ဆုပ္ကိုင္မိတဲ႕အလင္းတန္း(၁)

ဘ၀ရဲ႕အဓိပၸါယ္ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရ၊ဘ၀ရဲ႕တန္ဖိုးဆိုတာဘာလဲ၊ဒီေမးခြန္း ဒီအေတြးေတြဟာက်ဳပ္ရဲ႕စိတ္အစဥ္
မွာအျမဲစိုးမိုးေနတယ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကလာေမးလို႕သိျခင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲက်ဳပ္ရဲ႕ႏွလံုးသားက်ဳပ္ရဲ႕ေလး
နက္တဲ႕အသိေတြကလံွုေဆာ္ျပီးသိျခင္တဲ႕ေမးခြန္းမ်ိဳး ဟုတ္တယ္လူ႕ဘ၀ႀကီးကိုေလးေလးနက္နက္ေတြးႀကည္႕
ရင္ေႀကာက္ဖို႕ေကာင္းသလိုစက္ဆုပ္ဖို႕လည္းေကာင္းတယ္။လ႕ူဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရဟာဘယ္မွာရွာလို႕မရႏိုင္ပဲ
အႏွစ္သာရကင္းတဲ႕အျမင္မ်ိဳးေတြကိုပဲက်ဳပ္ျမင္ေနမိတယ္။

ဘ၀တစ္ခုရဲ႕ျဖစ္တည္မွုကိုႀကည္႕လိုက္ရင္လည္းေမြးဖြားျခင္းႏုနယ္ျခင္း၊ပ်ိဳမ်စ္ျခင္း၊ရင္႕ေရာ္အိုမင္းျခင္း၊ေသဆံုး
ျခင္းဒီလိုေျပာင္းလဲမွုေတြနဲ႕လံုးလည္လိုက္ေနတယ္။လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာကုန္ဆံုးသြားရတဲ႕အခ်ိန္ေတြကို
ႀကည္႕မလား၊စားခ်ိန္ ၊အိပ္ခ်ိန္၊ေရခ်ိဳးသန္႕စင္ ျဖီးလိမ္းခ်ိန္၊က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႕ခ်ိန္၊စား၀တ္ေနေရးအတြက္
ရုန္းကန္လွုပ္ရွားရခ်ိန္၊မိတ္ေဆြေရာင္းရင္းေတြရဲ႕သာမွုနာမွုကိုသြားရခ်ိန္ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြနဲ႕ကုန္မွန္းမသိကုန္
ေနရတယ္။ဘ၀ရဲ႕စိတ္ခံစားမွုေတြႀကည္႕အံုးမလားငိုလိုက္ရ၊ရယ္လိုက္ရ၊ေပ်ာ္စရာနဲ႕ေတြ႕ရင္ေပ်ာ္လိုက္ရ၊
စိတ္ညစ္စရာနဲ႕ေတြ႕ရင္စိတ္ညစ္လိုက္ရ၊ခ်ီးမြမ္းစရာရိွခ်ီးမြမ္းလိုက္၊ကဲ႕ရဲ႕စရာရိွကဲ႕ရဲ႕လိုက္ဒါနဲ႕ဘဲေသဖို႕အခ်ိန္
ကိုေစာင္႕ဆိုင္းေနႀကရတယ္။ဘယ္မွာလဲဗ်ာဘ၀ရဲ႕အဓိပၸါယ္ဆိုတာ။ ။

ဒီလိုဘ၀အေပၚမွာရွု႕ျမင္သံုးသပ္ပံုခ်င္းက်ဳပ္နဲ႕အျမင္တူတာဆိုလို႕မိတ္ေဆြႀကီးေကာလိတတစ္ေယာက္ပဲရိွတယ္ ဒါေႀကာင္႕လည္းက်ဳပ္ဟာမ်ိဳးႏြယ္တူပစၥည္းဥစၥာအဆင္႕တန္းတူသူအားလံုးထဲကခြဲထြက္ျပီးမ်ိဳးႏြယ္ကြဲျပားေနတဲ႕
ေကာလိတနဲ႕ပဲမိတ္ေဆြဖြဲ႕ျဖစ္တယ္။သူနဲ႕က်ဳပ္မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျပီးမႀကာခင္မွာပဲက်ဳပ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးအလိုရိွေန
တဲ႕ဘ၀ရဲ႕အေျဖကိုရဖို႕အတြက္တိုင္ပင္ႀကတယ္။က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာရိွတဲ႕အျမင္ေတြကိုလည္းသူ႕ကိုပြင္႕ပြင္႕လင္း
လင္းပဲေဆြးေႏြးတိုင္ပင္လိုက္တယ္။

“က်ဳပ္တို႕အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြရဲ႕လူ႕တာ၀န္ဆိုတာေတြကိုႀကည္႕လိုက္ရင္စိတ္တိုင္းကိုမက်ႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ငယ္ရြယ္
စဥ္အခ်ိန္တုန္းကလည္းပညာသင္ခ်ိန္ဆိုျပီးပညာကိုအပတ္တကုတ္သင္ရ၊အရြယ္ေရာက္လို႕ပညာတက္ေတာ႕
လည္းဒီပညာနဲ႕အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳဖို႕ႀကိဳးစား ဒါကပညာနဲ႕အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတဲ႕သူေတြကိုေျပာ
တာေနာ္၊ကုန္သည္လယ္လုပ္တဲ႕ပုဂိၢဳလ္ေတြကိုႀကည္႕အံုးမလား၊တစ္ႏွစ္လာလည္းကုန္သြယ္လယ္လုပ္၊ေနာင္
တစ္ႏွစ္လာလည္းကုန္သြယ္လယ္လုပ္၊ဟိုးေနာင္ႏွစ္ေတြလဲဒီအလုပ္ပဲလုပ္ရနဲ႕ဒီလိုဆိုင္ရာအသက္ေမြး၀မ္း
ေက်ာင္းလုပ္ေတြကိုလုပ္ကိုင္ႀကရင္းနဲ႕အိမ္ေထာင္ျပဳႀက၊သားသမီးေတြေမြးဖြားႀက၊ျပီးေတာ႕အဲဒီသားသမီးေတြ
ရဲ႕ေျမးျမစ္ေတြရဲ႕တာ၀န္ေတြႀကားမွာဟိုကိစၥအတြက္စိုးရိမ္ရ၊ဒီကိစၥအတြက္ပူပန္ရနဲ႕ေသာကပရိေဒ၀မီးေတြ
အပူေလာင္ခံရင္းနဲ႕ပဲအိုမင္းရင္႕ေရာ္ႀကရ၊အနာေရာဂါဖိစီးႏွိပ္စပ္မွုေတြခံႀကရ၊ေသဆံုးႀကရနဲ႕ဘ၀တစ္ခုကုန္ဆံုး ႀကရတာမဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္မိတ္ေဆြႀကီးဥပတိႆအဲဒီလိုရရိွလာတဲ႕လူဘ၀တစ္ခုမွာနစ္ေမ်ာရင္းအဓိပၸါယ္မဲ႕ေသဆံုးသြားႀက
တဲ႕က်ဳပ္တို႕ရဲ႕အဘိုးအေဘးေတြ ဘီဘင္ေတြဟာ က်ဳပ္တို႕အတြက္သံေ၀ဂယူစရာေပါ႕ဗ်ာ မိတ္ေဆြႀကီး
ဥပတိႆစဥ္းစားမိသလိုက်ဳပ္လည္းစဥ္းစားမိတယ္။တကယ္ေတာ႕လူေတြဟာႀသဇာအာဏာရိွဖို႕ေငြေႀကးဥစၥာ
ႀကြယ္၀ဖို႕ပညာရွင္ႀကီးျဖစ္ဖို႕၊နာမည္ႀကီးထင္ရွားေက်ာ္ႀကားဖို႕ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ႀကရင္းနဲ႕ေလာကရဲ႕
ကာမဂုဏ္အာရံုေတြထဲမွာနစ္ေမ်ာျပီးေသမင္းေခၚခ်ိန္ကိုေစာင္႕ဆိုင္းေနႀကရတာပဲ။

တကယ္ေတာ႕က်ဳပ္တို႕တေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကိုသံုးသပ္ဆင္ျခင္ႀကည္႕လိုက္ရင္ဘုရင္မျဖစ္ဘူးတဲ႕သူ၊သူေဌး၊
သူႀကြယ္မျဖစ္ဘူးတဲ႕သူ၊ပညာရိွႀကီးမျဖစ္ဘူးတဲ႕သူနာမည္ဂုဏ္သတင္းမေက်ာ္ႀကားဘူးတဲ႕သူရယ္လို႕မရိွပါဘူး
ဗ်ာ။ဒါေတြျဖစ္ခဲ႕ဘူးပါလ်က္၊ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကိုလည္းခံစားဘူးပါလ်က္ဒီစက္ဆုပ္ဖြယ္ဘ၀ႀကီးထဲမွာပဲထပ္
ျပီးက်င္လည္ႀကရအံုးမယ္ဆိုရင္က်ဳပ္တို႕ဘ၀ကေကာေသဆံုးသြားႀကတဲ႕ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြလိုဘာအဓိပၸါယ္
ရိွအံုးမွာလဲ။”

“ဟုတ္တယ္ေကာလိတ မိတ္ေဆြေျပာတာကိုက်ဳပ္လက္ခံတယ္ မိတ္ေဆြနဲ႕က်ဳပ္ဟာအယူအဆျခင္းအျမင္ျခင္း အေတာ္တူတာပဲဒီေတာ႕က်ဳပ္တစ္ခုေျပာမယ္ဗ်ာေလာကမွာအျဖဴရိွရင္အမည္းရိွတယ္၊အေမွာင္ရိွရင္အလင္းရိွ
တယ္၊အပူရိွရင္အေအးရိွတယ္မဟုတ္လား”“မိတ္ေဆြဥပတိႆဆိုလိုတာကဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရမဲ႕တဲ႕ေသ
ဆံုးတာရိွရင္အႏွစ္သာရျပည္႕၀တဲ႕ဘ၀ရဲ႕အေျဖ မေသတရား ဆိုတာလည္းရိွရမည္လို႕ေျပာတာလား”

“ဟာသိပ္ဟုတ္တာေပါ႕ေကာလိတရယ္ဒါေႀကာင္႕မိတ္ေဆြနဲ႕က်ဳပ္အျမင္ျခင္းတူတယ္လို႕ေျပာတာေပါ႕”
ဒါေႀကာင္႕ေလာကမွာရိွတဲ႕မေသတရားကိုက်ဳပ္တို႕ရွာႀကမယ္၊ရွာႀကမယ္ဆိုေတာ႕အတူတူရွာလို႕ေတာ႕မျဖစ္
ဘူးဗ်၊မိတ္ေဆြနဲ႕က်ဳပ္ေနရာခြဲရွာမွျဖစ္မယ္မေသတရားကိုအရင္ေတြ႕တဲ႕သူကမေတြ႕ေသးတဲ႕သူကိုေျပာေႀကး
ေပါ႕ဗ်ာ”“ေကာင္းျပီဥပတိႆ က်ဳပ္တို႕ဒီေနရာကပဲလမ္းခြဲႀကတာေပါ႔”။

မိတ္ေဆြေကာလိတႏွင္႕လမ္းခြဲျပီးေနာက္အိပ္ခ်ိန္နဲ႕စားခ်ိန္အပထားျပီးမေသတရားကိုက်ဳပ္ရွာခဲ႕တယ္၊။ရက္
အနည္းအငယ္ႀကာလာတဲ႕အခါမွာက်ဳပ္လိုခ်င္တဲ႕မေသတရားကိုရရိွမဲ႕ေန႕ေရာက္လာခဲ႕တယ္။

ရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕ရဲ႕လမ္းမေပၚအရွိန္ရစျပဳေနျပီျဖစ္တဲ႕ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ေအာက္မွာသာမဏအရွင္ျမတ္တရားဆြမ္းခံ ႀကြေနတာကိုက်ဳပ္ျမင္လုိက္တယ္။၀ါ၀င္းတဲ႕အသား၊ရိပ္သင္ျပီးစစိမ္းဖန္႕ေနတဲ႕ဦးျပည္း၊သစ္ေခါက္ဆိုးသကၤန္း
ေရာင္နဲ႕မေႏွးမျမန္ႀကြလွမ္းေနတဲ႕မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ဣေျႏၵဟာက်ဳပ္ရဲ႕မ်က္လံုးက်ဳပ္ရဲ႕စိတ္အာရံုအားလံုးကိုဆြဲငင္
သိမ္းႀကံဳးထားတယ္။

ပူေလာင္မွုေတြေရာစြက္ေနတဲ႕မြမ္းမံခ်ယ္သမွုေတြရဲ႕ဆြဲေဆာင္မွုမ်ိဳးမဟုတ္ပဲတကယ္႕ရိုးရွင္းသန္႕ျပန္႕တဲ႕ဆြဲ
ေဆာင္မွု။

မ်က္လႊာခ်လ်က္မေႏွးမလ်င္ႀကြလွမ္းေနတဲ႕မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ေျခလွမ္း၊ေရွ႕ကိုတက္ျခင္း၊ေနာက္ကိုဆုတ္ျခင္း၊
တူရူႀကည္႕ျခင္း၊တေစာင္းႀကည္႕ျခင္း၊ေကြးျခင္း၊ဆန္႕ျခင္းေတြနဲ႕က်စ္လစ္သိပ္သည္းလွတဲ႕မေထရ္ျမတ္ရဲ႕
ဣေျႏၵ၊လွုပ္ရွားမွုတိုင္းဟာက်ဳပ္ရဲ႕ႏွလံုးသည္းပြတ္ကိုကိုင္လွုပ္ေနသလိုတင္႕တယ္သပၸါယ္လြန္းလွတယ္။

က်စ္လစ္သိပ္သည္းတဲ႕ဣေျႏၵေတာ္ကိုလူအမ်ား အျမင္ေကာင္းေအာင္၊ႀကည္႕ရွုဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ဟန္ေဆာင္
ႀကိဳးစားျပဳျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲတကယ္႕ေအးျငိမ္းတဲ႕ဓမၼႏွလံုးသားကစိမ္႕ထြက္ျဖာဆင္းလာတဲ႕ဣေျႏၵမ်ိဳးဆိုတာ
က်ဳပ္အကဲခတ္သိျမင္လိုက္တယ္။မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ေနာက္ကေနမသိမသာလိုက္လံအကဲခတ္ရင္းက်ဳပ္ေတြးေနမိ
တယ္။

ေလာကမွာရိွေနႀကတဲ႕ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြမေသတရားကိုရရိွပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာဒီအရွင္ျမတ္ဟာ
တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္လိမ္႕မယ္။ဒီမေထရ္ျမတ္ကိုငါသိခ်င္တဲ႕အေႀကာင္းေတြေမးျမန္းရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။

ဟင္းဒါေပမယ္႕မျဖစ္ေသးပါဘူးေလမေထရ္အရွင္ျမတ္ဟာအခုခ်ိန္မွာျမိဳ႕ရြာတြင္းဆြမ္းခံ၀င္တဲ႕အခ်ိန္ျဖစ္ေန
တယ္။မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ေနာက္ကေနအစဥ္တစိုက္လိုက္သြားရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။

ဆြမ္းခံျပီးေနာက္အရိပ္ေကာင္းတဲ႕သစ္ပင္ေအာက္မွာတည္ျငိမ္စြာထိုင္ေနတဲ႕မေထရ္ျမတ္ကိုက်ဳပ္မ်က္ႏွာခ်င္း
ဆိုင္၀င္ေတြ႕လိုက္တယ္၊တစ္သက္သာ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္အမွတ္ရဖြယ္စကားေတြနဲ႕ႏွုတ္ဆက္သြားျပီးေနာက္က်ဳပ္ သိလိုတဲ႕အေႀကာင္းေတြကိုေဆြးေႏြးေမးျမန္းလိုက္တယ္။
..........................................................................................
ဦးဇင္း ဦးပ႑ိတ -ဂႏၳလုလင္(ဘိုကေလး)
ဒုတိယပိုင္းတြင္..ဘာေတြေဆြးေႏြးျပီးဘာေတြျဖစ္လာမလဲဆိုတာေစာင္႕ေမွ်ာ္ဖတ္ရွုပါခင္ဗ်ာ......