
ဆက္လက္၍ျမတ္ဗုဒၶ၏မ်က္ႏွာေတာ္ကိုရင္ဆိုင္ဖုိ႕ရန္၊သူ႕မွာအင္အားမရိွေတာ႕။
အလိုလိုေကြးညႊတ္လာေသာဒူးမ်ားကိုႀကမ္းျပင္ေပၚသို႕အလိုက္သင္႕ေထာက္ခ်လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ျမတ္ဗုဒၶ၏ေျခဖမိုးေတာ္ႏွစ္ဖက္ေပၚသို႕သူ၏နဖူးျပင္ကိုထိကပ္ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။
၀န္းက်င္တခုလံုးတိတ္ဆိတ္လ်က္ရိွ၏။
အခ်ိန္သည္ ကာလအခိုက္အတန္႕တခုကို၊သာေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ရိွသည္။

ျငိမ္သက္စြာရပ္ေတာ္မူေနေသာျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျခမ်က္စိေတာ္ႏွစ္ဖက္ကိုသူ၏လက္မ်ားျဖင္႕ထပ္ကာထပ္ကာ
ဆုပ္ကိုင္လ်က္အႀကိမ္ႀကိမ္ဦးတိုက္လိုက္သည္။
အားရေအာင္ပူေဇာ္ျပီးလွ်င္တုန္ရီဆို႕နစ္ေသာအသံျဖင္႕ေတာင္းပန္စကားကိုသူေလွ်ာက္တင္လိုက္သည္။
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။တပည္႕ေတာ္မိုက္မဲေတြေ၀ခဲ႕သည္႕အေလ်ာက္၊မသိမလိမၼာခဲ႕
သည္႕အေလ်ာက္၊အျပစ္ကိုလြန္က်ဴးမိပါသည္ဘုရား။ထိုအျပစ္မ်ားသည္းခံခြင္႕လြတ္ပါေစအက်ိဳးငွာ
ေတာင္းပန္၀န္ခ်ကန္ေတာ႕ပါသည္ဘုရား”
“ခ်စ္သားေရာဇ။အျပစ္ကိုအျပစ္လို႕သိတဲ႕သူဟာ၊တစ္၀က္လိမၼာသြားတာပဲ။အျပစ္ကို၀န္ခ်ေတာင္းပန္လိုက္
ရင္ေတာ႕၊အလံုးစံုလိမၼာတဲ႕သူျဖစ္သြားပါျပီ”
ႏွလံုးသားထဲသို႕ႀကည္ႏူးစြာစီး၀င္သြားေသာ..မဟာကရုဏာအသံေတာ္။ေလးလံေသာ၀န္ထုတ္ႀကီးကို
လက္လႊတ္လိုက္ရသကဲ႕သို႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးေပါ႕ပါးလန္းဆန္းသြားသည္။
ေရာဇအတြက္သစၥာေလးပါးတရားကိုေဟာႀကားရန္အခ်ိန္တန္ျပီကိုျမတ္ဗုဒၶသိေတာ္မူလိုက္ေပျပီ။
ယင္းေႀကာင္႕ဒါနကထာ၊သီလကထာ၊သဂၢကထာ၊မဂၢကထာတရားေဒသနာေတာ္တို႕ကိုတဆင္႕ျခင္းေဟာ
ႀကားေတာ္မူလိုက္သည္။
ေျခဖမိုးေတာ္ေပၚ၌နဖူးတင္လ်က္ႏွင္႕ပင္ေရာဇ၏ရင္တြင္း၌သစၥာပန္းတို႕ဖူးပြင္႕သြားေလျပီ။
ေသာတပန္တည္သြားေသာေရာဇအတြက္၊ျမတ္ဗုဒၶသာသနာမွတပါး၊အျခားကိုးကြယ္ရာမရိွေတာ႕။
ေမတၱာေရစင္ျဖင္႕သြန္းေလာင္းခံခဲ႕ရေသာ............
သစၥာေရာင္ျခည္တို႕ျဖင္႕ထိေတြ႕ခြင္႕ရခဲ႕ေသာ................
အရိုင္းပန္း၏ေျပာင္းလဲျခင္းကား.........၊ယဥ္လြန္း၊လွလြန္း၊ေမႊးလြန္းေပစြတကား.....။....။

ဦးဇင္း ဦးပ႑ိတ -ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)
ေဒါင္းမင္း

နားေထာင္မိသမွ်(ေဖ်ာ္ေျဖေရးအစီအစဥ္ )

ဒီေန႕လဲဒီသီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္မိတယ္..သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားလဲ႕နားေထာင္ႀကည္႕ရေအာင္
ဘေလာ႕မွာတင္လိုက္ပါတယ္....
တကယ္လို႕ေဒါင္းေလာ႕လိုခ်င္ရင္လဲ..ကၽြန္ေတာ္အီးေမးကေနပို႕ေပးပါမယ္..mp3ကိုေနာ္ဟီး
နားဆင္ႀကည္က်ပါ...။...။

ေရႊရတုအခ်စ္



ဘာလိုလိုနဲ႕သႀကၤန္ေရာက္ဖို႕သိပ္မလိုေတာ႕ဘူးေလ..သႀကၤန္နဲ႕ပါတ္သတ္တဲ႕သီခ်င္းေလးနားေထာင္မိရင္း
ေတြးမိတယ္....ျမန္မာျပည္သႀကၤန္မွာ..ဒီႏွစ္ရိွပါမလားလို႕ေလ...

သႀကၤန္အခ်စ္(Lဆိုင္းဇီ)


အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ.......
ေဒါင္းမင္း

Monday, January 26, 2009

ျပႆနာ

အဲဒီညေနကလဲ ျပႆနာအေထြးအရွုပ္ေတြနဲ႕၀ကၤပါေတာင္မွာကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတာေပါ႕ဗ်ာ၊ေစတီကေလးဆီ
ကဆြဲလည္းသံတစ္ခုကထူးထူးျခားျခားအသံသာေနတာကိုလည္းသတိထားမိပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါတိုး၀င္လာတဲ႕ေလကကၽြန္ေတာ္႕ဆံပင္ေတြကိုဖြက်ဲသြားႀကတယ္။
ေနေစာင္းသြားျပီျဖစ္လို႕ျပန္ဖို႕ကၽြန္ေတာ္ထလိုက္မယ္အလုပ္မွာလူတစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႔လာရပ္တယ္ဗ်။
ေမာ္ႀကည္႕လိုက္ေတာ႕ႀကည္လင္သန္႕ရွင္းတဲ႕သူမ်က္ႏွာမွာျပံဳးေယာင္သန္းေနတယ္။သူ႕အသက္က
ေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ရိွေရာ႕မယ္။သူကကၽြန္ေတာ္ကို......
“ေမာင္ရင္ဒီမွာလာထိုင္တာသံုးရက္ရိွျပီ”တဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႕ေခါင္းကိုညိတ္ျပလိုက္တယ္၊သူကဆက္ျပီးဆိုျပန္ပါတယ္။
“ေမာင္ရင္ဒီမွာအပ်င္းေျပလာထိုင္တာေတာ႕ဟုတ္ပံုမရဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ကသူ႕ကိုေငးႀကည္႕တယ္။သူ႕ကိုအံႀသတာလဲပါတာေပါ႕႔၊သူကကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေနတာေတြ
ကိုသိေနတဲ႕အမူအရာမ်ိဳးနဲ႕.....
“လူ႕ေလာကမွာျပႆနာေတြရိွတာေပါ႕၊လူတစ္ေယာက္ကမိုးရြာထဲမွာထီးေဆာင္းျပီးသြားျပီးေတြးမိတယ္ဆိုပဲ
“မိုးဟာအေပၚကရြာေပလို႕သာပဲ၊ေအာက္ကမ်ားရြာရင္ဘယ္လိုထီးေဆာင္းသြားရပါမလဲ”လို႕။ဒီအေတြးနဲ႕
သူဟာေအာက္ကရြာမယ္႕မိုးကိုထီးေဆာင္းေရးျပႆနာျဖစ္ေနတယ္။ဒါ--တကယ္ေတာ႕ျပႆနာမွမဟုတ္တာ
ျပႆနာမဟုတ္တာကိုျပႆနာလုပ္ေနရင္ကိုယ္ပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္းျဖစ္ရတက္တာပဲ။လူေတြဟာ
“ျပႆနာအတု”ကို“ျပႆနာအစစ္”ထင္ျပီးပင္ပင္ပန္းပန္းေျဖရွင္းေနတက္ႀကတယ္။ဒီမယ္ေမာင္ရင္
ျပႆနာမဟုတ္တာကိုျပႆနာမဟုတ္ဘူးလို႕သိရင္ျပႆနာဟာေျပလည္သြားတာပဲ”
သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္၀ကၤပါေတာင္ကဆင္းလာခဲ႕ႀကပါတယ္။
အဆင္းျဖစ္လို႕၊ဒါမွမဟုတ္ျပႆနာေတြေလ်ာ႕ခ်ခဲ႕လို႕ထင္ပါရဲ႕။ကၽြန္ေတာ္႕မွာေပါ႕ပါးသြက္လက္လြတ္လပ္
ေနတာေတာ႕အမွန္ပဲ၊ဆင္းလာရင္းသူက.....

“တစ္ခါတုန္းကဖားျပဳတ္တစ္ေကာင္ကကင္းေျခမ်ားတစ္ေကာင္ကိုႀကည္႕ျပီးျပႆနာျဖစ္ေနတယ္တဲ႕
ေမာင္ရင္ရဲ႕၊“ကင္းေျခမ်ားရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကသိပ္မ်ားတာပဲ။ေျခေတြသိပ္မ်ားေတာ႕သြားရင္
ဘယ္ေျခေထာက္ကစျပီးလွမ္းပါလိမ္႕”လို႕ဖားျပဳတ္မွာျပႆနာအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတယ္။ဒီလိုျပႆနာ
ျဖစ္ျပီးသူကိုယ္တိုင္ေတာင္ဘယ္လိုစလွမ္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္တဲ႕ေမာင္ရင္ရဲ႕၊ျပႆနာမဟုတ္တာကို
ျပႆနာလုပ္ေနေတာ႕လွမ္းလို႕ရပါလ်က္နဲ႕မလွမ္းမိ၊ခုန္လို႕ရပါလ်က္နဲ႕မခုန္မိနဲ႕လိုရာကိုမေရာက္ေတာ႕
ဘူးေပါ႕။ျပႆနာတစ္ခုဟာစစ္မွန္တဲ႕ျပႆနာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ႕ေရွာင္ေနလို႕လဲမရဘူး၊ေျဖရွင္းပစ္ရမွာပဲ
ျပႆနာဆိုတာေျဖရွင္းရမယ္႕အရာဆိုေတာ႕ေျဖရွင္းလိုက္ေပါ႕ေမာင္ရင္ရယ္”

သူကကၽြန္ေတာ္ကိုႏုတ္ဆက္ျပီးေတာ႕“ေခမာသီ၀ံ”ဘက္သြားတဲ႕လူသြားလမ္းကေလးအတိုင္းေလွ်ာက္
သြားပါတယ္။သူသြားပံုကဘာမွျပႆနာမရိွတဲ႕သူအျဖစ္သြားေနသလိုပါပဲ။သူသြားတဲ႕အရပ္ဟာလည္းဘာ
ျပႆနာမွမရိွတဲ႕အရပ္ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္။

သူ႕ေက်းဇူးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တစ္သက္ မေမ႕ပါဘူး၊ မေမ႕ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
၀န္ခံခ်က္။ ။၀ကၤပါေတာင္မွလာခဲ႕သူ၏ျပန္လည္ေျပာျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
(နႏၵာသိန္းဇံ..စာအုပ္မွထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။)

ေဒါင္းမင္း

Sunday, January 25, 2009

ရင္ႏွင္႕ရင္း၍ရရိွခဲ႕ေသာ အခ်စ္စစ္

(၁)
မထင္မွတ္ခဲ႕ပါ။
ထိုသို႕ျဖစ္လာလိမ္႕မယ္လို႕ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွေမွ်ာ္႕လင္႕မထားမိခဲ႕တာပါ။ခ်စ္သူရဲ႕ဘ၀အတၳဳပၸကိၱကိုေရးျဖစ္
ခဲ႕ရင္ဒီျဖစ္ရပ္ဟာအဲဒီအတၳဳပၸကိၱရဲ႕အသက္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာျဖဴေရာကၽြန္ေတာ္ပါတိတ္ဆိတ္စြာ၀န္ခံရပါလိမ္႕
မယ္။
ဒီဇင္ဘာလရဲ႕တနဂၤေႏြေန႔တစ္ေန႕မွာေပါ႕သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ တညင္ေဂါက္ကြင္းရဲ႕နံေဘးျခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာေတြ႕ ျဖစ္ခဲ႕က်တယ္။ျငိမ္႕ေညာင္းတဲ႕ရင္ခုန္သံေတြဖလွယ္ရင္း၊ခ်စ္သူတို႕ရဲ႕ပ်ားရည္ဆမ္းစကားေတြကိုႀကည္ႏူးခံစား
ရင္းညင္သာတဲ႕အနမ္းဖြဖြေတြမွာယစ္မူးရင္း ျပင္းရွတဲ႕ပင္႕သက္ေတြကိုရွဴရွုိက္ရင္း၊ေထြးအိတဲ႕ယုယႀကင္နာ
မွုေတြမွာနစ္ေမ်ာရင္း၊အျခားအိမ္မက္ကမၻာတစ္ခုဆီမွာေပ်ာ္၀င္လြင္႕ပါးေနမိႀကတယ္။အျပန္လမ္းခရီးမွာ
သူမမ်က္ႏွာသိသိသာသာညိွဳးေလ်ာ္ေနတာကၽြန္ေတာ္သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။
ခ်စ္သူတို႕ရဲ႕နယ္လြန္ျခင္းကိုမထူးဆန္းလွတဲ႕ဒီေန႕ေခတ္အခ်ိန္မွာဘ၀လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ထိတစ္ဦးကိုတစ္ဦး
ယံုႀကည္စြာသစၥာခိုင္မာထားႀကတဲသူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အတြက္ဒါဟာအထံုးအဖုတစ္ခုမျဖစ္သင္႕ဘူးလို႕ကၽြန္ေတာ္
ယူဆမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မသိေယာင္ျပဴျပီးသူမရယ္ရႊင္ေစမယ္႕စကားေတြအေလးထားမယ္႕စကားေတြလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး
ေျပာလာခဲ႕ပါတယ္။ဒါေပမယ္႕သူမရဲ႕တုန္႕ျပန္မွုေတြဟာေအးစက္ေနခဲ႕တယ္။မွတ္တိုင္ေရာက္လို႕႔ဘတ္စ္ကား
လာတဲ႕အခါကၽြန္ေတာ္႕ကိုမေစာင္႕ေတာ႕ပဲသူမတစ္ေယာက္တည္းကားေပၚတက္ျပီးလမ္းခြဲထြက္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္နားလည္ရခက္သြားတယ္။သူမဟာကၽြန္ေတာ္႕ကိုစိတ္မေကာက္စဖူးေကာက္သြားတာပါပဲ။
ေခ်ာ႕ေမာ႕ႏွစ္သိမ္႕ဖို႕ထက္ဘာ႕ေႀကာင္႕ဒီလိုေျပာင္းလဲသြားရတာလဲဆိုတာစဥ္းစားေတြေ၀မွုေတြသာ
ကၽြန္ေတာ္႕မွာႀကီးစိုးေနခဲ႕တယ္။ ။ ။
(၂)*****---------------------********
သူမကမ္းေပးလာတဲ႕စာရြက္ျဖဴေခါက္ေလးကိုလွမ္းယူရင္းသူမမ်က္ႏွာေလးကိုအကဲခတ္ႀကည္႕မိလိုက္တယ္။
ညိုးေလ်ာ္ေနတဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာမေန႕ကအတိုင္းပါပဲ။
“ျဖဴညေနအစ္ကိုနဲ႕ဆံုျဖစ္အံုးမလား”“အကုိ႕ကိုျဖဴဘာမွျပန္မေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး၊ျဖဴရဲ႕သေဘာအားလံုး
အဲဒီစာထဲမွာေရးထားတယ္။အစ္ကိုစာကိုသာသေဘာေပါက္ေအာင္ဖတ္ပါ။” စကားကို
အဆံုးမသတ္ခင္မွာပဲသူမကၽြန္ေတာ္႕အပါးကလွည္႕ထြက္သြားတယ္။တုန္႕ျပန္ဖို႕စကားလံုးေတြရွာေဖြေန
ဆဲမွာပဲရင္ထဲမွာတစ္ဆို႕ေနျပီးေငးက်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။သူမေပးခဲ႕တဲ႕စာရြက္ေခါက္ေလးကိုျဖန္႕ႀကည္႕လိုက္သည္။
.
.
.ကိုရဲျမင္႕သန္း
“စကားလံုးသံုးႏွုန္းတာေျပာင္းလဲရင္႕သီးသြားတဲ႕အတြက္ခြင္႕လြတ္ပါ။ကၽြန္မဒီစကားလံုးကို
အယဥ္ေက်းဆံုးစဥ္းစားျပီးသံုးလိုက္ရတယ္ဆိုတာကိုေတာ႕ရွင္သိထားပါ။ကၽြန္မရွင္႕ကုိအထင္ႀကီးခဲ႕တယ္။
ေလးစားခဲ႕တယ္ျပီးေတာ႕သိပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိခဲ႕တယ္။ကၽြန္မဟာအညတရမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ဘ၀မွာ
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မွု၊ထည္၀ါမွုဘာမွေျပာစရာမရိွပါဘူး။ဒါေပမယ္႕မိန္းမသားတို႕ရဲ႕ျဖဴစင္ျခင္း၊ရိုးသားယဥ္ေအး
ျခင္းဆိုတဲ႕ဘ၀တစ္ခုကိုေတာ႕ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ပါတယ္။အဲဒါဟာကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ခန္႕ထည္မွု၊ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕ႀကီးျမင္႕မွုပါ။
ဒါကိုရွင္ကခ်စ္သူဆိုတဲ႕အကာအကြယ္နဲ႕ရွင္႕အေပၚေလးစားအထင္ႀကီးခဲ႕တဲ႕လက္နက္ေတြကိုအသံုးခ်ျပီး
နင္းေခ်ျဖတ္ပိုင္းခဲ႕တယ္။ေယာက်ာ္းဆိုတာယံုႀကည္စိတ္ခ်သင္႕တဲ႕အမ်ိဳးအစားမဟုတ္ဘူးဆိုတာကၽြန္မသိ
ထား ခဲ႕ပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ရွင္႕ကိုေတာ႕ယံုႀကည္စိတ္ခ်ရမယ္႕လူတစ္ေယာက္လို႕ကၽြန္မထင္ခဲ႕တာအခုေတာ႕
ရွင္လည္းပဲေယာက်ာ္းေတြထဲကေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ပါလားဆိုတာရွင္ကိုယ္တိုင္ေျဖျပလိုက္ျပီေလ။
ဒါေႀကာင္႕ ကၽြန္မသိပ္ေႀကာက္လန္႕သြားျပီ။ရွင္နဲ႕ေရွ႕ဆက္လက္တြဲဖို႕ဆိုတာကၽြန္မအတြက္လမ္းေပ်ာက္
္ေလာက္ေအာင္ ေႀကာက္လန္႕သြားျပီ။”
ကၽြန္မ....ျမတ္ပြင္႕ျဖဴ
“ဟင္း”ျပင္းထန္တဲ႕သက္ျပင္းတစ္ခုနဲ႕အတူကၽြန္ေတာ္႕ရင္ထဲမွာနာက်င္ခံခက္မွုေတြျဖစ္လာခဲ႕တယ္။သူမ
ကိုခနဲ႕လိုတဲ႕ရယ္သြမ္းေသြးမွုေတြကရင္ထဲမွာလိွုင္းထေနမိတယ္။ခ်စ္သူရီးစားတို႕ရဲ႕မေတာ္တဆျဖစ္ရပ္တခု
အေပၚမွာသူမဒီေလာက္ထိတူးတူးခါးခါးေျပာင္းလဲသြားတာကိုကၽြန္ေတာ္အရမ္းအံ႔ႀသေနမိတယ္။သူမအေပၚ
နာက်ည္းတဲ႕ေဒါသေတြနဲ႕အတူစာတစ္ေစာင္ေရးဖို႕ခ်က္ျခင္းဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

(၃)
ျမတ္ပြင္႕ျဖဴ
“ငါအရင္ဆံုးေျပာခ်င္တာကမင္းရဲ႕စာကိုဖက္ျပီးငါဘယ္ေလာက္ရယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာပဲ၊မင္းကိုေမးခြန္းေတြ
ေမးခ်င္တယ္။မင္းေခတ္ရဲ႕ေရစီးေႀကာင္းကိုနားမလည္ဘူးလား။မင္းရဲ႕ပါတ္၀န္းက်င္ဗဟုသုတအေတြ႕အႀကံဳ၊
စာေပအေတြ႕အႀကံဳေတြမွာဒါဟာထူးဆန္းတဲ႕ျဖစ္ရပ္မဟုတ္ဘူးဆုိတာေရာမင္းမစဥ္းစားမိဘူးလား။ခ်စ္သူခ်င္း
မွာအခ်စ္ရဲ႕သံေယာဇဥ္ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မွုေတြနဲ႕အတူခ်စ္သူတို႕ရဲ႕ယုယထိေတြ႕မွုအေပၚမွာသာယာျခင္းဆို
တာလဲအခ်စ္ရဲ႕ရသ၊အခ်စ္ရဲ႕ခိုင္မာမွုကိုပိုျပီးျဖစ္ေစတယ္လို႕ငါယူဆတယ္။အဲဒီထိေတြ႕မွုအေပၚငါသာယာ
သလို မင္းေရာမသာယာဘူးလား။မင္းကဘာလဲတရားက်င္႕ေန႕တဲ႕သူေတာ္စင္လား၊
ေအးဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မင္းကိုငါအရွင္းဆံုးေျပာမယ္ငါဘက္ကေဖာက္ျပန္ဖို႕အျမတ္ထုတ္ဖို႕ရည္ရြယ္ခ်က္မ
ရိွပဲထာရသစၥာေစာင္႕သိခဲ႕ပါလ်က္နဲ႕ ငါ႕အေပၚနားလည္မွုလြဲလြန္းအားႀကီးသြားတာမင္းကိစၥပဲ။
မင္းတိက်စြာဆံုးျဖတ္ပါ။မင္းရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုအတည္ျပဳဖို႕ငါနားေထာင္ေပးမယ္။
မင္းေနာက္ဆံုးတစ္ခုသိထားဖို႕ကငါဟာမိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕စြန္႔ပစ္လမ္းခြဲသြားလို႕
ေႀကကြဲေတြေ၀ေနမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပဲ”
မင္းရဲ႕....တစ္ခ်ိန္က...ရဲျမင္႕သန္း

စာတစ္ေစာင္လံုးဖတ္ျပီးသြားတဲ႕အခါသူမပါးျပင္ေပၚမွာမ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕စီးလိမ္႕ေနတာကၽြန္ေတာ္ေတြ႔
လိုက္ရ တယ္။
“အစ္ကိုသိပ္ရက္စက္တယ္။ဒီလိုစာမ်ိဳးေရးရက္တာျဖဴအရမ္းအံ႕ႀသတယ္”“ဟာမအံ႔ႀသနဲ႕မင္းေရးတဲ႕
စာကိုေရာမင္းေသခ်ာဖတ္ႀကည္႕ျပီးရဲ႕လား။ငါဘယ္ေလာက္ရင္နာတယ္ဆိုတာမင္းသိလား။မင္းနဲ႕ငါႀကံဳေတြ႕
ေနရတဲ႕ပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႕အျမင္ဒီထက္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္အေနာက္တိုင္း၊အေရွ႕တိုင္းရဲ႕အျမင္ေတြ
မွာထူးဆန္းတဲ႕ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကိုခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနရေအာင္ဒါမ်ိဳးကိစၥကိုမင္းမႀကားဘူးလို႕လား။”
“ႀကားဘူးေတာ႕ေရာသူတို႕ကသူပဲျဖဴတို႕ကျဖဴတို႕ပဲတစ္ျခားစီေလ”“ဟမင္းတစ္ျခားစီဆိုေပမယ္႕
အားလံုးေသြးသားနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတာကြအားလံုးသာယာတက္တယ္။မင္းကိုပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္းေမး
မယ္..မင္းေရာမသာယာဘူးလား”
“ေမးရက္လို္က္တာအစ္ကိုရယ္ခ်စ္သူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုအစ္ကိုဒီလိုေမးရက္သလား”
“စကားလမ္းေႀကာင္းမလြဲပါနဲ႕မင္းငါေမးတာေျဖပါ”။“ဟုတ္တယ္ျဖဴလည္းဘာသားနဲ႕ထုထားတာမို႕
လည္း ေသြးသားနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတာပဲသာယာတက္ပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ဒါဟာျဖဴစင္တဲ႕ခ်စ္သူတို႕ရဲ႕
ဘ၀မွာ သာယာသင္႕တဲ႕ကိစၥလားအဲဒီကိစၥေတြနဲ႕အေရာင္ဆိုးရင္ခ်စ္သူဘ၀ဟာျဖဴစင္ပါအံုးမလား
သန္႕စင္တဲ႕ ခ်စ္သူတို႕ရဲ႕ဘ၀ကိုအိမ္ေထာင္ဘ၀မ်ိဳးနဲ႕တန္းညွိသင္႕ရဲ႕လားအဲဒါအစ္ကိုေျဖပါ”။
“မင္းငါ႕ကိုေမးခြန္းေတြထပ္မေမးနဲ႕ေတာ႕မင္းစာထဲမွာေရးထားတဲ႕ကိစၥကိုတိတိက်က်ဆံုးျဖတ္ျပီးအေျဖ
ေပးပါမင္းငါ႕ကိုလက္တြဲမွာလား၊လမ္းခြဲမွာလား”။
သူမေခါင္းငံု႕ျပီးအႀကာႀကီးစဥ္းစာေနတယ္။ကၽြန္ေတာ္သူမရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုသိခ်င္လြန္းအားႀကီးစြာနဲ႕ေစာင္႕
ဆိုင္းေနမိတယ္။
“ျဖဴဟာမိန္းမသားပါအစ္ကို။အားႏြဲ႕သူျဖစ္ေပမယ္႕ရင္႕က်က္တည္တံ႔တဲ႕သစၥာတရားနဲ႕အစ္ကို႕အေပၚခ်စ္
ခဲ႕တာပါ။အစ္ကိုရဲ႕သစၥာကိုလည္းျဖဴယံုႀကည္ပါတယ္။ျဖဴေရးတဲ႕စာနည္းနည္းရင္႕သီးသြားတာကလဲျဖဴ႕
အေနနဲ႕ ေရွ႕ဆက္ျပီးဒါမ်ိဳးကိုလံုးလက္မခံႏိုင္ပဲသန္႕စင္မွုကိုတန္ဖိုးထားေႀကာင္းအစ္ကို
သိေစလိုတဲ႕ေစတနာနဲ႕ပါ။ တကယ္ေတာ႕ျဖဴ႕မွာအစ္ကုိ႕ကိုလက္တြဲျဖဳတ္ဖို႕အတြက္အင္အားမရိွပါဘူး။
ျဖဴကပဲအစ္ကုိ႕ကိုအရံွုးေပးပါတယ္။”

ရွိုက္သံတစ္ခ်က္နဲ႕အတူသူမအသံတိမ္၀င္သြားခဲ႕ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္စြာျပံဳးလိုက္တယ္။ေအာင္ႏိုင္သူ
ရဲအျပံဳးမာန္ဟာရင္ထဲမွာပဲ႕တင္႕ထပ္ေႀကြးေႀကာ္ေနမိတယ္။“ျမတ္ပြင္႕ျဖဴရာမင္းႏွလံုးသားဟာငါ႕ႏွလံုးသား
ေလာက္မမာေက်ာႏိုင္ပါဘူးမင္းငါ႕ကိုမယွဥ္ႏိုင္ပါဘူး”
(၄)
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ႀကံဳေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ျပသနာအစအဆံုးကို
ကၽြန္ေတာ္ေစ႕ငံုသံုးသပ္ေနမိတယ္။ခ်စ္သူတို႕လိုက္နာအပ္တဲ႕ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕က်င္႕၀တ္ခၽြတ္ယြင္းမွုေတြရယ္
ျပႆနာရဲ႕လက္သည္တရားခံရယ္ကိုကၽြန္ေတာ္ရွာေတြ႕လိုက္တယ္။သူမကိုသနားျခင္း၊စာနာျခင္းေတြ
ကၽြန္ေတာ္႕ႏွလံုးသားမွာတလိမ္႕လိမ္႕တက္လာခဲ႕တယ္။သူမရဲ႕ပံုရိပ္ေတြ၊သူမရဲ႕စကားလံုးေတြ၊သူမရဲ႕ရင္တြင္း
ခံစားမွုေတြကိုတစိမ္႕စိမ္႕ေတြးမိရင္းသူမထံစာတစ္ေစာင္ေရးျဖစ္သြားသည္.

ျဖဴေလး
ကိုယ္ဟာဒီစာေရးေနတဲ႕ခ်ိန္မွာပဲအႏိုင္ရမလိုနဲ႕ရံွုးႏွိမ္႕ခဲ႕ရပါလားဆိုတာသိလာရတယ္။ကို္ယ္႕ရဲ႕အေႀကာင္း
ုျပခ်က္လို႕ယူဆရင္လည္းကိုယ္ခံယူပါရစေတာ႕။ဒီျဖစ္ရပ္ရဲလက္သည္တရားခံကိုကိုယ္ရွာေတြ႔လိုက္တယ္။
အဲဒါကကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ကိုပါတ္၀န္းက်င္နဲ႕ေရာေထြးေစလိုက္မွုပဲ။အခ်စ္ကိုအေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး
ဆိုးေနက်တဲ႕ဒီေန႕ေခတ္ရဲ႕အျမင္ေနာက္ကိုမလိုက္ပဲသန္႕စင္ရိုးေအးစြာခ်စ္သြားက်မယ္ဆိုတဲ႕ကိုယ္တို႕
ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕သီးျခားကမၻာပံုစံေလးတစ္ခုကိုကိုယ္ေမ႕ေလ်ာ႕ခဲ႕တယ္။ျပင္းထန္တဲ႕ပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ရိုက္ခတ္
မွုဒါဏ္ေတြကိုေတာင္႕ခံမထားႏိုင္ပဲ၊အခ်စ္ရဲ႕ရသကိုျဖည္႕စြက္ဖုိ႕ဆိုတဲ႕ေသးသိမ္တဲ႕စကားလံုးေတြနဲ႕ကာကြယ္
ခဲ႕တယ္။ျဖဴေလးကေတာ႕ျမဲျမံတဲ႕သတိအျပည္႕နဲ႕အခ်စ္ရဲ႕စံတန္ဖိုးေတြကိုထိန္းထားႏိုင္ခဲ႕တယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ
ကိုယ္႕ဘက္ကက်င္႕သံုးရမယ္႕၀တၱရားဟာျဖဴေလးရဲ႕စကားကိုအေလးတယူလိုက္နာျပီးျဖဴေလးေက်နပ္တဲ႕
လက္ခံတဲ႕အထိႀကိဳးစားျပီးေခ်ာ႕ေမာ႕ႏွစ္သိမ္႕ေစရမွာ။ဒါေပမယ္႕႔ကိုယ္ဟာအဲဒီက်င္႕၀တ္ေတြကိုမေက်ပြန္ခဲ႕
တဲ႕အျပင္ျဖဴေလးကို“လက္တြဲမလား၊လမ္းခြဲမလား”ဆိုတဲ႕စကားလံုးေတြနဲ႕ႏိုင္ထက္စီးနင္းေမးျဖစ္ခဲ႕ေသး
တယ္။ဒါကိုျဖဴေလးကကိုယ္႕အေပၚမွာနာက်င္တုန္႕ျပန္ျခင္းမရိွပဲ“အစ္ကို႕ကိုလက္တြဲမယ္”တဲ႕ေလ။
ျဖဴေလးရယ္တဒဂၤဖြင္႕ဟခဲ႕တဲ႕အဲဒီစကားလံုးေတြထဲမွာျဖဴေလးရဲ႕ကိုယ္႕အေပၚထားရိွတဲ႕ခ်စ္ျခင္း၊ခြင္႕လြတ္
နားလည္ျခင္း၊တြယ္တာျမတ္ႏိုးျခင္းဆိုတဲ႕အခ်စ္ရဲ႕နက္ရိွုင္းတဲ႕အဓိပၸာယ္ေပါင္းမ်ားစြာပါ၀င္ေနခဲ႕တယ္ဆိုတာ
ကိုယ္သိျမင္ခြင္႕ရလိုက္ပါျပီ။ကိုယ္႕ဘက္ကေတာ႕ေလျဖဴေလးရဲ႕လက္တြဲမျဖဳတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ႕စကားသံကို
ႀကားလိုက္ရတဲ႕အခ်ိန္ထိေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕အျပံဳး၊ငါ႕ကိုမယွဥ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႕မာန္မာနေတြနဲ႕တင္းခံ
ေနတဲ႕အထိမိုက္လံုးႀကီးခဲ႕မိတယ္။အဲဒီလိုတင္းခံႏိုင္လို႕အႏိုင္ရသူတစ္ေယာက္ပဲလို႕စိတ္ႀကီး၀င္ခဲ႕တဲ႕ကိုယ္
ဟာပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ရိုက္ခတ္မွုကိုခံႏိုင္ရည္မရိွတာရယ္၊သစၥာနဲ႕ျဖဴစင္မွုအေပၚမွာတန္ဖိုးထားလြန္းတဲ႕ခ်စ္သူရဲ႕
ခံစားမွုကိုလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတာရယ္။ခ်စ္သူခ်င္းအေပၚမွာျဖဴေလးေလာက္နားလည္သည္းခံခြင္႕လြတ္ႏိုင္မွုမရိွတာ
ေတြကိုသိျမင္လာတဲ႕အခါမွာအျပတ္သတ္ရံွုးနိမ္႕ခဲဲ႕ပါလားဆိုတာသိလာရတယ္။ကိုယ္႕အေပၚနားလည္ႏိုင္စြမ္း
အျပည္႕ရိွတဲ႕ျဖဴေလးကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ျဖဴေလးရဲ႕ေက်းဇူးေႀကာင္႕ကိုယ္ဟာအဖိုးတန္ခ်စ္သူ
တစ္ေယာက္ဆံုးရံွုးမယ္႕ေဘးကသီသီကေလးလြတ္ခဲ႕ရတယ္။ေနာင္ကိုျဖဴေလးစိတ္ျငိဳျငင္မယ္႕ကိစၥမွန္သမွ်
ေရွာင္ႀကဥ္ပါမယ္လို႕ေလးေလးနက္နက္ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။
ျဖဴေလးရဲ႕.....ကိုယ္.....ရဲျမင္႕သန္း
(၅)
ေကာလိပ္မွတ္တိုင္ကိုႀကိဳေရာက္ေနတဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဟာသူမေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲသီရိသုခေဘာ္ဒါေဆာင္
ဘက္ကေျမနီလမ္းကေလးဆီကိုသူမလက္ကိုတြဲျပီးေခၚလာခဲ႕တယ္။ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕စာကိုဖက္ေနရင္းသူမမ်က္ႏွာ
တျဖည္းျဖည္းျပံဳးရိပ္သန္းလာတာေတြ႕ရတယ္။မ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕ကလည္းတြဲခိုလိမ္႕ဆင္းလာျပန္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သူမကိုျပံဳးႀကည္႕ေနရင္းသူမရဲ႕ခံစားမွုကိုကူးစက္ႀကည္ႏူးေနမိတယ္။စာေႀကာင္းအားလံုးဖက္ျပီးသြား
တဲ႕အခါမွာသူမမ်က္ရည္စီးေႀကာင္းေလးေတြကိုသုတ္ဖယ္မပစ္ပဲကၽြန္ေတာ္႕ပုခံုးကိုမွီတြယ္ျပီးပါးအပ္ထား
လိုက္ပါတယ္။
“အစ္ကိုရယ္ျဖဴ႕ရဲ႕သေဘာထားနဲ႕ခံစားမွုကိုနားလည္ေပးတဲ႕အစ္ကို႕ကိုသာျဖဴကေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။
ဒီအတြက္ျဖဴကံေကာင္းတယ္လို႕ယူဆပါတယ္”

“ျဖဴေလးရယ္ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ႀကားမွာေက်းဇူးဆိုတဲ႕စကားကိုမသံုးေတာ႕နဲ႕ေနာ္၊”ဒီအေႀကာင္းကို
ေတြးမိတိုင္းကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိရင္နင္႕ေအာင္ခံစားေနရမလဲဆိုတာမသိႏိုင္ေသးဘူး။ရလာဒ္တစ္ခုအေန
နဲ႕ေတာ႕ကိုယ္ဟာအခ်စ္ရဲ႕သန္႕စင္ေႏြးေထြးရိုးရွင္းတဲ႕သီးျခားခံစားမွုတစ္ခုကိုျဖဴေလးရဲ႕ရင္တစ္ခုလံုးနဲ႕
ရင္းျပီးလမ္းျပေပးခဲ႕လို႕ကိုယ္႕ရင္ထဲမွာစြဲစြဲနစ္နစ္နားလည္ႏိုင္ခဲ႕ပါျပီ။

သူမရဲ႕မ်က္ရည္စေတြဟာကၽြန္ေတာ္႕ပုခံုးသားထိထြင္းေဖာက္စြတ္စိုေနပါျပီ။အဲဒီစြတ္စိုမွုေတြဟာပူေလာင္ျခင္း
ကင္းလွ်က္ရွိျပီးသူမႏွလံုးသားဆီကျမစ္ဖ်ားခံလာတဲ႕ေအးျမပီတိမ်က္ရည္ေတြပဲဆိုတာကၽြန္ေတာ္႕ႏွလံုးသားက
ကူးစက္ခံစားနားလည္တက္ခဲ႕ပါျပိ။ ။.....။ ။
ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)

Saturday, January 24, 2009

အခ်ိန္တိုင္းမင္းအတြက္(အယ္လြန္း၀ါ)

ဒီေန႕ပ်င္းပ်င္းရိွတာနဲ႕---အယ္လြန္း၀ါဆိုတဲ႕(အခ်ိန္တိုင္းမင္းအတြက္)ဆိုတဲ႕သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္မိေနတယ္။ကဲ..ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႕ကိုလာလည္က်တဲ႕သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားလဲ ဒီသီခ်င္းေလးကိုခံစားနားဆင္သြားက်ပါလို႕.......................................................
အခ်ိန္တိုင္းမင္းအတြက္


သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအေပါင္း....အစဥ္ေအးခ်မ္းသာယာပါေစေႀကာင္းဆုေတာင္းလွ်က္
ေဒါင္းမင္း

Friday, January 23, 2009

ထင္က်န္ရစ္ခဲ႕ေသာဒိုင္ယာရီအလြမ္း(၃) ဇာတ္သိမ္း

မေကြးျမသလြန္ေစတီေတာ္ ဒီလိုနဲ႕ေဟာ္တည္ျပန္လာက်တာ..ကားေပၚမွာ..ကိုျဖိဳးတစ္ေယာက္ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္လဲသူဘာျဖစ္လာသလဲဆိုတာမေမးမိ။ကိုယ္႕အေတြးနဲ႕ကိုယ္ေလ။စိတ္ထဲမွာႀကည္းႏူးေနတာ။
.................................................................................
..........................................................................................................................
အကိုတို႕ကိုစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္.လာအကိုညီမအိမ္ကိုသြားရေအာင္”ႏွစ္ေယာက္သားထ၍
လိုက္သြားမိသည္။သူမ၏ေနာက္သို႕လိုက္ပါမိသြားသည္။
.....................xxxxxx........................xxxxxx..........................................
သူမ၏ေနာက္သို႕လိုက္သြားရသည္မွာ..ေပါ႕ပါးေနသည္။ေျခဖ၀ါးမ်ား..ေျမႀကီးေပၚထိသည္ဟုမထင္။
ျမသလြန္ဘုရားတို႕တက္ခဲ႕ရာမုဒ္ဦးေဘးေနရာတြင္ႀကီးမားလွပေသာ.နန္းေတာ္လိုအေဆာက္အဦးတစ္ခု
ဒီေနရာမွာဒီလိုအေဆာက္အဦးအရင္မရိွပါဘူး..ဘယ္ကေနေရာက္လာတာလဲဟု..ေတြးေနမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ေတြးသလို..ကိုျဖိဳးလဲေတြးေနသည္ထင္၏။....
“လာ..အကိုတို႕..”
ကၽြန္ေတာ္တို႕အေဆာက္အဦးထဲသို႕၀င္သြားလိုက္သည္။ေသခ်ာႀကည္႕မိသည္။အေဆာက္အဦးအတြင္း၀ယ္
ထားရိွေသာပရိေဘာဂမ်ားမွာေရႊေရာင္အတိျပီးေနေလသည္။စိတ္ထဲမွ“ငါဘယ္လိုေနရာေရာက္လာပါလိမ္႕”
ေပါ႕ဆိုျပီး..သံရဏဂံု..ကိုအထပ္ထပ္ရြတ္ပြားေနမိသည္။တခုခုဆိုျပန္လည္ခုခံဖို႕အသင္႕အေနအထားမွာျပင္
ဆင္ထားလွ်က္။ကိုျဖိဳးကိုလဲသတိထားဖို႕လက္တို႕ထားလိုက္သည္။ကိုျဖိဳးကလဲ..သိတယ္ဆိုသည္႕သေဘာ။
“ေအာ္အကိုတို႕ရယ္..ဘာအႏၱရာယ္မွမရိွပါဘူး.စိတ္ခ်လက္ခ်..ေနပါ..ညီမအကိုတို႕ကိုေျပာစရာေလးရိွလို႕.
အလည္ေခၚလာတာပါ.ညီမေျပာ..ျပီးရင္အကိုတို႕ကို..ျပန္လိုက္ပို႕မွာပါ.စိတ္ခ်လက္ခ်ေနေနာ္”
.....................
သူမသည္ကၽြန္ေတာ္တို႕စိတ္အႀကံအစီကိုသိေနသည္႕အလားေျပာဆိုေနေလသည္။
“အကိုတို႕..ေရႀကည္ေလး.အေမာေျပေသာက္ပါအံုး”သူမေပးလာေသာေရႊခရားထဲမွေရကိုေသာက္လိုက္
သည္။ရင္ထဲကိုေအးျမျပီးစီးဆင္းသြားသလို၊ေသာက္ျပီးရင္းဆက္ေသာက္ခ်င္ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္အရဲစြန္႕၍“ညီမဒီကိုေခၚလာတာဘာေျပာစရာရိွလို႕လဲဟင္”
“ေအာ္....ညီမေျပာစရာရိွတာက..ကိုလင္း..ကိုအကူအညီတစ္ခုေတာင္းခ်င္တာရယ္..“ေမာင္ႀကီးစကၠ”
ကိုျဖိဳးကိုေနာက္ဆံုးအေနႏွင္႕ေတြ႕ခ်င္တာရယ္ေႀကာင္႕ေခၚလိုက္တာပါ”
ကၽြန္ေတာ္နားရွုပ္သြားသည္။ကိုျဖိဳးသည္လည္းရွုပ္ေထြးသြားဟန္ျဖင္႕ကၽြန္ေတာ္႕ကိုလွည္႕၍ႀကည္႕၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္“ေမာင္ႀကီးစကၠဆိုတာ..ကိုျဖိဳးကိုေခၚတာလားညီမ”ဟုေမးလိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္ေလ..အခုေတာ႕ကိုျဖိဳးေပါ႕..ညီမရဲ႕ဘ၀ေဟာင္းက.ရည္ငံခဲ႕ရသူေလ”
“ရည္ငံခဲ႕သူဆိုတာ..ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ႕တာလား..လင္ေယာက်ာ္းေတာ္ခဲ႕ဘူးတာလားညီမ”ကၽြန္ေတာ္မရွင္းတာ
ထပ္ေမးလိုက္သည္။ကိုျဖိဳးတစ္ကေတာ႔ျငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေနသည္။
“ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ႕တာပါ...ညီမရွင္းျပပါမယ္”
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းသူမရွင္းျပေသာအေႀကာင္းအရာမ်ားကိုျငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေနေလသည္။
“ညီမကဒီျမိဳ႕ကသူေဌးႀကီးရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသမီးပါ၊ေမာင္ႀကီးစကၠကေတာ႕.ဟိုးစလင္းျမိဳ႕ေတာ္က
စလင္းျမိဳ႕စားႀကီးရဲ႕အမွုထမ္းတစ္ေယာက္ပါ။တေန႕ျမသလြန္ေစတီေတာ္ႀကီးကိုျပန္လည္မြန္းမံဖို႕..မင္းတရား
ႀကီးအမိန္႕နဲေမာင္ႀကီးစကၠတို႕ေရာက္လာပါတယ္။ညီမရဲ႕ဖခင္ကလဲျမသလြန္ဘုရားျပန္လည္မြန္းမံဖို႕ရာတြင္
လုပ္ေဆာင္ေနေသာလူမ်ားႏွင္႕မင္းမွုထမ္းမ်ားကိုအေကၽြးအေမြးမ်ားျဖင္႕ေန႕စဥ္.လွဴဒါန္းပါတယ္။ညီမလဲ
လွဴဒါန္းရာေနရာကိုေန႕တိုင္းေရာက္တယ္ေလ၊အဲဒီလိုနဲ႕ညီမနဲ႕ေမာင္ႀကီးစကၠေတြ႕ဆံုျပီးရည္ငံက်ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ျမသလြန္ဘုရားႀကီးမြန္းမံျပင္ဆင္ျပီးတဲ႕ေန႕မွာပဲ...ေမာင္ႀကီးစကၠဟာမင္းတရားအမိန္႕နဲ႕ေမာရွမ္းျပည္
ဘက္ကိုခရီးထြက္သြားပါတယ္။ေမာင္ႀကီးစကၠကိုအဲဒီအခ်ိန္ထဲကမျမင္ရေတာ႕ပါဘူး။ညီမနဲ႕တခဏသာေတြ႕
ဆံုရည္ငံခဲ႕ေပမယ္႕ညီမ.ေမ႕လို႕မရပါဘူး..ေမာင္ႀကီးစကၠျပန္လာမယ္႕ရက္ကိုေစာင္႕ေမွ်ာ္ရင္း...
ေမာင္ႀကီးစကၠနဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ႕တဲ႕ဒီျမသလြန္ေစတီေလးမွာေန႕စဥ္လားျပီးေမာင္ႀကီးတစ္ေယာက္ေဘးရန္ကင္းရွင္း
ဖို႕၊ညီမဆီအျမန္ျပန္ေရာက္ဖို႕ဆုေတာင္းေနတယ္ေလ”
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းစိတ္၀င္စားစြာနားေထာင္မိသည္။
“ေနာက္မွ..ႀကားသိရတာက.ေမာင္ႀကီးစကၠဟာ.ေမာရွမ္းျပည္မွာထႀကြပုန္ကန္တဲ႕သူေတြကိုႏွိမ္ႏွင္းရင္း
က်ဆံုးသြားတယ္တဲ႕၊ညီမအဲဒီသတင္းႀကားျပီးကတည္းကပူေဆြးေသာကေရာက္ျပီးႏွလံုးနာက်တယ္ေလ၊
ညီမေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္ေနမွန္းသိေပမယ္႕၊ေမာင္ႀကီးစကၠနဲ႕ဆံုေတြ႕ခဲ႕တဲ႕ျမသလြန္ေစတီကုိေနာက္ဆံုး
အေနနဲဖူးေျမာ္ခ်င္တယ္ေလ၊ညီမဆႏၵကိုညီမအေဖျဖစ္သူကလိုက္ေလွ်ာပါတယ္၊ညီမျမသလြန္ေစတီ
ေပၚေရာက္ေတာ႕..ေမာင္ႀကီးစကၠနဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ႕ရတာေတြကိုေအာင္ေမ႕တမ္းတျပီးညီမအသက္ခႏၷာကင္းလြတ္
သြားပါတယ္။ညီမခႏၷာကင္းလြတ္သြားခ်ိန္မွာညီမမွာသြားစရာေနရာမရိွဘူးေလ၊အဲဒါကို..ဘိုးဘိုးႀကီးကညီမကို
ျမသလြန္ဘုရားမွာအေစာင္႕အေနျဖင္႔ေနဖို႕တာ၀န္ေပးပါတယ္။ညီမလဲအဲဒီေနာက္မွာထိုက္သင္႕တဲ႕တန္ခိုး
အရွိမ္အ၀ါရပါတယ္။ညီမေမာင္ႀကီးစကၠဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနလဲဆိုတာညီမျမင္ရပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ညီမ
ေမာင္ႀကီးစကၠဆီကိုသြားလို႕မရဘူးေခၚလို႕မရဘူးေလ။”
ထိုစဥ္ကိုျဖိဳးသည္စကားျဖတ္၍သူမအားေမးလိုက္သည္။
“ညီမကဘာလို႕အကို႕ကို..ေတြ႕လို႕မရ....ေခၚလို႕မရတာလဲဟင္”
သူမသည္ကိုျဖိဳးအားျပံဳးေနေသာမ်က္ႏွာႏွင္႕ႀကည္႕ကာ...ေျပာေလသည္။
“အက႔ိုမွာညီမတို႕ဆက္သြယ္ဖို႕ဂႏၻီရအဆက္မပါဘူးေလ၊အခုအကို႕ကိုညီမေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕
ေခၚလိုက္တာပါ၊အခုလိုေခၚဖို႕ဂႏၻီရအဆက္ပါတဲ႕..ဒီကအကို..ကိုအိမ္မက္ေပးျပီးမွေခၚရတာေလ”
ကၽြန္ေတာ္က“ေအာ္အကိုျမသလြန္ဘုရားကိုအိမ္မက္..မက္တာညီမအိမ္မက္ေပးတာလား”
“ဟုတ္...ေမာင္ႀကီးစကၠနဲ႕ဆက္ႏြယ္တဲ႕သူေတြထဲမွာအကိုတစ္ေယာက္ပဲဂႏၻီရအဆက္ပါတာေလ၊”
“ဒါနဲ႕ညီမ.ဂႏၻီရအဆက္ပါတယ္မပါဘူးဆိုတာညီမဘယ္လိုခြဲျခားလဲ”
သူမသည္ျပံဳးခ်ိဳေသာမ်က္ႏွာျဖင္႕ကၽြန္ေတာ္႕အားႀကည္႕ေလသည္။သူမ၏အျပံဳးသည္လွပ၏၊ေအးခ်မ္း၏၊
“အကိုကအရင္ဘ၀က..ဘဘုိးမင္းေခါင္နဲ႕တစ္ဂူထဲအတူတရားက်င္႕ဘူးတဲ႕သူတစ္ေယာက္ေလ”
ကၽြန္ေတာ္အံႀသသြားသည္။ကၽြန္ေတာ္၏အရင္ဘ၀အေႀကာင္းကိုေျပာေနသည္ေလ။
“ဒါေႀကာင္႕အကို႔မွာထူးျခားတဲ႕စြမ္းအင္ေတြရိွတယ္။အကိုရဲ႕ေမြးရက္ဟာလဲ(၂၇)ေလ၊ႏွစ္ခုေပါင္းရင္(၉)ရ
တယ္ေလ။ညီမတို႕ျဖစ္တည္ေနတဲ႕ေလာကမွာဆက္သြယ္လို႕ရတာ(၉)ဂဏန္းက်တဲ႕သူေတြပဲေလ။ေမာင္
ႀကီးစကၠဟာဂႏၻီရအဆက္မပါလာဘူးေလ၊အခုညီမ..ဒီျမသလြန္ေစတီေလးကေန..ဟိမ၀ႏ ၱာေတာႀကီးထဲက
ေရႊေစတီကိုညီမေျပာင္းေရႊ႕ရမယ္ေလ...အဲဒါေႀကာင္႕ေမာင္ႀကီးစကၠကိုေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တာရယ္
ဒီကကိုလင္းကိုလဲအကူအညီေတာင္းခ်င္တာရယ္နဲ႕ညီမအိမ္မက္ေပးတာပါ”
...........................xxxxxx.....................................................
“ညီမကကၽြန္ေတာ္႕ဆီကဘယ္လိုအကူအညီေတာင္းခ်င္လို႕လဲညီမ”
“ဟုတ္ကဲ႕ညီမေျပာပါမယ္...ညီမအတြက္ကိုယ္စားေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးမွာဒါေလးလွဴေပးဖို႕ပါ”
ေရႊနဲ႕ျပဳလုပ္ထားေသာနဂါးရုပ္ကေလးတခုအားကၽြန္ေတာ္အားေပးေလသည္။ထို႕ေနာက္...
“ဒါေလးကအကို႕အတြက္လက္ေဆာင္ပါ..အကုိအျမဲ၀တ္ထားပါ”
ကၽြန္ေတာ္႕အားေရႊလက္စြပ္တစ္ကြင္းေပးေလသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ထုိလပ္စြပ္ကေလးအားအခုအခ်ိန္ထိ
၀တ္ထားစဲပါ။
“ေမာင္ႀကီးစကၠ”
“အင္း..ညီမေျပာေလ”
“ဒါေလးကေမာင္ႀကီးစကၠအတြက္ပါအျမဲ၀တ္ထားေနာ္”
ကိုျဖိဳးအားလည္းကၽြန္ေတာ္႕ကိုေပးေသာလက္စြပ္ပံုစံမ်ိဳးတစ္ကြင္းေပးေလသည္။
သူမကိုင္တိုယ္ကိုျဖိဳးအား၀တ္ဆင္ေပးေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္အရမ္းသိခ်င္ေနေသာအေႀကာင္းအရာတခုအားသူမအားေမလိုက္သည္။
“ညီမ..အကိုႀကားဖူးတာေပါ႕ေနာ္..ဒီမေကြးျမိဳ႕ႀကီးေအာက္မွာယႏၵယားစက္ေတြတပ္ဆင္ထားတယ္ဆို..
မေကြးျမိဳ႕ႀကီးကိုေရေအာက္ကိုျမဳတ္ပစ္ႏိုင္စြမ္းရိွတယ္ဆိုတာဟုတ္လားညီမ”
သူမသည္ျပံဳး၍“လာအကိုညီမေနာက္လိုက္ခဲ႕”ဟုေျပာကာထသြားေလသည္။ကၽြန္ေတာ္႕တို႕လဲသူမ၏
ေနာက္သို႕လုိက္၍သြားေလသည္။သူမသည္အခန္းတစ္ခုအတြင္းသို႕၀င္သြားသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းလိုက္
သြာ၏။အခန္း တေနရာတြင္ေအာက္ထပ္သို႕ဆင္းေသာေလွကားတစ္ခုကိုေတြ႕ရသည္။သူမသည္ေအာက္သို႕
ထပ္မံဆင္းသြားရာ..ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းလိုက္၍ဆင္းသြာသည္။
.....................xxxx..........................xxx..........................
တေနရာအေရာက္..ေရႊေစတီတစ္ဆူကိုေတြ႕ရသည္။ဆီးမီး၊အေမႊးနံသာမ်ားျဖင္႕ပူေဇာ္ထားသည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ကိုျဖိဳးသည္လည္းရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။စိတ္ထဲႀကည္ႏူးသြား၏။ထိုစဥ္သူမသည္...
“ဒီေနရာျမသလြန္ဘုရားရဲ႕ေအာက္ေျခဌာပနာတိုက္ေလ”
ကၽြန္ေတာ္အံႀသသြားသည္။“ဟင္ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ႕အကို...လာအကိုဒီဘက္ကို”
ကၽြန္ေတာ္တို႕လိုက္သြားသည္။တေနရာအေရာက္ေရလိုွင္းခက္သံေလးမ်ားႀကားေနရသည္။ေရစီးသံ
တစ္ေ၀ါေ၀ါႀကားေနရသည္။
“အကို..ဒီေနရာကေျမေအာက္ျမစ္ႀကီးေလ...အကိုခုနေျပာသလိုမေကြးျမိဳ႕ႀကီးကိုေရေအာက္ကိုျမဳတ္ပစ္
ႏိုင္တဲ႕ျမစ္ႀကီးပါ..ညီမကအကိုတို႕ေရာက္တုန္းေလးလိုက္ျပတာပါ..ဒီမွာေရႊေလာင္းေလွေလ”
ေရေအာက္ျမစ္၏ကမ္းစပ္တေနရာတြင္ေရႊသားအတိျဖင္႕လုပ္ထားေသာေလာင္းေလွတစ္စီးကိုေတြ႔ရသည္။
“ေအာ္..အခ်ိန္လဲႀကာေနျပီမိုးလဲလင္းေတာ႕မယ္...အကိုတို႕ကိုညီမျပန္ပို႕ေပးမယ္ေနာ္”ဟုဆိုကာ
အေရွ႕မွထြက္သြားေလသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္လည္းသူမေနာက္သို႕လိုက္သြား၏။ေရႊေစတီအနားသို႕
ေရာက္ရာ.ရိွခိုးဦးခ်ျပီး။လာရာလမ္းအတိုင္းအေပၚသို႕ျပန္တက္လာခဲ႕သည္။
...................xxxxx......................xxxxxxx......................................
အေပၚသို႕ျပန္ေရာက္ေသာအခါသူမက............................ကိုျဖိဳးအား.....
“ေမာင္ႀကီးစကၠညီမမနက္ျဖန္ဆိုဟိမ၀ႏ ၱာေတာကေရႊေစတီကိုသြားရေတာ႕မယ္။
ေမာင္ႀကီးစကၠနဲ႕လဲေနာင္ဆိုေတြ႕ရမွာမဟုတ္ေတာ႕ဘူး..ဘုရားတရားကိုမေမ႕နဲ႕ေနာ္.”
ထိုေနာက္ကၽြန္ေတာ္႕အား“အကိုညီမအတြက္ကိုယ္စားလွဴေပးပါေနာ္..လွဴရမယ္႕ေနရာကေရႊတိဂံုဘုရားေပၚ
ကပတၱျမားမ်က္ရွင္ဘုရားမွာလွဴေပးပါေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ႕ပါညီမကၽြန္ေတာ္လွဴေပးပါမယ္”ဟုျပန္လည္ေျပာလိုက္သည္။ထို႕ေနာက္..............
“ကဲ..ညီမအကိုတို႕ကိုလိုက္ပို႕မယ္ေနာ္”
.............................................................xxx.............................................
ဖ်က္ခနဲ႕လန္႕၍ႏိုးလာသည္။ထို႕အတူပင္ကိုျဖိဳးသည္လည္းလန္႕၍ႏိုးလာသည္ထင္၏။
ကၽြန္ေတာ္႕အားႀကည္႕၍“သားႀကီး..ငါအိမ္မက္မက္တယ္”
“ေအးငါလဲမက္တယ္..မင္းဘာမက္လဲေျပာျပ”
ကိုျဖိဳးသည္သူမက္သည္မ်ားကိုေျပာျပေလသည္။ထူးဆန္းစြာပင္ကိုျဖိဳးမက္ေသာအိမ္မက္ႏွင္႕ကၽြန္ေတာ္မက္
ေသာအိမ္မက္တူေနေလသည္။ပို၍ထူးဆန္းသည္ကကၽြန္ေတာ္၏ရင္ဘက္ေပၚတြင္ေရႊသားႏွင္႕ျပဳလုပ္ထား
ေသာနဂါးရုပ္၊လက္မွာလဲလက္စြပ္တစ္ကြင္း၊။ကိုျဖိဳးလက္မွာလဲထို႕အတူလက္စြပ္တစ္ကြင္း။ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႕ကို
ျဖိဳးတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ႀကည္႕၍စကားမေျပာႏိုင္အံႀသျခင္းမ်ားစြာႏွင္႕မွင္သက္ေနမိသည္။
.............................xxxx............................xxxx.................................
ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္မေကြးျမိဳ႕ႀကီးကိုႏွုတ္ဆက္လွ်က္ထြက္ခြာလာႀကသည္။ကားေပၚတြင္ကိုေနာင္ႏွင္႕ကိုေမာင္
စကားစစ္ထိုးေနက်သည္။ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႕ကိုျဖိဳးသာအေတြးကုိယ္စီႏွင္႕။ကိုျဖိဳးသည္ပို၍ပင္ဆိုးသည္။မွုိင္ေတြ
ေန၏။ဒီလိုႏွင္႕ေရေက်ာ္တခုသို႕ေရာက္ေသာအခါ(ေရေက်ာ္ဆိုသည္မွာ.ေခ်ာင္းတခုျဖစ္သည္။ေရမရိွသဲမ်ားသာ
ရိွသည္။မိုးရြာလွ်င္ကားေတာင္ေရတြင္ေမွ်ာပါသည္ဟုေျပာပါသည္။)ကားကိုရပ္၍လမ္းေဖာ္ေနေသာ..
လူႀကီးသံုးေယာက္ကိုပါလာေသာမုန္႕ႏွင္႕သံုးစြဲရန္ေငြကိုလွဴလိုက္သည္။ထို႕ေနာက္ဆက္၍ကားကိုေမာင္းလာ
သည္။ဒီလိုႏွင္႕ျပည္ျမိဳ႕သို႕ေရာက္ေသာအခါထမင္းသုတ္ဆင္း၍စားက်သည္။ကိုျဖိဳးသည္လည္းမွုိင္ေနေသာ
မ်က္ႏွာနဲနဲရႊင္လာသည္။စကားေတြေျပာက်တစ္ေယာက္ႏွင္႕တစ္ေယာက္စက်ေနာက္က်ႏွင္႕။ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
အျပန္ခရီးကိုျပန္လာက်သည္။ျပည္ကအထြက္..ေရႊေတာင္ျမိဳ႕သို႕အေရာက္..ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားသို႕ဆိုတဲ႕
လမ္းကိုေတြ႕ေတာ႕..“ကဲသယ္ရင္းတို႕ေရ..ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရား၀င္ဖူးရေအာင္”ဟုတ္ေျပာလိုက္ရာ...
“သြားမယ္”ျငင္းေဖာ္မရ။ေရႊနက္ေတာင္ဘုရား၀င္ဖူးျပီးရန္ကုန္သိုျပန္လာေလသည္။
.............................xxxxx...........................xxxxx.........................
ရန္ကုန္ေရာက္ျပီးေနာက္ေန႕မွာပင္ေရႊတိဂံုဘုရားသို႕သြား၍ပတၱျမားမ်က္ရွင္ဘုရားတြင္..နန္းဆိုေသာမိန္းမလွ
ေလးလွဴခိုင္းေသာေရႊသားနဂါးရုပ္ေလးကို.ကိုျဖိဳးႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္သြား၍လွဴေလသည္။ထိုသို႕လွဴေနခ်ိန္အေမႊးနံ
မ်ားထိုေနရာတစ္၀ိုက္ေမႊးျပန္႕ေနေလသည္။သူမမ်ားအနားမွာရိွေနသလား။အေ၀းကပဲႀကည္႕ေနမလားဆိုတာ.
ေတြးရင္း..လက္မွာသူမေပးလိုက္ေသာလက္စြပ္ေလးကို..ႏွစ္ေယာက္သားႀကည္႕၍....ႀကည္႕၍...........။
အေရးအသားမ်ားလိုအပ္ခ်က္မ်ားရိွပါကခြင္႕လြတ္က်ပါရန္။
ျပီးပါျပီ။
ေဒါင္းမင္း

ထင္က်န္ရစ္ခဲ႕ေသာဒိုင္ယာရီအလြမ္း(၂)

“ခ်စ္ေသာသူကိုမျမင္ရျခင္း၊ေကြကြင္းရျခင္းသည္ဆင္းရဲ၏။မုန္းေသာသူကိုျမင္ရျခင္း၊ႀကံဳေတြ႕ဆက္ဆံရျခင္း...
........................................................................
............................
ဒီလိုနဲ႕ႏွစ္ေယာက္သား.ကားထားေသာေနရာသို႕သြားေလသည္။ကိုျဖိဳးတစ္ေယာက္မ်က္လံုးကဂနာမျငိမ္
ဟိုႀကည္႕ဒီႀကည္႕နဲ႕တခုခုကိုရွာေဖြေနသလို.လမ္းသာေလွ်ာက္ေနသည္စိတ္ကလမ္းေလွ်ာက္သည္႕
အေပၚရိွဟန္မတူ။.........................

......................................xxxxxx............................xxxxxx....................................

ဒီလိုနဲ႕ေဟာ္တည္ျပန္လာက်တာ..ကားေပၚမွာ..ကိုျဖိဳးတစ္ေယာက္ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္လဲသူဘာျဖစ္လာသလဲဆိုတာမေမးမိ။ကိုယ္႕အေတြးနဲ႕ကိုယ္ေလ။စိတ္ထဲမွာႀကည္းႏူးေနတာ။
ဘုရားဖူး လိုက္ရလို႕ေလ။ေဟာ္တည္ျပန္ေရာက္ေတာ႕...ကိုျဖိဳးကစကားစလာေလသည္။...
“ကိုလင္း”
“ေဟ..ေျပာ”
“ငါေျပာမယ္ဟ..ခုနကြာမင္းပန္ခ်ီကားေတြႀကည္႕ေနတုန္း..ငါဘုရားေပၚမွာလိုက္ႀကည္႕ေနတာကြာ..”
“ေအးေလငါသိတယ္ေလ..ဘာျဖစ္လို႕လဲ”
“ဒီလိုကြ...................................................
........................................”.သူႀကံဳေတြ႕ခဲ႕ရသည္မ်ားကို..ျပန္လည္ေျပာျပေနေလသည္။
“ေနအံုးကြ.အဲဒီမိန္းကေလးကဘာျဖစ္လို႕မင္းမေကြးေဟာ္တည္မွာတည္းေနတာသိတာလဲ...ေနာက္ျပီးမင္းနာမည္ကိုလဲ သိေနတယ္ဆိုေတာ႕...ေဟ႕ေဟ႕..ႀကည္႕လုပ္အံုးေနာ္.သရဲလားမသိဘူး”ဟုကၽြန္ေတာ္ကေျပာလိုက္ရာ
ကိုျဖိဳးက“သရဲပဲျဖစ္ျဖစ္..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ..ငါ..သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို..စြဲလမ္းေနျပီ”တဲ႕ျပံဳးစိစိႏွင္႕ေျပာ
ေလသည္။...“ဟားဟားဟား...ကိုျဖိဳး..မင္းဟာကဟုတ္ေသးရဲ႕လား..အခုေတြ႔အခုႀကိဳက္”
“ဟဲမင္းကမွမခ်စ္တက္တာကိုးကြ”
ေအးပါကြာ..မင္းပဲခ်စ္တက္တယ္..ငါမခ်စ္တက္ဘူး...ကဲကဲအိပ္ေတာ႕..ငါလဲအိပ္ခ်င္ေနျပီ”ဟုစကားျဖတ္ျပီး
ႏွစ္ေယာက္သားအိပ္လိုက္ႀကသည္။
...........................xxxxx.........................xxxxxx.........
“ဒုန္းဒုန္းဒုန္း.....ကိုျဖိဳး..ကိုလင္း..ထေတာ႕ဟ..မနက္..၁၀..နာရီထိုးျပီ..ငါတို႕ေတာင္ေရခ်ိဳးျပီးက်ျပီ”
“ေအးပါဟ..တိုးတိုးလုပ္ပါဟ..ထျပီ..သားႀကီးေရ.”
ႏွစ္ေယာက္သားေရခ်ိဳးခန္းလုေနက်သည္။“ဟိုေကာင္ေတြေရခ်ိဳးျပီးျပီေျပာတယ္.ကိုျဖိဳးမင္းဟိုဘက္ခန္းသြား
ခ်ိဳး”“ခ်ိဳးဘူး..မင္းသြားခ်ိဳး..ငါဒီမွာပဲခ်ိဳးမယ္”
“အေရးထဲမင္းက..ကပ္ေျပာေနျပီ..ဒါဆိုဒီလိုလုပ္..မင္းႀကိဳက္တဲ႕ဂဏန္းႏွစ္လံုးပဲျဖစ္ျဖစ္..သံုးလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ
ကိုး.နဲ႕ေျမွာက္..ရတဲ႕အေျဖကိုိကြာ..အေျဖသံုးလံုးထြက္ရင္ႏွစ္လံုးကိုငါ႕ကိုေျပာ..က်န္တဲ႕တစ္လံုးကို..မင္းခ်န္
ထား..မင္းခ်န္ထားတဲ႕တစ္လံုးကိုငါမွန္ေအာင္ေျပာမယ္.ဘယ္လိုလဲ..ငါမေျဖႏိုင္လို႕မွားရင္..
ဟိုဘက္ခန္းသြားခ်ိဳး မယ္..မွန္ရင္..မင္းသြားခ်ိဳးရမယ္..သံုးခါေမးႏိုင္တယ္..အိုေကလား”
ကိုျဖိဳးနဲနဲစဥ္းစားသြားသည္။သူစိတ္ထဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ႕ေလ။“စိန္လိုက္”တဲ႕။
“အိုေကေပါ႕”ဒါကၽြန္ေတာ္ဂြင္ေလ။

“ကိုျဖိဳး.ေျမွာက္ေနသည္၊၄၅x၉=၄၀၅....။..ကိုလင္း..၄၅ကြာ..က်န္တဲ႕တစ္လံုးဘာလဲေျဖ”
“ကၽြန္ေတာ္လဲစိတ္နဲ႕ခ်က္ခ်င္းတြက္ျပီး(၀)ကြာ”

ကိုျဖိဳးမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။သူမေက်နပ္ေသး။ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေခါက္က်န္ေသးတယ္ေလ။
“၃၀၉x၉=၂၇၈၁...။၈၁၂..ကြာက်န္တဲ႕တစ္လံုးေျပာ”
“က်န္တဲ႕တစ္လံုး(၇)ကြာ”

ကုိျဖိဳးမ်က္လံုးျပဴးေနျပီ။ကၽြန္ေတာ္ကလည္းကဲသံုးခါမွာႏွစ္ခါငါႏိုင္ေနျပီမင္းဟိုဘက္ခန္းေရသြားခ်ိဳးေတာ႕လို႕
ေျပာလိုက္ရာ..မေက်မနပ္ႏွင္႕ပါးစပ္ကလဲတတြတ္တြတ္ဘာေတြေျပာဆိုသြားလဲမသိတဖက္ခန္းသို႕သြားေလ
သည္။
.....................................................xxx.....................................
ေရခ်ိဳးျပီးအျပင္သို႕ထြက္၍မနက္စာသြားစားက်သည္။မုန္႕ဟင္းခါးထြက္စားက်သည္။
စားရင္းနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ကေျပာလုိက္သည္။“ကဲဘာလုပ္က်မလဲ..ငါတို႕ကေတာ႕ညကဘုရားခဏေရာက္သြား
ေသးတယ္။အခုဘုရားသြားရင္လဲေစာေသးတယ္။တျခားေနရာတခုခုသြားရေအာင္..ဘယ္လိုလဲ”
ကိုေမာင္က“သြားမယ္..“မင္းဘူးျမိဳ႕”ဘက္သြားမယ္..မေကြးတံတားေပၚကိုျဖတ္ခ်င္လို႕..မေကြးတံတားက
ျမန္မာျပည္မွာဧရာ၀တီျမစ္ကူးတံတားေတြထဲမွာဒုတိယအရွည္ဆံုးလို႕ေျပာတယ္..သြားမယ္”
ကိုျဖိဳးကေတာ႕ေခါင္းကိုမေဖာ္...၁၀ရက္ေလာက္ထမင္းမစားရတဲ႕ပံုစံနဲ႕..စားေနပံုမ်ား..
ကိုေနာင္ေျပာလိုက္သည္က“ေဟ႕ကိုျဖိဳး..မင္းစားေနတာအားရတယ္ကြာ..တို႕အိမ္က.ဂ်က္ကီႀကီးစားေနတာ
က်ေနတာပဲ..အားရပါးရပဲ”...
အားလံုး၀ိုင္းရယ္က်သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြကတစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုစလိုက္ေနာက္လိုက္ႏွင္႕။
ဒီလိုနဲ႕..စားျပီးေနာက္..မင္းဘူးျမိဳ႕သို..သြားက်သည္။မင္းဘူးျမိဳ႕တြင္လည္းတန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ားေပါမ်ား၏။
နဂါးပြက္ေတာင္၊စကၠတိန္းဘုရား(နာမည္မွားေနမည္ထင္ပါတယ္)။နဂါးပြက္ေတာင္တြင္လဲ..ရြ႕ံညႊံမ်ားပြက္
ေနသည္ကိုဆုေတာင္းက်သည္။ကိုျဖိဳးကေတာ႕..ညကေတြ႕ခဲ႕ေသာမိန္းမလွေလးႏွင္႕ခ်စ္သူျဖစ္ပါက..
အႀကီးႀကီးပြက္ျပပါဟုဆုေတာင္းေနေလသည္။ပြက္ပါသည္..တိုက္ဆိုင္တာလား.ဆုေတာင္းတာျပည္ဖို႕လား
မသိ။

စကၠတိန္းဘုရား(နာမည္မွားေနမည္ထင္ပါတယ္)ေပၚမွေနႀကည္႕ရသည္မွာအရမ္းကိုလွပ၏။ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီး
ကိုျမင္ရ၏။ဧရာ၀တီျမစ္၏တဖက္ကမ္းတြင္..မေကြးျမသလြန္ဘုရားကိုျမင္ရ၏။
ျမန္မာျပည္အလည္ပိုင္းေဒသ၏ရွုခင္းမ်ားကား...လွပ၏။မေကြးတိုင္း၏ထူးျခားခ်က္ကားပြင္႕ေတာ္မူျပီး
ကုန္ေသာဘုရားေလးဆူလံုး၏ေျခေတာ္ရာ၊ေက်ာင္းေတာ္ရာမ်ား.တည္ရိွေနျခင္းပင္။
မင္းဘူးျမိဳ႕တြင္ဘုရားဖူးျပီးမေကြးသို႕ျပန္လာသည္။လက္ႏွစ္ဖက္အေအးဆိုင္တြင္သြားေရာက္ထိုင္က်သည္။
ထံုးစံအတိုင္း..စကားႏိုင္လုက်၊မေကြးသူေလးေတြကိုငမ္းလိုက္ႏွင္႕။
စကားေျပာေနရင္း..ကိုေမာင္က“ငါေျပာမယ္ကြ...”
ကိုျဖိဳးကေန“ေျပာမွာသာေျပာပါစကားပုလင္ခံမေနနဲ႕”
“မင္းကလဲငါဒသနတခုကိုေျပာမလို႕ကြ”
“ဘာဒသနလဲဟ”ကိုေနာင္ကေမးေလသည္။
“ဒီလိုကြာလူတစ္ေယာက္မွာကြာအခ်စ္ဆံုးသူတစ္ေယာက္ပဲရိွတယ္တဲ႕..အဲႀကင္ယာဖက္ကိုေျပာတာေနာ္”
ေယာက်ာ္းေလးဆိုရင္သူခ်စ္တဲ႕မိန္းကေလးကသူ႕တသက္မွာတစ္ေယာက္ထဲရိွတယ္ကြာ.မိန္းကေလးလဲ
အဲဒီလိုပဲ”
ကိုေနာင္က“ေအးဟုတ္တယ္.ငါလက္ခံတယ္..ဒီလိုရိွတယ္ကြ”..ဆရာႀကီးေလသံႏွင္႕
“ႀကားဘူးတာတစ္ခုေျပာျပမယ္ကြာ”အားလံုးကျငိမ္သက္စြာနားေထာင္ေနက်သည္။
“အရင္တုန္းကေစာင္းသမားတစ္ေယာက္ရိွတယ္ကြာ။သူအရမ္းခ်စ္တဲ႕သူ႕မိန္းမလဲေသေရာသူ႕ေစာင္းက
ႀကိဳးေတြအကုန္ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္ကြာ၊ေစာင္းတီးသင္တန္းေပးတဲ႕အလုပ္ကိုလဲမလုပ္ေတာ႕ဘူးတဲ႕ကြ”

ကၽြန္ေတာ္ကျပန္ေမးလိုက္တယ္။“ဘာျဖစ္လို႕လဲဟ..ႏွေျမာစရာႀကီး..သူ႕မိန္းမေသတာနဲ႕ေစာင္းႀကိဳးျဖတ္တာ
ဘယ္လိုပါတ္သတ္လဲဆိုတာေျပာအံုးေလကြာ”

“ဒီလိုကြငါဖက္ဘူးတဲ႕စာအုပ္တအုပ္ထဲမွာေရးထားတယ္..ေရွးေခတ္တရုတ္ျပည္မွာေပါ႕ကြာ..ေစာင္းတီး
အင္မတန္ေတာ္တဲ႕သူနဲ႕ေစာင္းသံကိုအင္မတန္နားေထာင္ခံစားတက္သူႏွစ္ဦးရိွတယ္ကြ။
တစ္ေယာက္ကေတာေတာင္ေတြအေႀကာင္းဖြဲ႕ႏြဲ႕တဲ႕သီခ်င္းကိုတီးရင္တစ္ေယာက္က...
“အို..ေတာတန္းေလးကိုျမင္လာျပီ..ေတာင္တန္းေတြလဲေပၚလာျပီနဲ႕”ေျပာရင္းလွုိက္လွုိက္လွဲလွဲခံစားနား
ေထာင္တက္တယ္။တစ္ေယာက္ကျမစ္ေတြ၊စမ္းေခ်ာင္းေတြအေႀကာင္းဖြဲ႕ႏြဲ႕တဲ႕သီခ်င္းကိုတီးရင္....
“အို..ေဟာဟိုေသာင္စပ္မွာလိုွင္းကေလးေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္ေနႀကျပီ၊စမ္းေရစီးသံေလးေတြႀကားေနရျပီ”နဲ႕
ေျပာရင္းႀကည္ႀကည္ႏူးႏူးနားေထာင္ခံစားတက္တယ္တဲ႕။တေန႕မွာကြာနားေထာင္ခံစားတက္တဲ႕သူက
အျပင္းဖ်ားျပီးကြယ္လြန္သြားတယ္။သူလည္းကြယ္လြန္ေရာ..
က်န္ခဲ႕တဲ႕ေစာင္းသမားဟာ..သူ႕ေစာင္းကေစာင္းႀကိဳးေတြကိုအကုန္ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ဘယ္ေတာ႕မွလည္း
ေစာင္းမတီးေတာ႕ဘူး။ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုမူတည္ျပီးေစာင္းႀကိဳးကိုျဖတ္ျခင္းဟာ..ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္တဲ႕မိတ္ေဆြ
ေကာင္း၊အေဖာ္ေကာင္းအျဖစ္ရပ္တည္ျခင္းရဲ႕အမွတ္လကၡဏာျဖစ္လာခဲ႕တယ္ကြ..
အဲဒါေႀကာင္႔ကြာခုနေျပာသလိုကြာ..ေစာင္းသမားကသူ႔မိန္းမေသေရာ..ေစာင္းႀကိဳးေတြဖ်က္လိုက္တယ္ဆိုတာ
သူ႕မိန္းမကိုခ်စ္လို႕ခံစားရလို႕ေပါ႕ကြာ.”......

ဒီလိုနဲ႕တစ္ေယာက္ႏွင္႕တစ္ေယာက္အျပန္အလွန္ေျပာဆိုေနက်၏။ကၽြန္ေတာ္ကစကားျဖတ္၍..
“ဒီညအကုန္ဘုရားသြား
က်မွာေနာ္..ဆင္ေျခ.ဆင္လက္ေပးျပီးမေနခဲ႕က်နဲ႕”..“ေအးပါဟ..သြားမွာပါ..သြားခ်င္ေနတာႀကာျပီ”
ကိုျဖိဳးကေထာက္ခံတယ္..သူသြားခ်င္းတာအေႀကာင္းရိွသည္ေလ။
“ကဲတေနကုန္ေလွ်ာက္လည္ထားတာေဟာ္တည္ျပန္ျပီးေရခ်ိဳးျပီးမွဘုရားသြားက်မယ္”
.......................xx..............................
ျမသလြန္ဘုရားေပၚသို႕ကားကိုေမာင္းတက္သြားလိုက္သည္။
ကားေပၚမွဆင္းကတည္းကကိုျဖိဳးတခုခုရွာေနသလို..ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိသည္။မေန႕ညကေကာင္မေလးကို
ရွာေနသည္ထင္၏။ဘုရားေပၚသုိ႕အားလံုးတက္လာက်သည္။
“ဒီေန႕ဘုရားမွာလူရွင္းတယ္။ငါတို႕မေန႕ညကလာေတာ႕လူစည္တယ္၊အခ်ိန္ေစာေသးလို႕လားမသိဘူး”
ဟုကၽြန္ေတာ္ကေျပာလိုက္သည္။ျပီးေနာက္ဘုရားဖူးက်သည္။ကိုျဖိဳးကေတာ႕ဘုရားရိွခိုးျပီဘယ္ေရာက္သြား
သည္မသိ။ကၽြန္ေတာ္လည္းကိုေနာင္ႏွင္႕ကိုေမာင္ကိုေခၚျပီးဘုရားေစာင္းတန္းကိုလိုက္ျပသည္။
ကိုေမာင္ႏွင္႕ကိုေနာင္လည္းဘုရားေစာင္းတန္းမွာေရာင္းခ်ေသာလက္ေဆာင္ပစည္းမ်ားကိုလိုက္ႀကည္႕ေနေလ သည္။ကၽြန္ေတာ္လည္းရန္ကုန္မွသူငယ္ခ်င္းမ်ားအသိမ်ားကိုလက္ေဆာင္၀ယ္ေပးရန္လိုက္ႀကည္႕ေနေလသည္။
................xxx...............xxxx..........
ကိုျဖိဳးသည္ဘီလူးႀကီးျပံဳးေနသည္ဆိုေသာေနရာကိုႀကည္႕၍ဓါတ္ပံုရိုက္ေနေလသည္။ဓါတ္ပံုရိုက္ေနစဥ္.
“အကို”..သူ၏နားထဲသို႕ခ်ိဳေအးဆင္းသြားေသာအသံ..သူႀကားခ်င္ေနေသာျမင္ေတြ႕ေနခ်င္ေသာနန္းဆို
ေသာမိန္းမလွေလး.။ လွည္႕ႀကည္႕လိုက္သည္။
“ညီမနန္းဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ..အကိုခုနရွာေသးတယ္မေတြ႕ဘူး”
“ညီမလား....ညီမကအခ်ိန္ျပည္႕ရိွပါတယ္အကိုမေတြ႕လို႕ပါ..လာ..အကိုဟိုဘက္လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္”
“အင္း..ေလွ်ာက္မယ္ေလ”.ႏွစ္ေယာက္သားထိုေနရာမွလူရွင္းေသာေနရာသိုထြက္သြားက်သည္။
...........................................................
ကိုျဖိဳးဓါတ္ပံုရိုက္ေသာေနရာမွာအေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ဘုရားထိုင္ရိွခိုးေနသည္။ထိုစဥ္မွာပင္အေဒၚႀကီးက.စကားေျပာသံ ႀကား၍ႀကည္႕လိုက္ရာ.ကင္မရာကိုင္ျပီးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္.တစ္ေယာက္တည္း
စကားေျပာေနသည္ ကိုျမင္ရသည္။အေဒၚႀကီး၏စိတ္ထဲမွ“ဒီေကာင္ေလးဘယ္သူနဲ႕စကားေျပာေနပါလိမ္႕..စိတ္လဲႏွံ႔ပါရဲ႕လား”ဟူ၍
စိတ္မွေျပာဆိုကာထသြားေလသည္။ဒါကိုကိုျဖိဳးမသိ။
............................................................
“အကို..ဟိုးမွာႀကည္႕စမ္း...ျမစ္ျပင္ႀကီး..ျမစ္ျပင္ႀကီးရဲ႕ဟိုဘက္ကမ္းမွာ..ေစတီပုထိုးေလးေတြ.အရမ္းလွတယ္
ေနာ္”

“ဟုတ္တယ္ညီမနန္း..လွတယ္..လမင္းႀကီးကလဲသာေနေတာ႕..ပိုျပီးလွခ်င္တိုင္းလွေနတာေပါ႕...
ညီမနန္းလဲသူတို႕နဲ႕အျပိဳင္လွေနတာပဲေနာ္”
သူမမ်က္ႏွာျပံဳးေယာင္သန္းသြားသည္။
“အကိုတို႕ဘယ္ေန႕ျပန္က်မွာလဲဟင္”
ကိုျဖိဳးစိတ္ထဲမွေျပာမိသည္။“ဟိုေကာင္ေတြျပန္ရင္ျပန္ပေစ.ငါေနခဲ႕အံုးမွာပဲ”
“ညီမနန္းအကိုတို႕မျပန္ေသးပါဘူး..မေကြးမွာေပ်ာ္လို႕ေနအံုးမယ္ေလ..ညီမအိမ္လည္ေခၚမလို႕လား”
သူမဘာမွျပန္မေျပာ..ျပံဳး၍သာကိုျဖိဳးကိုႀကည္႕ေနေလသည္။
ခဏႀကာမွ“အင္းေခၚမွာေပါ႕..အကိုသူငယ္ခ်င္း..ကိုလင္းကိုပါညီမအလည္ေခၚပါတယ္”
ဒီတစ္ခါထပ္အံႀသရျပန္သည္။
“ညီမကကိုလင္းကိုသိလို႕လား”
“ေအာ္..အကိုရယ္..အကို႕ကိုေတြ႕ခ်င္လို႕..ကိုလင္းကိုအကူအညီေတာင္းရတာပဲမလား.....
ကိုလင္းကိုညီမပဲမေကြးကိုလာေအာင္ေခၚတာေလ..ကိုလင္းလာရင္..အကိုလည္းပါမွာပဲေလ..အဲဒါေႀကာင္႕.
ကိုလင္းကိုပါညီမအိမ္အလည္ေခၚခ်င္ပါတယ္လို႕”
ကိုျဖိဳးအေတြးေတြရွုပ္ေထြးသြားသည္။သူမေျပာသည္မ်ားကိုနားမလည္။သူမဘာေျပာေနလဲဆိုတာ
သူမသိ။သူသိတာတခုပဲရိွသည္။အံၾသမွုမ်ား။
“အကုိ႕ကိုညီမစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တာ...ဒါေပမယ္႕ညီမမွာအခ်ိန္မရိွေတာ႕ဘူးေလ..”
“ညီမနန္း...အကိုညီမနန္းေျပာတာေတြတခုမွနားမလည္ဘူး..ညီမမွာအခ်ိန္မရိွေတာ႕ဘူးဆိုတာ
ဘာျဖစ္လို႕လဲ”
“ေအာ္..အခုလိုအကို႕ကိုေတြ႕ခြင္ရတာ..ကိုလင္းရိွေနလို႕သာေပါ႕..ကိုလင္းသာမရိွရင္..ညီမအကို႕ကိုေတြ႕
ရေသးမွာမဟုတ္ဘူးေလ၊ကဲပါအကိုရယ္ဒီအေႀကာင္းေတြညီမအိမ္ကိုအလည္ေခၚတဲအခ်ိန္က်မွညီမေျပာျပ
မယ္ေနာ္..အကိုသူငယ္ခ်င္းေတြလာေနက်ျပီ.၊အကိုနဲ႕ကိုလင္းကိုအိမ္ကိုလာလည္ဖို႕ညီမလာေခၚမယ္ေနာ္..
ညီမသြားေတာ႕မယ္ေနာ္

“ေအာ္..အင္း.ညီမ”
သူမသ႔ူေရွ႕မွထြက္ခြာသြားသည္ကိုသူႀကည္႕ေနမိသည္။သူ၏စိတ္ထဲတြင္အေတြးေပါင္းစံုရွုပ္ရွပ္ခတ္လွ်က္။
ထိုစဥ္ကိုေနာင္က“သားႀကီး..မင္းကဒီမွာလာျပီ..ေလညင္းခံေနတာလားကြ”ဟုလွမ္း၍ေမးသည္။
“ေအးဟ..ဒီနားေလးကေနဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးကိုႀကည္႕ရတာစိတ္ခ်မ္းသားလို႕ေလ”
ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားထိုေနရာတြင္ဓါတ္ပံုမ်ားရိုက္က်..စကားေျပာက်ႏွင္႕..ခဏေနက်.ေဟာ္တည္သို႕
ျပန္လာက်သည္။ေဟာ္တည္သို႕ေရာက္သည္႕တိုင္သူ၏အေတြးမ်ားရွုပ္ေထြးေနဆဲ.....။
ကၽြန္ေတာ္သည္ကိုျဖိဳးကိုႀကည္႕၍“သားႀကီးကိုျဖိဳးဘာျဖစ္ေနလဲဟ..မွုိင္ေတြေတြျဖစ္ေနတယ္ေကာ”
“ဟုတ္တယ္ကိုလင္း..မေန႕ညကေတြ႕တဲ႕မိန္းကေလး..ေလဒီေန႕ျပန္ေတြ႕တယ္......................”
ကိုျဖိဳးသည္ဒီေန႕ေတြ႕ႀကံဳရပံုအားကိုလင္းအားျပန္လည္ေျပာျပေနသည္။
“အန္..သားႀကီးကိုျဖိဳး..ေနပါအံုးဟ..သူကငါကိုသိရေအာင္..ဘယ္သူလဲဟ.ငါ႕ကိုလဲဘယ္သူမွအကူအညီ
မေတာင္းပါဘူး”
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲေတြးလိုက္မိသည္။မေကြးသို႕မလာမွီညတညကမက္တဲ႕အိမ္မက္ထဲကဘုရားမုဒ္ဦးနား
မွာတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေစာင္႕ေနေသာမိ္န္းမလွေလးတစ္ေယာက္၊ထိုအိမ္မက္ထဲမွမိန္းမလွေလးႏွင္႕
သက္ဆိုင္ ေနသလားဆိုတာကိုေတြးမိသည္။“မဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ပါဘူးေလ”
.............................................xxxxx.....................................................
ဒီလိုနဲ႕ႏွစ္ေယာက္သားအေတြးကိုယ္စီႏွင္႕ကုတင္ေပၚတြင္လွဲေနတုန္း.....အခန္းတံခါးေပါက္သည္ပြင္႕၍
လာေလသည္။အခန္းထဲသို႕မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၀င္လာသည္။ဒီမိန္းကေလးကၽြန္ေတာ္သိသည္။
အိမ္မက္ထဲမွမိန္းကေလး။ထိုစဥ္..ကိုျဖိဳး.က“ဟာညီမနန္း...လာလည္တာလား..”
“မဟုတ္ဘူးအကိုတို႕ကိုအိမ္လည္ေခၚမလို႕ညီမလာေခၚတာ”
ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ကိုျဖိဳးတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ႀကည္႕မိသည္။
“အကိုတို႕လိုက္မယ္မလား..လိုက္ခဲ႕ပါညီမအကိုတို႕ကိုစကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခ်င္တယ္..လာအကိုညီမ
အိမ္ကိုသြားရေအာင္”

ႏွစ္ေယာက္သားထ၍လိုက္သြားမိသည္။သူမ၏ေနာက္သို႕လိုက္ပါမိသြားသည္။
....................................****.....................................................
ကိုလင္းႏွင္႕ကိုျဖိဳး...နန္းေခၚေဆာင္ရာသို႕လိုက္သြားျပီး.......................
ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာတတိယပိုင္း..ဆက္လက္ရွုစားေတာ္မူပါခင္ဗ်ာ...........

ေဒါင္းမင္း

ထင္က်န္ရစ္ခဲ႕ေသာဒိုင္ယာရီအလြမ္း(၁)

“ခ်စ္ေသာသူကိုမျမင္ရျခင္း၊ေကြကြင္းရျခင္းသည္ဆင္းရဲ၏။မုန္းေသာသူကိုျမင္ရျခင္း၊ႀကံဳေတြ႕ဆက္ဆံရျခင္း
သည္ဆင္းရဲ၏။ခ်စ္ျခင္း၊မုန္းျခင္းမရိွေသာသူ၌အေႏွာင္အဖြဲ႕တို႕မရိွကုန္၊၀မ္းနည္းျခင္း၊၀မ္းသာျခင္းတို႕
မရိွကုန္”...

ဇာတ္လမ္းစပံုေလးကဒီလို...........................................
တေန႕....ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္...လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း....ေတာင္စဥ္မေရာက္စကားမ်ား
ေျပာဆိုေနက်သည္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ညကမက္တဲ႕အိမ္မက္အေႀကာင္းကိုစဥ္းစားေတြးေတာေနမိသည္။
ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚကေစဆီတစ္ဆူ၊ထိုေစတီေလးရိွရာသို႕ကၽြန္ေတာ္တေရြ႕ေရြ႕.သြားေနမိသည္။
ေစတီမုဒ္ဦးသို႕ေရာက္ရိိွတဲ႕အခါခပ္လွမ္းလွမ္းမွာမွာမိန္းကေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
ေစာင္႕ေနတဲ႕ပံုစံနဲ႕ဘုရားေပၚသို႕တက္လာရာလမ္းေလးကိုေငးေမွ်ာ္ေနတာေတြ႕၏။ကၽြန္ေတာ္အဲဒီမိန္းကေလး
အနားသို႕ေရာက္ေသာအခါကၽြန္ေတာ္ကိုျပံဳးျပတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေငးငိုင္မိသလို၊စိတ္ထဲမွလဲမွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္။
အရမ္းကိုေခ်ာေမာလွပတဲ႕အမ်ိဳးသမီးပဲေပါ႕၊ကၽြန္ေတာ္လဲျပန္ျပံဳးျပလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲဘုရားေပၚကိုဆက္တက္သြားျပီးေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုရိွခိုးပူေဇာ္ျပီး.၊သရဏဂံုကိုရြတ္ဆိုပြားမ်ား
ေနမိသည္။ထိုစဥ္မွာပဲသူငယ္ခ်င္း“ကိုျဖိဳး”က..ကိုလင္းသားႀကီးထေတာ႕၊ေရႊတိဂံုဘုရားဘက္..
လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္ဆိုျပီးလာႏိွုးတာနဲ႕အိမ္မက္ေလးအဆက္ပ်က္သြားတယ္။
...............................xxxxxx....................................................
ထုိစဥ္ကိုေမာင္ဆိုေသာသူငယ္ခ်င္းက..“သားႀကီး..ကိုလင္းႀကည္႕စမ္းဒီမွာ..မေကြးတိုင္းမွာခရီးသည္တင္ကား
တစ္စီးမီးေလာင္တဲ႕သီတင္း”ဂ်ာနယ္ကိုလွမ္းထိုးေပးေနသျဖင္႕အေတြးပ်က္သြားျပီးဂ်ာနယ္ကိုယူလိုက္သည္။
ကားမီးေလာက္တဲ႕သီးတင္းရဲ႕တဖက္ျခမ္းမွာေစတီတစ္ဆူရဲ႕ပံုကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ႕အံႀသသြားတယ္
ငါညကအိမ္မက္ထဲမွာေရာက္ခဲ႕တဲ႕ဘုရားေပါ႕ဆိုျပီးေလ။မေကြးျမသလြန္ေစတီတဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္ကလဲတခုခုဆိုလုပ္လိုက္ရမွေက်နပ္တဲ႕သူဆိုေတာ႕..ခ်က္ခ်င္းပင္“ကဲသယ္ရင္းတို႕ေရ..ငါမေကြး
ကိုသြားမလို႕လိုက္ႀကမလား”ဟုေမးလိုက္သည္။အားလံုးတျပိဳင္ထဲျပန္ေျဖလိုက္တာက..“လိုက္မယ္”တဲ႕။
ေနာက္တေန႕မနက္မွာခရီးထြက္ဖို႕ျပင္က်သည္။
ကိုေမာင္ေရ..ကား.ကိုဆီ၊ေရ၊ေလ၊၀ိုင္၊ေသခ်ာစစ္အံုး”
“ေအးပါဆို”....ကိုေမာင္ျပန္ေျဖေနက်အေျဖေလ။
.............xxxxx.............xxxxx............................
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန.သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးကားေပၚမွာသီခ်င္းမ်ားျငီးဆိုရင္းလိုက္ပါလာ
က်သည္။ကားေပၚတြင္လဲ..စကားေျပာလိုက္၊စကားႏိုင္လုလိုက္ႏွင္႕၊ကားေမာင္းလာခဲ႕ရာ..ျပည္ျမိဳ႕သို
ေရာက္ရိွလာသည္။ထမင္းသုတ္တြင္ျပည္မွာအေကာင္းဆံုးဆိုတဲ႕စကားႏွင္အညီဗိုက္စာတာနဲ႕ထမင္းသုတ္ဆင္း
စားက်သည္။ထို႕ေနာက္ခရီးဆက္ထြက္လာရာျပည္ျမိဳ႕ႏွင္႕ေအာင္လံျမိဳ႕အႀကားက..ကိုးေဂြ႕ဟူေသာေနရာသို႕
ေရာက္ေသာအခါဆင္း၍ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးကိုႀကည္႕ရင္းေလးညွင္းခံက်သည္။ထိုကိုးေေဂြ႕ဆိုသည္႕ေနရာသည္
နာမည္ႀကီး၏။ကားသမားတိုင္းသတိထားေမာင္းရေသာေနရာျဖစ္ေန၏။ညပိုင္းတြင္ပို၍သတိထားေမာင္းရ
သည္ဟုကားသမားႀကီးမ်ားေျပာဆိုက်သည္။ထိုကိုးေဂြ႕ေနရာကိုနႏၵာလိွုင္ေဂြ႕ဟုလည္းေခၚက်သည္။
အဘယ္ေႀကာင္႕ဆိုေသာ္..ညပိုင္းတြင္ထိုေနရာသည္သရဲေျခာက္ေသာေႀကာင္႕ျဖစ္သည္။ေျခာက္ေသာ
သရဲမွာလည္းနႏၵာလိွုင္ႏွင္႕တူသည္ဟုေျပာက်သည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ႕တခါမွမေျခာက္ခံဘူးေတာ႕
ဟုတ္မဟုတ္မသိပါ။နာမည္ႀကီးတာကိုျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဒီလိုႏွင္႕ခရီးဆက္ထြက္လာရာညေနေစာင္းေလာက္တြင္မေကြးျမိဳ႕သို႕ေရာက္ရိွသည္။မေကြးေဟာ္တည္သို႕
ကားကိုေမာင္းျပီးတေနကုန္ပင္ပန္းလာသမွ်ကိုေခတၱအနားယူက်သည္။ေရးမိုးခ်ိဳး၊အ၀တ္အစားလဲျပီး
“လက္ႏွစ္ဖက္”အေအးဆိုင္သို႕သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ခ်ီတက္ျပီးအေအးေသာက္ရင္းမေကြးသူေခ်ာေခ်ာ
ေလးေတြကိုလိုက္လံေငးေမာရင္းနဲ႕စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာဆိုေနက်သည္။
ထိုစဥ္ ကိုေမာင္က“သားႀကီးဘုရားကိုေနာက္ေန႕မွသြားေတာ႕ကြာ..ကားတေနကုန္စီးလာတာအိပ္ခ်င္ေနျပီ”
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း“အင္း..ေကာင္းသားပဲကဲငါတို႕တခုခုစားျပီေဟာ္တည္ျပန္မယ္.၊နားမယ္”
ေဟာ္တည္သို႕ျပန္ျပီးအနားယူက်သည္။ကၽြန္ေတာ္သည္အိမ္မက္ထဲမွာဖူးရေသာဘုရားကိုအရမ္းဖူးခ်င္ေနျပီ
စိတ္ကထိမ္းမရ။အဲဒါနဲ႕“ကိုျဖိဳးေရ..ကိုေနာင္နဲ႕ကိုေမာင္ေတာ႕အိပ္ကုန္ျပီ...မင္းနဲ႕ငါအျပင္ကားထြက္
ေမာင္းရေအာင္”ဟုေျပာလိုက္ရာ...နဂိုကအျပင္ထြက္ခ်င္ေနေသာကိုျဖိဳးက“ေအး..ငါလဲအဲဒါပဲေျပာမလို႕
ေျပာေနတာႀကာတယ္လာသြားရေအာင္”ဟုဆိုတာအျပင္သို႕ႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာလိုက္သည္။

မေကြးျမိဳ႕ရဲ႕ညခ်မ္းေလးက.သာယာလွပလိုက္တာ။ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘးကပို၍သာယာေသးတယ္။
“ကိုျဖိဳးေရငါတို႕ျမသလြန္ဘုရားကိုသြားရေအာင္”
“ေအးသြားေလ...ေနအံုး..ကားငါေမာင္းမယ္”
“အိုေကေမာင္းေလ..ဂရုေတာ႕စိုက္ဟ..စက္ဘီးေတြဆိုင္ကယ္ေတြကရွုပ္တယ္”
“ေအးပါကြ..သားႀကီးရာ”
ဒီလိုနဲ႕ျမသလြန္ဘုရားသို႕ေရာက္ေသာအခါ....အရမ္းဖူးေျမာ္ခ်င္ေသာဘုရားေစတီကိုဖူးေျမာ္လိုက္ရ၍..
စိတ္ထဲတြင္ႀကည္ႏူးမဆံုး။ဘုရားဖူးျပီးဘုရားေစာင္းတန္းသို႕လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ႀကည္႕ရင္းေစာင္းတန္းမွ
ပန္ခ်ီကားမ်ားကိုလိုက္၍ႀကည္႕ေနမိသည္။ကိုျဖိဳးကေတာ႕..“သားႀကီးငါနဲနဲပါတ္ႀကည္႕အံုးမယ္
မင္းကပန္းခ်ီကားေတြစိတ္၀င္စားေတာ႕ႀကည္႕ေနအံုး..ငါလိုက္ႀကည္႕အံုးမယ္ေနာ္”
“ေအးေအး..သြားေလ“
ကၽြန္ေတာ္သည္ပန္ခ်ီကားမ်ားကိုႀကည္႕ရင္းတစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ႕သည္။
............xxxx....xxxx................xxxx.............................
ကိုျဖိဳးသည္ဘုရားေပၚသို႕တစ္ေယာက္ထဲလွည္႕ပါတ္၍ႀကည္႕ေနေလသည္။သူသည္ဘုရားအားေမာ႕၍
အထပ္ထပ္အခါခါလွည္႕ပတ္ႀကည္႕ေနေလသည္။သူသည္မေကြးသို႕မေရာက္မွီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကားေပၚ
၌မေကြးျမသလြန္ေစတီေတာ္သမိုင္းစာအုပ္ကိုဖက္ရွုလာျပီး...စာအုပ္ထဲမွာပါေသာအေႀကာင္းအရာမ်ားကို...
ေလ႕လာ႕ႀကည္႕ရွုေနေလသည္။..“အင္းဘုရားမွာဘီးလူးျပံဳးေနတယ္ဆိုတာမေတြ႕ပါလား”တစ္ေယာက္ထဲ
ျငီးျငဴေနေလသည္။ထိုစဥ္သူ၏ေဘးသို႕..မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး..“အကို.အကို႕ကိုညီမႀကည္႕
ေနတာႀကာျပီ..တခုခုကိုရွာေနသလိုပဲေနာ္..ဘာရွာေနတာလဲဟင္..ညီမသိတာေျပာျပမယ္ေလ”
“အဲ..ဟို.ဟိုေလ.ဘုရားမွာျပံဳးေနတဲ႕ဘီလူးရိွတယ္ဆို႕လို႕ေလ..အဲဒါရွာေနတာ..မေတြ႕လို႕ေလ..ဟီး”
“ေအာ္..ျပံဳးေနတဲ႕ဘီလူးကိုရွာေနတာလား..ညီမသိတယ္..ညီမလိုက္ျပမယ္လာ”
သူမေခၚရာသို႕..သူလိုက္သြား၏။
“အကို..ညီမလက္ညိဳးထိုးရာကိုေသခ်ာႀကည္႕ေနာ္..ေတြ႕လားျပံဳးေနတဲ႕ဘီလူး”
“အင္းအင္းေတြ႕ျပီ.တကယ္ျပံဳးေနတယ္..ဟာဒုကၡ..ကင္မရာေမ႕ေနတယ္...ရိုက္ထားမလို႕ေလ”
“ေနာက္ေန႕မွရိုက္ေပါ႕အကိုရဲ႕..ေနာက္ေန႕လဲလာခဲ႕ေလ..အကိုမသိတာညီမေျပာျပမယ္..
ေအာ္..ဒါနဲ႕.အကိုကမေကြးေဟာ္တည္မွာတည္းတာေနာ္”
“အင္း..ဟုတ္တယ္”..သူေျဖသာေျဖလိုက္ရတာ..စိတ္ထဲကေန“ဒီေကာင္မေလးငါမေကြးေဟာ္တည္မွာ
တည္းေနတယ္ဆိုတာဘယ္လိုသိလဲမသိဘူး.”..အံ႔ႀသေနမိသည္။
“အကို”ဟုေခၚလိုက္သည္႕အသံေလးကိုယခုမွေသခ်ာနားေထာင္မသည္။နားထဲသို႕ခ်ိဳေအးဆင္းသြားသကဲ႕
သို႕သာယာလွသည္။မ်က္ႏွာေလးကိုႀကည္႕လိုက္ေတာ႕လည္းလွပေခ်ာေမာလွေပသည္။အသံႀကားသနားပါေစ
မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစဆိုတဲ႕.စကားႏွင္႕အညီခ်စ္စရာေကာင္းလွေပသည္။
“အကိုလာဒီဘက္ကို....ဟိုဘက္ကမ္းကမင္းဘူးျမိဳ႕ေလ”
“ဟုတ္လား”
“ညီမကမင္းဘူးနဲ႕မေကြးကိုသြားလိုက္ျပန္လိုက္ေလ”
“ဟုတ္လား..ညီမကဘယ္မွာေနတာလဲမေကြးမွာေနတာလား”
“ညီမလား..ညီမဒီဘုရားနားမွာေနတာေလ...တခါတေလျမစ္တဖက္ကမ္းကဘုရားနားမွာလဲေနတယ္ေလ
ဟိုးမွာေတြ႕လား..အဲဒီဘုရားေလ”
“ေတြ႕တယ္ညီမ..ဒါနဲ႕ညီမနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ..”
“ညီမနာမည္လား..နန္း..လို႕ပဲမွတ္ထားလိုက္ေလ”
“အင္းအင္း..ဟုတ္ျပီနန္း...အကိုနာမည္..ကိုျဖိဳးပါ”
“ဟုတ္ကဲ႕ညီမသိတယ္ေလ”
ဒီတစ္ခါထပ္အံႀသရျပန္ျပီ..ကၽြန္ေတာ္နာမည္သိေနသည္တဲ႕။
.........................xxxxxxxxxxxxx................................
သူတို႕ႏွစ္ဦးစကားေျပာဆိုေနသည္ကိုဘုရားလာဖူးသူမ်ားကလွည္႕၍ႀကည္႕ရွုသြားႀကျပီး.....ေျပာသြားသည္က
“တစ္ေယာက္ထဲစကားေတြေျပာေနတယ္ေနာ္..ေကာင္းေလးကအသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕စိတ္မႏွံဘူးထင္တယ္”တဲ႕ေလ...
.........**..........**.............**
ကၽြန္ေတာ္လဲဘုရားေစာင္းတန္းမွပန္ခ်ီးကားမ်ားကိုတခုခ်င္းေသခ်ာႀကည္႕၍ျပီးစီသည္ႏွင္႕ဘုရားေပၚသို႕တက္
ျပီးကိုျဖိဳးဆီသို႕သြားေလသည္။ကၽြန္ေတာ္လဲဘုရားေပၚသို႕ေရာက္ျပီးဘုရားကိုအာရံုျပဳရိွခိုးလိုက္သည္။
ျပီးေနာက္ဘုရားကိုပါတ္၍“ကိုျဖိဳး”အားရွာလုိက္သည္။
......xx....xx.....
ထိုစဥ္...“အကိုညီမသြားေတာ႕မယ္ေနာ္..ေနာက္ေန႕လဲ..လာခဲ႕ေနာ္ညီမေစာင္႕ေနပါမယ္”
“ေအာ္..အင္းညီမနန္း..ေနာက္ေန႕လဲအကိုတို႕လာခဲ႕ပါမယ္”
“ဟုတ္”
သူ႕ရင္ထဲတခုခုဟာတာတာက်န္ခဲ႕သလိုခံစားလိုက္ရသည္။
............****.............*****.................
သူမသည္..ကၽြန္ေတာ္လာမည္ကိုသိ၍လားမသိျပန္ေလျပီ။ကၽြန္ေတာ္သည္ကိုျဖိဳးကိုေတြ႕ေသာအခါ..
“ေဟ႔ေကာင္ႀကီး..တစ္ေယာက္ထဲဘာေတြေငးတာလဲဟ..လာျပန္ရေအာင္.ဘယ္ႏွယ္႕လဲႀကည္႕လိုစံုျပီလား”
“ေအးစံုပါျပီ..မင္းေကာ..ပန္ခ်ီကားေတြလိုက္ႀကည္႕ျပီးျပီလား”
“အင္းျပီးျပီ”
ဒီလိုနဲ႕ႏွစ္ေယာက္သား.ကားထားေသာေနရာသို႕သြားေလသည္။ကိုျဖိဳးတစ္ေယာက္မ်က္လံုးကဂနာမျငိမ္
ဟိုႀကည္႕ဒီႀကည္႕နဲ႕တခုခုကိုရွာေဖြေနသလို..လမ္းသာေလွ်ာက္ေနသည္စိတ္ကလမ္းေလွ်ာက္သည္႕အေပၚ
ရိွဟန္မတူ။.........................

ဆက္ျပီးဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတာ....ဒုတိယပိုင္းမွာဆက္လက္ရွုစားပါခင္ဗ်ာ..........
ေဒါင္းမင္း

Wednesday, January 21, 2009

ႀကိဳးရွုပ္ေနသူမ်ား

ကၽြန္ေတာ္တို႕စကား၀ိုင္းတြင္ သူကေငးေငးငိုင္ငိုင္သုန္သုန္မွုန္မွုန္ျဖစ္ေနပါသည္။ခဏႀကာမွသူႏွင္႕သူ႕ဇနီး
အိမ္ရွင္မတို႕မေျပမလည္ျဖစ္လာခဲ႕ေႀကာင္း၊သူ႕လိုစာသမားတစ္ဦးအတြက္ ဓနဥစၥာရွာေဖြေရး၌မည္ကဲ႕သို႕
ေသာအခက္အခဲမ်ားရိွေႀကာင္းကိုေျပာဆိုျငီးတြားပါသည္။ထို႕ေနာက္သူက
“ဖရက္ဒရစ္နိေရွးေျပာတာဟုတ္တယ္ဗ်၊ထာ၀ရဘုရားရဲ႕ပထမအမွားကလူကိုဖန္ဆင္းလိုက္ျခင္းပဲ၊လူျဖစ္လာ
ရတာေကာင္းကိုမေကာင္းပါဘူးဗ်ာ”
သူကထာ၀ရဘုရားကိုအျပစ္တင္စကားေျပာရင္းဘ၀ဒုကၡမ်ားကိုတဆင္႕ျငီးတြားသည္။ထို႕ေနာက္သူကဆက္၍
“ထာ၀ရဘုရားရဲ႕ဒုတိယအမွားကမိန္းမကိုဖန္ဆင္းလိုက္ျခင္းပဲဗ်၊အဲဒီမိန္းမေႀကာင္႕ မိန္းမေတြေႀကာင္႕ေပါ႕ဗ်ာ၊
က်ဳပ္တို႕ေယာက်ာ္းေတြဒုကၡေရာက္လိုက္ႀကတာေျပာမဆံုးေအာင္ပဲ၊တကယ္ဆိုမိန္းမဆိုတာေခ်ာက္
ကမ္းပါးျပတ္ ႀကီးနဲ႕တူတယ္ဆိုတာဟုတ္တယ္ဗ်၊အဲဒီမိန္းမဆိုတဲ႕ေခ်ာက္ႀကီးထဲက်သြားျပီဆိုရင္ျပန္တက္ႏိုင္ဖို႕
ဆိုတာမလြယ္ ဘူ၊မလြယ္ေတာ႕ဘူး၊”

သူ၏ဘယ္ဘက္နံေဘးတြင္ထိုင္ေနသူမိတ္ေဆြကသူ၏စကားကိုေထာက္ခံသည္႕အေနျဖင္႕ဦးေခါင္းတညိတ္
ညိတ္လုပ္ေနသည္။ထိုသို႕ဦးေခါင္းညိတ္ရင္းမွမိန္းမဆိုသည္မွာေယာက်ာ္းတည္းဟူေသာ၀ါဂြမ္းကိုလႊင္႕မွုတ္
လိုက္သည္႕ေလႏွင္႕တူေႀကာင္း၊ေလျဖင္႕မွုတ္လြင္႕လိုက္ပါက၀ါဂြမ္းသည္ရပ္တည္ရာမရလြင္႕ပါသြားသကဲ႕
သို႕ေယာက်ာ္းျဖစ္သူမွာလဲရပ္တည္ရာမရႏိုင္ပဲဒုကၡေတြႏွင္႕ႀကံဳေတြ႕ရေႀကာင္း၊မိန္းမဆိုသည္မွာသခင္ႏွင္႕တူ၍
လင္ေယာက်ာ္းမွာမူကၽြန္ႏွင္႕တူေႀကာင္း၊မိန္းမအလိုက်၊ထိုမိန္းမကေမြးေသာသားသမီးမ်ားအလိုက်လုပ္ကိုင္
ေဆာင္ရြက္ေနရေသာကၽြန္အႀကီးစားႏွင္႕တူေႀကာင္းေျပာရင္းႏွစ္ဦးသားစကားအေပးအယူတည္႕ေနက်ပါသည္။
မဃေဒ၀လကၤာသစ္ကိုဖက္ရင္း“မိန္းမတို႕အျပစ္သေဘာညစ္ကိုတစ္ေတာင္ေလာက္ရွည္တဲ႕လွ်ာနဲ႕ဘာ
အလုပ္မွမလုပ္ပဲေန႕ေရာညပါမရပ္မနားေျပာေပမယ္႕ေျပာလို႕မဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲလား”ဟုလည္းျငီးတြား
ႀကျပန္ပါသည္။ရိွုပင္ေဟာင္၀ါဆိုေသာေတြးေခၚပညာရွင္ကမဂၤလာလက္ဖြဲ႕စရာႀကံဳလာလွ်င္ႀကိမ္လံုးႏွင္႕ႀကိဳးကို
လက္ဖြဲ႕တက္ေႀကာင္း၊ထိုသို႕လက္ဖြဲ႕တက္ျခင္း၏သေဘာမွာမိန္းမကသခင္အျဖစ္ႏွင္႕မိမိကိုကၽြန္သဖြယ္
မဆက္ဆံရေအာင္အိမ္ေထာင္က်ကတည္းကႀကိဳႀကိဳတင္တင္“မိန္းမနဲ႕ႏြားမသနားနဲ႕”စကားအတိုင္း
မိန္းမကိုႀကိဳးတုတ္၍ႀကိမ္ႏွင္႕ရိုက္ေပးဖို႕ရန္ျဖစ္ေႀကာင္းေျပာေနျပန္ပါသည္။
သူတို႕ႏွစ္ဦး၏ေရွ႕တည္႕တည္႕တြင္ထိုင္ေနေသာမိတ္ေဆြကလွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္လာျပီးေနာက္

“ခင္ဗ်ားတို႕ကိုႏြားႀကီးႏွစ္ေကာင္အေႀကာင္းေျပာခ်င္တယ္ဗ်၊ႏြားအျဖဴနဲ႕ႏြားအနက္ကိုနဖါးႀကိဳးခ်င္းခ်ည္ေႏွာင္
ထားတယ္ဗ်၊ဒီလိုခ်ည္ထားေတာ႕ႏြားျဖဴႀကီးသြားမယ္ႀကံေတာ႕လည္းႏြားနက္ကကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕ပါေနတယ္
ႏြားနက္ႀကီးသြားမယ္လုပ္ေတာ႕လည္းႏြားျဖဴႀကီးကကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕ပါေနတယ္။ဒီအခါမွာႏြားျဖဴကလည္း
ႏြားနက္ေႀကာင္႕၊ႏြားနက္ကလည္းႏြားျဖဴေႀကာင္႕လြတ္လြတ္လပ္လပ္မသြားလာမလွုပ္ရွားရဘူးျဖစ္ေနတယ္
လို႕အျပစ္တင္စရာေတြျဖစ္ေနတာေပါ႕။တကယ္ေတာ႕ဘယ္သူ႕အျပစ္မွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊။အလည္ကနဖါး
ႀကိဳးေႀကာင္႕ပါ။အဲဒီလိုပဲဗ်။ခင္းဗ်ားတို႕ကလည္းမိန္းမေတြမေကာင္းေႀကာင္း၊မိန္းမေတြရဲ႕အျပစ္ကိုေျပာသလို
မိန္းမေတြကလည္းေယာက်ာ္းေတြရဲ႕မေကာင္းေႀကာင္း၊ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕အျပစ္ကိုေျပာေနမွာပဲ။
တကယ္ေတာ႕ဘယ္သူႈအျပစ္မွမဟုတ္ပါဘူး။မိန္းမနဲ႕ေယာက်ာ္းႀကားမွာခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ႕တဏွာရာဂဆိုတဲ႕
သံေယာဇဥ္ႀကိဳးရဲ႕အျပစ္ပါ။တကယ္ေတာ႕အျပစ္ေျပာခ်င္ရင္အဲဒီႀကိဳးရဲ႕အျပစ္ကိုေျပာေပါ႕။လူေတြဟာ
ယူရမယ္႕တာ၀န္ကိုမယူရဲတာ၊ေျဖရွင္းရမယ္႕ျပသနာကိုမေျဖရွင္းရဲတာနဲ႕ဟိုလူအျပစ္ေျပာဒီလူ႕အျပစ္ေျပာနဲ႕
လုပ္ေနက်တာပါ။ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား”

ဘယ္သူမွဘာမွ်ျပန္မေျဖပဲဆိတ္ျငိမ္ေနက်သည္။မိန္းမအျပစ္ေျပာရင္းသုန္မွုန္ေနေသာမိတ္ေဆြ၏မ်က္ႏွာက
ပို၍သုန္မွုန္ေနသည္ဟုထင္ပါသည္။ခဏႀကာေသာအခါသူကကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုႏုတ္ဆက္၍သုန္သုန္မွုန္မွုန္ႏွင္႕
ပင္ထြက္ခြာသြားပါသည္။

ႀကိဳးေတြပို၍ရွုတ္ေထြးသြားဟန္ျဖင္႕ေလွ်ာက္သြားေနေသာ႕သူကို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေငးေမွ်ာ္ႀကည္႕ေနက်ပါသည္။

နႏၵာသိန္းဇံ(အသြင္သဏၭာန္တို႕ေနာက္ကြယ္၌)စာအုပ္မွေဖာ္ျပပါသည္။
ေဒါင္းမင္း

သန္႕ရွင္းတဲ႕အခ်စ္

လာေရာက္လည္ပတ္သူသူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာသီခ်င္းေလးမ်ား ႏွင္႕တခါတရံတင္ဆက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.ကၽြန္ေတာ္႕ဘေလာ႕သို႕ေရာက္ရိွတုန္း.ဂီသသံစဥ္ကိုနားေထာင္ရင္း .စိတ္အပန္းေျဖသြားပါ..ႀကည္႕ရွုနားဆင္သြားႀကပါအံုး...လို႕
သန္႕ရွင္းတဲ႕အခ်စ္(၀ိုင္းစုခိုင္သိန္း)


ေဒါင္းမင္း

Monday, January 19, 2009

အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္(၂)ဇာတ္သိမ္း


ကိုယ္ထင္ရင္ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္ ........................................................................................................

...........................................................................................................

..........................................................................“ဟင္ငါေရႊတိဂံုဘုရားကိုအိမ္မက္မက္
ေနတာပါလား။ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္ဘုရားကညည္းကိုအျမင္မွန္ျပေနပါလား။ခ်စ္သမီးကကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာက
ိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ေျပာျပေနတဲ႕အတုိင္းပါပဲလား”။သူမတီးတိုးစြာ
ေရရြတ္မိသည္။မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာအိမ္မက္ထဲက
ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းကေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕။.......*...*.......*
.................*...........................*................................*.............

ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕သားေလးကိုေခၚကာ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။သူမခင္ပြန္း
အျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္မွႀကည္႕
ရွင္းေတာ႕မည္။
အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္
ရိွ၏။ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသူမတသက္တာဖူးခြင္႕မရေတာ႕ဟုထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕
စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။
သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။
“အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္”
အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာသားေလးကသူမအားနားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။
“ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။
သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္”။
သားေလးကိုသူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍နဖူးထက္တြင္တင္ေပးရင္း
ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။
“သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း..ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ....ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊
သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။
သားေလးကိုတုိင္ေပးရင္းသူမေရာသားေလးပါသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီးျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။
**------****-----****
ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖင္႕
တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။
“ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္”
“အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာငယ္ပါေသးတယ္။အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွေခၚတာေပါ႕။”
“ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။”
ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏စကားလံုးမ်ားကိုသူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း
မရိွခဲ႕ပါ။
.....................**.......................**.....................
သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာသူမအမည္ကိုအေရးတႀကီးေခၚသံႀကားလိုက္
ရသည္။
”မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ”
“ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ”
“အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ
ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕”
“ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕”
သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ရပ္ထားေသာႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ဦးစိုက္ကၽြမ္းျပန္
ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာ
သားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း
ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ အသိေႀကာင္႕ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ငိုရိွုက္
လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕အသံထြက္မလာေတာ႕။
သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းက ပေဟဠိဆန္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလာသည္။
“ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား”
“သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ရွင္၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားလို႕ေပါ႕။ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕တားပါလွ်က္နဲ႕
ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။”
သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာနာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕သူမႀကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို
ပစ္လိုက္သည္။
“ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
သားေလးမဆံုးခင္ေန႕ကအျပင္သြားတဲ႕ကိစၥအိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
သားေလးကိုမင္းတို႕ဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ငါလည္း၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။
သားေလးဆံုးစရာအေႀကာင္းမရိွဘူး။သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။မင္းသိရဲလား။”
“အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္ကသူ႕သားတစ္ေယာက္ကိုသူတို႕ဘုရား
ေခၚသြားတာအျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ဒါဘာထူးဆန္းလဲ”
“ေအးသူမ်ားေတြအတြက္မထူးဆန္းေပမယ္႕မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။
ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ”။
သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။
“ဟင္း--ဟင္း--ဟင္းကၽြန္မလားဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး
သြားျပီအခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ”
“ဘာ---ဘာေျပာတယ္။မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီးတျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕”
“ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကိုကၽြန္မဘာသာဖန္တီးယူတာ။အခုကၽြန္မမွာ
သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ဒီေတာ႕ရွင္႕ကိုဆက္ျပီးမေပါင္းႏိုင္ေတာ႕
ဘူး။ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကိုကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး”
“ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလအိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕မင္းႀကိဳက္တဲ႕
ေနရာသြားႏိုင္တယ္”။
သူမအ၀တ္အစားမ်ားကိုအိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာအိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕
သည္။သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ
စြာခ်လိုက္သည္။ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။
......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx
““ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။
ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာငါဟာမခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲေလာကီကိုစြန္႕ခြာ
သြားတဲသီလရွင္တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
လကၤာထဲက“ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္”ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကိုမိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ဒါေႀကာင္႕
ငါဟာ..ဘာသာလဲဆံုး၊သားလဲဆံုး၊ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္
သူ၊ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။နင္တို႕နဲ႕အတူတျခားဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
ေတြကိုငါ႕လိုအျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီးအိမ္ေထာင္ျပဴမမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး
တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္”။
နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
မခ်ိဳ
xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....
စာအိတ္ကိုပိတ္၍ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအားသူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ဤစာသည္
ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္သူမတက္ႏိုင္ေသာအစားထိုးကုသမွုဟု
ခံယူလိုက္သည္။
သေဘၤာမ်ားဥဒဟိုသြားလာေနေသာရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။သူမရင္ထဲမွာအိမ္ေထာင္ေရး
ေနာင္တမ်ား၊ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏ေျခလွမ္းမ်ားက
သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။
ျပီးပါျပီ...။ ။
ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)