စႀကာငါးႏွင္႕သိုက္ေစာင္႕အလွဴ(၁)

တေန႕အညာေဒသရဲ႕ထန္းေတာေလးတစ္ခုမွာကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ၀ိုင္းဖြဲ႕ျပီးထန္ရည္ေသာက္ႀက
သည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ထန္းရည္ေသာက္ေနသည္မွာေလးျမဴခန္႕ရိွေနေလျပီ။အျမီးမွာ လယ္ႀကြက္ေႀကာ္၊
ပဲႀကီးေလွာ္၊ႏွမ္းဖက္ခ်ဥ္သုတ္၊ဖားေႀကာ္စသည႔္အျမီးမ်ားျဖင္႕လိုက္ဖက္စြာထန္းရည္ကိုေသာက္သံုးေနက်သည္။
ထန္းရည္ေသာက္ရာတြင္အညာေဒသထံုးစံအရတစ္ေယာက္ခ်င္းစီပါတ္လည္ေသာက္ရသည္။လူေက်ာ္၍
ေသာက္လို႕မရ၊လူေက်ာ္၍ေသာက္ပါကမူးတက္သည္ဟူေသာအထာရိွေလသည္။

ကိုျဖိဳးသည္“သားႀကီးငါမႏိုင္ေတာ႕ဘူး..မူးေနျပီ..ငါ႕အလွည္႕ေက်ာ္လိုက္ေတာ႕”၊ကိုေမာင္က“ဟာကိုျဖိဳး
မရဘူးေသာက္ဒီတစ္ျမဴျပီးေတာ္ျပီ..မင္းခြက္မေက်ာ္နဲ႕ေတာ္ႀကာအားလံုး..အိမ္မျပန္ႏိုင္ပဲျဖစ္ေနမယ္..”
ကၽြန္ေတာ္ကႀကြက္ေႀကာ္တစ္ဖဲ႕ကိုႏွမ္းဖက္ခ်ဥ္သုတ္ေလးႏွင္႕တို႕၍စားကာ“ကဲပါကိုေမာင္ရာ..ကိုျဖိဳးမႏိုင္တဲ႕
ဟာအတင္းတိုက္မေန႕နဲ႕..ေတာ္ႀကာဒီေကာင္ထပ္ေသာက္လို႕အိမ္ကိုထမ္းျပီးျပန္ေနရမယ္..ေနေန..သူ႔အစား
ငါေသာက္ေပးမယ္”ဟုဆိုကာကၽြန္ေတာ္ေသာက္လိုက္သည္။

အခ်ိန္ကားမြန္းလြဲႏွစ္နာရီေက်ာ္၊အားလံုးထန္းရည္ေသာက္ျပီးေသာအခါ..ထန္းပင္ေအာက္တြင္ဖ်ာခင္း၍
အိပ္ႀကသည္။ထန္းေတာပိုင္ရွင္အားညေန(၅)နာရီတြင္ႏိွုးရန္မွာႀကားထားသည္။အားလံုးအိပ္ေမာက်ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေနသည္။ကၽြန္ေတာ္ထန္းပင္ေျခရင္းတြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ထိုစဥ္ထန္းပင္ေပၚမွလူတစ္ယာက္
ေဇာက္ထိုးအေပၚကေနဆင္းလာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရင္းႀကည္႕ေနသည္။ထိုလူေအာက္သို႕
ေရာက္လာသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားခါးေထာက္ကာႀကည္႕ျပီး“ေဟ႕ငမိုက္သားေလးေတြ..
မင္းတို႕ထဲက သရဏဂံုတည္ျပီးထန္းရည္ေသာက္တဲ႕သူဘယ္သူလဲထလာစမ္း”

ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ႀကည္႕လိုက္သည္။ကိုျဖိဳးက“ကိုလင္းဘယ္သူလဲမသိ
ဘူး၊သူပံုကလူမိုက္လားမသိဘူး”။“မေႀကာက္နဲ႕ငါရွင္းမယ္”ဟုေျပာကာကၽြန္ေတာ္ထသြားလိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ပဲဘာလုပ္မလို႕လဲ..ဒါကၽြန္ေတာ္႕ထံုးစံ..သရဏဂံုတည္ျပီးထန္းရည္ေသာက္တာဘာျဖစ္လဲဗ်”
“ငမိုက္သားေတြအဲဒီလိုသရဏဂံုတည္ျပီးထန္းရည္ေသာက္တာငါထန္းပင္ေပၚကခဏခဏျပဳတ္က်တယ္ကြ”
“ဘာဆိုင္လဲဗ်ခင္ဗ်ားကိုျပဳတ္က်ေစခ်င္လို႕အဲဒီလိုလုပ္ျပီးေသာက္တာမွမဟုတ္တာ”ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္
သည္။ထိုလူသည္တခ်က္ျငိမ္သြားသည္။ထိုလူပံုစံသည္ဆံထံုးတေစာင္းထံုးထားျပီး..၊တစ္ကိုယ္လံုးေဆးမွင္
ေႀကာင္မ်ားထိုးထားသည္။ပုဆိုးကိုခါးေတာင္းေျမာင္ေနေအာင္က်ိဳက္ထားသည္။ဗလေတာင္႕ေတာင္႕ပံုစံျဖစ္
သည္။

ကၽြန္ေတာ္ကဆက္လက္၍“ခင္ဗ်ားကဘယ္သူလဲ..ဘာေႀကာင္႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုလာေျပာေနတာလဲ”
“ငါလား..ကိုးျမိဳ႕ရွင္ရဲ႕အမိန္႕နဲ႕ဒီထန္းေတာတစ္၀ိုက္ကိုအပိုင္စားရထားတဲ႕ရဲေက်ာ္စြာပဲ”
“ဒါဆိုခင္ဗ်ားကကိုးျမိဳ႕ရွင္အမိန္႕နဲ႕ေနတာဆိုေတာ႕သရဲလားနတ္စိမ္းလား”
“ဟားဟားဟား..ငမိုက္သားေလးမင္းကတယ္လဲသတိၱေကာင္းတဲ႕ေကာင္ေလးပဲကြငါကသရဲလဲမဟုတ္ဘူး
နတ္စိမ္းလဲမဟုတ္ဘူး၊သရဲလဲမဟုတ္နတ္စိမ္းလဲမဟုတ္တဲ႕သူကြ”
သူ၏အေျဖကိုနားမလည္ေပမယ္႕ထပ္မေမးျဖစ္ေတာ႕ကၽြန္ေတာ္လဲဆက္လက္၍ေမးလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ားကဘာျဖစ္လို႕ထန္းပင္ေပၚကေနခဏခဏျပဳတ္က်တာလဲဗ်..ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲခင္ဗ်ားကိုဘာမွမလုပ္
ဘူး.ကိုယ္႕ဘာသာကိုယ္ထန္းရည္ေသာက္တာပဲဗ်”
“ဒီမယ္..ငမိုက္သားေလး..မင္းသရဏဂံုစိတ္ထဲကတည္ေနတာအပင္ေအာက္မွာကြ၊ငါကအပင္ေပၚမွာရိွေနတာ
မင္းစိတ္ထဲကသရဏဂံုတခ်က္တည္တခါျပဳတ္က်တယ္ကြ၊ဘယ္ႏွယ္႕ကြာထန္းရည္ေသာက္ျပီးသရဏဂံုတည္
ရတယ္လို႕ကြာ”

ကၽြန္ေတာ္ကလဲျပန္လည္ေျဖရွင္းခ်က္ထုတ္ရသည္။“ဒီလိုဗ်ကၽြန္ေတာ္ကေရေသာက္လဲသရဏဂံုတည္တယ္၊
ထမင္းစားလဲတည္တယ္၊အခုထန္းရည္ေသာက္တယ္ဆိုတာကလဲႀကိဳက္လြန္းလို႕ေသာက္တာမဟုတ္ဘူး၊
သူငယ္ခ်င္းကေနာက္တစ္ေန႕ခရီးထြက္မလို႕ႏုွတ္ဆက္ပြဲထန္းရည္တိုက္တာ၊အရက္ေသာက္တာမဟုတ္ဘူး၊
ဒါေပမယ္႕ကၽြန္ေတာ္ကသရဏဂံုတည္တာအက်င္႕ပါေနေလေတာ႕ထန္းရည္တခြက္ေသာက္သရဏဂံုတခါ
တည္မိတာေပါ႕ဗ်ာ”

“ေအးငါလဲမင္းရဲဲ႕ဘုန္းကံကိုမခံႏိုင္ဘူး၊သရဏဂံုတည္ေတာ႕ပိုဆိုးတာေပါ႕ကြာ၊”
“ဒါနဲ႕ခင္ဗ်ားကဒီမွာေနတာဘယ္ေလာက္ႀကာျပီလဲ၊”
“ႏွစ္အေနနဲ႕တြက္ရင္ႏွစ္ေပါင္း၁၀၀၀(တစ္ေထာင္)ေက်ာ္ျပီကြ၊အေနာ္ရထာမင္းျမတ္မိတၳီလာကန္ဆည္ဖို႕
လာတဲ႕အခ်ိန္ငါတို႕မိတီၳလာကန္ေတာ္ႀကီးကိုဆည္ဖို႕ျပဳျပင္တဲ႕အထဲမွာပါတယ္ကြ..အခုဆိုငါရဲ႕ေနာင္ေတာ္
ေတြမိတီၳလာကန္ေတာ္မွာရိွေနေသးတယ္ကြ”
“ကၽြန္ေတာ္စကားျဖတ္ေျပာမယ္ဗ်၊မိတၳီလာကန္သမိုင္းကိုကၽြန္ေတာ္နည္းနညး္ပါးပါးသိတယ္၊အဲဒီသမိုင္းထဲက
ခင္ဗ်ားကဘယ္အခန္းမွာပါလဲ”

ကၽြန္ေတာ္ေမးလိုက္သည္ကိုသူနဲနဲစဥ္းစားဟန္တူသည္။“ငါဘယ္အခန္းမွာပါလဲဆိုတာမသိဘူးငမိုက္သားေလး
ငါသိတာငါ႕ရဲ႕ေနာင္ေတာ္မိတ္ေဆြေတြမိတီၳလာကန္မွာေစာင္႕ေရွာက္ေနက်တယ္ကြ၊ငါအခင္မင္ဆံုးကေတာ႕
စႀကာငါးမင္းပဲကြ၊အခုေတာ႕သူတစ္ေကာင္ထဲရိွေတာ႕တယ္ကြ”
“စႀကာငါးမင္းဟုတ္လား..ဟိုအေနာ္ရထာမင္းႀကီးေရႊစႀကာတံဆိပ္ခတ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတဲ႕ငါးရံႀကီးလား”
ကၽြန္ေတာ္ကသိခ်င္ေဇာႏွင္႕စကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။
.......................................................................
ပထမပိုင္းျပီး၏....ဒုတိယပိုင္းတြင္ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာေစာင္႕ေမွ်ာ္ဖတ္ရွုပါခင္ဗ်ာ..
ေဒါင္းမင္း