ထုိင္းနုိင္ငံေရာက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ရပ္မ်ား(၂)

ထုိင္းနုိင္ငံေရာက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ရပ္မ်ား။
ေစတနာေကာင္းေသာ ထား၀ယ္ဒကာမေလးမ်ား။
၎ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ရေနာင္းျမိဳ႕မွ ဘန္ေကာက္သုိ႔ ေနာက္ဆုံး ခရီးစဥ္အျဖစ္ ဘတ္စ္ ကားျဖင္႔ ထြက္လာခဲ႔ပါသည္။ ဦး၀ရသာမိမွာ ရေနာင္းျမိဳ႕ရွိေဆြမ်ဳိးဒကာမ်ား ႏွင္႔ ဆက္ လက္ေနထုိင္မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ စာေရးသူႏွင္႔ ဦမေနာရမၼ ႏွစ္ပါးသာ ဘန္ေကာက္ကုိ္ ၾကြေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ထုိင္းနုိင္ငံ ထုံးစံတြင္ ဘတ္စကားစီးရာ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ဒီ စေကာင္႔ေခၚ ေစ်းေလွ်ာ႔ေပးေသာ စနစ္ကုိက်င္႔သုံပါသည္။ရေနာင္းႏွင္႔ဘန္ေကာက္ ဘတ္စကားခ ဘတ္ေငြ (၃၆၀)ေပးရပါသည္။ ကားမွာႏွစ္ထပ္ကားျဖစ္ျပီး လြန္စြာသက္ ေတာင္႔ သက္သာရွိလွပါသည္။ လမ္းခရီးတေနရာ၌ ေန႔လည္စာ စားရန္ေခတၲ ရပ္နားပါ သည္။စားျပီးသည္႔အခါ ထမင္းဖုိးေပးရန္ ဘယ္ေလာက္က်သလဲေမးေသာအခါ ေပးစရာ မလုိေၾကာင္းသိရပါသည္။

ေသခ်ာစုံစမ္း ၾကည္႕ေသာအခါ ဘတ္စ္ကားခလက္မွတ္ဖုိးထဲ၌ ထမင္းဖုိးပါျပီးျဖစ္ ေၾကာင္းသိရေလသည္။
ထိုင္းအစားအစာမ်ားမွာ ျမန္မာစားစရာႏွင္႔ အနည္းငယ္ကြာျခား မွဳရွိပါသည္။အထူးသျဖင္႔ ၎တုိ႔ဟင္းခ်က္
ရာ၌ ဟင္းခတ္ အေမႊးအၾကိဳင္မ်ား ၊ရယ္ဒီ မိတ္ေခၚ အသင္႔စီမံျပိး အမယ္မ်ား ထည္႔ေလ႔ရွိပါသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ ၎တုိ႔ဟင္းမ်ားတြင္ အနံ႔မ်ား၊အခ်ဥ္အစပ္မ်ား စူးရွေလ႔ရွိျပီး စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာလွ်ာ ႏွင္႔ သဟဇာတ သိပ္မ ျဖစ္လွေပ။

ယုိးဒယာဟင္းႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ထုိင္းနုိင္ငံ ေရာက္ဆရာေတာ္တစ္ပါးႏွင္႔ စကား စပ္မိ၍ ေျပာဆုိၾကရာ ၎က
“တပည္႔ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဟင္ခ်က္နည္းက ဒုတိယကမၻာစစ္မတုိင္မီက ဟင္းခ်က္နည္း ဒီေန႔ထိ မေျပာင္းမလည္း ဒီိတုိင္းပဲရွိေနတာ ေလ သူတုိ႔ဟင္းခ်က္နည္းက တဆင္႔ျပီးတဆင္႔တုိးတက္ေျပာင္းလည္းလာ
ျပီ၊ဒီေတာ႔ သူတုိ႔ဟင္းခ်က္နည္းက ေခတ္မွွီျပီး တပည္႔ေတာ္ တုိ႔လွ်ာက ေခတ္မမီတာနဲ႔ စားလုိ႔အရသာမေတြ႕
တာ”ဟု ေျပာပါသည္။ထမင္းဆုိင္တြင္ထမင္းစားရာ၌ ယုိးဒယားစကားကလည္း မတတ္ ဟင္းကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စားလုိ႔မရသည္ကမ်ားေန၍ ခါ၀ုိ ဟူေသာထမင္းႏွင္႕ ခုိင္ဟူ ေသာၾကက္ဥေက်ာ္ကုိသာ မွာ၍ စားခဲ႔နုိင္ေလသည္။ၾကက္ဥေၾကာ္မွာ တျခားဟင္းခတ္ အေမႊးအၾကိဳင္မ်ား မထည္႔ပဲ ဗမာေက်ာ္နည္း ႏွင္႔ တူေန၍ အဆင္ေျပစြာ ဘုန္းေပးနုိင္ခဲ႔ ေလသည္။

ရေနာင္းျမိဳ႕မွ မနက္ေစာေစာထြက္ခဲ႔ျပီး ညေန(၅)နာရီခန္႔တြင္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ ဘတ္စကားဂိတ္သုိ႔ဆုိက္
ေရာက္ေလသည္။ဘတ္စကား ဂိတ္တြင္ ဦးမေနာရမၼ၏ အသိ ထား၀ယ္ဒကာမေလး မတင္ခုိင္က လာေရာက္
္ၾကဳိဆုိေနျပီး ကားဂိတ္မွတဆင္႔ ဘန္ ေဘာ္ဟူေသာေနရာသုိ႔ မတင္ခုိင္၏ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားမွဳျဖင္႔ သြားရေလ
သည္။ ဘန္ေဘာ္တြင္ ျမန္္မာလူမ်ဳိး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရျပီး အားလုံးမွာ ေဟာင္းဟုေခၚေသာတုိက္ခန္း
မ်ားႏွင္႔ ေနထုိင္ၾကပါသည္။စာေရးသူတုိ႔အားလည္း အခန္းလြတ္တေနရာတြင္ မတင္ခုိင္စီစဥ္ေပးထားေသာ
ေၾကာင္႔ အဆင္ေျပစြာ သီတင္းသုံးခြင္႔ ရေလသည္။အခ်ဳိ႕ဒကာ ဒကာမေလးမ်ားက ျမန္မာျပည္ကဘုန္းၾကီး ၾကြလာေၾကာင္း ၾကားသိရ၍လာေရာက္ ၀တ္ျပဳျခင္း၊လွဴဒါန္းျခင္းမ်ား ျပဳၾကေလသည္။

အခ်ဳိ႕ဒကာမ်ားက ျမန္မာ ဘုန္းၾကီးမ်ား အား ေဗဒင္ေဟာတတ္သလားဟု လာေရာက္ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား
ၾကပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔က ေဗဒင္မေဟာတတ္ေၾကာင္းႏွင္႔ ေဗဒင္ဆုိသည္မွာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶ ဘာသာ
ႏွုင္႔ တျခားစီျဖစ္ေၾကာင္ ဘတက္လမ္းကုိ ရွာေဖြၾကရာတြင္ ေဗဒင္ယၾတာမ်ားကုိအားမကုိးသင္႔ေၾကာင္း ႏွင္႔ မိမိ၏ လုံ႔လ၀ီရိယစြမ္္းအား၊ဥာဏ္စြမ္းအားမ်ားကုိသာအားကုိးသင္႔ေၾကာင္းေဟာေျပာလမ္းညႊန္ေပးခဲ႔ရ ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ဒကာမ်ားသည္ထုိင္းနုိင္ငံကုိေရာက္လာသည္မွာႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္္ၾကာ ျမင္႔ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္္း
သိရပါသည္။

ထုိင္းနုိင္ငံသုိ႔ေရာက္လာရသည္႔ အေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာေတာ႔ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ မတူညီၾကေပ။
အခ်ိဳ႕စီးပြါးေရး၊ အခ်ဳိ႕ကပညာေရး ၊အခ်ဳိ႕ကမိဘႏွင္႔ အဆင္ မေျပျခင္းစေသာ လူမွဳေရး ၊အခ်ဳိ႕ကနုိင္ငံေရး စေသာ ကုိယ္စီ မတူကြဲျပားအေၾကာင္း မ်ားေၾကာင္႔ ေရာက္လာၾကရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ဤသုိ႔ ေရာက္လာရေသာ
အေၾကာင္းမ်ား တစ္ ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ မတူညီၾကေသာ္လည္း ရည္မွန္းခ်က္ျပည္႔လွ်ုင္ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ခ်င္တယ္ဟူေသာ ဆႏၵမ်ားကေတာ႔ တူညီေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။

ဘန္ေဘာ္တြင္ တစ္ညမွ်အိပ္ျပီးေသာအခါ မတင္ခုိင္က ၎တုိ႔အိမ္ႏွင္႔ ပုိ၍နီး ေသာေနရာတစ္ခုသုိ႔ ထပ္မ
ံေျပာင္းေရႊ႕ရန္စီစဥ္ေပးေလသည္။၎သူငယ္ခ်င္း မေ၀၏ အစ္ကုိ ကုိုစြမ္းဟူေသာဒကာၾကီး၏ေနအိမ္ကုိ ေျပာင္းေရႊ႕ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ကုိစြမ္း တုိ႕မိသားစုမွာလည္း လြန္စြာသေဘာထားျပည္႕၀ေသာ မိသားစု ျဖစ္ေလသည္။အိမ္ေန ရာကလည္း က်ယ္၀န္းျပီး စာေရးသူတုိ႔ လြပ္လပ္စြာ ေနထုိင္သီတင္းသုံးခြင္႔ ရေလသည္။

မတင္ခုိင္ ၊မခ်ဳိ၊မေ၀၊ မၾသ၊စေသာထား၀ယ္ ဒကာမေလးမ်ားသည္ စာေရးသူတုိ႕ အားလုိအပ္သည္ မရွိ အစစအရာရာ ျပည္႕စုံေအာင္စီမံေပးေလသည္။စာေရးသူတုိ႔က လည္း အလုပ္တစ္ဖက္ႏွင္႕ ၎တုိ႔မအားလပ္
သည္႕ၾကားက ဆြမ္း ကိစၥ စသည္စီစဥ္ေပး ရသည္ကုိ လြန္စြအားနာလွေသာေၾကာင္႕ ေန႕ဆြမ္းေလာက္ကုိသာ အဆင္ေျပသလုိ စီ စဥ္ခုိင္းျပီးအာရုံဆြမ္းကုိေတာ႕ လက္ဖက္ရည္ ေကာ္ဖီျဖင္႔ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျဖစ္သလုိဘုန္းေပး
သုံးေဆာင္ရ ေလသည္။

အမွန္တကယ္ေတာ႕ လူဒကာမ်ားအေနျဖင္႕ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး၏ ေ၀ယ်ာေ၀စၥ ကုိ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ဆုိုသည္မွာ အေတာ္မလြယ္ကူေသာ ကိစၥျဖစ္ပါသည္။ယခု ဘုန္းၾကီးက ႏွစ္ပါးလည္းျဖစ္ေနျပန္၊ မိမိနုုိင္ငံ မဟုတ္ပဲ သူ
တစ္ပါးနုိင္ငံတြင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ အလုပ္ကုိယ္စီႏွင္႔ စီစဥ္ဖုိ႔ရန္လည္း မလြယ္ကူေသာ အေျခအေနတြင္
အတတ္နုိင္ဆုံး အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ စီမံေပးၾကေလသည္။ထုိ႔အတြက္ အိမ္ရွင္ ကုိစြမ္းတုိ႔ မိသားစုကိုေရာ၊ မတင္ခုိင္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစုကုိပါ အမွတ္တရ ရွိေနမိေလသည္။
...............................................................................................
ဆက္ရန္ရိွသည္။
ဦးဇင္း ဦးပ႑ိတ -ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)