ယခုလိုလာလည္တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။
တမႈန္႕ေျမလႊာ၊ တစ္လႊာပန္းေျခာက္၊တေပါက္ေရစက္၊ငါတုိ႔လက္မွရန္သူရလွ်င္၊ ျမန္မာ့သမိုင္းရုိင္းေတာ့မည္။

Monday, January 26, 2009

ျပႆနာ

အဲဒီညေနကလဲ ျပႆနာအေထြးအရွုပ္ေတြနဲ႕၀ကၤပါေတာင္မွာကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတာေပါ႕ဗ်ာ၊ေစတီကေလးဆီ
ကဆြဲလည္းသံတစ္ခုကထူးထူးျခားျခားအသံသာေနတာကိုလည္းသတိထားမိပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါတိုး၀င္လာတဲ႕ေလကကၽြန္ေတာ္႕ဆံပင္ေတြကိုဖြက်ဲသြားႀကတယ္။
ေနေစာင္းသြားျပီျဖစ္လို႕ျပန္ဖို႕ကၽြန္ေတာ္ထလိုက္မယ္အလုပ္မွာလူတစ္ေယာက္ကၽြန္ေတာ္႕ေရွ႔လာရပ္တယ္ဗ်။
ေမာ္ႀကည္႕လိုက္ေတာ႕ႀကည္လင္သန္႕ရွင္းတဲ႕သူမ်က္ႏွာမွာျပံဳးေယာင္သန္းေနတယ္။သူ႕အသက္က
ေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ရိွေရာ႕မယ္။သူကကၽြန္ေတာ္ကို......
“ေမာင္ရင္ဒီမွာလာထိုင္တာသံုးရက္ရိွျပီ”တဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္လည္းဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႕ေခါင္းကိုညိတ္ျပလိုက္တယ္၊သူကဆက္ျပီးဆိုျပန္ပါတယ္။
“ေမာင္ရင္ဒီမွာအပ်င္းေျပလာထိုင္တာေတာ႕ဟုတ္ပံုမရဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ကသူ႕ကိုေငးႀကည္႕တယ္။သူ႕ကိုအံႀသတာလဲပါတာေပါ႕႔၊သူကကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေနတာေတြ
ကိုသိေနတဲ႕အမူအရာမ်ိဳးနဲ႕.....
“လူ႕ေလာကမွာျပႆနာေတြရိွတာေပါ႕၊လူတစ္ေယာက္ကမိုးရြာထဲမွာထီးေဆာင္းျပီးသြားျပီးေတြးမိတယ္ဆိုပဲ
“မိုးဟာအေပၚကရြာေပလို႕သာပဲ၊ေအာက္ကမ်ားရြာရင္ဘယ္လိုထီးေဆာင္းသြားရပါမလဲ”လို႕။ဒီအေတြးနဲ႕
သူဟာေအာက္ကရြာမယ္႕မိုးကိုထီးေဆာင္းေရးျပႆနာျဖစ္ေနတယ္။ဒါ--တကယ္ေတာ႕ျပႆနာမွမဟုတ္တာ
ျပႆနာမဟုတ္တာကိုျပႆနာလုပ္ေနရင္ကိုယ္ပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္းျဖစ္ရတက္တာပဲ။လူေတြဟာ
“ျပႆနာအတု”ကို“ျပႆနာအစစ္”ထင္ျပီးပင္ပင္ပန္းပန္းေျဖရွင္းေနတက္ႀကတယ္။ဒီမယ္ေမာင္ရင္
ျပႆနာမဟုတ္တာကိုျပႆနာမဟုတ္ဘူးလို႕သိရင္ျပႆနာဟာေျပလည္သြားတာပဲ”
သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္၀ကၤပါေတာင္ကဆင္းလာခဲ႕ႀကပါတယ္။
အဆင္းျဖစ္လို႕၊ဒါမွမဟုတ္ျပႆနာေတြေလ်ာ႕ခ်ခဲ႕လို႕ထင္ပါရဲ႕။ကၽြန္ေတာ္႕မွာေပါ႕ပါးသြက္လက္လြတ္လပ္
ေနတာေတာ႕အမွန္ပဲ၊ဆင္းလာရင္းသူက.....

“တစ္ခါတုန္းကဖားျပဳတ္တစ္ေကာင္ကကင္းေျခမ်ားတစ္ေကာင္ကိုႀကည္႕ျပီးျပႆနာျဖစ္ေနတယ္တဲ႕
ေမာင္ရင္ရဲ႕၊“ကင္းေျခမ်ားရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကသိပ္မ်ားတာပဲ။ေျခေတြသိပ္မ်ားေတာ႕သြားရင္
ဘယ္ေျခေထာက္ကစျပီးလွမ္းပါလိမ္႕”လို႕ဖားျပဳတ္မွာျပႆနာအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ေနတယ္။ဒီလိုျပႆနာ
ျဖစ္ျပီးသူကိုယ္တိုင္ေတာင္ဘယ္လိုစလွမ္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္တဲ႕ေမာင္ရင္ရဲ႕၊ျပႆနာမဟုတ္တာကို
ျပႆနာလုပ္ေနေတာ႕လွမ္းလို႕ရပါလ်က္နဲ႕မလွမ္းမိ၊ခုန္လို႕ရပါလ်က္နဲ႕မခုန္မိနဲ႕လိုရာကိုမေရာက္ေတာ႕
ဘူးေပါ႕။ျပႆနာတစ္ခုဟာစစ္မွန္တဲ႕ျပႆနာျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ႕ေရွာင္ေနလို႕လဲမရဘူး၊ေျဖရွင္းပစ္ရမွာပဲ
ျပႆနာဆိုတာေျဖရွင္းရမယ္႕အရာဆိုေတာ႕ေျဖရွင္းလိုက္ေပါ႕ေမာင္ရင္ရယ္”

သူကကၽြန္ေတာ္ကိုႏုတ္ဆက္ျပီးေတာ႕“ေခမာသီ၀ံ”ဘက္သြားတဲ႕လူသြားလမ္းကေလးအတိုင္းေလွ်ာက္
သြားပါတယ္။သူသြားပံုကဘာမွျပႆနာမရိွတဲ႕သူအျဖစ္သြားေနသလိုပါပဲ။သူသြားတဲ႕အရပ္ဟာလည္းဘာ
ျပႆနာမွမရိွတဲ႕အရပ္ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္။

သူ႕ေက်းဇူးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တစ္သက္ မေမ႕ပါဘူး၊ မေမ႕ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
၀န္ခံခ်က္။ ။၀ကၤပါေတာင္မွလာခဲ႕သူ၏ျပန္လည္ေျပာျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။
(နႏၵာသိန္းဇံ..စာအုပ္မွထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။)

ေဒါင္းမင္း

No comments:

Post a Comment

ယခုလိုခင္မင္မႈနဲ႔ အမွတ္တရ ေရးေပးသြားတဲ႔ အတြက္ေက်းဇူးပါဗ်ာ။