“ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမရဲ႕မီးကြင္းပရိတ္တရား..သိတယ္၊ေက်းဇူးပါဗ်ာ အခုလိုသတိေပးတာ၊သင္ေျပာတဲ့ အလွဴ ကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာလုပ္ေပးပါမယ္ မစုိးရိမ္ပါနဲ ့“
.......................................................................................................................................
........................................................................
သည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ကိုေမာင္အား“ကဲကိုေမာင္ေရေနာက္မွစကားေျပာငါ႕ကိုကြမ္းတစ္ယာေလာက္ယာ
ေပးအံုး”“ေအးပါသားႀကီးရာေနအံုးယာေပးမယ္ဟဲ..ႏွစ္ထုတ္ေလာက္ယာျပီးရင္မန္နီးဘက္သြားက်မယ္”
*************************************************************************
မန္းနီးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။အခ်ိန္ကားေနပင္ေစာင္းေနျပီ။ကိုျဖိဳးက“ကိုေမာင္မန္းနီးမွာ
မထိုင္ေတာ႕ဘူး၊အေႀကာ္ဆိုင္ထိုင္ရေအာင္၊အေႀကာ္စားခ်င္လို႕ဟ”
ကၽြန္ေတာ္ကႀကားျဖတ္၍ေျပာလိုက္သည္။“အေႀကာ္စားခ်င္ရင္ႀကည္ေတာ္ကုန္းရပ္ကြက္..ရန္ကုန္-မႏၱေလး
လမ္းမႀကီးေဘးက“ဦးေက်ာ္ျမိဳင္+ေဒၚစန္းလွ”အေႀကာ္ဆိုင္မွာသြားစားမယ္၊အဲဒီကအေႀကာ္ကမိတၳီလာျမိဳ႕မွာ
အေကာင္းဆံုးပဲ..မင္းတို႕မစားဘူးဘူးမလား.လာသြားစားမယ္”။ အားလံုးဆိုင္ကယ္မ်ားျပန္လွည္႕ကာအေႀကာ္
ဆိုင္သို႕ထြက္လာခဲ႕က်သည္။အေႀကာ္ဆိုင္သို႕ေရာက္ေသာအခါကၽြန္ေတာ္က“အန္တီစန္းလွေရအေႀကာ္
ေလးပြဲေလာက္ တခါတည္းခ် ဒီမွာစူဇကာပုဏၰားေတြပါလာတယ္”အေႀကာ္ပန္းကန္ထဲတြင္ဘူးသီးေႀကာ္၊
တုိ ့ဟူးေႀကာ္၊ျမင္းခြာရြက္ေႀကာ္၊ႀကက္သြန္ေႀကာ္၊ဘယာေႀကာ္ႏွင္႕စလက္ရြက္၊ေဂၚဖီရြက္၊ပူစီနံရြက္စသည္႕
အရြက္မ်ားကိုမန္က်ီးသီးမွည္႕အခ်ဥ္ထဲတြင္ပဲႏွစ္မ်ားထည္႕ကာတို႕စားရသည္မွာလြန္စြာေကာင္းလွသည္။ ကၽြန္
ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ထိုေန ့က အေႀကာ္၁၂ပြဲစားလာက်သည္။
****...................................*********.........................................
အေႀကာ္ဖိုးပိုက္ဆံရွင္းျပီးနာရီႀကည္႕လိုက္ေသာအခါညေန(၆.၃၀)နာရီပင္ရိွေန၏။“ကဲငါတို႕၀မ္းေတာ္ျပည္႕
ေက်ာင္းတိုက္ခဏသြားရေအာင္”ဟုကၽြန္ေတာ္ကေျပာလိုက္သည္။အားလံုး၀မ္းေတာ္ျပည္႕ေက်ာင္းတိုက္သို႕
ထြက္လာခဲ႕သည္။ေက်ာင္းတိုက္ထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါလိႈင္ဂူရိွရာ ဘုရားအတြင္းသို႕၀င္လိုက္က်သည္။
မနက္က ကၽြန္ေတာ့္အား ေရႊတံုးမ်ားပစ္ခ်ေပးေသာေနရာသို႕ေရာက္ေသာအခါခဏရပ္၍အေပၚသို႕ေမာ႕ႀကည္႕ လိုက္သည္။ထို႕ေနာက္ဘုရားလိုက္၍ဖူးေမွ်ာ္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ကၽြန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းထဲ၌မနက္ခင္းကရ
ေသာအေမႊးနံ ့ကို ရရိွေလသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ကၽြန္ေတာ္နားထဲတြင္အသံႀကားလိုက္သည္။ထိုအသံကိုကၽြန္ေတာ္သာႀကားရသည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ား မႀကားရေပ။“မနက္ျဖန္အာရံုတက္ခ်ိန္မွာဘုရားကိုလာခဲ့ပါ..ဆက္ဆက္လာခဲ႕ပါ..မေႀကာက္ပါနဲ႕..လာျဖစ္
ေအာင္လာခဲ႕ပါ”ဟုေျပာဆိုသံကိုႀကားလိုက္ရသည္။ကၽြန္ေတာ္၏နားထဲတြင္ခ်ိဳသာစြာႀကားလိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းစိတ္ထဲမွေန၍“ဟုတ္ကဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဆက္ဆက္လာခဲ႕ပါမယ္”ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ေစာေစာ(၄)နာရီေလာက္တြင္အိပ္ယာထ၍ဘုရားသို႕ထြက္လာခဲ႕သည္။ဆိုင္ကယ္အား
အျပင္ဘက္တြင္ရပ္ခဲ႕၍ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းသို႕၀င္ခဲ႕သည္။လိႈင္ဂူရိွရာဘုရားဘက္သို႕ထြက္လာလိုက္သည္။
ထို႕ေနာက္ယမန္ေန႕ကအသံႀကားရေသာေနရာသို႕သြားလိုက္သည္။ထိုေနရာအေရာက္တြင္ကၽြန္ေတာ္၏အေရွ႕ သို႕ဖုတ္ခနဲ႕အထုပ္တစ္ထုပ္က်လာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ကၽြန္ေတာ္ေကာက္ယူလိုက္သည္။အထုပ္မွာဂြမ္းစ
ထူထူျဖင့္ ရက္လုပ္ထားေသာႀကက္ေသြးေရာင္အထုပ္ျဖစ္ေလသည္။ကၽြန္ေတာ္အထုပ္အားေျဖႀကည္႕လိုက္
သည္။ေရႊျခေသၤ့ေခါင္းႏွစ္ေခါင္းထြက္လာသည္။ျခေသၤေခါင္းႏွစ္ေခါင္းမွမ်က္လံုးမွာပတၱျမားထည္႕ထားသည္
ထင္၏။နီရဲေတာက္ပေနသည္။အစြယ္ေဖြးေဖြးႏွင္႕အလြန္ပင္လွပေသာေရွးေဟာင္းရုပ္ထုပင္ျဖစ္ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ႀကည္႕၍ပင္မ၀ေပ။
ထိုစဥ္“ေမာင္ေလးေရ အဲဒီေရႊျခေသၤ့ေခါင္းႏွစ္ေခါင္းကိုဒီဘုရားကျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ဘုရားတပည့္သားေတြရဲ႕
ဓါတ္ေတာ္ေမြေတာ္ေတြမွာလွဴဒါန္းေပးပါကြယ္၊ဒီေန႕မနက္ေနေရာင္ျခည္သန္းတာနဲ႕ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္
ဆီမွာသြားလွဴေပးပါကြယ္၊အမတို႕ကိုလဲအမွ်ေ၀ေပးပါကြယ္၊အမတို႕ကဆရာေတာ္ႀကီးဆီမွာကိုယ္တိုင္လွဴခ်င္
တာလွဴလို႕မရလို႕ေမာင္ေလးကိုအကူအညီေတာင္းတာပါကြယ္”
ကၽြန္ေတာ္က“ဟုတ္ကဲ႕စိတ္ခ်ပါခင္ဗ်ာ၊ကၽြန္ေတာ္မနက္ေနျခည္သန္းတာနဲ႕လွဴေပးပါမယ္ခင္ဗ်ာစိတ္ခ်ေတာ္
မူပါခင္ဗ်ာ”ဟုေျပာဆိုလုိက္သည္။“သာဓု၊သာဓု၊သာဓုပါကြယ္”ဟုေျပာဆိုျပီးေနာက္ထပ္အသံမႀကားရ
ေတာ႕ေပ။ကၽြန္ေတာ္သည္ေနျခည္သန္းေသာအခ်ိန္ထိေစာင္႕၍ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အား အက်ိဳးအေႀကာင္း ေျပာျပကာေရႊျခေသၤ့ေခါင္းႏွစ္ေခါင္းအား လွဴဒါန္းလိုက္ေလသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ထိုဥစၥာေစာင္႕လွဴဒါန္းေသာေရႊျခေသၤ့ေခါင္းႏွစ္ေခါင္းမွာ(မိတၳီလာျမိဳ႕-ရန္ကုန္-မႏၱေလးအေ၀းေျပး
လမ္းမႀကီးေဘးမွ၀မ္းေတာ္ျပည္႕ေက်ာင္းတိုက္ရိွဓါတ္ေတာ္တိုက္တြင္ယခုတိုင္ရိွပါသည္။မိတၳီလာျမိဳ႕သို႕ေရာက္
ရိွပါက၀င္ေရာက္ႀကည့္ရႈသြားႏိုင္ပါသည္ခင္ဗ်ာ။ထိုေန႕ဥစၥာေစာင္႕ေျပာေသာအေႀကာင္းအရာမ်ားမွတခ်ိဳ႕
ေသာအေႀကာင္းအရာမ်ားကိုတမင္ခ်န္ခဲ႕ပါသည္ခင္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္တြင္၀မ္းသာႀကည္ႏူးစိတ္ျဖစ္လွ်က္ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွျပန္လာခဲ႕သည္။ထို႕ေနာက္
“ျမႀကာျဖဴ”လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႕သြား၍ထိုင္လိုက္သည္။ပဲပလာတာတစ္ပြဲမွာစားျပီးအိမ္သို႕ျပန္လာျပီး
အိပ္ေရးမ၀ေသးသည္ႏွင္႕ျပန္လည္အိပ္စက္လိုက္သည္။ေန႕လည္ခင္းတြင္ကိုေနာင္ေရာက္လာကာ..
“ကိုလင္းေရကိုေမာင္တို႕ဆီသြားျပီးက်န္တဲ႕ကိစၥေလးေတြသြားလုပ္က်မယ္၊တပို ့တြဲလျပည္႕ေက်ာ္(၄)ရက္ေန႕ ကသိပ္မလိုေတာ႕ဘူးေနာ္”
“ေအးဟုတ္တယ္သိပ္မလိုေတာ႕ဘူး၊ခဏ...ငါေရခ်ိဳးအံုးမယ္”
ကိုေမာင္တို႕အိမ္သို႕ေရာက္ေသာအခါ(မီးကြင္းပရိတ္တရားေခြ)ဖြင္႕ထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ကိုေမာင္က
“သားႀကီးေရမနက္ျဖန္ေစာင္႕ႀကည္႕ရမယ္ေဟ႕..စႀကာငါးႀကီးေျပာတာမနက္ျဖန္ေနာ္မီးေလာင္မွာ”
“ေဟ..ဟုတ္သားပဲ..ကိုေမာင္မင္းပရိတ္တရားေခြဖြင္႕ျပီးပရိတ္ေရပုလင္းပါလုပ္ထားလား၊”
“ေအးလုပ္ထားတယ္သားႀကီး၊မနက္ခင္းဆိုရင္တအိမ္လံုးတရားကိုေသေသခ်ာခ်ာနားယူပါတယ္”
“ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္၊ဆက္လုပ္”“ကဲသားႀကီးတို႕ေရမနက္ျဖန္က်ရင္တကယ္လို႕မီးေလာင္ခဲ႕ရင္
မီးေလာင္တဲ႕ေနရာနဲ႕နီးတဲ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္အိမ္ကို၀ိုင္းကူက်ဖို႕မေမ႕နဲ႕”
“ေအးပါသားႀကီးရာ”ဟုကိုေမာင္ကျပန္ေျပာေလသည္။ကိုေနာင္က“ငါနဲ႕ခဏလိုက္ခဲ႕က်အံုးဟ”
ကိုျဖိဳးကျပန္ေမးလိုက္သည္။“ဘယ္ကိုလဲကိုေနာင္ရ”“ရွမ္းတဲေလတပ္ဘက္ကိုခဏဟ၊အဲဒီဘက္ကငါတို႕
ဖရဲသီးခင္းေတြခဏသြားႀကည္႕မလို႕”“ေဟဟုတ္လားသြားမယ္ေဟ႕ဖရဲသီးလဲစားခ်င္ေနတာဟဲဟဲ”
***********..........................****************............................................
ေနာက္တေန႕မနက္(၁၀)နာရီေလာက္တြင္ကၽြန္ေတာ္သည္အိပ္ယာထဲတြင္ပင္အိပ္ေနစဲ။ ထိုအခ်ိန္တြင္
“၀ုန္း..အုန္း”ဟူ၍ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံႀကီးကိုႀကားလိုက္ရသည္။ေျမႀကီးမ်ားတုန္ခါသြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္အိပ္ယာမွထ၍“အေမ၊အမေရဘာျဖစ္တာလဲ၊ဘယ္ကအသံႀကီးလဲ”
အိမ္မွမိသားစုမ်ားအားလံုးအိမ္အျပင္ေရာက္ရိွေနက်သည္။ပတ္၀န္းက်င္မွလူမ်ားလဲလမ္းေပၚသို႕ထြက္သူက
ထြက္၊အိပ္ေပၚမွေန၍ႀကည္႕သူကႀကည္႕ေနက်သည္။ရတနာမာန္ေအာင္ရပ္ကြက္ဘက္မွမီးခိုးလံုးႀကီးေကာင္း
ကင္ေပၚသို႕တလွိမ္႕လွိမ္႕တက္လာေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ေသခ်ာျပီ“ဒါမီးေလာင္ေနျပီဟုသိလိုက္သည္။“
ရတနာမာန္ေအာင္ရပ္ကြက္ဆိုေတာ႕“ကိုျဖိဳး”တို႕ေနရာေပါ႕“ကိုေမာင္”တို႕ေနရာနဲ႕လဲနီးတာပဲ၊မျဖစ္ဘူး
ငါသြားကူမွပဲဟုစိတ္ထဲမွေျပာကာဆိုင္ကယ္ထုတ္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္“ကိုေနာင္”ေရာက္လာသည္။
“ကိုလင္းေရ...ကိုျဖိဳးတို႕ဘက္ေတာ႕မီးေလာင္ေနျပီ လာသြားက်မယ္ ”“ေအးသားႀကီးလာျပီ”
ထို႕ေနာက္ကိုျဖိဳးတို႕ဘက္ထြက္လာက်သည္။လမ္းတြင္မီးသတ္ကားမ်ားတစ္စီးျပီးတစ္စီးသြားေနက်သည္။
“ကိုေမာင္”တို႕အိမ္သို႕ေရာက္ေသာအခါကိုေမာင္တို႕မိသားစုမွာပစၥည္းမ်ားသိမ္းဆည္းေနက်ျပီ။
ကၽြန္ေတာ္က၀င္၍“ကိုေမာင္ေရ၊ပစၥည္းေတြေသခ်ာသိမ္းတန္းဖိုးႀကီးတာအဓိကက်တာပဲသိမ္း၊မလိုတာထား
ခဲ႕”ဟုကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္သည္။“ေအးသားႀကီးမင္းတို႕ကိုျဖိဳးတို႕ဆီသြားကူလိုက္အံုး၊သူတို႕ဘက္မွာ
မီးေလာင္ေနတာ”ဟုေျပာေလသည္။
ထိုစဥ္ကိုေနာင္က“ကိုလင္းလူေတြအရမ္းမ်ားတယ္၊ငါတို႕ဆုိယ္ကယ္နဲ႕သြားလို႕ေတာ႕ရမွာမဟုတ္ဘူး၊
ဆိုင္ကယ္ေတြကိုေမာင္တို႕အိမ္မွာအရင္ထားခဲ႕၊ဒီအတိုင္းေျပးသြားမယ္”“အိုေက”
ဆိုင္ကယ္မ်ားထား၍ကိုျဖိဳးတို႕ရပ္ကြက္ဘက္သို႕ေျပး၍သြားလိုက္သည္။အသံမ်ားလဲဆူညံေနသည္။လူမ်ားလဲ
ရွုပ္ရွပ္ခပ္ေနသည္။ငိုသူကငို၊ေအာ္ဟစ္ေနသူကေအာ္ဟစ္ေနက်သည္။မီးအပူရွိန္ကေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းကေန
ပူေလာင္ေနသည္။ထိုစဥ္ကိုျဖိဳးတို႕မိသားစုကိုေတြ႕ရသည္။“ဟာကိုျဖိဳးဘယ္လိုလဲ၊အေျခအေနဘယ္လိုလဲ”
ကိုျဖိဳးက“သားႀကီးေရမီးကငါတို႕အိမ္ေဘးနားေရာက္ေနျပီ၊ပစၥည္းေတြလဲမသယ္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး၊ရတနာပစၥည္း
ေတြနဲ႕ေငြေတြပဲယူျပီးအိမ္ကိုေသာ႕ခတ္ထြက္လာတာပဲ၊အခုအိမ္ကိုမီးေလာင္ေနျပီထင္တာပဲကြာ”ဟု
စိတ္ညစ္ေနေသာအသံျဖင္႕ေျပာဆိုေလသည္။
မီးကတျဖည္းျဖည္းကၽြန္ေတာ္တို႕ရပ္ေနသည္႕ေနရာႏွင္႕နီးကပ္လာသည္။“ကဲကိုျဖိဳးတို႕အန္တီတို႕လာ
ကိုေမာင္တို႕အိမ္ဘက္သြားမယ္၊စိတ္မညစ္ေနနဲ႕ေတာ႕အန္တီတို႕အိမ္မီးထဲမပါေလာက္ပါဘူး”ဟုေျပာဆိုကာ
ကိုေမာင္တို႕အိမ္ဘက္သို႕အေျပးျပန္လာက်သည္။ကိုေမာင္၏အေမသည္ေတာင္တန္းသာသနာျပဳဆရာေတာ္
ဦးဥတၱမ၏မီးကြင္းပရိတ္တရားကိုအက်ယ္ႀကီးဖြင္႕ထားျပီး၊ပ၇ိတ္ေရမ်ားျဖင္႕အိမ္ပါတ္လည္လိုက္လံျဖန္းပတ္ေန
သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ထိုအျခင္းအရာကိုျမင္မွကိုျဖိဳးအားေမးလိုက္သည္။“ကိုျဖိဳး..မင္း
ဟိုမီးကြင္းပရိတ္တရားဖြင့္ရဲ ့လား၊ပရိတ္ေရေကာအိမ္မွာျဖန္းပတ္ရဲ႕လား”“ေအးသားႀကီးေန႕တိုင္းဖြင္႕တယ္
ပရိတ္ေရလဲျဖန္းပတ္တယ္”“ေအးဒါဆိုပူမေနနဲ႕မင္းတို႕အိမ္မီးထဲပါမွာမဟုတ္ဘူးစိတ္ခ်ေန”
ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတုန္းမွာပင္မီးသည္ကိုေမာင္တို႕အိမ္ႏွင္႕နီး၍လာေလသည္။အပူရွိန္ပင္ရေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္“ကဲအားလံုးအေရးႀကီးတာေတြပဲသယ္၊အိမ္ကိုေသာ႕ေသခ်ာခပ္ျပီးကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္သြားက်
မယ္”ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္လူႀကီးမ်ားအားအရင္ဆံုးဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင္႕အိမ္သို႕ပို႕ေဆာင္ေပးက်သည္။
သံုးေခါက္ျပန္သယ္မွလူအားလံုးကုန္ေလသည္။မီးေလာင္ေနသည္ကားႀကီးမားလွသည္။မီးေတာက္ႀကီးမ်ားမွာ
အလြန္ပင္ႀကီးမားလွသည္။ပူေလာင္လွသည္။မီးသည္ကၽြန္ေတာ္တို႕ရပ္ကြက္နားပင္နီးလာသည္။ထူးဆန္းသည္
ကားမီးသည္ကၽြန္ေတာ္တို႕ရပ္ကြက္အားမေလာင္ပဲေဘးရပ္ကြက္အားထူးဆန္းစြာေက်ာ္လြန္ျပီးေလာင္သြား
ျခင္းပင္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ရပ္ကြက္သည္ေသးငယ္လွသည္။မိတၳီလာျမိဳ႕တြင္အေသးငယ္ဆံုးအိမ္ေျခအနည္းဆံုး
ရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။မေန႕ညေနကအိမ္သို႕ျပန္လာရာတြင္စဥ္းစားမိသည္။မီးကြင္းပရိတ္တရားေတာ္ကို
ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုတြင္အသံခ်ဲ႕စက္ႀကီးမ်ားျဖင္႕သြား၍ဖြင္႕ခိုင္းလိုက္ရင္တစ္ရပ္ကြက္လံုးမီးကြင္းႏိုင္တယ္လို႕
ယူစျပီးသြား၍ဖြင္႕ခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ထိုအက်ိဳးေက်းဇူးကားယခုခံစားရေလျပီ။
ျမိဳ႕တ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္မီးေလာင္သြားသည္။ထူးဆန္းသည္ကားကိုျဖိဳးတို႕အိမ္ႏွင္႕ကိုေမာင္တို႕အိမ္သည္မီး
မေလာင္ပဲက်န္ရိွေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ကိုျဖိဳးႏွင္႕ကိုေမာင္တို႕ရပ္ကြက္သည္မ်ားေသာအားျဖင္႕ကုလားလူမ်ိဳး
မ်ားေနထိုင္က်သည္။ျမန္မာအိမ္မ်ားနည္းပါးသည္။ယခုမိတၳီလာျမိဳ႕အားေလာင္သြားေသာမီးသည္ျမန္မာအိမ္
မ်ားအားသိပ္မေလာင္ပဲကုလားမ်ားေနေသာအိမ္အမ်ားစုကို၀ါးမ်ိဳေလာင္ကၽြမ္းသြားေလသည္။ထူးဆန္းေလစြ။
မီးစေလာင္သည္မွာမိတၳီလာကန္မွဆယ္ယူရရိွေသာဂ်ပန္ေခတ္ကေလယာဥ္ပစ္အေျမာက္က်ည္ဆံႀကီးအား
ေတြ႕ရိွေသာသူမ်ားကကုလားမ်ားကိုေရာင္းခ်လိုက္သည္။ထိုအေျမာက္က်ည္ဆံႀကီးကိုကုလားမ်ားက
လႊႏွင္႕ျဖတ္ေတာက္က်သည္။အေျမာက္က်ည္ဆံႀကီးမွာမေပါက္ကြဲရေသးေသာက်ည္ဆံျဖစ္ေသာေႀကာင္႕
လႊႏွင္႕တိုက္ျဖတ္ေသာအပူခ်ိန္ကိုမခံႏိုင္ကာေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားျပီးမီးစတင္ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းျဖစ္သည္။
............................xxxxxxxxxxxxxxx........................xxxxxxxxxxxxxxxx.............
စႀကားငါးႀကီးေျပာေသာမီးကြင္းပရိတ္တရားေတာ္မွာအလြန္ပင္အစြမ္းထက္လွသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး စႀကာငါးႀကီးကို က်မ္းမာခ်မ္းသာေစေႀကာင္းေမတၱာလွမ္းပို ့လိုက္က်
သည္။ တပို ့တြဲလျပည္႕ေန ့မွာပင္ စႀကာငါးႀကီးလွဴခိုင္းေသာကိစၥမ်ားႏွင္႕၀မ္းေတာ္ျပည္႕ေက်ာင္းတိုက္မွဥစၥာ
ေစာင္႕လွဴခုိင္းေသာကိစၥမ်ားကိုလုပ္ေဆာင္ျပီးစီး၍စိတ္မွာႀကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ေနေလသည္။
အရာအားလံုးေအးခ်မ္းေနသေယာင္၊ႀကီးမားေသာကိစၥႀကီးအားလုပ္ေဆာင္ျပီးစီးသကဲ႕သို႕ေပါ႕ပါးေနေလသည္။
..........................................................
“ကဲ ထန္းေတာသြားရေအာင္”ဟုကိုေနာင္မွစ၍ေျပာလိုက္သည္။ကိုေမာင္က“ကဲဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီးပဲသြားမယ္ ကိုျဖိဳးေရမင္းေနာက္ကပဲလိုက္စီးေတာ႕မယ္ေဟ႕”ကၽြန္ေတာ္ကလည္း“ဟုတ္တယ္ကိုေနာင္ေရငါလဲမင္း
ေနာက္ကပဲလိုက္စီးေတာ႕မယ္..ငါ႕ဆိုင္ကယ္ကို..ကိုေမာင္တို႕အိမ္မွာပဲထားခဲ႕ေတာ႕မယ္”
ကိုေနာင္၏ေနာက္မွလိုက္စီးေနရင္းအေတြးေပါင္းမ်ားစြာကိုေတြးေတာေနမိသည္။ထန္းေတာသို႕ေရာက္လာ
သည္။အရင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ထိုင္ေသာက္ခဲ႕ေသာေနရာသို႕လွမ္းႀကည္႕လိုက္သည္။လူရွင္းေနသည္။ထိုေနရာ
တြင္“ရဲေက်ာ္စြာ”ရိွေနမည္ထင္သည္။
ကိုေနာင္ကထန္းေတာပိုင္ရွင္အားမွားႀကားလိုက္သည္။“အကိုေရ..ႀကြက္ေႀကာ္၊ဖားေႀကာ္၊ႏွမ္းဖက္ခ်ဥ္သုတ္၊
မန္က်ီးရြက္သုတ္၊ထန္းရည္ႏွစ္ျမဴလုပ္ပါဗ်ိဳ႕”မွာႀကားျပီးအရင္ထိုင္ေနက်ထန္းပင္ေအာက္သို႕သြားထုိင္ေန
လိုက္သည္။မႀကာခင္မွာပင္ မွာႀကားထားေသာထန္းရည္ႏွင္႕အျမီးမ်ားေရာက္လာသည္။ကၽြန္ေတာ္ထန္းရည္ကို
စေသာက္လုိက္သည္။စိတ္မွ“ဗုဒၶံသရဏံဂစၥာမိ၊ဓမၼံသရဏံဂစၥမိ၊သဃံသရဏံဂစၥာမိ”ဟုရြတ္ဆိုကာ
ထန္းရည္ကိုေမာ႕ေသာက္လိုက္သည္။
...............................................................................................................................
ျပီးပါျပီ။
အေရးအသားလိုအပ္ခ်က္မ်ားရိွပါကခြင္႕လြတ္က်ပါခင္ဗ်ာ။
ၠဤ၀တၳဳသည္တကယ္႕အျဖစ္အပ်က္ကိုစိတ္ကူးယဥ္ဆန္စြာေရးဖြဲ႕ထားေသာေႀကာင္႕အမွားအယြင္းမ်ားရိွပါက
ခြင္႕လြတ္ေပးက်ပါလို႕။
ေဒါင္းမင္း
Tuesday, February 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
အရမ္းေကာင္းတယ္အစ္ကုိ... အိမ္မွာ လည္း အျမဲလိုလို မီးကြင္း ပရိတ္တရား အၿမဲလိုလို နာတယ္ေလ..။ ေနာင္လည္ ဒီလိုျဖစ္ရပ္မွန္ ေလးေတြ ေရးႏိုင္ပါေစ အစ္ကိုေရ.. ဖတ္ခ်င္လို႕..။ :-)
ReplyDeleteေကာင္းတယ္ ကိုေဒါင္းမင္း ျဖစ္ရပ္မွန္ဆိုေတာ့ ပိုစိတ္၀င္စားတယ္. . . ကိုေဒါင္းမင္းကလည္း ေတာ္၂ကို အေရးေကာင္းတယ္.
ReplyDeleteဘယ္ေတာ့မ်ား ဇာတ္သိမ္းမလဲလို႔ ခုမွသိမ္းတာကိုးး
ReplyDeleteတကယ့္ အျဖစ္မို႔ ဒီေလာက္ ၾကာၾကာ စိတ္၀င္တစား ဖက္သြားတာေနာ္
“ဗုဒၶံသရဏံဂစၥာမိ၊ဓမၼံသရဏံဂစၥမိ၊သဃံသရဏံဂစၥာမိ”ဟုရြတ္ဆိုၿပီးမွ ထန္းရည္ေသာက္ၾကပါရန္။ ေမာင္ေဒါင္းမင္းမွ အခန္းဆက္ရွည္မ်ားျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ၾကဴးသြားပါေၾကာင္း(အဟီး)
ဖတ္လို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္
ReplyDeleteျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလး ေနာက္လည္း ဒါမ်ိဳးဇာတ္လမ္းေလးေတြေရးေနာ္
အားေပးေနမယ္
ေအာ္ မီးကြင္းပရိတ္တရားရခ်င္လို႔ ေမးလ္ကိုပို႔ေပးပါေနာ္
၀ိွဳက္ေမးလ္က white.mgk@gmail.com ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္
အစ မွ ေန အဆံုးထိ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းပါတယ္..
ReplyDeleteဖတ္လို ့အရမ္းေကာင္းပါတယ္..
ငယ္ငယ္တုန္းက မီးေဘးႀကံဳဖူးေတာ့
မီးဆိုရင္လန္ ့တယ္ဗ်..
အေရးအသားေကာင္းပါ၏
သရဏဂံု တင္ပီးထန္းရည္ေသာက္တာကိုလဲမွတ္သားသြားပါသည္...
မျပီး မျပီး ႏိုင္ လုိ ့စိတ္မရွည္တာနဲ ့ အကုန္ျပီးမွ လာဖတ္မယ္ဆုိ ျပီး အခုမွလာဖတ္ တာ အကိုေရ... တစ္ခါတည္း အျပီးဖတ္ခ်င္တာေလ... မရ ဘူး စိတ္က ၾကီးတယ္ေလ...။
ReplyDeleteအေရး အသားေကာင္းမေကာင္းေတာ ့မသိဘူး ဇါတ္လမ္းေလး ကစိတ္ ၀င္စား ဖုိ ့ေကာင္းတယ္...။
အစ ကေန အဆံု းထိ ေသခ်ာ ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ....။
ေနာက္လည္း ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတြ မ်ားမ်ာ းေရးႏိုင္ ပါေစ...။