စြန္႔လြႊတ္သူတုိ႔ ႏွလုံးသား။

စြန္႔လြႊတ္သူတုိ႔ ႏွလုံးသား။

ဘုရားရွင္၏ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ ပါရမီျဖည္႕ခဲ႕စဥ္ ၾကည္ညဳိဖြယ္ေကာင္းေသာ ဘ၀ျဖစ္စဥ္နွစ္ခုကုိ စာေရး

သူေတြးေနမိပါသည္။ထုိဘ၀ႏွစ္ခုစလုံမွာလည္းေမ်ာက္ဘ၀မ်ား သာျဖစ္ေနပါသည္။ဤသုိ႕ေတြးမိျခင္းမွာမေလး

ရွားႏုိင္ငံပီနန္းျမဳိ႕ရွိ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတုိ္က္အတြင္း ေရးဆြဲထားေသာနံရံေဆးေရး ပန္ခ်ီပုံ တစ္ခုကုိ

ေတြ႔လုိက္ ရျခင္း ေၾကာင္႔ျဖစ္ပါသည္။ၾကဳိးတစ္စကုိ ခါးမွခ်ည္ အျခားၾကိဳးစတစ္စကုိ တစ္ဘက္ကမ္း သစ္ပင္မွာ ခ်ည္ထားျပီး လက္ႏွစ္ဖက္က သစ္ကုိင္း သစ္ခက္မ်ားကုိ ဆြဲလွ်က္ အားမာန္တင္းထားေသာ ပုံကုိၾကည္႔ေနမိရင္း

ငယ္စဥ္က သင္ၾကားဖတ္ရွဳခဲ႔ရေသာ အထက္ပါျဖစ္ရပ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ပုံေဖာ္ ခံစားေတြးေတာေနမိ

ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသစြာ ျဖစ္ေပၚလာမည္႔ အႏၱရာယ္ ရန္စြယ္တုိ႔ကုိၾကိဳတင္ တြက္ဆမိသည္။ ျမစ္ကမ္းဘက္ ထြက္က်ေနေသာ သရက္ကုိင္း တြင္ သရက္သီး အျဖစ္ မေရာက္မည္ သရက္ဖူး သရက္ပြင္႔ အျဖစ္ရွိစဥ္ကပင္ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကုိ ခ်ဳိးယူ ေခ်မြ ဖ်က္ဆီးခုိင္းခဲ႕သည္။သုိ႔ေသာ္ ကံၾကမၼာက သူတုိ႔ကုိမ်က္နွာသာမေပး ခဲ႔ပါ။ခါခ်ဥ္အုံ အတြင္းေရာက္ေနေသာ သရက္သီးတစ္လုံးကုိသူတုိ႔ မေတြ႔မျမင္ခဲ႔ေသာ ေၾကာင္႔ အခ်ိန္တန္၍ သရက္သီးရင္႔မွည္႔လာေသာအခါျမစ္ကမ္းနားသုိ႔ ေၾကြက်၍ တစ္ ေယာက္ေသာ သူက ဆယ္ယူရရွိခဲ႕ေလသည္။

သရက္သီး၏ အရသာ လြန္စြာခ်ဳိျမိန္လွေသာေၾကာင္႔ ဆုလာဘ္ရရွိရန္ဘုရင္႔ထံသို႔ သြားေရာက္ဆက္ကပ္
ေလသည္။ခ်ိဳေအးေမႊးလွေသာ သရက္သီး၏ အရသာကုိသိရ ျပီးေနာက္ ဘုရင္လည္း မုဆုိးတုိ႔၏ အကူအညီျဖင္႔ သရက္သီးရွိရာကုိ သြားေရာက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ေလသည္။ေမ်ာက္မင္းတုိ႔ ေနေသာ ေတာအုပ္သုိုိ႔ ဘုရင္ႏွင္႔ အဖြဲ႕သားမ်ား ၊မုဆုိးမ်ား ေရာက္လာသည္ကုိ သိလုိက္ရေသာအခါ သူတုိ႔ ေမ်ာက္မ်ဳိးႏြယ္စုတစ္ခုလုံးၾကီး

စြာေသာ ဒုကၡ ေရာက္ေတာ႔မည္ကုိ သူသိလုိက္ျပီ။ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ စိတ္ဓာတ္ သည္ သာမာန္အခ်ိန္မွာ ထူျခားမွဳ ရွိခ်င္မွ ရွိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေရးအေၾကာင္းၾကဳံ လာေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္ပီသသူတုိ႔၏

စိတ္ဓာတ္ကုိ ထင္ရွားစြာသိျမင္ခြင္႔ရၾကေလ သည္။ ဘုရင္ႏွင္႔ မွဴးမတ္မ်ား ပထမေန႔ေရာက္လာေသာအခ်ိန္

သည္ မုိးခ်ဳပ္ေန၀င္ကာနီး အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ သရက္သီးခူးခ်ိန္မရ၊ သရက္ပင္တြင္ေမ်ာက္မ်ားကုိ ေတြ႔ျမင္ သြားေသာေၾကာင္႔ သရက္သီလည္းခူး ေမ်ာက္မ်ားကုိလည္း သတ္ျဖတ္ရန္ သူတုိ႔စီစဥ္ ၾကေလသည္။လူအမ်ား

ေရာက္လာလွ်င္ သူတုိ႔ ေမ်ာက္အေပါင္း အႏၱရာယ္က်ေရာက္ ေတာ႔မည္ကုိ သိေသာ ေမ်ာက္မ်ားသည္ ဘုရား

ေလာင္းေမ်ာက္မင္းထံ သြားေရာက္ အ ကူအညီေတာင္းခံၾကေလသည္။

“သင္တုိ႔တေတြ ဘာမွ မစုုိးရိမ္နဲ႔ ငါအသက္ ရွင္ ေနသေရြ႔ သင္တုိ႔ အသက္ကုိ ကယ္ တင္ဖုိ႔ ငါအစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားကယ္တင္မယ္ ”

သူ႔ႏွလုံသား သူ႔စိတ္ဓာတ္ သူ႔ အေတြးအာရုံ အားလုံးသည္ သူတုိ႔မ်ဳိးႏြယ္မ်ားလြတ္ေျမာက္ေစရန္အတြက္

ျဖစ္သည္။သူ႔အသက္ခႏၶာတုိ႔၏ ျဖစ္တည္ေနမွဳသည္ သူတုိ႔ မ်ဳိး ႏြယ္စုတုိ႔၏ ျဖစ္တည္မွဳႏွင္႔ တသားတည္း ဟု
သူခံယူထားသည္။ၾကီးစြာေသာ အဟုန္ ျဖင္႔ တဘက္ကမ္းသုိ႔ သူခုန္ကူးလုိက္သည္။သူတုိ႔မ်ဳိးႏြယ္တစုလုံးမွာ ထုိသုိ႔ ခုန္ကူးနုိင္ သည္မွာ သူတစ္ဦးတည္းသာျဖစ္သည္။အကြာအေ၀းကုိတခါတည္း မွန္းဆလုိက္ျပီး တဘက္

ကမ္းရွိ ျခဳံတစ္ခုမွ ႏြယ္ၾကိ ဳးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ျဖတ္လုိက္သည္။ ယင္းေနာက္ ႏြယ္ၾကိဳးကုိခါးမွာ ခ်ည္၍ သူတုိ႔ေန

ထုိင္ရာ ဘက္ကမ္းဆီသုိ႔ ျပန္လည္ ခုန္ကူးလုိက္သည္။ မ်ဳိးႏြယ္စုတုိ႔ ကယ္တင္ဖုိ႔အရး သူ႕စိတ္က ေစာေနေသာ

ေၾကာင္႔ လား၊ကံၾကမၼာက ထုိသုိ႔ျဖစ္ရန္ အေၾကာင္းဖန္ေပးလုိက္သည္လား မသိ ခါးတြင္ခ်ည္ မည္႔ ႏြယ္ၾကိဳး အတုိင္းတာကုိေမ႔ေလ်ာ႔ခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ တဘက္ကမ္းသုိ႔ လြတ္လြတ္ ကၽြတ္ကၽြတ္ ေရာက္မလာနုိင္ပဲ ကမ္းစပ္

တြင္ရွိေသာ သစ္ပင္ကိုင္းကုိသာ ဆြဲကုိင္နုိင္ လုိက္ေလသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ ခါးကုိ ခ်ည္လ်က္ျဖင္႔ ၾကိဳးတန္းလန္း ျဖစ္လ်က္ရွိ ေလ သည္။အခ်ိန္ကလည္း မရွိေတာ႔ျပီမုိ႔ ထုိသုိ႔ ပင္ပန္းေသာ အေနအထားျဖင္႔ပင္ ေမ်ာက္ အေပါင္း ကုိ စကားဆုိလုိက္သည္။

“ အုိ ငါ၏ ေဆြမ်ဳိးအေပါင္းတုိ႔ သင္တုိ႔ အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ ငါ၏ ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွ ျဖတ္သန္းျပီး ၾကိဳးတန္းေပၚမွ ဆက္လက္ေလၽွ်ာက္လွမ္း သြားၾကပါ ေတာ႔ သင္တုိ႔ အသက္ ရွင္သန္ေရးအတြက္ တစုံတရာ တုံ႕ဆုိင္းေတြေ၀မေနလင္႔ၾက ႏွင္႔”

ေမ်ာက္အေပါင္းတုိ႔သည္ ေမ်ာက္မင္းကုိ ရွိခုိး၍ အတတ္နုိင္ဆုံး သာယာေျဖးညွင္းစြာနငး္ေလွ်ာက္ျဖတ္

ကူးၾကေလသည္။သုိ႔ေသာ္ အေရအတြက္ကလညး္မ်ား ပင္ပန္းဆင္းရဲ ေသာ အေနအထားျဖင္႔ အခ်ိန္ၾကာျမင္႔စြာ ေနခဲ႔ရေသာဒဏ္ေၾကာင္႔ ေမ်ာက္မင္းမွာ ျပင္းျပ နာက်င္ေသာ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနရရွာေလ

သည္။ ယင္းသုိ႔ အခိုက္အတန္႔ အတြင္း မွာပင္ ေမ်ာက္မင္း အေပၚ အျငိဳးထားေသာ ေဒ၀ဒတ္အေလာင္း ေမ်ာက္သည္ ငါ႔ရန္သူ၏ ေသေက်ပ်က္စီးရမည္႔ ေဘးကုိ ငါယေန႔ ျမင္ေတြ႕ရျပီဟူေသာ ၀မ္းသာ အားရ

အၾကံအစည္ျဖင္႔ အလြန္ျမင္႔ေသာ သစ္္ပင္ေခါင္ထိပ္သုိ႔တက္၍ ေမ်ာက္ မင္း၏ ခႏၶာကုိယ္ေပၚသို႔ အရွိန္

ျပင္းစြာခုန္ခ်လုိက္ေလသည္။ ေမ်ာက္မင္းမွာ မခ်ိမဆန္႔ေ၀ဒနာကုိ ခံစားရင္းႏြယ္ၾကိဳးတန္လန္းျဖင္႔တေကာင္
တည္းက်န္ရစ္ခဲ႔ေလသည္။ထုိအျခင္းအရာကို ဗာရာဏသီမင္းႏွင္႔ ပရိတ္သတ္အေပါင္း တုိ႔ ေတြ႔ျမင္ၾကေသာ

ေၾကာင္႔ေမ်ာက္မင္းကုိ အႏၱရယ္မျပဳေစပဲ အသာအယာေအာက္ ကုိခ်၍ ဆီ နံ႔သာတုိ႔ျဖင္႔လိမ္းနယ္ေပးၾက

ေလသည္။ဘုရင္ကလညး္ ကရုဏာသက္စြာ ျဖင္႔ သင္ႏွင္႔ ဘယ္လုိ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ေသာေၾကာင္႔ ထုိေမ်ာက္

အေပါင္းကုိ ကယ္တင္ ရသလဲဟု ေမး ျမန္းေလသည္။ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းၾကီးက ျပန္ေျဖလုိက္သည္။

“ထုိေမ်ာက္အေပါင္းသည္ ငါ၏ေဆြမ်ဳိးမ်ားမဟုတ္ၾကပါ သုိ႔ေသာ္ငါသည္ ထုိေမ်ာက္ အေပါင္း၏ အၾကီးအကဲ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ အေရးကိစၥ ၾကံဳ လာခဲ႔ေသာ လက္ေအာက္ငယ္သားတုိ႔ကုိ ထားရစ္ခဲ႔၍ ကုိယ္လြတ္ရုံးကာ ထြက္ခြါမ သြားသင္႔၊ ကုိယ္႔အသက္ကုိေပး၍ လက္ေအာက္ငယ္သားတုိ႔၏ အသက္ကုိကာကြယ္ ရမည္။ဒါမွ သာ ေခါင္းေဆာင္ပီသမည္။ သင္မင္းၾကီးလည္း တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ကို ေခါင္းေဆာင္ပီသစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနရစ္ပါ”ဟု ဆုံမစကားေျပာရင္း အသက္ကုန္ေလသည္။ စာေရးသူသည္ အထက္ပါ သာဓက ကုိ ျပန္ေျပာင္းေတြးေတာမိရင္ းမိမိ ကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ သုံးသပ္ေနမိသည္။မိမိ ႏုိုငံေတာ္ႏွင္႔ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ျပီးျပီလဲ ဘာေတြ အပင္ပန္းခံေဆာင္ရြက္ခဲ႔

တာရွိသလဲ အခု ေရာ ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ ၊ေနာင္ကုိုေရာ ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိသလဲ ျပန္ေမး
ၾကည္႔ေသာအခါ ေမ်ာက္မင္းၾကီး၏ စြန္႔လႊတ္တတ္ေသာႏွလုံသားကုိ အားက်ေနေသာ အေျခအေနမွာသာ ရွိေနပါသည္။ စာဖတ္သူေရာ ဘယ္အေျခအေနရွိေနျပီလဲ စာေရးသူ သိျခင္ပါသည္။

ဒုတိယ စာေရးသူအားက်ၾကည္ညိဳမိေသာ ႏွလုံသားမွာလည္း ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္း၏စြန္႔လႊတ္တတ္ေသာ အျခားဘ၀တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။လူသား(ပုဏၰား) တစ္ေယာက္ ေတာထဲကို ျဖတ္သန္းလာရင္း ေခ်ာက္ထဲကုိ က်ေနသည္မွာ ရက္ အ ေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီ။ကယ္တင္မည္႔သူမရွိ အစာေရစာကလညး္ ျပတ္လတ္ေသာေၾကာင္႔
ထုိအတုိ္င္း ဆက္လက္သြားလွ်င္ အသက္ဆုံးဖုိ႔ ပင္ရွိေလသည္။ထုိအခ်ိန္ဘုရားေလာင္း ေမ်ာက္မင္းက သူ႔ကုိ
ေတြ႔လုိက္သည။္ကယ္တင္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ႏြယ္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရွာျပီး ႏြယ္ၾကိဳးကုိ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္က သစ္ပင္မွာ ခ်ည္၍ ေအာက္ကုိ တြဲေလာင္းခုိဆင္းလာခဲ႔သည္။ထုိ႔ေနာက္လူသားကုိ သူ႔ေက်ာမွာပုိးေစလ်က္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထိပ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္သယ္ေဆာင္လာခဲ႔သည္။ဤသုိ႔ျဖင္႔လူသား၏ အ သက္ကုိကယ္တင္လုိက္

နုိင္သည္။ေမ်ာက္တစ္ေကာင္အေနျဖင္႔ လူတစ္ေယာက္ကုိ မတ္ေစာက္ေသာေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာထမ္းပုိးလာ

ခဲ႔ရေသာေၾကာင္႔ လြန္စြာေမာဟုိက္ သြားသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔လူသား၏ေပါင္ေပၚမွာ အနားယူအပန္းေျဖေမွးစက္ရန္ ခြင္႔ေတာင္း လုိက္သည္။မေလးလံေသာ မိမိ၏ ဦးေခါင္းေလး တင္ရုံမွ်ျဖင္႔ လူသားအတြက္ မပင္ပန္းတန္ေကာင္း

ဘူးဟု အထင္ရွိျခင္းႏွင္႔ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခြင္႔ရရန္ ဖန္တီးလုိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္တန္

ေကာင္းပါသည္။ သုိ႔ေသာ္သူကယ္တင္ကယ္ခဲ႔ေသာ လူသားသည္ လူသားမဆန္သည္႔ ေက်းဇူးမသိ တတ္သူ
ျဖစ္ေနခဲ႔ပါသည္။ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ကုိ ေပါင္ေပၚမွာတင္ထားရင္း အိမ္ျပန္ ရန္ အစီအစဥ္ကုုိေတြးေနမိ

သည္။အိမ္ျပန္ခရီးတြင္ ဘာတစ္ခုမွ် မပါပဲ သြားခဲ႔ေသာ အိမ္ က ဇနီးမယားျငဳိျငင္မည္ကုိ စုိးေသာေၾကာင္႔ တစ္ခုခု ပါသြားရန္စဥ္းစားေနခုိက္ေပါင္ေပၚ တြင္ အိပ္ေနေသာ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္ကုိ ခ်က္ခ်င္းသတိရ

လုိက္သည္။ေက်းဇူးရွင္ ကုိ ဟင္းလ်ာလုပ္စားရန္ ဆုိးရြားေသာ အေတြးတုိ႔ သူ႔မွာ၀င္လာခဲ႔သည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ အနီးမွာရွိေသာ ေက်ာက္တုံးျဖင္႔ ေမ်ာက္မင္း၏ ဦးေခါင္းကုိ မညွာမတာ ထုလုိက္သည္။ ေမ်ာက္မင္းလန္႔နုိးလာ

ရင္း ဦးေခါင္းမွာ ေသြးစိမ္းရွင္တုိ႔ စီးက်လ်က္ျဖင္႔ အနီးရွိသစ္ပင္ ေပၚသုိ႔ ခုန္တက္လုိက္သည္။ သူအလြန္အံ႕

ၾသသြားသည္။ စိတ္အစဥ္မွာ မယုံၾကည္ျခင္းႏွင္႔ အတူ လူသားကုိ သ နားမိ သြားသည္။ဤလူသားသည္ အိမ္ျပန္လမ္းကုိ ယခုတုိင္မသိေသး သူသာ လမ္းမျပ လွ်င္ ေတာထဲမွာ အစာေရစာ ျပတ္ျပီးေသဆုံးနုိင္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင္႔ လမ္းဆက္ျပႏုိ္င္ရန္ သူၾကိဳးစားရေလသည္။သူက သစ္ပင္ေပၚကသြားမည္။ သူ၏ေသြးစက္က်ရာ

လမ္းကုိ ၾကည္႔၍ ေနာက္က လုိက္ခဲ႔ရန္ ေျပာလုိက္သည္။လူသား၏ အနီးကုိေတာ႔ သူမကပ္နုိင္ေတာ႔ လူသားကုိ

သူမယံုေတာ႔ျခင္းေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္။ မယုံၾကည္သည္႔တုိင္ ေနာက္ဆုံး အေျခေနထိ ကယ္တယ္ရန္ သူဆုံးျဖတ္ခဲ႔

ေလသည္။

ဤေနရာ၌ စာေရးသူ စဥ္းစားေနမိပါသည္။ကုိယ္ကယ္တင္ ကူညီခဲ႔သူတစ္ေယာက္ က ကုိယ္႔ကုိယခုလုိ

ဆုိးရြားစြာ တုံ႔ျပန္ခဲ႔ေသာ္ ဘယ္လုိခံစားၾကမလဲ ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္ ေျပာဆုိၾကမလဲ ေက်းဇူးမသိတတ္လုိက္တာ၊

လုပ္ရက္လုိ္က္တာ ၊ေက်းဇူးရွိမွေက်းစြပ္ တယ္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးေပါ႕ စသည္ျဖင္႔ လြန္စြာ ထိခုိက္ေပါက္ကဲြႀကေပ

မည္။တနုံ႔ႏုံ႕ခံစား ရင္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရရြတ္ ျမည္တမ္း ၾကေပမည္။ယခု ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းက ေတာ႔ ကရုဏာသက္စြာျဖင္႔ အိမ္ျပန္လမ္းကို ေရာက္ေအာင္ လုိက္ပုိ႔နုိင္ခဲ႔ေလသည္။ ဘုရားေလာင္းေမ်ာက္မင္းကဲ႕သုိ႔ စြန္႔လြႊတ္တတ္ေသာ ခြင္႔လြႊတ္ေသာ နွလုံသား ပုိင္ရွင္လူသားမ်ားလည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ ၌ ပုံသ႑န္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင္႔ ေပၚေပါက္ ခဲ႔ပါသည္။ထုိပုဂၢဳိလ္မ်ားအနက္ စာရးသူေလးစား အားက်မိခ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ မာသာထရီစာ ။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ေအဗရာဟန္လင္ကြန္း ၊ မာတင္လူသာ ကင္း စေသာပုဂၢိဳလ္တုိ႔

ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳမ်ားသည္ ယခုလည္း ေပၚေပါက္ေနဆဲ ေနာင္လည္း ေပၚေပါက္ ဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသူတုိ႔၏ႏွလုံသားသည္ ေလာက ကို သာယာလွပေစပါသည္။ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမေစ ပါသည္။ထုိထုိသုိ႔ေသာ စြန္႔ လြႊတ္ ႏွလုံး သားပုိင္ရွင္မ်ားကုိ အားက်ေလးစားမိရင္ မိမိတိ႔ု လည္း သူတုိ႔ကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္ေစရန္ ၾကိဳးစား

ၾကပါစုိ႔ဟု တုုိက္တြန္း အားေပးရင္း------

ဂႏၳလုလင္ (ဘုိကေလး)