ကိုယ္႕ကမၻာမွာပန္းေလးတစ္ပြင္႕
ျဖစ္တည္ခဲ႕ဖူးတယ္.............
တစ္ဘ၀လံုးအတြက္အျမတ္ႏိုးဆံုးအေနနဲ႕
ပြင္႕ခဲ႕ဖူးတဲ႕ တစ္ပြင္႕တည္းေသာ
ပန္းကေလးရယ္ပါ။ ။ ။
ရနံ႕ကေလးရွဴရိုက္မိရင္ေတာင္မွ
ထိရွပြန္းပဲ႕သြားမွာ စိုးရိမ္ေနတက္ခဲ႕.........
အခုေတာ႕ေပ်ာက္ရွသြားပါျပီ......
ကိုယ္ဘာကိုမွမမက္ေမာေတာ႕ပါဘူး
ပန္းကေလးရယ္....
ယုယတြယ္တာဖို႕ပဲတက္တဲ႕
အသည္းႏွလံုးကိုလက္ဖြဲ႕ဖို႕
ရက္ေရာႏိုင္ခဲ႕ပါျပီ
ကိုယ္ကခူးဆြတ္တဲ႕အတက္ပညာမွ
မတက္ေျမာက္ခဲ႕တာပဲကြယ္........
......................................................
ေရးသားသူ.....ျမဴး
.....................................................
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရးသားေသာကဗ်ာေလးကိုျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္ခင္ဗ်ာ။
ေဒါင္းမင္း
Posts
ဟုတ္လုိ ့လားအကိုရာ... သူငယ္ခ်င္း ကိုလြဲ မခ်နဲ ့ေနာ္
ReplyDeleteကဗ်ာေလးဖတ္သြားတယ္
၀ါးးး ကဗ်ာေလးက ရင္တြင္းျဖစ္ နဲ႔တူတယ္ေနာ္... အဟဲ.. ဦးေဒါင္း.. အသဲေတြ ကြဲေနတယ္ ထင္ပါ့.... ဟုတ္လား...
ReplyDeleteပန္းကေလးရယ္.. ဦးေဒါင္းႀကီး သနားပါတယ္... ေၾကြလွည့္ပါေတာ့ေနာ့္။ သူက ေခၽြတတ္တဲ့ ပညာ မသင္ရေသးလို႔ပါ... ေနာ္.. အဟဲ.. :P
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ... စိတ္မညစ္နဲ႔ေနာ့္... စိတ္ညစ္ရင္ ဘေလာ့မွာ အန္ခ်ပစ္လုိက္... အဟဲ.. :P
ကဗ်ာေလးအေတာ္ေကာင္းပါတယ္--
ReplyDeleteေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ--
ကဗ်ာေလးကေကာင္းတယ္ေနာ္
ReplyDeleteဥယ်ာဥ္မႈးတစ္ေယာက္ရဲ ့ရင္ထဲကို ျမင္ေအာင္ျပထားတယ္
း)