ယခုလိုလာလည္တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။
တမႈန္႕ေျမလႊာ၊ တစ္လႊာပန္းေျခာက္၊တေပါက္ေရစက္၊ငါတုိ႔လက္မွရန္သူရလွ်င္၊ ျမန္မာ့သမိုင္းရုိင္းေတာ့မည္။

Monday, June 29, 2009

အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္

ေအာက္ပါ၀တၳဳေလးကိုကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လြန္းေသာေႀကာင္႕ျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္၏ဆရာေတာ္ေရးသားေသာထို၀တၳဳေလးျဖင္႕ဆရာေတာ္ႏွင္႕ေ၀းကြာေနမွုကိုျပန္လည္ဦးညႊတ္ရိွခိုး ဂါ၀ရျပဳလိုက္ပါသည္။

ေဒါင္းမင္း

အဆိပ္သင္႕ ပင္စည္

ဤ၀တၳဳတိုေလးသည္အျဖစ္ပ်က္မွန္တစ္ခုအားအေျခခံျပီးခံစားေရးဖြဲ႕ထားေသာ၀တၳဳတိုတပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

......*......*....*....*......*.....*xxxxxxxxx......*.........*..........*.........*........*

ကိုယ္ထင္ရင္ကုတင္ေရႊနန္းလို႕စကားပံုကဆိုခဲ႕ပါသည္။အထင္သည္မျမဲခဲ႕ပါ။ေျပာင္းလဲခဲ႕ရပါျပီ။ ဒီေတာ႕ ကုတင္သည္ ေရႊနန္းမဟုတ္ပဲသူမအတြက္အလွ်ံျငီးျငိီးေတာက္ေလာင္ေနေသာ သံေႏွာင္အိမ္ျဖစ္ခဲ႕ရပါေလျပီ။

"ခ်ိဳရယ္မင္းရဲ႕ အျပစ္ကင္းတဲ႕အျပံဳးေလးရယ္၊ ၀ါ၀င္းတဲ႕အသားေလးရယ္ဟာ ကိုယ္႕ကိုပထမဆံုးဖမ္းစား လိုက္တာပါပဲ"
ခ်စ္သူ၏ေႏြးေထြးေသာစကားသံမ်ားသည္သူမအတြက္ျငိမ္႕ေညာင္းေသာဂီတသံမ်ားျဖစ္ခဲ႕ဖူး ပါသည္။
"မခ်ိဳရယ္ ညည္းအိမ္ေထာင္က် သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"
ဘ၀တူမိန္းကေလးမ်ား၏ခ်ီးက်ဴးမွုကိုခံရေသာအခါသူမမပြင္႕တစ္ပြင္႕ျပံဳးျပခဲ႕ပါသည္။ရင္ထဲမွာေတာ႕
တိတ္တခိုးပီတိလွိုင္းတို႕အလိပ္လိုက္တက္ေနခဲ႕ပါသည္။မဂၤလာေဆာင္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕
သူမ၏ပီတိလွုိင္းတို႕စတင္ညစ္ႏြမ္းစျပဳခဲ႕ရပါျပီ။
" ခ်ိဳမင္းကိုယ္တို႕ဘာသာထဲ၀င္ရမယ္.။"
"ဟင္..ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႕ဘာသာယူလို႕ရတယ္မဟုတ္ဘူးလား"
"မရဘူးခ်ိဳကို္ယ္႕ခင္ပြန္းရဲ႕ဘာသာကိုဇနီးသည္ကလိုက္ယူရတာကိုယ္တို႕ဘာသာရဲ႕ထံုးစံပဲ

ဒါေႀကာင္႕ခ်ိဳမျဖစ္မေနေျပာင္းမွျဖစ္မယ္"။
"အကိုပဲလက္ထက္ျပီးရင္ခ်ိဳ႕အလိုက်အားလံုးျဖစ္ေစရမယ္ဆို"

"ေအးေလအားလံုးခ်ိဳ႕အလိုက်ထားတယ္ေလ အခုခ်ိဳ႕မွာတီဗီြ၊ဗီစီဒီ၊ေရခဲေသတၱာ၊အဲယ္ကြန္း၊
တယ္လီဖုန္း၊သြားစရာရိွရင္ကား အားလံုးျပည္႕စံုေနျပီ။ဒါေတြအားလံုးခ်ိဳ႕ကိုခ်စ္လြန္းလို႕
ကိုယ္ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုထားေပးတာေလ"

အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာေခတ္မွီၤတဲ႕ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြျပည္႕စံုေနရင္လံုေလာက္ျပီလို႕ ထင္ခဲ႕တဲ႕သူမရဲ႕အသိဟာေနာက္က်ခဲ႕ရပါျပီ။အရံွုးေပးလက္ေျမာက္ျခင္းနဲ႕ပဲသူမခင္ပြန္းရဲ႕အလိုက်ဘာသာ ေျပာင္းခဲ႕ရပါျပီ။
"ဟယ္...အေမလာတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာအေမရယ္သမီးေလအေမ႕ကိုအရမ္းေအာက္ေမ႕ေနတာ၊
အေမေနေကာင္းတယ္-ေနာ္"
"ေအး..ေကာင္းပါတယ္သမီးရယ္၊.အေမလည္းငါသမီးသားဦးေလးေမြးတယ္ႀကားကတည္းကလာခ်င္ေနတာ
အိမ္မွာေလးခ်က္ျပဳတ္ေရးတာ၀န္လက္လြဲလို႕မရတာနဲ႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕မလာျဖစ္ဘူး။ဒါနဲ႕ငါေျမးႀကီးႀကည္႕စမ္းပါ
ရေစအံုး ဟယ္။ငါ႕မွာေျမးဦးသကၤန္းခ်ီရေတာ႕မွာဆိုေတာ႕၀မ္းသာေနတာ..ဟဲ႕။"



အမွတ္မထင္ေျပာလိုက္ေသာမိခင္ေဒၚရင္၏စကားသံေႀကာင္႕သူမထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္သြားရသည္။သူမ၏
ခင္ပြန္းကမီးဖိုခန္းမွာထမင္းစားေနခိုက္ျဖစ္၍ေတာ္ေပေသးသည္။ေဒၚရင္ကေတာ႕သူမအျဖစ္ကိုမသိရွာပဲ
ကေလးကိုေကာက္ယူေပြ႕ခ်ီေခ်ာ႕ျမဴေနပါသည္။


........*................*.........*

အႀကားအျမင္ဗဟုသုတနည္း၍ရိုးသားလြန္းေသာမိခင္ႏွင္႕ဘာသာအယူျပင္းထန္းေသာခင္ပြန္းသည္တို႕အႀကား
ပဋိပကၡမျဖစ္ေစရန္သူမသတိႀကီးစြာထား၍ဂရုစိုက္ခဲ႕သည္႕ႀကားမွာပင္ျပႆနာကရိုင္းျပစြာ၀င္ေရာက္လာခဲ႕ ပါသည္။

"ဒီမွာခ်ိဳ မင္းအေမလုပ္ပံုေကာင္းေသးရဲ႕လား"
"ဟင္...အေမဘာလုပ္မိလို႕လဲ"

"ဘာလုပ္ရမွာလဲကြ မနက္ကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးကိုဆြမ္းထြက္ေလာင္းတာငါကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္လို႕ေပါ႕"

"ေႀသာ္-အစ္ကိုရယ္ရြာမွာလဲအေမကေန႕တိုင္းဒီလိုဆြမ္းေလာင္းေနက်ေလ။ဒီမွာလည္းထမင္းဟင္းအဆင္
သင္႕က်က္ျပီးသားျဖစ္ေနတာနဲ႕ေလာင္းလိုက္တာေနမွာပါ"

"မလိုခ်င္ဘူးကြာ-သူအိမ္မွာသူဘာလုပ္လုပ္ ငါ႕အိမ္မွာငါမႀကိဳက္တာမလုပ္ရဘူး။ ဒီကိစၥမင္းေျပာရင္ေျပာ
မင္းမေျပာရင္ငါေျပာရလိမ္႕မယ္။"

"အို-အကိုေျပာစရာမလိုပါဘူး၊ခ်ိဳ႕ဘာသာအဆင္ေျပေအာင္ႀကည္႕ေျပာပါ႕မယ္။"


မိခင္အားရန္လိုထိပါးလာမည္႕ကိစအတြက္သူမႀကမ္းတမ္းစြာတုန္႕ျပန္လိုက္ခ်င္ပါသည္။သို႕ေသာ္ျပႆနာက ပိုႀကီးထြားလာႏိုင္သည္႕အတြက္နာက်င္မွုတို႕ေရာစြက္ေနေသာေဒါသကိုအသာမ်ိဳသိပ္ထားလိုက္ရသည္။

သ႔ူမိခင္ျပန္ေသာေန႕တြင္ေမာ္တင္သေဘၤာဆိပ္သို႕သူမကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႕ျဖစ္သည္။ကားေပၚကအဆင္းမွာပင္
ယခင္ကသူမႏွင္႕အတူေစ်းေရာင္းခဲ႕ေသာရြာသူအိမ္နီးခ်င္းမိန္းကေလးမ်ားႏွင္႕ဆံုျဖစ္သည္။

"ဟယ္-မခ်ိဳ၀လာလုိက္တာဟယ္၊သူေဌးမရုပ္တကယ္က်တယ္သိလား၊နင္ငါတို႕ကိုသတိရေသးရဲ႕လား-ဟင္။
ငါ႕မွာေတာ႕နင္႕ကိုေန႕တိုင္းသတိရေနတာ။"
"ေအးမာရယ္-ငါလည္းနင္တို႕ကိုသတိရပါတယ္၊ငါမွာအျပင္လဲေကာင္းေကာင္းထြက္ခြင္႕မရ၊သားေလးကလည္း
ရိွေနေတာ႕အိမ္ထဲမွာပဲေအာင္းေနရတယ္။"
"ေႀသာ္ဒါနဲ႕မခ်ိဳ-ဒီႏွစ္ရြာဦးေက်ာင္းကထိန္မွာဆိုင္းပါတယ္သိလား၊တန္ေဆာင္တိုင္မီးပန္းေတာင္းလွည္႕ပြဲက


လဲ အရင္ႏွစ္ေတြထက္ပိုစည္မွာရန္ကုန္ကဦးေက်ာ္ျမင္႕တို႕က-ကထိန္မွာေငြမတည္ျပီးမီးပန္းေတာင္းပြဲကိုအထူး စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးမွာတဲ႕။အဲဒါ-နင္လာခဲ႕ပါ႕လားဟယ္။"
"ေအးဟယ္ငါလာခ်င္လုိက္တာ နင္တို႕ေျပာမွ ငါရြာကိုပိုျပီးေတာင္သတိရလာတယ္။"


ေျပာသာေျပာရသည္သူမဘ၀သည္ရြာကစည္ကားလွေသာအလွဴပြဲ၊ကထိန္ပြဲမ်ားႏွင္႕အဆက္ျပတ္ခဲ႕ရျပီျဖစ္သည္။ "မည္႕သည္႕ပြဲေတာ္ကုိမွ်မသြားရဟု"
တခ်က္လြတ္အမိန္႕ထုတ္ခံခဲ႕ရျပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္႕၀မ္းနာကိုယ္
သာသိမို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရြာအေႀကာင္းမေျပာျဖစ္ေအာင္စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္းလိုက္ရသည္။
မိမိ၏က်ဥ္းက်ပ္ေသာဘ၀ႏွင္႕ရြာကိုလြမ္းဆြတ္ေသာရင္တြင္းေ၀ဒနာတို႕ကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားမရိပ္မိေစရန္အျပံဳး
တုျဖင္႕ဖံုးထားရင္းစကားေျပာေနရသည္။

အျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ကားေပၚလိုက္ပါရင္းရြာကပြဲေတာ္ေတြအေႀကာင္းသူမေတြးေနမိသည္။သူမ၏
အပ်ိဳစင္ဘ၀အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားသည္ရြာမွပြဲေတာ္ရက္မ်ားပင္ျဖစ္ခဲ႕ရသည္။အလွဴပြဲ၊ဘုရားပြဲ၊ရိွျပီဆိုလွ်င္
တေဒါက္ေဒါက္ဓါးခ်က္သံေလးမ်ားျဖင္႕စည္းခ်က္ညီညာေသာႀကက္သြန္လွီးပြဲမွာသူမပါ၀င္စျမဲ။ကြမ္းေတာင္
ပန္းေတာင္ကိုင္အဖြဲ႕ႏွင္႕အမ်ိဳးသမီးေ၀ယ်ာ၀စၥအဖြဲ႕မ်ားတြင္သူမသည္အေရးပါသူတစ္ေယာက္။၀ါတြင္းဥပုသ္
ေန႕မ်ားႏွင္႕သႀကၤန္ရက္မ်ားတြင္ဥပုသ္သည္မ်ားအားေကၽြးေမြးရန္မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ရသည္မွာလဲေပ်ာ္စရာ
ေကာင္းလွသည္။ရြာမွာက်န္ရစ္ခဲ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာေပ်ာ္ရႊင္စရာဤပြဲေတာ္ရက္မ်ားကိုဆက္လက္ဆင္ႏြဲ
က်ေပဦးေတာ႕မည္။သူမမွာေတာ႕ပြဲေတာ္ရက္မ်ားေရာက္တိုင္းလြမ္းေမာျခင္းနဲ႕သာအခ်ိန္ကုန္ေနရျပီျဖစ္သည္။
ႀကိဳတင္ေတြးမထားမိေသာဆံုးရံွုးမွုမ်ားကိုသူမဆက္ျပီးမစဥ္းစားခ်င္ေတာ႕။မ်က္လံုးအစံုကိုပိတ္၍အေတြးကိုရပ္
ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္႕တိုင္မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းတို႕ကပါးျပင္ေပၚသို႕လိမ္႕ဆင္းလာသည္။

*................*...........xxxxxxx........*......................*

ဤခုႏွစ္ဆူကုန္ေသာ......ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္အေပါင္းတို႕သည္...ဤမဂၤလာမ႑ပ္.....ေက်ာင္းေတာ္
အမွတ္ျဖင္႕သာလွ်င္...ေရႊဖ၀ါးရတနာ...စႀကာေရႊဖ၀ါး....ျဖန္႕ျငား........ျဖန္႕ျငားပါေစေသာ္။

သူမတို႕ေနရာႏွင္႕မလွမ္းမကမ္းတြင္ရိွေသာ မဟာသိမ္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွလြင္႕ပ်ံလာေသာအသံခ်ဲ႕စက္
အသံ။ဤသီခ်င္းသံသည္ရြာမွာအလွဴဘုရားပြဲရိွတိုင္းဖြင္႕ေနက်သီးခ်င္းသံျဖစ္သည္။အခုမွပို၍တမ္းတစြာ
နားေထာင္ျဖစ္သည္။ရြာကိုပို၍သတိရမိသည္။

သူမတို႕အရပ္တြင္အလွဴအစေန႕တြင္ အသံခ်ဲ႕စက္ေရာက္သည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္သီခ်င္းသံကိုစတင္ႀကားရသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္သူမတို႕အမ်ိဳးသမီးအုပ္စုကႀကက္သြန္လွီး၊ႀကက္သြန္ခြာျဖင္႕႔အလုပ္ရွုပ္က်မည္။ဦးညြန္႕တို႕
ဦးေအာင္လံတို႕၊ဦးႀကီးမ်ားကအက်ီဗလာက်င္း၍ပုဆိုးေခါင္းေပါင္းျဖင္႕လာေရာက္ထမင္းခ်က္ ႀကမည္။ကေလး
တသိုက္ကဆူညံစြာေျပးလႊားေဆာ႕ကစား၍အခ်ိဳ႕ကအသံခ်ဲ႕စက္နားတြင္၀ိုင္းအံုေနႀကမည္။ ညေနပိုင္းတြင္
အလွဴအိမ္ကေကၽြးေမြးေသာသီးစံုခ်ဥ္ေရဟင္း၊ငံျပာရည္ခ်က္၊တို႕စရာတို႕ျဖင္႕ကေလးလူႀကီးအားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္
ပါးပါးစားေသာက္က်ေတာ႕မည္။

ဤသီခ်င္းႏွင္႕စိတ္ကူးထဲကရြာအလွဴပြဲ၏ပံုရိပ္ျမင္ကြင္းအစံုသည္သူမႏွလံုးသားထဲအေသြးအသားထဲအထိ
ရုန္းႀကြလွုပ္ရွားဆူေ၀လာေစ၏။ရင္တလွပ္လွပ္တုန္လာသည္အထိရြာကိုေအာင္းေမ႕မိ၏။အိမ္အျပင္ထြက္၍
အသံခ်ဲ႕စက္အသံႀကားရာသို႕သူမထြက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ေယာဂီလံုခ်ည္မ်ား၀တ္လွ်က္သာသနာေတာ္အက်ိဳး
အတြက္ေငြဖလားကိုယ္စီကိုင္ကာအလွဴခံေနသူမ်ား၊တက္စြမ္းသေရြ႕ထည္႕၀င္လွဴဒါန္းသြားက်သူမ်ား၊
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးအတြင္း၀င္၍ဘုရား၀တ္ျပဳေနသူမ်ား၊က်က္သေရရိွလွေသာျမင္ကြင္းအစံုကိုသူမလြမ္းေမာ
စြာေငးႀကည္႕ေနမိသည္။

ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွေငြသံုးေထာင္က်ပ္ကိုထုတ္ယူ၍ခပ္သုတ္သုတ္သြားလွဴလိုက္သည္။
ဘ၀တသက္တာအတြင္းမွာအရသာအရိွဆံုးအလွဴဟုသူမဘာသာမွတ္ခ်က္ျပဳရင္းႀကည္ႏူးလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။

.......................................................*...................................................
"ဒကာမႀကီး-ကိုရင္တစ္ပါးဆြမ္းခံႀကြလို႕ရမလား"

သကၤန္းကိုသပ္ရပ္စြာရံုထားေသာကိုရင္ႏွစ္ပါးကသူမကိုျမင္၍ဆြမ္းဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ဘာသာျခားအမ်ား
စုေနထုိင္ေသာဤေနရာတ၀ိုက္တြင္ျမန္မာရုပ္ေပၚလြင္ေနေသာသူမကိုေတြ႕လိုက္၍အားကိုးတႀကီးဆြမ္းဖိတ္
လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သူမဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ကိုရင္မ်ားကိုခပ္ေတြေတြႀကည္႕ေနမိသည္။


"အရွင္ဘုရားတပည္႕ေတာ္.......?........ဘာသာ၀င္ပါဘုရား"

တစ္ဆို႕ေနေသာလည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွသူမအသံေခ်ာက္ကပ္စြာထြက္ေပၚလာသည္။ကိုရင္မ်ားကသူမကို
ဘာသာျခားဟုတ္ပါ႕မလားဟုသံသယအႀကည္႕ျဖင္႕ႀကည္႕၍လွည္႕ျပန္သြားႀကေလျပီ။

အလွဴအတန္းရက္ေရာေသာအဘိုးအဖြားတို႕၏ေျမးျဖစ္သူ.သဒၶါေစတနာထက္သန္ေသာ အမိအဖတို႕၏သမီး
ျဖစ္သူ၊ကုသိုလ္ေကာင္းမွုျဖင္႕ေ၀းခဲ႕ရ၍အလွဴအတန္းကိုရက္ေရာစြာျပဳလုပ္လိုသူယခုေတာ႕ဆြမ္းလာဖိတ္ေသာ
ကိုရင္မ်ားကိုဘာသားျခားပါဟူ၍ျငင္းဆန္လိုက္ရျပီ။ရင္ထဲမွာနင္႕ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရသည္။တလိွုက္လိွုက္
တက္လာေနေသာရင္တြင္းေသာကကိုဘယ္လိုမွထိန္းမထားႏိုင္ေတာ႕။အိပ္ခန္းတြင္းသို႕၀င္၍အားရေအာင္
ငိုရွိုက္ပစ္လိုက္သည္။

.......*.........*............xxxxxxxxxxxx........*........*..........

တိတ္ဆိတ္ေသာပတ္၀န္းက်င္၊ခပ္စိမ္႕စိမ္႕ေလႏုေအး၊ႀကည္ႏူးဖြယ္႕ဆည္းလည္းသံတို႕ကိုခံစားရင္း၊အလင္း
ေရာင္ခပ္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေအာက္၀ယ္ထီးထီးမားမားတည္ရိွေနေသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကိုဦးခ်ရိွခိုးလိုက္သည္။
တဒဂၤအခိုက္အတန္႕ေလးရယ္ေပါ႕။သည္အခိုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ျမင္ကြင္းအားလံုးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႕ရပါျပီ။
သူမအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ႕သည္။

"ဟင္-ငါေရႊတိဂံုဘုရားကိုအိမ္မက္မက္ေနတာပါလား။ေႀသာ္....မခ်ိဳရယ္..ဘုရားကညည္းကိုအျမင္မွန္ျပေန
ပါလား။ခ်စ္သမီးကကိုယ္႕ရဲ႕ဘာသာကိုစြန္႕ခြာသြားေပမယ္႕ငါကခ်စ္သမီးကိုမေမ႕ပါဘူးလို႕ေျပာျပေနတဲ႕
အတုိင္းပါပဲလား"။


သူမတီးတိုးစြာေရရြတ္မိသည္။မိုးစင္စင္လင္းသြားသည္႕တိုင္ဆက္၍အိပ္မရေတာ႕။ျမင္သိစိတ္၏အာရံုမွာ
အိမ္မက္ထဲကေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ပံုေတာ္ျမင္ကြင္းကေဖ်ာက္ဖ်က္မရေတာ႕။ ေန႕လည္ထမင္းစားျပီးသည္ႏွင္႕သားေလးကိုေခၚကာေရႊတိဂံုဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။ သူမခင္ပြန္းအျပင္သြားခိုက္ျဖစ္၍အိမ္တံခါးကိုပိတ္ထားခဲ႕သည္။ ျဖစ္လိုရာျဖစ္ေစေတာ႕ေနာက္ျပႆနာေနာက္ မွႀကည္႕ရွင္းေတာ႕မည္။ အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပါပဲေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကဆည္းလည္းသံကလံုကလင္မ်ားျဖင္႕ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုလွ်က္ ရိွ၏။ဤေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအားသူမတသက္တာဖူးခြင္႕မရေတာ႕ဟုထင္မွတ္ထားခဲ႕ရာယခုေတာ႕စြန္႕႔စြန္႕ စားစားဖူးျမင္ခြင္႕ရလိုက္ေသာေႀကာင္႕စိတ္ႀကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မွုအျပည္႕ျဖင္႕အားပါးတရရိွခိုးပူေဇာ္လိုက္သည္။ သို႕တိုင္ေအာင္ဖူးျမင္၍မ၀ႏိုင္ေအာင္ရိွလွ၏။

"အမား...ဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္" အနီးတြင္ထိုင္ေနေသာသားေလးကသူမအားနားမလည္ဟန္ျဖင္႕ေမးလိုက္သည္။

"ေႀသာ္--သားသား--အမားဘုရားရိွခိုးေနတာေလ။ေဟာဟိုမွာေတြ႕လား။အဲဒါသားသားတို႕ဘုရားႀကီးေပါ႕။
သားသားလည္းရိွခိုးရမယ္ေနာ္"။

သားေလးကိုသူမရင္ခြင္ထဲထိုင္ေစလိုက္သည္။လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီပံုစံျပဳေစ၍နဖူးထက္တြင္တင္ေပးရင္း ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးရိွရာသို႕ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။

"သားသားလိုက္ဆိုစမ္း အမားဆိုသလိုလိုက္ဆိုစမ္း
..........
..ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ.......၊
ဓမံၼ သရဏံဂစၦာမိ....၊


သံဃံသရဏံဂစၦာမိ။


သားေလးကိုတုိင္ေပးရင္းသူမေရာသားေလးပါသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီးျဖစ္သည္ဟုမွတ္ယူလိုက္သည္။

..............**------**-----xxxxxxxx-----****-----****.............

ဘုရားကျပန္လာျပီးေနာက္တေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းကဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္လြန္းေသာစကားတစ္ခြန္းျဖင္႕ တိုင္ပင္ခဲ႕ပါသည္။

"ခ်ိဳ-သားေလးကိုကို၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားအံုးမယ္"
"အို-သားေလးက..အခုမွေလးႏွစ္ေက်ာ္ရံုေလးရိွေသးတာငယ္ပါေသးတယ္။အစ္ကိုရယ္ျဖည္းျဖည္းမွေခၚတာေပါ႕။"
"ကို..ဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ျပီးျပီေခၚသြားမွျဖစ္ေတာ႕မယ္။"

ဆႏၵ၏ေနာက္မွာအာဏာတို႕ေရာစြက္ေနေသာသူမခင္ပြန္း၏စကားလံုးမ်ားကိုသူမေတာ္လွန္တားျမစ္ႏိုင္စြမ္း မရိွခဲ႕ပါ။

.....................**.......................**.....................*...................*.....................*............

သူမခင္ပြန္းႏွင္႕သားေလးတို႕ထြက္သြားျပီးတစ္နာရီခန္႕အႀကာမွာသူမအမည္ကိုအေရးတႀကီးေခၚသံႀကားလိုက္ ရသည္။

"မခ်ိဳ-----မခ်ိဳ----မခ်ိဳ"
"ဟဲ႕----အီမန္ဘာလို႕ဒီေလာက္အေရးတႀကီးေခၚေနရတာလဲ" " အစ္မေယာက်္ားမွာသြားတယ္ .. ၀တ္ေက်ာင္းကအျပန္အစ္မတို႕ကေလးကားတိုက္ခံရလို႕..အဲဒါ ေဆးရံုကိုအျမန္လိုက္ခဲ႕ပါတဲ႕" "ဘာ..သားေလးကားတိုက္ခံရလို႕"

သူမရင္ထဲမီးစႏွင္႕ထိုးသြင္းခံရသကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ရပ္ထားေသာႀကမ္းျပင္ေနရာသည္ဦးစိုက္ကၽြမ္းျပန္ ျဖစ္သြားသည္ဟုမွတ္ထင္လိုက္ရသည္။ေဆးရံုကိုအျမန္ဆံုးလိုက္သြားလိုက္သည္။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနေသာသားေလးအေလာင္းကိုေတြ႕လိုက္ေတာ႕သူမရင္ထဲဆို႕နင္႕သြားသည္။ သားေလးအားႀကီးစြာေသာသနားျခင္း ႏွင္႔အတူလက္လြတ္ဆံုးရံွုးလိုက္ရျပီဟူေသာ အသိေႀကာင္႕ႏွလံုးသားသည္တဆက္ဆက္တုန္ေန၏။ငိုရိွုက္ လိုက္သည္႕တိုင္ရင္၀၌တစ္ဆို႕ေနေသာေႀကာင္႕ အသံထြက္မလာေတာ႕။ သားေလးအားသျဂိဳလ္ျပီးစီးသည္႕ေန႕မွာပင္သူမခင္ပြန္းက ပေဟဠိဆန္ေသာေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလာသည္။

"ခ်ိဳ--ကိုယ္တို႕သားေလးဆံုးရတာ ဘာေႀကာင္႕လဲသိလား"
"သိတယ္ေလ--ရွင္႕ေႀကာင္႕ေပါ႕။ ရွင္၀တ္ေက်ာင္းေခၚသြားလို႕ေပါ႕။ ကၽြန္မေခၚမသြားနဲ႕အံုးလို႕ တားပါလွ်က္နဲ႕ ဇြတ္အတင္းေခၚသြားတယ္။ ရွင္႕ေႀကာင္႕ကၽြန္မသားေသရတာေလ။"


သားေလးအတြက္ခံစားခဲ႕ရေသာနာက်င္မွုႏွင္႕ေဒါသတို႕ေရာစြက္ေနသည္ေႀကာင္႕သူမႀကမ္းတမ္းစြာေျပာဆို
ပစ္လိုက္သည္။

"ေအးငါလည္းအဓိကတရားခံဘယ္သူလည္းဆိုတာသိေစခ်င္လို႕မင္းကိုေမးတာ။
သားေလးမဆံုးခင္ေန႕ကအျပင္သြားတဲ႕ကိစၥအိမ္နီးခ်င္းေတြေျပာလို႕ငါအားလံုးသိျပီးျပီ။
သားေလးကိုမင္းတို႕ဘုရားေခၚမသြားခဲ႕ရင္ငါလည္း၀တ္ေက်ာင္းပို႕ဖို႕အေလာတႀကီးစီစဥ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သားေလးဆံုးစရာအေႀကာင္းမရိွဘူး။သားေလးဆံုးရျခင္းရဲ႕အဓိကတရားခံက..မင္းကြ..။မင္းသိရဲလား။"

"အို--ရွင္မဆိုင္တဲ႕ကိစၥကိုလာျပီးမစြပ္စြဲပါနဲ႕အေမတစ္ေယာက္ကသူ႕သားတစ္ေယာက္ကိုသူတို႕ဘုရား ေခၚသြားတာအျပစ္ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။ဒါဘာထူးဆန္းလဲ"
"ေအးသူမ်ားေတြအတြက္မထူးဆန္းေပမယ္႕မင္းအတြက္ထူးဆန္းတယ္ကြ မင္းကိုယ္မင္းျပန္ေမးႀကည္႕စမ္း။ ဘာ--ဘာသာ၀င္လဲဆိုတာ"။


သူမရယ္သြမ္းေသြးရင္းျပန္လည္ေခ်ပလိုက္သည္။

"ဟင္း--ဟင္း--ဟင္းကၽြန္မလားဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလ။ကၽြန္မေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဆီမွာသရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး သြားျပီအခုကၽြန္မဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျပီေလ"

"ဘာ---ဘာေျပာတယ္။မင္းေစာ္ကားတယ္ေပါ႕။ ငါတို႕ဘာသာထဲ၀င္ျပီးတျခားဘာသာျပန္ေျပာင္းတယ္ေပါ႕"
"ေစာ္ကားတာမဟုတ္ဘူး။ကၽြန္မရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခြင္႕အေရးကိုကၽြန္မဘာသာဖန္တီးယူတာ။အခုကၽြန္မမွာ သားေလးလဲမရိွေတာ႕ဘူး။ ဘာမွငွဲ႕ကြက္စရာအေႀကာင္းမရိွေတာ႕ဘူး။ဒီေတာ႕ရွင္႕ကိုဆက္ျပီးမေပါင္းႏိုင္ေတာ႕ ဘူး။ကၽြန္မရဲ႕အခြင္႕အေရးေတြကိုကၽြန္မဆက္ျပီးအဆံုးအရံွုးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး"
"ေအး--ဒါဆိုရင္ေကာင္းျပီေလ အိမ္မွာရိွတဲ႕ပစၥည္းကိုေတာ႕မင္းဘာတစ္ခုမွရလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕ မင္းႀကိဳက္တဲ႕ ေနရာသြားႏိုင္တယ္"။

သူမအ၀တ္အစားမ်ားကိုအိမ္ေထာင္က်စဥ္ကယူလာခဲ႕ေသာအိတ္ျဖင္႕ထည္႕၍သေဘၤာဆိပ္သို႕ထြက္လာခဲ႕ သည္။သူမအတြက္ေရွ႕ဆက္ျပီးလုပ္ရမည္႕အလုပ္ႏွင္႕သြားရမည္႕ေနရာအတြက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခိုင္မာ စြာခ်လိုက္သည္။ခရီးသည္မ်ားနားေနခန္းသို႕၀င္၍စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္သည္။

......xxxxxxx...............xxxxxx.............xxxxxx............

""ေအးမာ၊မေဆြ၊ခင္မိုး။ ငါစာေရးလိုက္ပါတယ္။နင္တို႕ဒီစာကိုဖက္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာငါဟာမခ်ိဳအျဖစ္နဲ႕မဟုတ္ေတာ႕ပဲေလာကီကိုစြန္႕ခြာ သြားတဲသီလရွင္တစ္ပါးျဖစ္ေနပါျပီ။ငါေလတို႕ငယ္ငယ္ကႏုတ္တိုက္က်က္ခဲ႕ဘူးတဲ႕သားသမီးက်င္႕၀တ္ငါးပါး
လကၤာထဲက"ေစာင္႕ေလမ်ိဳးႏြယ္"ဆိုတဲ႕စာေႀကာင္းေလးကိုမိုက္မဲစြာလ်စ္လ်ဴရွုခဲ႕မိတယ္။ဒါေႀကာင္႕၏ ငါဟာ.. ဘာသာလဲဆံုး၊သားလဲဆံုး၊ဘ၀လည္းဆံုးခဲ႕ရတယ္။အမ်ိဳးအႏြယ္ကိုေစာင္ေရွာက္ဘို႕တာ၀န္ပ်က္ကြက္ သူ၊ဒို႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေက်းလက္စရိုက္ေတြနဲ႕ေ၀းကြာသူလည္းျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။နင္တို႕နဲ႕အတူတျခားဒို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေတြကိုငါ႕လိုအျဖစ္မ်ိဳးမႀကံဳရေအာင္ငါ႕ဘ၀ကိုသင္ခန္းစာယူျပီးအိမ္ေထာင္ျပဴမမွားႀကပါနဲ႔လို႕ငါသတိေပး တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္"။

နင္တို႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း

မခ်ိဳ

...........xxxx..............xxxxx.................xxxxx................xxx....

စာအိတ္ကိုပိတ္၍ဧရာ၀တီသေဘၤာစာေရးႀကီးအားသူမတို႕ရြာသို႕ေပးဘို႕ရန္မွာႀကားလိုက္သည္။ဤစာသည္ ဆံုးရွုံးခံဘ၀ျဖင္႕ရင္း၍ရခဲ႕ေသာသူမ၏ေနာင္တေ၀ဒနာမ်ားအတြက္သူမတက္ႏိုင္ေသာအစားထိုးကုသမွုဟု ခံယူလိုက္သည္။

သေဘၤာမ်ားဥဒဟိုသြားလာေနေသာရန္ကုန္ျမစ္ျပင္ႀကီးကိုေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။သူမရင္ထဲမွာအိမ္ေထာင္ေရး ေနာင္တမ်ား၊ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ား၊ေလာကီသံေ၀ဂမ်ား၊ေပြ႕ပိုက္ထည္႕သြင္းလွ်က္သူမ၏ေျခလွမ္းမ်ားက သီလရွင္မ်ားေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္ဆီသို႕တေရြ႕ေရြ႕။ တေရြ႕ေရြ႕။ ။ ။

ျပီးပါျပီ...။ ။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)

Monday, June 8, 2009

ေနာက္ဆံုးရင္ခြင္


အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတစ္ခြင္
ေလသင္႔ရာ စိတ္ေထြၿပား
ပ်ံ႔လြင္႔ေနခ်င္တတ္ခဲ႔ၿငား
ႏွလံုးသားရဲ႕ေတာင္းတရာ
ေနာက္ဆံုးနားခိုခ်င္မိတာ
ခ်စ္သူ႔ ထံပါးမွာ........
..............................
ေရးသားသူ
ယဥ္ေက်းငယ္(လားရိွဳး)
--
ေဒါင္းမင္း

Saturday, June 6, 2009

ခ်စ္သူသို႔.........

အခ်စ္ဦးဟု
ႏုတ္မွာဖြင္႔ဟ မဆိုသာလည္း
အခ်စ္ဆံုးေတာ႔ ၿဖစ္ေနခဲ႔မိ ၿဖစ္ေနမိၿပီ။
ရည္းစားဦးဟု
ႏုတ္မွာဖြင္႔ဟ မဆိုႏုိင္လည္း
အခ်စ္ဦးေတာ႔ ၿဖစ္ေနခဲ႔ၿပန္ ၿဖစ္ခဲ႔ၿပန္တယ္။
က်ိဳးေၾကာင္းဆက္လို႔
ရည္းစားမ်ားစြာ ထားခဲ႔ဖူးမိ ငါ႔အၿဖစ္ေလ
ခ်စ္သူ႔အတြက္
ယံုၾကည္ဖြယ္ရာ ၿဖစ္မေနမွန္း သိေနၿငားလည္း
အရူးအမူး စြဲလမ္းေနခဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔ၿပီမို႔
မခ်င္႔မရဲ သက္ၿပင္းကိုသာ ရင္၀ယ္ပိုက္ရင္း
ခ်စ္သူ႔ေရွ႔မွာ
ရည္းစားမ်ားစြာ ထားခဲ႔ဖူးေၾကာင္း
ရိုးသားစြာၿဖင္႔ ဖြင္႔ဟ၀န္ခံ အသိေပးမိ
ငါ႔ကိုငါ႔သာ
မုန္းေနခ်င္ေတာ႔ မုန္းမိေတာ႔တယ္။
...........................................
ေရးသားသူ
ယဥ္ေက်းငယ္(လားရိွဴး)
--
ေဒါင္းမင္း

Wednesday, June 3, 2009

.(ခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႔ေန႔ေတြတိုင္းမွာ စိတ္ဓာတ္က်မိတယ္)


ခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႔ေန႔ေတြတိုင္းမွာ
ငါ.......စိတ္ဓာတ္က်မိတယ္

စုတ္ၿပတ္သတ္လွတဲ႔ connection
ငါ႔အား.... ရိုင္းစိုင္းတတ္ၿခင္းကြင္းၿပင္ကိုတြန္းပို႔
Gtalk က Calling , Answer လိုက္တိုင္းလည္း....
ဟင္း...........သံစဥ္ညိွေနတဲ႔အလား ၿပတ္ေတာင္းေတာင္းနဲ႔

ခ်စ္သူ႔ကိုလြမ္းမိလို႔ ၿမင္ခ်င္ေနခဲ႔တဲ႔ငါ
၀င္ခဲ႔မိ VZO ,
ဟင္း.......ခ်မိၿပန္ေပါ႔သက္ၿပင္းေမာ
အိမ္မွာပင္ဓာတ္ပံုၾကည္႔ေနခဲ႔လွ်င္အေကာင္းသားဟု......

ခံစားမိသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ခ်စ္သူ႔အားေ၀မွ်ခ်င္ခဲ႔လို႔
Compose မွာ ၀င္ Send တိုင္း
Still Working ကေနကိုမတက္ေတာ႔
ဟင္း............
ခ်ခဲ႔မိရၿပန္ဒီသက္ၿပင္း

ဒီလိုနဲ႔.......
ခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႔ေန႔ေတြတိုင္း
စိတ္ဓာတ္က်ေနရၿမဲမို႔....
ဟင္း..........
သက္ၿပင္းေတြအၾကိမ္ၾကိမ္မ်ားထဲမွာ
@#*#@##*##............
ီစုတ္ခ်ာလွတဲ႔ Connection ေရ.......
မင္းေတာ႔ နာမည္ေၿပာင္းလိုက္ဖို႔ေကာင္းေနခဲ႔ၿပီ။
...............................................................................
ေရးသားသူ
ယဥ္ေက်းငယ္(လားရိွဳး)

သတိတလုံး အစဥ္သုံး။

သတိတလုံး အစဥ္သုံး။

အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ ၊ပမာေဒါ မစၥဳေနာပဒံ။ အပမတၱာ နမီယႏၱိ၊ ေယပမတၱာ ယထာ မတာ။

မေမ႔ျခင္းသည္ မေသျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ ၊ေမ႔ေလ်ာ႔ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏အေၾကာင္းျဖစ္၏၊ မေမ႔ေသာသူတုိ႔သည္မေသႏုိင္ကုန္၊ ေမ႔ေလ်ာေသာသူတုိ႔သည္ ေသၾကကုန္၏။ ( ဓမၼပဒ ၊အပၸမာဒ၀ဂ္ )

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ အထက္ပါစကားစုေလးသည္ ဆင္ျခင္တတ္သူတုိ႔အတြက္ လြန္စြာ အေလးအနက္ထားအပ္ေသာ စကားစုေလးျဖစ္ပါသည္။စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား အားလုံးသည္ အထက္ပါ ျမတ္ဗုဒၶစကားေတာ္ေၾကာင္႔ပင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္ခဲ႔ၾကရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိစကားကုိ စာေရးသူ ရွင္းပါမည္။သာသနာေတာ္ကုိ ေနလုိ လလို ထြန္းလင္းေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္ လွဴဒါန္းခဲ႔ျပီး တတိယသဂၤါယနာတင္ရာတြင္ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ႔ခဲ႔ေသာ အေသာက မင္းတရားၾကီး သည္ ဗုဒၶဘာသာ မျဖစ္မီက ဂ်ိန္းဘာသာ၀င္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ ဂ်ိန္းဘာသာ၀င္ ဘုန္း ၾကီး မ်ား၏ ေနထုိင္ စားေသာက္ပုံ အမူအရာတုိ႔ကုိ မၾကည္ညုိႏုိင္ပဲ အျခားကိုးကြယ္ရာ ဘာသာ တစ္ ခုကုိ ေတာင္႔တေနခဲ႔ေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ မည္သည္႔ဘာသာကို ကုိးကြယ္ရမွန္းလညး္ မသိရွိႏုိင္ခဲ႔ပါ။အေသာကနန္းတက္ေသာ အခါ အမိတူ ညီေတာ္တစ္ပါးကုိသာခ်န္ထား၍ အျခားသူ၏ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ခဲ႔ သည္။တစ္ေန႔ေသာအခါ နန္းေတာ္ေလသာျပတင္းကုိ ဖြင္႔၍ နန္းရင္ျပင္ရွိလမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကုိေငး ေမာ ၾကည္႔ရွဳေနခုိက္ ဣေျႏၵသိကၡာႏွင္႔ အလြန္ျပည္႔စုံလွေသာ ( ၇ )နွစ္အရြယ္သာမေဏငယ္ေလးတစ္ ပါးကုိ ေတြ႔ျမင္လုိက္ရေလသည္။ ပရမ္းပတာ ႏွင္႔ ဣေျႏၵသိကၡမဲ႔ သြားလာေနေသာ ဂ်ိန္းဘုန္းၾကီးမ်ား၏ ေနထုိင္ သြားလာ စားေသာက္ပုံမ်ားကို စိတ္ကုန္ေနျပီျုဖစ္ေသာ အေသာက မင္းသည္ သာမေဏငယ္ ေလး၏ ထူျခားေသာ သြင္ျပင္ကုိ လြန္စြာ ၾကည္ညဳိမိသြားေလသည္။

ထုိ႔ေၾကာင္႔ မင္းခ်င္းမ်ားကုိ သြားေရာက္ပင္႔ေဆာင္ ခုိင္းလုိက္သည္ သာမေဏငယ္နန္းတြင္းသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ သင္႔ေတာ္ေသာေနရာကိုထုိုင္ပါဟု ေျပာေသာအခါ သာမေဏငယ္က မိမိထက္ သီလ သိကၡာ ၾကီးသူ ရွိမရွိ နန္ေတာ္တြင္းသုိ႔ လွည္လည္ စူးစမ္းလုိက္ပါသည္။မိမိထက္ သီလ သိကၡာ ၾကီးမားသူမရွိမွန္းသိေသာအခါ ရွင္ဘုရင္ထုိင္ေသာ ရာဇပလႅင္ထက္သုိ႔ တက္ထုိင္လုိက္ပါသည္။အ ေသာကမင္းၾကီးလညး္ အထူးသေဘာက်သြားျပီး သင္႔ေတာ္ေသာတရားကုိ ေဟာပါဟု ေတာင္းပန္ ေသာအခါ ၊ကုိရင္ ငယ္ေလးက အထက္ပါ ဘုရားရွင္၏ အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ ဂါထာကုိ ေဟာၾကား လုိက္ပါသည္။အေသာကမင္းၾကီးသည္ ကုိရင္ငယ္ေလး၏ သြင္ျပင္မူရာထက္ ကုိရင္ငယ္ေဟာၾကား ေသာ တရားကုိ ပုိ၍နွစ္ျခဳိက္သြားမိေလသည္။ကုိရင္ငယ္ေလးအား ဆြမ္းအုပ္မ်ားလွဴဒါန္းျပီး ကုိရင္ ငယ္၏ တပည္႔ဥပသကာအျဖစ္ပါ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။ထုိမွတဆင္႔ ေနာက္ဆုံး ဗုဒၶဘာသာကုိ အထူးသက္၀င္ကုိင္းရွဳိင္းသူ ျဖစ္လာခဲ႔ပါသည္။

တကယ္ေတာ႔ ကုိရင္ငယ္ေလးသည္ အေသာကဘုရင္၏ တူေတာ္ျဖစ္ေနေလသည္။ အေသာက၏ လက္ခ်က္ျဖင္႔ ကုိရင္ေလး၏ခမည္းေတာ္ သတ္ျဖတ္ခံရျပီေနာက္ ကုိရင္ေလး၏မယ္ေတာ္သည္ ကုိရင္ ေလးကုိယ္၀န္ျဖင္႔ ေဘးလြတ္ရာသုိ႔တိမ္း ေရွာင္ႏုိင္ခဲ႔သည္။ေမြးဖြား၍ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ အပ္နွံထားလုိက္သည္။( ၇ )ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သာမေဏ၀တ္ရန္ ေခါင္းရိတ္စဥ္၌ပင္ ကမၼဌာန္း ရွုရင္း ရဟႏၱာျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။ေညာင္ပင္ ေအာက္၌ သာမေဏျပဳရင္း ရဟႏၱာျဖစ္ေသာ ေၾကာင္႔ ကိုရင္ နိေျဂာဓ ဟူေသာအမည္ကို ရေလသသည္။

အေသာကမင္းၾကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာ အတြက္ လြန္စြာေက်းဇူးမ်ားေသာ မင္းၾကီးျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။ သူ ဗုဒၶဘာသာကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္လာျပီးေနာက္ ဘုရားရွင္ေမြးဖြားရာ ၊ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူရာ၊ ဓမၼစ ၾကာတရားေဟာၾကားရာ အရပ္မ်ားဆီတြင္ ၾကီးမားေသာ ေက်ုာက္တုိင္ၾကီးမ်ားကို စုိက္ထူ၍ ေနာင္ လာေနာင္သားတုိ႔အတြက္ အမွတ္တရ ထားခဲ႔ေလသည္။ထုိေက်ာက္တုိင္ၾကီးမ်ားသည္၊ေျမၾကီး ေအာက္ သုိ႔မ်ားစြာ နက္ေသာေၾကာင္႔ ေခတ္ကာလတုိ႔ လြန္စြာ ၾကာေညာင္းလာသည္႔တုိင္ ပ်က္ ယြင္းမသြားပဲ ေနာက္လာေနာက္သားတုိ႔ ေလ႔လာ သုေတသနျပဳႏုိင္ၾကေလသည္။ဘာသာျခားတုိ႔ လည္း မဖ်က္ဆီးႏုိင္ပဲ ၾကံၾကံခံ တည္တံံ႔ႏုိင္ေလသည္။ ထုိေက်ာက္တုိင္ၾကီးမ်ား စုိက္ထူေသာ အခ်ိန္ မွာ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံျပီး ႏွစ္ ( ၂၀၀ )ေက်ာ္မွ် ရွိေသးေသာကာလျဖစ္၍ ဘုရားရွင္၏ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ႏွင္႔ ဘုရားရွင္ ပြင္႔ထြန္းခဲ႔ျခင္းတုိ႕အေပၚလြန္စြာ ခုိင္လုံေသာ အေထာက္အထားမ်ားျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။

အေသာကမင္းၾကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္ျပီးေနာက္ တတိယသဂၤါယ နာတင္ရာတြင္ အဓိက ေထာက္ပံ႔ေသာ သာသနာျပဳမင္းျဖစ္ေလသည္။ သားေတာ္သမီးေတာ္မ်ားကုိ လညး္ သာသနေဘာင္သုိ႔ ၀င္ေစ၍ သာသန အလုပ္အားထုတ္ေစရာ ရဟႏၱာ ၊ရဟႏၱာမ မ်ား ျဖစ္ခဲ႔ၾက ပါသည္။သားေတာ္မွာ မဟိႏၵ မင္းသား အမည္ရွိ၍ သမီးေတာ္မွာ သဃၤမိတၱာ ျဖစ္ေလသည္။ထုိ႔ေနာက္ အေသာက မင္းၾကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာ က်ယ္ျပန္႔စြာ ထြန္းလင္းေတာက္ပ ႏုိင္ရန္အတြက္ ရဟန္း ေတာ္မ်ားကုိ ကုိးတုိင္းကုိးဌာန သာသနာျပဳေစလႊတ္ေတာ္မူပါသည္။ထုိကုိးတုိင္းကုိးဌာနတြင္ သု၀ဏၰ ဘူမိ ဟုေခၚေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံလညး္ ပါ၀င္ခဲ႔ ပါသည္။ယေန႔ စာေရးသူတုိ႔ ႔ကုိးကြယ္ခြင္႔ရေနေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ အေသာက မင္းၾကီးေစလႊတ္ခဲ႔ေသာ အရွင္ေသာဏႏွင္႔ အရွင္ဥတၱရ ဟူေသာ ရဟႏၱာ မေထရ္ ျမတ္ႏွစ္ပါးမွ ဆင္းသက္ ျဖန္႔ခ်ီလာေသာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာျဖစ္ေလသည္။ ဤေနရာ၌ စာေရးသူ စဥ္းစားေနမိပါသည္။

အကယ္၍မ်ား အေသာကမင္းက သာမေဏငယ္ေလးကုိ မဖူးေတြ႔ခဲ႔ပါလွ်င္ ဖူးေတြ႔ခဲ႔ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္၏ အပၸမာဒ ဂါထာကုိ မေဟာၾကားခဲပါလွ်င္ စာေရးသူတုိ႔ ယေန႔ကုိးကြယ္ေနေသာဘာသာ သည္ တျခားတစ္ခုျဖစ္ေနေပလိမ္႔မည္ဟု စာေရးသူ မွန္းဆေနမိပါသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ သာမေဏငယ္ နိ ေျဂာဓကုိ လညး္ကေကာင္း ၊အေသာက မင္းတရားၾကီး၏ သာသနာျပဳစိတ္ဓာတ္ႏွလုံးသားကိုလည္း ေကာင္း သာသနာျပဳၾကြေရာက္၍ ယေန႔ျမန္မာျပည္ သာသနာကုိ စတင္ျဖန္႔ခ်ီေပးခဲ႔ေသာ အရွင္ေသာ ဏ ႏွင္႔ အရွင္ဥတၱရ ရဟႏၱာ မေထရ္ျမတ္နွစ္ပါးကုိ လည္းေကာင္း စာေရးသူတုိ႔ အေလးထားဦးခုိက္၍ လြန္စြာေက်းဇူးတင္သင္႔ၾကပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ သာသနာေတာ္အတြက္ လြန္စြာအေရးပါခဲ႔ေသာ အထက္ပါ ဘုရားရွင္၏ အပၸမာဒ ဂါထာေတာ္ ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည္႔လွ်င္ သတိရွိဖုိ႔ အရာရာကုိ မေမ႔ေလ်ာ႔ဖုိ႔ ဆုံးမေတာ္မူလုိျခင္းျဖစ္ ပါ သည္။အဓိကသ တိထားရမည္မွာ မိမိတုိ႔ဘ၀ ၏ မတည္ျမဲပုံ ေဖာက္ျပန္ဆင္းရဲပုံ အစုိးမရပုံတုိ႔ကိုိ မေမ႔ ဖုိ႔ျဖစ္ပါသည္။ဘ၀၏ ထုိကဲ႔သုိ႔ မျမဲပုံ ဆင္းရဲပုံ အစုိးမရပုံကို သတိရွိေနလွ်င္ ဘ၀ကို သာယာ တပ္ မက္စရာဟု မထင္ေတာ႔ပဲ ထုိဘ၀ထဲမွာ ေမ်ာမေနပဲ ကုသုိလ္ေကင္းမွဳ တရားဘာ၀နာအလုပ္မ်ားကုိ အားထုတ္ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ထုိသုိလ္ေကာင္းမွဳ တရားဘာ၀နာအလုပ္မ်ား လုပ္ျဖစ္ျပီဆုိလွ်င္ ဘ၀အဆင္႔ အတန္းေတြ ျမင္႔သထက္ျမင္႔လာေတာ႔မည္ ေနာက္ဆုံး မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္တရားမ်ားကုိ ရရွိလာမည္ျဖစ္ပါ သည္။မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္တရားကို ရရွိလာျပီဆုိလွ်င္ ဘ၀ေတြထပ္မံ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ေပ ဘ၀ေတြထပ္မျဖစ္ ေတာ႔ဘူးဆုိလွ်င္ ေသစရာလည္း အေၾကာင္းမရွိေတာ႔ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္က မေမ႔ျခင္း၊(၀ါ) သတိရွိျခင္းသည္ မေသျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ဟု ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေမ႔ေလ်ာ႔ေနလွ်င္ ဘ၀ဆုိတာ သာယာစရာ ပဲဟု ျမင္ျပီး မိမိစိတ္ထင္ရာ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္ေနေပေတာ႔မည္။အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားလုပ္ေနလွ်င္ ထုိအကုသုိလ္တုိ႔၏ အက်ဳိးေပးေသာေနရာ မွာ အပါယ္ေလးဘုံပင္ျဖစ္ပါသည။္ အပါယ္ေလးပါးက်ေရာက္ျပီဆုိလွ်င္ ဘ၀ေတြ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ျဖစ္ေန ေပေတာ႔မည္ ဘ၀ေတြထပ္ခါ ထပ္ခါ ျဖစ္ေနလွ်င္ အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္ ေသရပါအုံးမည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္က ေမ႔ေလ်ာ႔ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ ဟုေဟာေတာ္မူပါသည္။

ဘုရားရွင္၏ အထက္ပါစကားေတာ္သည္ သံသရာအရးကိစၥတြင္သာ အသုံခ်ရန္ မဟုတ္ပဲ ေလာ ကီအေရးကိစၥ ေတြ အတြက္ပါ သုံးတတ္သူအတြက္ အသုံးက်ေလသည္။ မည္သည္႔အေရးကိစၥကုိ ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္ေစ မိမိ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ကိစၥ ကုိ မေမ႔မေလ်ာ႔ လုံလ၀ီရိယ စုိက္ျပီး ေဆာင္ ရြက္မည္ဆုိပါက ထုိေဆာင္ရြက္ေနေသာ လုပ္ငန္းကိစၥသည္ အျမဲတန္း ရွင္သန္ေနမွာ ျဖစ္ေပ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္က မေမ႔ရင္မေသဘူး ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါ သည္။

စီးပါြးေရး၊လူမွဳေရး ၊နုိင္ငံေရး၊ ၊က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး စသည္ျဖင္႔ မည္သည္႔ အေရးကိစၥကုိ ေဆာင္ရြက္ေနသူပင္ျဖစ္ေစ မိမိေဆာင္ ရြက္ေနေသာကိစၥကုိ ေမ႔ေလ်ာ႔ျပီး မိမိႏွင္႔ မသက္ဆုိင္ေသာ ကိစၥေတြမွာ စိတ္၀င္စားမွဳရွိေန ျပီဆုိလွ်င္ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ကိစၥမွာ ေသေန ေသာသူပင္ျဖစ္ေလသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္ က ေမ႔လွ်င္ေသတယ္ ဟု ေဟာခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါသည္။အ ေသာကမင္းၾကီသည္ ဘုန္းသမၻာ၊ဥာဏ္ပညာ ၾကီးမားသူျဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ ဘုရားရွင္က အက်ဥ္း ေဟာခဲ႔ေသာ အထက္ပါ အပၸမာဒ ဂါထာေလးကုိ အက်ယ္သေဘာေပါက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။မည္၍ မည္မွ် သေဘာေပါက္သည္ကို စာေရးသူမွန္းဆ၍ မရႏုိင္ပါ။ထုိဂါထာကို နာယူသည္မွ စတင္၍ ျမတ္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ အတြက္ သူ၏ စြန္႔လြတ္ ျဖည္႔က်င္႔ ေဆာင္ရြက္မွဳမ်ားကလည္း မည္၍မည္မွ်ရွိ သည္ကုိ မွန္းဆဖုိ႔ ခက္ခဲလွပါသည္။

အေသာကမင္းၾကီးေလာက္ သေဘာမေပါက္ႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း စာေရးသူတုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ အတြက္ လြန္စြာ ေက်းဇူးမ်ားခဲ႔ေသာ အထက္ပါ အပၸမာဒ ဂါထာေလးကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ဆင္ ျခင္ၾကရင္း သံသရာေရး ေလာကီေရးကိစၥမ်ားမွာ အထက္ပါဂါထာေလး၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ သတိ တလံုးကုိ အစဥ္သုံးဖုိ႔ တုိက္တြန္းေရးသားလုိက္ရပါသတည္း။

ဂႏၳလုလင္ ( ုဘုိကေလး )