မလႅာတိုင္း၏ ျမင္ကြင္းအစံုက၊ႀကည္ႏူးစရာအတိရယ္ပါ....။တဖက္မွာ ျမတ္ဗုဒၶႏွင္႕သံဃာေတာ္မ်ားစီးတန္းႀကြလာသည္႕ျမင္ကြင္း၊အျခားတဖက္မွာက..အေရာင္အေသြးစံုလင္လွေသာလူထုပရိတ္သတ္ႀကီး၊ထိုပရိတ္သတ္
လူထုႀကီးသည္၊ကိုယ္စီကုိယ္စီလက္အုပ္မ်ားခ်ီမိုးကာ.လက္အုပ္ႀကား၌ပန္းခိုင္မ်ားညွပ္လွ်က္၊ျမတ္ဗုဒၶႏွင္႕
သံဃာေတာ္မ်ားအား ဖူးေျမာ္ႀကိဳဆိုေနက်ျခင္းျဖစ္သည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ရာဇမတ္ကြက္မ်ားအတြင္း၊သဲျဖဴခင္းထားေသာလမ္းအတိုင္း မေႏွးမလ်င္ႀကြလွမ္းေတာ္မူလ်က္
ရိွပါသည္။ျမတ္ဗုဒၶ၏ ေနာက္ေတာ္ပါးမွာ အနီးကပ္လိုက္ပါလာသည္႕အရွင္ျမတ္ကား..ပစာၦသာမဏ
အရွင္အာနႏၵာျဖစ္ေလသည္။
အရွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္ဗုဒၶေနာက္ေတာ္မွလိုက္ပါရင္း၊လူထုပရိတ္သတ္ထဲမွေခါင္းေထာင္ကာလွမ္းႀကည္႕
ေနသူတစ္ေယာက္ကိုအမွတ္မထင္ေတြ႕လိုက္ရာ၊ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏွုတ္ဆက္လိုက္၏။
“ဟာ....ေရာဇႀကီးပါလား။ေရာဇေရ..အသင္႕ကိုေတြ႕ရတာငါ၀မ္းသာတယ္ေဟ႕။ဘုရားနဲ႕သံဃာႀကိဳတဲ႕ထဲ..
သင္ပါလာတယ္ဆိုေတာ႕။ဟိုးတုန္းကလိုမဟုတ္ေတာ႕ဘူးေပါ႕။ရတနာသံုးပါးႀကည္ညိုတက္လာျပီဆိုေတာ႕၊
မင္းအတြက္ငါအားရလိုက္တာကြယ္။ကဲ...ကဲ...ငါတည္းတဲ႕ေက်ာင္းကိုလည္း..လာခဲ႕အံုးကြဲ႕”
အရွင္အာနႏၵာသည္ႏွုတ္ဆက္စကားကို၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာဆိုရင္း၊ဘုရားရွင္ေနာက္သို႕လိုက္ပါႀကြလွမ္းသြား
ေလသည္။သူႏွုတ္ဆက္ခဲ႕ေသာေရာဇ၏မ်က္ႏွာအမူအရာတင္းမာေျပာင္းလဲသြားသည္ကုိမူမသိလိုက္ေတာ႕ေပ။
“ဟင္း..အာနႏၵာကေတာ႕တလြဲထင္သြားျပီ။သင္တို႕ကိုမႀကိဳရင္ဒဏ္ေငြငါးရာေဆာင္ရမယ္ဆိုလို႕၊ဒဏ္ထိမွာ
ေႀကာက္ျပီးလာႀကိဳကာမွ၊ရတနာသံုးပါးႀကည္ညိုတက္လာျပီလို႕အေျပာခံရတယ္။“ေတာက္”...။
ခံျပင္းစရာေကာင္းလိုက္တာေနာ္။မျဖစ္ဘူး..မျဖစ္ဘူး..၊ဒီကိစၥ အာနႏၵာဆီသြားရွင္းမွကိုျဖစ္မယ္”
ေရာဇႏွင္႕အာနႏၵာတို႕သည္တခ်ိန္က တကၠသိုလ္ျပည္ ပညာသင္ဘက္မ်ားျဖစ္ခဲ႕ႀကသည္။ေရာဇကစိတ္ႀကမ္း
ကိုယ္ႀကမ္းျဖင္႕၊အမ်က္မာန္ခက္ထန္သူ။အာနႏၵာကႏူးႏူးည႕ံည႕ံျဖင္႕သည္းခံျခင္းစိတ္ႏွလံုးရိွသူ။စိတ္ႀကမ္း
ကိုယ္ႀကမ္းသမားေရာဇသည္။မည္သူႏွင္႕မွ်အေပါင္းအေဖာ္လုပ္၍မရဘဲ၊သည္းခံတက္ေသာအာနႏၵာႏွင္႕သာ
အဆင္ေျပစြာေပါင္းေဖာ္၍ရေလသည္။ထို႕ေႀကာင္႕သူကအာနႏၵာကိုခ်စ္ခင္သည္။အာနႏၵာကလည္းသူ႕အေပၚ
သံေယာဇဥ္ရိွပါသည္။
ပညာသင္ျပီး၍မိမိတို႕တိုင္းျပည္သို႕အသီးသီးျပန္ေရာက္က်ေသာအခါ၊အာနႏၵာကသာသနာ႕ေဘာင္၀င္၍
ရဟန္းျပဳျဖစ္႕ခဲ႕သည္။မလႅာမင္းသားေရာဇကေတာ႕ကုန္သည္အလုပ္သာလုပ္ကိုင္ေနခဲ႕သည္။ယခုႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာကြဲကြာေနေသာသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ႀကရာ၊အရွင္အာနႏၵာကေရာဇ၏စိတ္သေဘာ
ထားေျပာင္းလဲႏူးညံ႕သြားျပီအထင္ျဖင္႕၊၀မ္းပမ္းတသာႏွုတ္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။
သုိ႕ေသာ္...အရွင္အာနႏၵာ၏ထိုႏုွတ္ဆက္စကားသည္မလႅာမင္းသားေရာဇ၏ရင္ထဲ၀ယ္သစ္မ်က္စတစ္ခု
ထိုးသြင္းလိုက္သကဲ႕သို႕ခံစားလိုက္ရသည္။ထို႕ေႀကာင္႕လူထုပရိတ္သတ္စဲသည္ႏွင္႕ေရာဇသည္ အရွင္အာနႏၵာ
ရွိရာေက်ာင္းေတာ္ဆီသို႕ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႕ေတာ႕၏။
******
“ဟာ...ေရာဇ၊လာကြယ္...လာ..။မင္းစိတ္ထားေတြေျပာင္းျပီရတနာသံုးပါးႀကည္ညုိလာတာငါျဖင္႕၀မ္းလည္း
သာတယ္၊အံ႕လည္းအံ႕ႀသတယ္ကြယ္႕။ကဲကဲအထဲ၀င္ထိုင္ေလကြယ္။ဘယ္ႏွယ္႕ေက်ာင္းတံခါး၀မွာမတ္တပ္ႀကီး
ရပ္ေနတာလဲ”
“မ၀င္ဘူးအာနႏၵာက်ဳပ္အသင္႕ဆီကိုေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာဖို႕လာတာမဟုတ္ဘူး။က်ဳပ္ကရတနာ
သံုးပါးႀကည္ညိုလာတယ္ဆိုတဲ႕ကိစၥရွင္းဖို႕လာတာ”
“ေအးေလ...အဲဒါမမွန္ဘူးလား။ႀကည္ညိုလို႕ပဲအသင္ကပန္းခတ္ေတြကိုင္လက္အုပ္ခ်ီမိုးျပီးအက်အနလာျပီး
ႀကိဳဆိုေနတာမဟုတ္ဘူးလား”
ေရာဇသည္ခ်က္ခ်င္းပင္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုကာ၍အေႀကာက္အကန္ျငင္းလိုက္သည္။
“ဟာ...မဟုတ္ဘူး အာနႏၵာ..မဟုတ္ဘူးအသင္တို႕ကိုမႀကိဳရင္ဒဏ္ေငြငါးရာေဆာင္ရမယ္ဆိုျပီးမလႅာမင္းေတြ
ကတတိုင္းျပည္လံုးအမိန္႕ထုတ္ထားလို႕၊က်ဳပ္လာႀကိဳတာ။ႀကည္ညိဳလို႕လာႀကိဳတာမဟုတ္ဘူး။အသင္တို႕
ဘုရားေရာ၊သင္တို႕သံဃာဆိုတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊က်ဳပ္ဘယ္တုန္းကမွမႀကည္ညိဳခဲ႕ဘူး။အခုလည္းမႀကည္ညိဳ
ဘူး၊ေနာင္လည္းႀကည္ညိဳလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕။အဲဒီလိုမႀကည္ညိဳႏိုင္တဲ႕က်ဳပ္ကို၊ရတနာသံုးပါးႀကည္ညိဳတယ္ဆို
တဲ႕စကားေနာက္ဘယ္ေတာ႕မွမေျပာပါနဲ႕”
ေရာဇသည္ခက္ထန္ေမာက္မာစြာေျပာဆိုျပီးေနာက္၊ရွင္အာနႏၵာ၏စကားတံု႕လွည္႕ကိုပင္နားမေထာင္ေတာ႕ပဲ၊
ေျခလွမ္းကိုႀကမ္းတမ္းစြာေဆာင္႕နင္း၍ထြက္ခြာသြားေလသည္။အရွင္အာနႏၵာသည္.ေရာဇ၏ေက်ာျပင္ကိုေငး
ႀကည္႕ရင္း.....................
“ေႀသာ္.....ေရာဇရယ္....၊မင္းရဲ႕ႀကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ႕ စိတ္ဓါတ္ဟာမေျပာင္းလဲေသးပါလား။မင္းရဲ႕ဒီ
စိတ္ဓါတ္ေတြႏူးည႕ံသြားေအာင္၊ငါဘယ္လိုမ်ားကူညီရပါမလဲ”
တီးတိုးေရရြတ္မိျခင္းႏွင္႕အတူ၊ျမတ္ဗုဒၶကိုသတိရမိသည္ႏွင္႕တျပိဳင္နက္၊အရွင္အာနႏၵာသည္ဂႏၶကုဋီတိုက္ဆီ
သို႕ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ႕ေတာ႕သည္။
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။တပည္႕ေတာ္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာဇဟာေဒါသမာန္မာနခက္ထန္လြန္း လွပါတယ္ဘုရား။ဒါေႀကာင္႕သူရဲ႕စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ႕သြားေအာင္၊အရွင္ဘုရားစြမ္းႏိုင္ေသာဘက္ကေဆာင္ရြက္
ေပးေတာ္မူပါဘုရား”
အရွင္အာနႏၵာသည္ဆက္လက္၍၊ယေန႕ေရာဇႏွင္႕ေတြ႕ႀကံဳခဲ႕ပံုအလံုးစံုကိုေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္။
“ေကာင္းျပီ၊ခ်စ္သား အာနႏၵာ....။သင္႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာဇစိတ္ႏွလံုးႏူးညံ႕သြားေအာင္၊ငါဘုရားေဆာင္ရြက္
လိုက္ပါမယ္”
စင္စစ္ေရာဇသည္..ယေန႕ပင္တရားထူးသိျမင္မည္႔ပဂၢိဳလ္အျဖစ္၊နံနက္ေစာေစာကပင္၊ျမတ္ဗုဒၶ၏ဥာဏ္ေတာ္
ကြန္ယက္အတြင္းသို႕၀င္လာခဲ႕ျပီျဖစ္သည္။
အရွင္အာနႏၵာထြက္သြားသည္ႏွင္႕ျမတ္ဗုဒၶသည္ အနႏၱစႀကာ၀ဠာအတြင္းသို႕ပို႕လြတ္ထားေသာေမတၱာဓါတ္
အလံုးစံုကိုေရာဇတစ္ဦးတည္းထံသို႕စုစည္းပို႕လြတ္လိုက္သည္။ပမာအားျဖင္႕က်ယ္ျပန္႕စြာထြန္းလင္းႏိုင္ေသာ
ေန၏အလင္းေရာင္ကို၊တေနရာတည္း၌စုစည္းထြန္းလင္းေစလိုက္သကဲ႕သို႕ျဖစ္ေလသည္။
ေက်ာင္းတိုက္အာရာမ္အတြင္းမွထြက္ခြာသြား၍မႀကာျမင္႕မီကပင္ေရာဇတစ္ေယာက္ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္
ေရာက္လာခဲ႕သည္။ကုိယ္အမူအရာသည္ အမိႏွင္႕ႀကာျမင္႕စြာကြဲကြာေနေသာႏြားေပါက္ကေလးကဲ႕သို႕
ပ်ာယာခတ္လ်က္ရိွသည္။ပါးစပ္မွလည္းတတြတ္တြတ္ျမည္တမ္းလ်က္။
“အရွင္ဘုရားတို႕....။ျမတ္စြာဘုရားဘယ္မွာပါလဲဘုရား။ဘုရားရွင္ဘယ္မွာသီတင္းသံုးေနပါသလဲဘုရား။
ျမတ္စြာဘုရားသီတင္းသံုးေနတဲ႕ေနရာကိုညႊန္ျပေတာ္မူပါဘုရား”
တိတ္ဆိတ္ေနေသာေက်ာင္းအာရာမ္သည္ေရာဇ၏အသံေႀကာင္႕လွုပ္လွုပ္ရြရြျဖစ္ကုန္၏။ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕
ေက်ာင္းေဆာင္အသီးသီးမွထြက္လာႀကျပီးအခ်င္းခ်င္းေမးျမန္းႀကေလသည္။
“ဟာ...ေက်ာင္းအာရာမ္ထဲမွာဒကာတစ္ေယာက္ျမတ္စြာဘုရားကိုဖူးျမင္ခ်င္လို႕ဆိုပါလား။ဘယ္ကမ်ားလဲ
ေဟ႕”
“အဲဒါအရွင္အာနႏၵာရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းႀကီးေရာဇဆိုတာေပါ႕။စိတ္ႀကမ္းလူႀကမ္းနဲ႕အင္မတန္ခက္ထန္ႀကမ္း
တမ္းတဲ႕လူႀကီးေလ။ခုတင္ကေတာင္အရွင္အာနႏၵာနဲ႕စကားေျပာသံႀကားလိုက္ပါေသးတယ္။ရတနာသံုးပါး
ကိုဘယ္ေတာ႕မွမႀကည္ညိဳႏိုင္ဘူးတဲ႕ေလ။အခုမွဘယ္လိုျဖစ္ျပီးဘုရားရွင္ကိုဖူးခ်င္ေနတယ္မသိဘူး”
“ဒါဆိုသူ႕ကို အရွင္အာနႏၵာဆီပို႕ေပးလိုက္ႀကေဟ႕။အရွင္အာနႏၵာႀကည္႕ျပီးစီစဥ္ေပးလိမ္႕မယ္”
ေရာဇတစ္ေယာက္ေရးႀကီးသုတ္ျပာပံုစံႏွင္႕ရွင္အာနႏၵာဆီျပန္ေရာက္လာသည္။
“ဟာ..ေရာဇ..ေရာက္လာျပန္ပါလား”
“ဟုတ္တယ္ အာနႏၵာ။က်ဳပ္ဘုရားဖူးခ်င္လို႕ျပန္လာတာ။က်ဳပ္ကိုဘုရားရွင္ဆီလိုက္ပို႕ေပးပါ”
အရွင္အာနႏၵာ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္အ႕ံႀသေသာအရိပ္အေယာင္မ်ားေပၚလြင္လ်က္ရိွသည္။
“ေသခ်ာရဲ႕လားေရာဇရယ္...။ဟုတ္မွလဲလုပ္ပါ။သင္ခုမွဘာစိတ္ကူးေတြေပါက္လာရတာလဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္အာနႏၵာ။က်ဳပ္ဘုရားရွင္ကိုသိပ္ျပီးဖူးေျမာ္ခ်င္ေနတယ္။အခုခ်က္ခ်င္းပဲလိုက္ပို႕ေပးပါ။”
“ေအး။ဘုရားရွင္ကိုသိပ္ျပီးဖူးေျမာ္ခ်င္ရင္ေတာ႕ရႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ငါကေတာ႕သင္႕ကိုလိုက္မပို႕ႏိုင္ဘူး။
ဒီအခ်ိန္ဟာဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္းကိန္းေအာင္းေတာ္မူေနတဲ႕အခ်ိန္။ဒါေႀကာင္႕သင္ဘာသာသင္သြားေပေတာ႕
တစ္ခုေတာ႕ရိွတယ္ေနာ္...။သင္႕လိုေဒါသႀကီးတဲ႕လူမ်ိဳးဟာမဆင္မျခင္လုပ္တက္တယ္။လမ္းေလွ်ာက္ရင္လဲ
ေဆာင္႕ေဆာင္႕ျပီးေလွ်ာက္တက္တယ္။တံခါးဖြင္႕ရင္လည္းတဒုန္းဒုန္းနဲ႕အသံျမည္ေအာင္ဖြင္႕တက္တယ္။
ဒါေႀကာင္႕လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕အခါသူမ်ားကုသိုလ္ယူထားတဲ႕သဲျဖဴလမ္းမွာ၊ေျခရာႀကီးေတြမထင္ရေအာင္၊
ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ပါ။တံခါးကိုလဲလက္နဲ႕သံုးခ်က္အသာေလးေခါက္ပါ။ဘုရားရွင္တံခါးဖြင္႕ေတာ္မူပါလိမ္႕
မယ္။”
“ေကာင္းပါျပီအာနႏၵာရယ္။က်ဳပ္သတိထားပါ႕မယ္။ဘုရားရွင္ရိွရာကိုသာအျမန္ညႊန္ျပစမ္းပါ”
အရွင္အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္၏ဂႏၶကုဋီတိုက္ေနရာကို၊ေရာဇအားညႊန္ျပလိုက္သည္။ေရာဇ၏အမူအရာေျပာင္း
လဲသြားပံုကိုလည္းရိပ္စားနားလည္လိုက္သည္။
“အင္း..ဘုရားရွင္ဟာေရာဇစိတ္ႏွလံုးေတြႏူးညံ႕သြားေအာင္၊ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္ေပးလိုက္လဲမသိဘူး”
******
ဘုရားရွင္၏ဂႏၶကုဋီတိုက္နားသို႕ေရာဇေရာက္ေနသည္မွာအခ်ိန္အေတာ္ႀကာသြားေပျပီ။တံခါးကိုမေခါက္ျဖစ္
ေသးပါ။အမူအရာကေႀကာက္ရြ႕ံတြန္႕ဆုတ္ေနသည္။ျပီး......အလြန္လဲအားနာေနသည္။ေစာေစာကေျပာခဲ႕
ေသာစကားမ်ားကမ်ားစြာလြန္ထားခဲ႕သည္မလား။
“ႀကည္ညိဳလို႕လာတာမဟုတ္ဘူး။သင္တို႕ဘုရားေရာသင္တို႕သံဃာဆိုတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊က်ဳပ္ဘယ္တုန္းက
မွမႀကည္ညိဳခဲ႕ဘူး။သင္တို႕ဘုရားေရာ၊သင္တို႕သံဃာဆိုတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ဆိုတဲ႕ေတြေရာ၊က်ဳပ္ဘယ္တုန္းကမွ
မႀကည္ညိဳဘူး။ေနာင္လဲႀကည္ညိဳလိမ္႕မယ္မထင္နဲ႕”
ရင္႕သီးစြာေျပာျဖစ္ခဲ႕ေသာစကားလံုးမ်ားက၊မိမိနားထဲမွာတရစ္၀ဲ၀ဲျပန္လည္ႀကားေယာင္ေနမိသည္။
ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္ခ်င္ေသာေဇာစိတ္ေႀကာင္႕အမွတ္တမဲ႕နင္းခဲ႕ေသာေျခမ်ားကသဲျဖဴလမ္းမေပၚမွာ
ထင္က်န္ေနသည္။ေနာက္ထပ္ေျခရာထပ္မထင္ေစရန္ဒူးေထာက္၍ေျဖးညင္းစြာလမ္းကိုလိုက္ညိွေပးေနသည္။
ယခုေတာ႕သူ၏စိတ္မ်ားသိသာစြာႏူးညံ႕ေျပာင္းလဲေနျပီျဖစ္သည္။
သတိႀကီးစြာထား၍ဂႏၶာကုဋီတိုက္တံခါးကိုျဖည္းညင္းစြာသံုးခ်က္တိတိေခါက္လိုက္သည္။ဂႏၶာကုဋီတိုက္တံခါး
အသာအယာပြင္႕လာသည္။တံခါးခ်ပ္အႀကားမွထြန္းလင္းကြန္ျမဴးေနလ်က္ရိွေသာေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားက
သူ႕ကိုဆီးႀကိဳလိုက္သည္။ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါေလျပီ။သူလိုလားေတာင္႕တစြာဖူးေတြ႕ခ်င္ေနေသာျမတ္ဗုဒၶ၏
မ်က္ႏွာေတာ္...။ခ်စ္လွစြာေသာလူမမယ္သားအေပၚမိခင္၏ႀကည္႕ျခင္းမ်ိဳးျဖင္႕ေမတၱာဓာတ္အျပည္႕လႊမ္းျခံဳ
သည္႕မ်က္ႏွာေတာ္.......။
သူ....တစ္ခ်က္မွ် ေမာ္ဖူးလိုက္သည္။
ဆက္လက္၍ျမတ္ဗုဒၶ၏မ်က္ႏွာေတာ္ကိုရင္ဆိုင္ဖုိ႕ရန္၊သူ႕မွာအင္အားမရိွေတာ႕။
အလိုလိုေကြးညႊတ္လာေသာဒူးမ်ားကိုႀကမ္းျပင္ေပၚသို႕အလိုက္သင္႕ေထာက္ခ်လိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ျမတ္ဗုဒၶ၏ေျခဖမိုးေတာ္ႏွစ္ဖက္ေပၚသို႕သူ၏နဖူးျပင္ကိုထိကပ္ဦးတိုက္ထားလိုက္သည္။
၀န္းက်င္တခုလံုးတိတ္ဆိတ္လ်က္ရိွ၏။
အခ်ိန္သည္ ကာလအခိုက္အတန္႕တခုကို၊သာေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ရိွသည္။
ျငိမ္သက္စြာရပ္ေတာ္မူေနေသာျမတ္ဗုဒၶ၏ ေျခမ်က္စိေတာ္ႏွစ္ဖက္ကိုသူ၏လက္မ်ားျဖင္႕ထပ္ကာထပ္ကာ
ဆုပ္ကိုင္လ်က္အႀကိမ္ႀကိမ္ဦးတိုက္လိုက္သည္။
အားရေအာင္ပူေဇာ္ျပီးလွ်င္တုန္ရီဆို႕နစ္ေသာအသံျဖင္႕ေတာင္းပန္စကားကိုသူေလွ်ာက္တင္လိုက္သည္။
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။တပည္႕ေတာ္မိုက္မဲေတြေ၀ခဲ႕သည္႕အေလ်ာက္၊မသိမလိမၼာခဲ႕
သည္႕အေလ်ာက္၊အျပစ္ကိုလြန္က်ဴးမိပါသည္ဘုရား။ထိုအျပစ္မ်ားသည္းခံခြင္႕လြတ္ပါေစအက်ိဳးငွာ
ေတာင္းပန္၀န္ခ်ကန္ေတာ႕ပါသည္ဘုရား”
“ခ်စ္သားေရာဇ။အျပစ္ကိုအျပစ္လို႕သိတဲ႕သူဟာ၊တစ္၀က္လိမၼာသြားတာပဲ။အျပစ္ကို၀န္ခ်ေတာင္းပန္လိုက္
ရင္ေတာ႕၊အလံုးစံုလိမၼာတဲ႕သူျဖစ္သြားပါျပီ”
ႏွလံုးသားထဲသို႕ႀကည္ႏူးစြာစီး၀င္သြားေသာ..မဟာကရုဏာအသံေတာ္။ေလးလံေသာ၀န္ထုတ္ႀကီးကို
လက္လႊတ္လိုက္ရသကဲ႕သို႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးေပါ႕ပါးလန္းဆန္းသြားသည္။
ေရာဇအတြက္သစၥာေလးပါးတရားကိုေဟာႀကားရန္အခ်ိန္တန္ျပီကိုျမတ္ဗုဒၶသိေတာ္မူလိုက္ေပျပီ။
ယင္းေႀကာင္႕ဒါနကထာ၊သီလကထာ၊သဂၢကထာ၊မဂၢကထာတရားေဒသနာေတာ္တို႕ကိုတဆင္႕ျခင္းေဟာ
ႀကားေတာ္မူလိုက္သည္။
ေျခဖမိုးေတာ္ေပၚ၌နဖူးတင္လ်က္ႏွင္႕ပင္ေရာဇ၏ရင္တြင္း၌သစၥာပန္းတို႕ဖူးပြင္႕သြားေလျပီ။
ေသာတပန္တည္သြားေသာေရာဇအတြက္၊ျမတ္ဗုဒၶသာသနာမွတပါး၊အျခားကိုးကြယ္ရာမရိွေတာ႕။
ေမတၱာေရစင္ျဖင္႕သြန္းေလာင္းခံခဲ႕ရေသာ............
သစၥာေရာင္ျခည္တို႕ျဖင္႕ထိေတြ႕ခြင္႕ရခဲ႕ေသာ................
အရိုင္းပန္း၏ေျပာင္းလဲျခင္းကား.........၊ယဥ္လြန္း၊လွလြန္း၊ေမႊးလြန္းေပစြတကား.....။....။
ဦးဇင္း ဦးပ႑ိတ -ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)
ေဒါင္းမင္း
Posts
