အျမတ္ဆုံးလမ္း။

ကုိေဒါင္းမင္းကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။လြန္ခဲတဲ႔ ခုနစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ ကေရးထားတာပါ ။ဓၼရံသီကဗ်ာ မွာလည္းပါျပီးသားပါ။
ကဗ်ာ က စကားေျပ ျပန္စရာ မလုိေအာင္ရွင္းေနပါတယ္။ ၄ ၃ ၂ စပ္နည္းနဲ႔စပ္ထားတာပါ။ဘ၀ အေျခအေနနဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ အေတြးေတြကို အေျခခံျပီးေရးထားတာပါ။ ဦးဇင္း အေမ က ဦးဇင္း ငယ္ငယ္ တုံးက ဦးဇင္းကုိ ဆရာ၀န္ျဖစ္ေစျခင္းေၾကာင္း ခန ခနေျပာဘူးပါတယ္။ဦးဇင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။( ၇))တန္းထိ အတန္းအားလုံးမွာ အဆင္႔တစ္ အျမဲတန္းရခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕မထင္မွတ္ပဲ ဘုန္းၾကီးျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။ကုိယ္နဲ႔ အတူတူ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ဆယ္တန္းေအာင္ ၊ဘြဲ႔ေတြရ ၊ အလုပ္ေတြလုပ္ ၊ တခ်ဳိ႕၀န္ထမ္း၊တခ်ဳိ႕ စီးပါြးေရးလုပ္၊နဲ႔ ေလာကထဲမွာ က်င္လည္ေနၾကုေပါ႕ အဆင္ေျပတဲ႔ လူေတြ ကုိ ေတြ႔လာရတဲ႔ အခါ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္အားက်မိတယ္ေပါ႕။အဲဒီေတာ႕ သာသနာ႔ေဘာင္ကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္တာ ငါမွားသြားသလားဒီလုိ ေတြးမိတာေတြလည္း ရွိတယ္။ဒါနဲ႔ ကုိယ္႕လက္ရွိဘ၀ က ဘာေတြအားသာခ်က္ရွိလဲ ။ဘာေတြ အားနည္းခ်က္ရွိလဲ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကုိေရးျဖစ္သြားတာပါ။ကုိယ္နဲ႔ ဘ၀တူရွိေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အားေပးရင္ းကုိယ္႔ ကုိကုိယ္လည္း အားေပးနုိင္ဖုိ႔ ဒီကဗ်ာေလးကုိ ခနခန ဖတ္မိေနပါတယ္။ကိုယ္ေဒါင္းမင္းရဲ႕ ဘေလာ႕ ပရိတ္သတ္ေတြကို မွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါအုံး။

...................................................................

ဦးဇင္း ဦးပ႑ိတ ( ဂႏၳလုလင္ ဘုိကေလး )

..................................................................

အျမတ္ဆုံးလမ္း။

ငါသည္ကား
ဘုိင္အုိ ကမ္ မ္စီ၊ ပထ၀ီဆုိင္းရင္႔ စ္
အဆင္႔ျမင္႔ေခတ္မွာ၊ တန္းဆင္႔စာကုိ
ေလ႔လာခြင္႔ေရး ၊ လွည္႔မေပးရ၊
ငါ႔ဘ၀။
ဂ်ီတီအုိင္ဟာ၊ ေရအုိင္ျပာလား
အာအုိင္တီဟာ၊ ေရၾကည္ျပာလား
ေမဂ်ာကုိမွ်၊ မသိခဲ႔ရ
ငါ႔ဘ၀။

ဘီေအ အမ္မ္အီး၊ ဘြဲ႕သီးသီးကုိ
အနီးပင္မသီ ၊ ေသြဖီေ၀းေတာ႔
ပုိင္းေလာ႔ေဒါက္တာ၊ ျဖစ္မလာရ
ငါ႔ဘ၀။
ငါသည္ကား
ရွင္ေတာ္ျမြက္ဟ၊ ပိဋကကုိ
စာခ်မဟာ ၊ ေထဆရာႏွင္႔
ေသခ်ာက်န၊ သင္ၾကားရ၏။
ဘ၀ေနနည္း၊ နိႆ်ည္းႏွင္႔
ေလာင္မီးလြတ္ရန္၊ ျမတ္နိဗၺာန္၏
အမွန္လမ္းအား၊ ငါသိထား၏။
သံေယာဇဥ္တန္း ရွင္းပယ္ခန္းကာ
ရဟန္းဘ၀၊ ျပဳခြင္႔ရ၍
ေႏွင္မွေ၀းစြ၊ ေအးခ်မ္းလွ၏။
ငါသည္ကား
ေလာကအလယ္၊ စည္းစိမ္ၾကြယ္လ်က္
ခ်စ္ဖြယ္ဇနီး ၊ သားသမီးႏွင္႔
ယွဥ္ျပီးေနရ၊ ထုိဘ၀ထက္
ဗုဒၶသားစစ္၊ ရဟန္းျဖစ္သည္
အႏွစ္သာရ ၊ ျပည္႔၀လြန္ေကာင္း
ယုံၾကည္ေၾကာင္းျဖင၊္႔ ႏွစ္ေထာင္းအားရ
ရွိေပလွ၏။
ဂႏၳလုလင္ ( ဘုိကေလး ) 18.9.2001